O papel das prácticas mente-corpo na cognición dos maiores de 65 anos
Autoría
N.B.R.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
N.B.R.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
18.06.2025 16:00
18.06.2025 16:00
Resumo
Introdución: co avance progresivo do peso das persoas maiores de 65 anos, prevese tamén un aumento de certas patoloxías relacionadas coa idade e o envellecemento, dentro destas atópase o deterioro cognitivo, que en maior ou menor medida afecta á poboación. Coñecer intervencións que poidan retrasar este ou manter a cognición resulta interesante e necesario, aparecendo aquí a inquedanza de saber o papel que poden ter as prácticas mente-corpo para esta fin. Obxectivo: o obxectivo xeral desta revisión é coñecer se as prácticas mente-corpo axudan a manter e/ou mellorar a cognición dos adultos maiores sáns ou con deterioro cognitivo leve. Metodoloxía: realizouse unha revisión da bibliografía existente, durante os meses de febreiro e maio, que axudase a dar resposta á pregunta de investigación en bases de datos como Web of Science, PubMed, Cochrane e Scopus. Resultados: cuns resultados que alcanzaron os 170, despois da selección final foron 6. Sendo 2 deles ensaios clínicos sobre ioga, 1 sobre tai chi, e o resto deles acerca da meditación. Estes mostraron unha heteroxeneidade en canto aos beneficios das prácticas nas funcións cognitivas, tendo un maior impacto positivo o ioga e o Tai Chi que a meditación por si soa. Conclusión: a meditación cando se realiza de forma illada non aporta evidencias firmes do seu proveito. Sen embargo intervencións mente-corpo que xuntan meditación máis movemento, si amosan un claro beneficio en distintas capacidades cognitivas.
Introdución: co avance progresivo do peso das persoas maiores de 65 anos, prevese tamén un aumento de certas patoloxías relacionadas coa idade e o envellecemento, dentro destas atópase o deterioro cognitivo, que en maior ou menor medida afecta á poboación. Coñecer intervencións que poidan retrasar este ou manter a cognición resulta interesante e necesario, aparecendo aquí a inquedanza de saber o papel que poden ter as prácticas mente-corpo para esta fin. Obxectivo: o obxectivo xeral desta revisión é coñecer se as prácticas mente-corpo axudan a manter e/ou mellorar a cognición dos adultos maiores sáns ou con deterioro cognitivo leve. Metodoloxía: realizouse unha revisión da bibliografía existente, durante os meses de febreiro e maio, que axudase a dar resposta á pregunta de investigación en bases de datos como Web of Science, PubMed, Cochrane e Scopus. Resultados: cuns resultados que alcanzaron os 170, despois da selección final foron 6. Sendo 2 deles ensaios clínicos sobre ioga, 1 sobre tai chi, e o resto deles acerca da meditación. Estes mostraron unha heteroxeneidade en canto aos beneficios das prácticas nas funcións cognitivas, tendo un maior impacto positivo o ioga e o Tai Chi que a meditación por si soa. Conclusión: a meditación cando se realiza de forma illada non aporta evidencias firmes do seu proveito. Sen embargo intervencións mente-corpo que xuntan meditación máis movemento, si amosan un claro beneficio en distintas capacidades cognitivas.
Dirección
MARTINEZ ISASI, SANTIAGO (Titoría)
MARTINEZ ISASI, SANTIAGO (Titoría)
Tribunal
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Presidente/a)
BISQUERT I PEREZ, KYLYAN MARC (Secretario/a)
REY ARES, LUCIA (Vogal)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Presidente/a)
BISQUERT I PEREZ, KYLYAN MARC (Secretario/a)
REY ARES, LUCIA (Vogal)
Comparación de ferramentas para medir a carga de traballo de enfermería en UCI: unha revisión sistemática
Autoría
L.B.G.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
L.B.G.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución: a literatura resalta a alta carga de traballo de enfermería nas unidades de coidados críticos (UCI), derivada da complexidade dos pacientes e da intensidade do coidado requirido. Esta sobrecarga afecta a calidade asistencial e motivou o desenvolvemento de escalas como NEMS, TISS-28, NAS e VACTE, que permiten medir e xestionar de forma máis precisa os recursos necesarios. O seu uso facilita unha atención máis segura, eficiente e adaptada ás demandas reais do entorno crítico. Obxectivos: identificar cal das escalas dispoñibles é a máis adecuada para medir a carga de traballo de enfermería no ámbito de coidados críticos. Os obxectivos secundarios son identificar os factores que determinan a carga de traballo de enfermería en UCI e analizar e comparar as escalas de medición da carga de traballo máis usadas. Metodoloxía: realizouse unha revisión sistemática co fin de abordar o tema proposto. Esta revisión implicou unha busca exhaustiva en bases de datos científicas, centrada en publicacións dos últimos 10 anos. Resultados: seleccionáronse 18 artigos que, ou ben utilizaban ou comparaban as escalas de medición obxecto de estudo, ou ben abordaban os factores determinantes da carga de traballo de enfermería en UCI. Observouse que ningunha das escalas está exenta de limitacións. Conclusión: a carga de traballo de enfermería en UCI está influída por factores do paciente e da organización. Esta revisión destaca que certos perfís de pacientes xeran maior demanda asistencial e que as tarefas non asistenciais tamén inflúen significativamente na carga de traballo. Aínda que ningunha escala mide a totalidade do traballo enfermeiro, a NAS perfílase como a máis completa, ao reflectir con maior fidelidade as intervencións de enfermería realizadas en coidados críticos.
Introdución: a literatura resalta a alta carga de traballo de enfermería nas unidades de coidados críticos (UCI), derivada da complexidade dos pacientes e da intensidade do coidado requirido. Esta sobrecarga afecta a calidade asistencial e motivou o desenvolvemento de escalas como NEMS, TISS-28, NAS e VACTE, que permiten medir e xestionar de forma máis precisa os recursos necesarios. O seu uso facilita unha atención máis segura, eficiente e adaptada ás demandas reais do entorno crítico. Obxectivos: identificar cal das escalas dispoñibles é a máis adecuada para medir a carga de traballo de enfermería no ámbito de coidados críticos. Os obxectivos secundarios son identificar os factores que determinan a carga de traballo de enfermería en UCI e analizar e comparar as escalas de medición da carga de traballo máis usadas. Metodoloxía: realizouse unha revisión sistemática co fin de abordar o tema proposto. Esta revisión implicou unha busca exhaustiva en bases de datos científicas, centrada en publicacións dos últimos 10 anos. Resultados: seleccionáronse 18 artigos que, ou ben utilizaban ou comparaban as escalas de medición obxecto de estudo, ou ben abordaban os factores determinantes da carga de traballo de enfermería en UCI. Observouse que ningunha das escalas está exenta de limitacións. Conclusión: a carga de traballo de enfermería en UCI está influída por factores do paciente e da organización. Esta revisión destaca que certos perfís de pacientes xeran maior demanda asistencial e que as tarefas non asistenciais tamén inflúen significativamente na carga de traballo. Aínda que ningunha escala mide a totalidade do traballo enfermeiro, a NAS perfílase como a máis completa, ao reflectir con maior fidelidade as intervencións de enfermería realizadas en coidados críticos.
Dirección
Vidal Martínez, Sandra (Titoría)
Vidal Martínez, Sandra (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Humanización na atención a pacientes das Unidades de Coidados Intensivos da área sanitaria de Santiago de Compostela
Autoría
D.C.R.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
D.C.R.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución: Este estudo aborda a humanización nas Unidades de Coidados Intensivos (UCIs), centrándose na percepción do persoal sanitario da área de Santiago de Compostela. A humanización neste contexto implica integrar a atención científica cos valores humanos, abarcando dimensións físicas, emocionais, sociais e espirituais. O traballo baséase no Manual de Boas Prácticas en Humanización das UCIs, que propón sete liñas estratéxicas para unha atención máis humana. Obxectivos: Analizar o impacto da humanización nos coidados intensivos desde a perspectiva do persoal sanitario. Tamén se avalía o coñecemento sobre os protocolos de humanización, a percepción da súa importancia e as barreiras para a súa implementación. Metodoloxía: Estudo observacional descriptivo mediante un cuestionario estruturado, enviado electronicamente a profesionais das UCIs en abril de 2025. Resultados: Responderon 120 profesionais (médicos, enfermeiras, TCAEs e celadores). As súas respostas revelaron unha alta valoración da humanización como concepto, pero unha percepción máis crítica respecto á súa aplicación práctica. O ambiente físico e a privacidade do paciente foron especialmente mal valorados. Identificouse unha falta xeneralizada de formación específica en humanización, así como un descoñecemento significativo dos protocolos formais, especialmente os relacionados co final da vida e coa limitación do esforzo terapéutico. Atopáronse diferenzas significativas no coñecemento segundo a unidade, categoría profesional e experiencia laboral, sinalando deficiencias na comunicación institucional e na formación continua. Conclusións: Son necesarias estratexias institucionais para difundir e aplicar correctamente os protocolos asistenciais, clarificando a súa diferenza respecto a outras ferramentas, así como unha formación continua e inclusiva para todos os profesionais implicados na atención crítica. Ademais, recoméndase unha reestruturación física das UCIs para mellorar a intimidade do paciente.
Introdución: Este estudo aborda a humanización nas Unidades de Coidados Intensivos (UCIs), centrándose na percepción do persoal sanitario da área de Santiago de Compostela. A humanización neste contexto implica integrar a atención científica cos valores humanos, abarcando dimensións físicas, emocionais, sociais e espirituais. O traballo baséase no Manual de Boas Prácticas en Humanización das UCIs, que propón sete liñas estratéxicas para unha atención máis humana. Obxectivos: Analizar o impacto da humanización nos coidados intensivos desde a perspectiva do persoal sanitario. Tamén se avalía o coñecemento sobre os protocolos de humanización, a percepción da súa importancia e as barreiras para a súa implementación. Metodoloxía: Estudo observacional descriptivo mediante un cuestionario estruturado, enviado electronicamente a profesionais das UCIs en abril de 2025. Resultados: Responderon 120 profesionais (médicos, enfermeiras, TCAEs e celadores). As súas respostas revelaron unha alta valoración da humanización como concepto, pero unha percepción máis crítica respecto á súa aplicación práctica. O ambiente físico e a privacidade do paciente foron especialmente mal valorados. Identificouse unha falta xeneralizada de formación específica en humanización, así como un descoñecemento significativo dos protocolos formais, especialmente os relacionados co final da vida e coa limitación do esforzo terapéutico. Atopáronse diferenzas significativas no coñecemento segundo a unidade, categoría profesional e experiencia laboral, sinalando deficiencias na comunicación institucional e na formación continua. Conclusións: Son necesarias estratexias institucionais para difundir e aplicar correctamente os protocolos asistenciais, clarificando a súa diferenza respecto a outras ferramentas, así como unha formación continua e inclusiva para todos os profesionais implicados na atención crítica. Ademais, recoméndase unha reestruturación física das UCIs para mellorar a intimidade do paciente.
Dirección
Agra Tuñas, María del Carmen (Titoría)
Agra Tuñas, María del Carmen (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Influencia das relacións familiares na calidade de vida das persoas con demencia
Autoría
A.D.I.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
A.D.I.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
No presente traballo analízase a influencia das relacións familiares na calidade de vida das persoas con demencia mediante a realización dun revisión sistemática, seguindo a guía PRISMA. Empregáronse dúas bases de datos: Dialnet e PubMed, para as cales se trazou unha estratexia de busca concreta e se seleccionaron os estudos máis relevantes segundo uns criterios establecidos. Os resultados evidencian que as relacións familiares positivas e cohesionadas se asocian a un maior benestar físico e mental na persoa con demencia, así como das persoas coidadoras. En cambio, as relacións disfuncionais provocan sobrecarga física, emocional e un deterioro máis prematuro, tanto en quen proporciona os coidados como en quen os recibe. Así, percibiuse a necesidade de incluír a familia como eixo central de intervención. Entre as limitacións detectadas, atópase a escaseza de estudos específicos sobre o tema e o uso maioritario de deseños transversais.
No presente traballo analízase a influencia das relacións familiares na calidade de vida das persoas con demencia mediante a realización dun revisión sistemática, seguindo a guía PRISMA. Empregáronse dúas bases de datos: Dialnet e PubMed, para as cales se trazou unha estratexia de busca concreta e se seleccionaron os estudos máis relevantes segundo uns criterios establecidos. Os resultados evidencian que as relacións familiares positivas e cohesionadas se asocian a un maior benestar físico e mental na persoa con demencia, así como das persoas coidadoras. En cambio, as relacións disfuncionais provocan sobrecarga física, emocional e un deterioro máis prematuro, tanto en quen proporciona os coidados como en quen os recibe. Así, percibiuse a necesidade de incluír a familia como eixo central de intervención. Entre as limitacións detectadas, atópase a escaseza de estudos específicos sobre o tema e o uso maioritario de deseños transversais.
Dirección
PAZOS COUSELO, MARCOS (Titoría)
Izquierdo Vázquez, Verónica Victoria Cotitoría
PAZOS COUSELO, MARCOS (Titoría)
Izquierdo Vázquez, Verónica Victoria Cotitoría
Tribunal
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
Análise epidemiolóxica dos contactos sanitarios asociados ao consumo de drogas en España durante 2016-2022
Autoría
M.D.E.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
M.D.E.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución O consumo de drogas constitúe un importante reto para a Saúde Pública. Analizar os contactos co sistema sanitario relacionados co consumo de substancias permite ofrecer información valiosa para a súa prevención e xestión. Obxectivos Este estudo tivo como obxectivo analizar o número de contactos co sistema sanitario asociados ao consumo de drogas legais e ilegais en España durante o período 2016-2022. Material e Métodos Os datos derivan do Rexistro de Atención Especializada do Conxunto Mínimo Básico de Datos (RAE-CMBD) de 2016-2022. Identificáronse os contactos sanitarios con diagnóstico principal e/ou diagnóstico secundario de primeiro nivel asociado ao consumo de alcohol, alucinóxenos, barbitúricos, benzodiacepinas, cannabis, cocaína, heroína, inhalantes, metadona, narcóticos sintéticos, nicotina, opioides e outros estimulantes. Realizouse unha análise descriptiva do número de contactos e calculáronse taxas globais, por sexo, grupo de idade e comunidade autónoma, incluíndo Ceuta e Melilla, para o cannabis, cocaína e derivados da morfina (heroína, metadona, outros opiáceos e narcóticos sintéticos). As tendencias globais e por sexo analizáronse mediante regresión joinpoint. Resultados Identificáronse 354.182 contactos sanitarios asociados ao consumo de drogas entre 2016 e 2022. O 66,8% correspondeu a homes e o 23,3% ao grupo de idade de 45-54 anos. As substancias legais representaron a maioría dos contactos, destacando a nicotina (49,0%) e o alcohol (23,0%). O alcohol foi a substancia máis frecuente como diagnóstico principal, seguida do cannabis, benzodiacepinas e cocaína. As taxas de contactos por cannabis e cocaína amosaron un aumento progresivo. Aínda que as taxas por derivados da morfina foron menores, tamén presentaron unha tendencia crecente. Detectáronse diferenzas nas taxas entre comunidades autónomas. Conclusións A análise do RAE-CMBD permite identificar as substancias con maior carga asistencial e o perfil sociodemográfico dos contactos, evidenciando a necesidade de estratexias eficaces para previr e reducir o consumo de drogas.
Introdución O consumo de drogas constitúe un importante reto para a Saúde Pública. Analizar os contactos co sistema sanitario relacionados co consumo de substancias permite ofrecer información valiosa para a súa prevención e xestión. Obxectivos Este estudo tivo como obxectivo analizar o número de contactos co sistema sanitario asociados ao consumo de drogas legais e ilegais en España durante o período 2016-2022. Material e Métodos Os datos derivan do Rexistro de Atención Especializada do Conxunto Mínimo Básico de Datos (RAE-CMBD) de 2016-2022. Identificáronse os contactos sanitarios con diagnóstico principal e/ou diagnóstico secundario de primeiro nivel asociado ao consumo de alcohol, alucinóxenos, barbitúricos, benzodiacepinas, cannabis, cocaína, heroína, inhalantes, metadona, narcóticos sintéticos, nicotina, opioides e outros estimulantes. Realizouse unha análise descriptiva do número de contactos e calculáronse taxas globais, por sexo, grupo de idade e comunidade autónoma, incluíndo Ceuta e Melilla, para o cannabis, cocaína e derivados da morfina (heroína, metadona, outros opiáceos e narcóticos sintéticos). As tendencias globais e por sexo analizáronse mediante regresión joinpoint. Resultados Identificáronse 354.182 contactos sanitarios asociados ao consumo de drogas entre 2016 e 2022. O 66,8% correspondeu a homes e o 23,3% ao grupo de idade de 45-54 anos. As substancias legais representaron a maioría dos contactos, destacando a nicotina (49,0%) e o alcohol (23,0%). O alcohol foi a substancia máis frecuente como diagnóstico principal, seguida do cannabis, benzodiacepinas e cocaína. As taxas de contactos por cannabis e cocaína amosaron un aumento progresivo. Aínda que as taxas por derivados da morfina foron menores, tamén presentaron unha tendencia crecente. Detectáronse diferenzas nas taxas entre comunidades autónomas. Conclusións A análise do RAE-CMBD permite identificar as substancias con maior carga asistencial e o perfil sociodemográfico dos contactos, evidenciando a necesidade de estratexias eficaces para previr e reducir o consumo de drogas.
Dirección
PEREZ RIOS, MONICA (Titoría)
PEREZ RIOS, MONICA (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Motivos de uso de cigarros electrónicos: unha revisión sistemática de estudos cualitativos
Autoría
O.D.F.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
O.D.F.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
03.09.2025 10:30
03.09.2025 10:30
Resumo
Obxectivo: Explorar as motivacións que impulsan o uso de cigarrillos electrónicos en persoas adultas maiores de 18 anos. Método: realizouse unha revisión sistemática da literatura seguindo as directrices PRISMA. Para iso, fixéronse buscas nas bases de datos de Medline (PubMed), Embase, CINAHL e PsycInfo. Incluíronse estudos cualitativos publicados ata outubro de 2024 que investigaban os motivos do uso de cigarrillos electrónicos na poboación adulta. Realizouse unha análise temática das motivacións e, naqueles estudos nos que foi posible, identificouse a motivación principal. A calidade dos estudos avaliouse mediante a ferramenta CASPe. Resultados: incluíronse 19 estudos na revisión. A maioría dos estudos foron realizados nos Estados Unidos. Identificáronse 7 temas principais relacionados cos motivos de uso de cigarrillos electrónicos: beneficios para a saúde, atractivo do produto, influencia social, conveniencia, prezo do produto, curiosidade e lecer, e cambios no uso do tabaco. O vapeo como axuda para deixar de fumar e a súa variedade de olores e sabores foron os motivos principais identificados na maior parte dos estudos incluídos. Conclusións: identificáronse diferentes motivacións para o uso de cigarrillos electrónicos, sendo as máis comúns o abandono do hábito tabáquico e a variedade de olores e sabores. Comprender a variedade de motivacións existentes arredor do uso destes dispositivos é clave para desenvolver estratexias preventivas máis eficaces e adaptadas ás necesidades da poboación.
Obxectivo: Explorar as motivacións que impulsan o uso de cigarrillos electrónicos en persoas adultas maiores de 18 anos. Método: realizouse unha revisión sistemática da literatura seguindo as directrices PRISMA. Para iso, fixéronse buscas nas bases de datos de Medline (PubMed), Embase, CINAHL e PsycInfo. Incluíronse estudos cualitativos publicados ata outubro de 2024 que investigaban os motivos do uso de cigarrillos electrónicos na poboación adulta. Realizouse unha análise temática das motivacións e, naqueles estudos nos que foi posible, identificouse a motivación principal. A calidade dos estudos avaliouse mediante a ferramenta CASPe. Resultados: incluíronse 19 estudos na revisión. A maioría dos estudos foron realizados nos Estados Unidos. Identificáronse 7 temas principais relacionados cos motivos de uso de cigarrillos electrónicos: beneficios para a saúde, atractivo do produto, influencia social, conveniencia, prezo do produto, curiosidade e lecer, e cambios no uso do tabaco. O vapeo como axuda para deixar de fumar e a súa variedade de olores e sabores foron os motivos principais identificados na maior parte dos estudos incluídos. Conclusións: identificáronse diferentes motivacións para o uso de cigarrillos electrónicos, sendo as máis comúns o abandono do hábito tabáquico e a variedade de olores e sabores. Comprender a variedade de motivacións existentes arredor do uso destes dispositivos é clave para desenvolver estratexias preventivas máis eficaces e adaptadas ás necesidades da poboación.
Dirección
Rey Brandariz, Julia (Titoría)
Rey Brandariz, Julia (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
A deficiencia de micronutrientes e os seus efectos no desenvolvemento neurocognitivo infantil
Autoría
L.F.D.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
L.F.D.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
A nutrición nos primeiros anos de vida desempeña un papel fundamental no desenvolvemento neurolóxico e cognitivo infantil. O déficit de micronutrientes pode causar efectos adversos notables sobre a estrutura e función cerebral. O principal obxectivo á hora de realizar esta revisión sistemática é analizar a relación existente entre a deficiencia de micronutrientes, como o ferro, iodo, zinc, vitamina D e vitamina B12, e o desenvolvemento neurocognitivo en nenos e nenas entre os 0 e os 12 anos. A busca bibliográfica realizouse en bases de datos científicas, como PudMed, Medline, Dialnet e Scielo, nas cales se preseleccionaron 23 artigos, dos cales se inclúen 8 que cumpren os criterios de inclusión e exclusión establecidos. Nesta busca abranguéronse revisións sistemáticas e ensaios clínicos que avalían os efectos da carencia de micronutrientes na infancia e as súas principais consecuencias. Os resultados da revisión revelan a existencia dunha asociación entre o déficit de micronutrientes e a afectación das funcións cognitivas; por exemplo, a carencia de ferro preséntase relacionada con alteracións na memoria e na atención, ou o déficit de vitaminas como a B12 e a D, que se asocian con trastornos do neurodesenvolvemento e a mielinización incompleta do sistema nervioso central. Así mesmo, a revisión manifesta que as poboacións máis afectadas por este tipo de carencias son aquelas que se atopan nunha situación de vulnerabilidade social, para as cales se revisan estratexias de prevención, como a implementación de programas de educación nutricional. En conclusión, destácase a necesidade de abordar a malnutrición infantil desde un enfoque integral e preventivo, salientando a importancia de realizar investigacións lonxitudinais e controladas que permitan establecer relacións causais entre a nutrición e o desenvolvemento neurocognitivo infantil.
A nutrición nos primeiros anos de vida desempeña un papel fundamental no desenvolvemento neurolóxico e cognitivo infantil. O déficit de micronutrientes pode causar efectos adversos notables sobre a estrutura e función cerebral. O principal obxectivo á hora de realizar esta revisión sistemática é analizar a relación existente entre a deficiencia de micronutrientes, como o ferro, iodo, zinc, vitamina D e vitamina B12, e o desenvolvemento neurocognitivo en nenos e nenas entre os 0 e os 12 anos. A busca bibliográfica realizouse en bases de datos científicas, como PudMed, Medline, Dialnet e Scielo, nas cales se preseleccionaron 23 artigos, dos cales se inclúen 8 que cumpren os criterios de inclusión e exclusión establecidos. Nesta busca abranguéronse revisións sistemáticas e ensaios clínicos que avalían os efectos da carencia de micronutrientes na infancia e as súas principais consecuencias. Os resultados da revisión revelan a existencia dunha asociación entre o déficit de micronutrientes e a afectación das funcións cognitivas; por exemplo, a carencia de ferro preséntase relacionada con alteracións na memoria e na atención, ou o déficit de vitaminas como a B12 e a D, que se asocian con trastornos do neurodesenvolvemento e a mielinización incompleta do sistema nervioso central. Así mesmo, a revisión manifesta que as poboacións máis afectadas por este tipo de carencias son aquelas que se atopan nunha situación de vulnerabilidade social, para as cales se revisan estratexias de prevención, como a implementación de programas de educación nutricional. En conclusión, destácase a necesidade de abordar a malnutrición infantil desde un enfoque integral e preventivo, salientando a importancia de realizar investigacións lonxitudinais e controladas que permitan establecer relacións causais entre a nutrición e o desenvolvemento neurocognitivo infantil.
Dirección
COUCE PICO, MARIA DE LA LUZ (Titoría)
COUCE PICO, MARIA DE LA LUZ (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Avaliación da percepción de calidade de vida en pacientes diagnosticados de esclerose múltiple recorrente- remitente na unidade de neuroloxía no Hospital Universitario Lucus Augusti
Autoría
L.G.D.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
L.G.D.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución: A esclerose múltiple remitente-recorrente é unha enfermidade crónica do sistema nervioso central que impacta de forma significativa na calidade de vida de quen a padece. A variedade de manifestacións clínicas combínase co malestar emocional, condicionando a percepción da calidade de vida. Obxectivos: Avaliar a calidade de vida en pacientes con esclerose múltiple remitente- recorrente no momento de diagnóstico e aos tres e seis meses tras o mesmo. Metodoloxía: Realizouse un estudo observacional, analítico e prospectivo con pacientes diagnosticados por primeira vez de esclerose múltiple no Hospital Lucus Augusti. Recolléronse datos socioepidemiolóxicos e sobre calidade de vida no momento do diagnóstico aos tres e aos seis meses empregando escalas validadas. A análise estatística dos datos levouse a cabo co programa SPSS versión 24.0 considerando significativo p menor 0.05. Resultados: A mostra incluíu 20 pacientes, o 80% foron mulleres. A media de idade foi de 39,4 (+/-11,3). A media de puntuación total na escala MSQOL-54 foi de 66,15(+/-12,77) puntos no momento basal; 65,08(+/-12,24) aos tres meses e 63,61(+/-12,04) aos seis meses. A mediana tamén mostrou un descenso progresivo (de 68,51 a 62,02). Identificáronse correlacións entre as puntuacións nos diferentes momentos de avaliación: entre a medición basal e os tres meses (p = 0,001) e seis meses (p = 0,002), e entre medición aos tres e seis meses (p = 0,001). Conclusión: os pacientes con esclerose múltiple mostraron unha deterioración progresiva na súa calidade de vida ao longo de seis meses. As diferenzas entre os tres momentos avaliados foron estatisticamente significativas evidenciando a necesidade de implementar estratexias que contribúan a manter ou mellorar o benestar percibido
Introdución: A esclerose múltiple remitente-recorrente é unha enfermidade crónica do sistema nervioso central que impacta de forma significativa na calidade de vida de quen a padece. A variedade de manifestacións clínicas combínase co malestar emocional, condicionando a percepción da calidade de vida. Obxectivos: Avaliar a calidade de vida en pacientes con esclerose múltiple remitente- recorrente no momento de diagnóstico e aos tres e seis meses tras o mesmo. Metodoloxía: Realizouse un estudo observacional, analítico e prospectivo con pacientes diagnosticados por primeira vez de esclerose múltiple no Hospital Lucus Augusti. Recolléronse datos socioepidemiolóxicos e sobre calidade de vida no momento do diagnóstico aos tres e aos seis meses empregando escalas validadas. A análise estatística dos datos levouse a cabo co programa SPSS versión 24.0 considerando significativo p menor 0.05. Resultados: A mostra incluíu 20 pacientes, o 80% foron mulleres. A media de idade foi de 39,4 (+/-11,3). A media de puntuación total na escala MSQOL-54 foi de 66,15(+/-12,77) puntos no momento basal; 65,08(+/-12,24) aos tres meses e 63,61(+/-12,04) aos seis meses. A mediana tamén mostrou un descenso progresivo (de 68,51 a 62,02). Identificáronse correlacións entre as puntuacións nos diferentes momentos de avaliación: entre a medición basal e os tres meses (p = 0,001) e seis meses (p = 0,002), e entre medición aos tres e seis meses (p = 0,001). Conclusión: os pacientes con esclerose múltiple mostraron unha deterioración progresiva na súa calidade de vida ao longo de seis meses. As diferenzas entre os tres momentos avaliados foron estatisticamente significativas evidenciando a necesidade de implementar estratexias que contribúan a manter ou mellorar o benestar percibido
Dirección
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Titoría)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Programa de educación nutricional sobre persoas con diabete mellitus tipo 2 en Santiago de Compostela: proxecto de investigación
Autoría
R.G.M.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
R.G.M.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
RESUMEN Introducción: La diabetes mellitus (DM) es una de las patologías que presenta mayor prevalencia a nivel mundial. Esta condición afecta principalmente a los países más desarrollados y su inicio está siendo cada vez a edades más tempranas. La DM provoca una gran cantidad de problemas asociados como problemas microvasculares dentro de los cuales destacamos la nefropatía, la retinopatía y la neuropatía por otro lado también genera problemas macrovasculares como insuficiencia cardíaca (IC) la enfermedad arterial periférica (EAP)y la enfermedad coronaria (EC). Todos estos problemas asociados pueden ser evitados o retrasar su apariciónmanteniendo un peso adecuado realizando ejercicio físico y manteniendo una dieta nutricionalmente adecuada. Hipótesis: Las intervenciones educativas de enfermería relacionadas con la promoción de hábitos saludables en pacientes con DM tipo 2 mejoran los conocimientos nutricionales y reducen los problemas asociados de esta patología. Objetivos: Evaluar la eficacia de un programa de educación para la salud en personas con DM tipo 2. Métodos: Se plantea un proyecto de investigación cuasiexperimental, de tipo pre-post intervención consiste en la realización de un programa de educación para la salud en personas con DM tipo 2 en todos los centros de salud de Santiago de Compostela. Se llevará a cabo gracias a los datos recogidos mediante dos cuestionarios (IMEVID, Atlas Fotográfico ENALIA-2) y dos determinaciones de hemoglobina glicosilada (HbA1c) y toma de valores antropométricos. Nuestra población diana serán las personas con DM tipo 2 con edades comprendidas entre 50-74 años los cuales serán los encargados de cubrir nuestros cuestionarios.
RESUMEN Introducción: La diabetes mellitus (DM) es una de las patologías que presenta mayor prevalencia a nivel mundial. Esta condición afecta principalmente a los países más desarrollados y su inicio está siendo cada vez a edades más tempranas. La DM provoca una gran cantidad de problemas asociados como problemas microvasculares dentro de los cuales destacamos la nefropatía, la retinopatía y la neuropatía por otro lado también genera problemas macrovasculares como insuficiencia cardíaca (IC) la enfermedad arterial periférica (EAP)y la enfermedad coronaria (EC). Todos estos problemas asociados pueden ser evitados o retrasar su apariciónmanteniendo un peso adecuado realizando ejercicio físico y manteniendo una dieta nutricionalmente adecuada. Hipótesis: Las intervenciones educativas de enfermería relacionadas con la promoción de hábitos saludables en pacientes con DM tipo 2 mejoran los conocimientos nutricionales y reducen los problemas asociados de esta patología. Objetivos: Evaluar la eficacia de un programa de educación para la salud en personas con DM tipo 2. Métodos: Se plantea un proyecto de investigación cuasiexperimental, de tipo pre-post intervención consiste en la realización de un programa de educación para la salud en personas con DM tipo 2 en todos los centros de salud de Santiago de Compostela. Se llevará a cabo gracias a los datos recogidos mediante dos cuestionarios (IMEVID, Atlas Fotográfico ENALIA-2) y dos determinaciones de hemoglobina glicosilada (HbA1c) y toma de valores antropométricos. Nuestra población diana serán las personas con DM tipo 2 con edades comprendidas entre 50-74 años los cuales serán los encargados de cubrir nuestros cuestionarios.
Dirección
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Titoría)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Esgotamento profesional e benestar laboral na enfermaría en España: unha revisión sistemática
Autoría
A.G.B.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
A.G.B.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
03.09.2025 10:30
03.09.2025 10:30
Resumo
A síndrome de burnout é un estado de esgotamento físico, mental e emocional causado pola tensión laboral crónica, e afecta a unha porcentaxe significativa dos profesionais de enfermería en España. Este fenómeno caracterízase por cansazo extremo, unha actitude negativa cara ao traballo e unha sensación de ineficacia. A presente revisión sistemática analiza os factores que contribúen ao desenvolvemento do burnout e avalía as intervencións máis efectivas para mitigar os seus efectos no benestar laboral dos enfermeiros. Os principais factores de risco identificados nos estudos revisados inclúen a sobrecarga laboral, a falta de apoio institucional e as longas xornadas laborais. Á súa vez, constatouse que o burnout ten un impacto negativo na satisfacción laboral e contribúe á rotación do persoal. Con todo, diversas estratexias de prevención, como o acceso a apoio psicolóxico e a implementación de programas de benestar, demostraron ser eficaces para reducir os niveis de burnout e mellorar a calidade de vida laboral dos profesionais. A revisión incluíu 19 estudos realizados entre 2013 e 2024, onde se empregaron instrumentos como o Prol-QOL, o CVP-35 e o MBI para avaliar o burnout e o benestar laboral. Os resultados revelaron que entre o 30% e o 60% dos enfermeiros en España presentan síntomas significativos de burnout. En conclusión, o burnout é unha problemática común entre os enfermeiros en España, cun notable impacto no seu benestar laboral. Para reducir os seus efectos, é esencial implementar intervencións organizativas, ofrecer apoio psicolóxico e promover políticas laborais que favorezan a saúde mental e o equilibrio entre a vida profesional e persoal.
A síndrome de burnout é un estado de esgotamento físico, mental e emocional causado pola tensión laboral crónica, e afecta a unha porcentaxe significativa dos profesionais de enfermería en España. Este fenómeno caracterízase por cansazo extremo, unha actitude negativa cara ao traballo e unha sensación de ineficacia. A presente revisión sistemática analiza os factores que contribúen ao desenvolvemento do burnout e avalía as intervencións máis efectivas para mitigar os seus efectos no benestar laboral dos enfermeiros. Os principais factores de risco identificados nos estudos revisados inclúen a sobrecarga laboral, a falta de apoio institucional e as longas xornadas laborais. Á súa vez, constatouse que o burnout ten un impacto negativo na satisfacción laboral e contribúe á rotación do persoal. Con todo, diversas estratexias de prevención, como o acceso a apoio psicolóxico e a implementación de programas de benestar, demostraron ser eficaces para reducir os niveis de burnout e mellorar a calidade de vida laboral dos profesionais. A revisión incluíu 19 estudos realizados entre 2013 e 2024, onde se empregaron instrumentos como o Prol-QOL, o CVP-35 e o MBI para avaliar o burnout e o benestar laboral. Os resultados revelaron que entre o 30% e o 60% dos enfermeiros en España presentan síntomas significativos de burnout. En conclusión, o burnout é unha problemática común entre os enfermeiros en España, cun notable impacto no seu benestar laboral. Para reducir os seus efectos, é esencial implementar intervencións organizativas, ofrecer apoio psicolóxico e promover políticas laborais que favorezan a saúde mental e o equilibrio entre a vida profesional e persoal.
Dirección
MASIDE RODRIGUEZ, JULIO MANUEL (Titoría)
MASIDE RODRIGUEZ, JULIO MANUEL (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Consumo de substancias psicoactivas en estudantes de enfermaría: un estudo transversal en Galicia, España
Autoría
M.G.C.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
M.G.C.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
Introdución: As substancias psicoactivas son as que modifican o comportamento, as emocións e os pensamentos. O estudantado universitario é vulnerable a mal utilizar os fármacos psicoactivos e consumir bebidas enerxéticas por influencias sociais, académicas e profesionais. Obxectivo: Estudar o nivel de coñecementos, as actitudes e as frecuencias do consumo de fármacos psicoactivos e bebidas enerxéticas no estudantado do grado de enfermaría. Metodoloxía: Realizouse un estudo transversal entre setembro e outubro de 2024 onde se recolleron datos sobre o coñecemento, a actitude e as prácticas cara o consumo de fármacos psicoactivos (ansiolíticos, estimulantes e psicoactivos) e bebidas enerxéticas. Levouse a cabo unha análise descriptiva. Resultados: O 96.65% (n=289) dos estudantes invitados a participar no estudo (n=299) contestaron ao cuestionario. Apréciase unha afectada saúde mental, cun 3,8% dos encuestados presentando pensamentos suicidas e manifestado sentirse tristes nalgunha ocasión. A media de idade do primeiro consumo das substancias psicoactivas foi entre os 16 e 19 años, segundo a substancia. O 80% dos participantes do cuestionario un bo nivel de coñecementos respecto as bebidas enerxéticas, ansiolíticos, estimulantes e opioides, e os efectos que causan na saúde. Porén, o 20% demostraron un baixo nivel de coñecementos e actitudes inapropiadas de cara a estas substancias. Rexistráronse que os motivos de consumo de estas substancias psicoactivas están relacionadas con combater o cansazo ou aumentar o rendemento académico. Conclusións: Os estudantes encuestados presentan un nivel de coñecementos bo de cara ás substancias psicoactivas. Porén, existe un 20% que descoñece os efectos negativos do seu consumo na saúde. É importante seguir incidindo na formación e educación sanitaria.
Introdución: As substancias psicoactivas son as que modifican o comportamento, as emocións e os pensamentos. O estudantado universitario é vulnerable a mal utilizar os fármacos psicoactivos e consumir bebidas enerxéticas por influencias sociais, académicas e profesionais. Obxectivo: Estudar o nivel de coñecementos, as actitudes e as frecuencias do consumo de fármacos psicoactivos e bebidas enerxéticas no estudantado do grado de enfermaría. Metodoloxía: Realizouse un estudo transversal entre setembro e outubro de 2024 onde se recolleron datos sobre o coñecemento, a actitude e as prácticas cara o consumo de fármacos psicoactivos (ansiolíticos, estimulantes e psicoactivos) e bebidas enerxéticas. Levouse a cabo unha análise descriptiva. Resultados: O 96.65% (n=289) dos estudantes invitados a participar no estudo (n=299) contestaron ao cuestionario. Apréciase unha afectada saúde mental, cun 3,8% dos encuestados presentando pensamentos suicidas e manifestado sentirse tristes nalgunha ocasión. A media de idade do primeiro consumo das substancias psicoactivas foi entre os 16 e 19 años, segundo a substancia. O 80% dos participantes do cuestionario un bo nivel de coñecementos respecto as bebidas enerxéticas, ansiolíticos, estimulantes e opioides, e os efectos que causan na saúde. Porén, o 20% demostraron un baixo nivel de coñecementos e actitudes inapropiadas de cara a estas substancias. Rexistráronse que os motivos de consumo de estas substancias psicoactivas están relacionadas con combater o cansazo ou aumentar o rendemento académico. Conclusións: Os estudantes encuestados presentan un nivel de coñecementos bo de cara ás substancias psicoactivas. Porén, existe un 20% que descoñece os efectos negativos do seu consumo na saúde. É importante seguir incidindo na formación e educación sanitaria.
Dirección
MARTINON TORRES, FEDERICO (Titoría)
MALLAH NASRALLAH, NARMEEN Cotitoría
MARTINON TORRES, FEDERICO (Titoría)
MALLAH NASRALLAH, NARMEEN Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Reconstruíndo a sexualidade feminina na vellez: proxecto de intervención socioeducativa.
Autoría
M.G.M.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
M.G.M.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
O presente Traballo Fin de Máster (TFM) consiste no desenvolvemento dun proxecto de intervención socioeducativa que aborda a influencia do patriarcado na construción do pracer sexual feminino, máis concretamente o das mulleres maiores de 65 anos. O seu obxectivo principal é desafiar os estereotipos e normas sociais que afectan negativamente á sexualidade das mulleres maiores. Levarase a cabo no centro de día Innova Senior de Santiago de Compostela, onde o obxectivo principal consistirá en promover un espazo de discusión e reflexión, achegando a información e os recursos socioeducativos necesarios para reconstruír a súa propia sexualidade, así como redefinir o seu corpo e experiencia de pracer.
O presente Traballo Fin de Máster (TFM) consiste no desenvolvemento dun proxecto de intervención socioeducativa que aborda a influencia do patriarcado na construción do pracer sexual feminino, máis concretamente o das mulleres maiores de 65 anos. O seu obxectivo principal é desafiar os estereotipos e normas sociais que afectan negativamente á sexualidade das mulleres maiores. Levarase a cabo no centro de día Innova Senior de Santiago de Compostela, onde o obxectivo principal consistirá en promover un espazo de discusión e reflexión, achegando a información e os recursos socioeducativos necesarios para reconstruír a súa propia sexualidade, así como redefinir o seu corpo e experiencia de pracer.
Dirección
ANTELO MARTELO, MONICA (Titoría)
ANTELO MARTELO, MONICA (Titoría)
Tribunal
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
Experiencias e actitudes de xénero detectadas durante as prácticas clínicas por estudantes de grao en Enfermaría en Galicia
Autoría
D.L.V.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
D.L.V.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
Introducción: La sanidad, como reflejo de la sociedad, no está exenta de ideas preconcebidas, estereotipos y roles de género. La profesión de Enfermería, históricamente considerada femenina y feminizada, se ve particularmente influenciada por estas actitudes, lo que puede impactar directamente en el desarrollo y desempeño del alumnado durante su formación clínica. Objetivos: Conocer en qué medida el alumnado de Enfermería percibe o experimenta actitudes y sesgos relacionados con el género, la identidad y/o la orientación sexual en el ámbito hospitalario durante sus prácticas clínicas. Material y métodos: Se llevó a cabo un estudio observacional, descriptivo y transversal en estudiantes del Grado en Enfermería, mediante la aplicación de un cuestionario de 40 ítems. Este abordó variables demográficas, percepción de micromachismos, experiencias vividas durante las prácticas clínicas, respuestas ante estas situaciones y percepción de diferencias en el trato según el sexo. Resultados: Un total de 306 estudiantes completaron el cuestionario, de los cuales el 84% se identificó como mujer y el 16% como hombre. Las mujeres reportaron haber percibido hasta tres veces más micromachismos durante sus prácticas clínicas. Además, un 55,6% del total manifestó haber vivido situaciones incómodas, encontrándose diferencias significativas en función del sexo del estudiante. Conclusiones: Los resultados evidencian que el estudiantado de Enfermería continúa enfrentándose a situaciones y actitudes vinculadas a sesgos de género durante sus estancias clínicas. Este hallazgo subraya la necesidad de promover entornos clínicos más equitativos, inclusivos y seguros, que favorezcan el desarrollo profesional sin condicionantes de género.
Introducción: La sanidad, como reflejo de la sociedad, no está exenta de ideas preconcebidas, estereotipos y roles de género. La profesión de Enfermería, históricamente considerada femenina y feminizada, se ve particularmente influenciada por estas actitudes, lo que puede impactar directamente en el desarrollo y desempeño del alumnado durante su formación clínica. Objetivos: Conocer en qué medida el alumnado de Enfermería percibe o experimenta actitudes y sesgos relacionados con el género, la identidad y/o la orientación sexual en el ámbito hospitalario durante sus prácticas clínicas. Material y métodos: Se llevó a cabo un estudio observacional, descriptivo y transversal en estudiantes del Grado en Enfermería, mediante la aplicación de un cuestionario de 40 ítems. Este abordó variables demográficas, percepción de micromachismos, experiencias vividas durante las prácticas clínicas, respuestas ante estas situaciones y percepción de diferencias en el trato según el sexo. Resultados: Un total de 306 estudiantes completaron el cuestionario, de los cuales el 84% se identificó como mujer y el 16% como hombre. Las mujeres reportaron haber percibido hasta tres veces más micromachismos durante sus prácticas clínicas. Además, un 55,6% del total manifestó haber vivido situaciones incómodas, encontrándose diferencias significativas en función del sexo del estudiante. Conclusiones: Los resultados evidencian que el estudiantado de Enfermería continúa enfrentándose a situaciones y actitudes vinculadas a sesgos de género durante sus estancias clínicas. Este hallazgo subraya la necesidad de promover entornos clínicos más equitativos, inclusivos y seguros, que favorezcan el desarrollo profesional sin condicionantes de género.
Dirección
GARCIA COUCEIRO, NURIA (Titoría)
GARCIA COUCEIRO, NURIA (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Avaliación do Coñecemento do Persoal de Enfermaría sobre o Protocolo de Prestación de Axuda para Morrer e a Doazón posterior á PAM: Análise e Proposta de Estratexias Formativas
Autoría
D.M.O.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
D.M.O.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
03.09.2025 10:30
03.09.2025 10:30
Resumo
Introdución: En Galicia, para garantir a correcta aplicación da Lei de Eutanasia, elaboráronse os protocolos de Prestación de Axuda Médica para Morrer (PAM) e de doazón de órganos tras a eutanasia. Ambos requiren unha actuación rigorosa por parte do persoal de enfermaría, especialmente nas unidades de críticos, polas súas implicacións clínicas, éticas e legais. Este estudo analiza o nivel de coñecemento das enfermeiras destas unidades na área sanitaria de Santiago de Compostela respecto destes protocolos. Obxectivos: Avaliar o grao de coñecemento das enfermeiras das unidades de críticos sobre os protocolos de PAM e doazón de órganos, identificando fortalezas e aspectos mellorables. Metodoloxía: Estudo observacional e descriptivo mediante un cuestionario estruturado, distribuído de forma electrónica ao persoal de enfermaría das unidades de críticos durante o mes de xuño de 2025. Resultados: Participaron 94 enfermeiras, das cales o 41,5% tiña menos de cinco anos de experiencia. O 57,4% lera previamente algún dos protocolos. A porcentaxe global de acertos foi do 79%, con mellores resultados no bloque de PAM (83,5%) fronte ao de doazón (74,9%). Observáronse diferenzas estatisticamente significativas segundo a experiencia profesional e o coñecemento previo dos protocolos. As principais carencias detectáronse en aspectos técnicos da doazón, como probas diagnósticas e parámetros clínicos. Conclusións: Aínda que o coñecemento global é aceptable, persisten lagoas, especialmente no relacionado coa doazón de órganos tras a PAM. Recoméndase reforzar a formación mediante a implementación de listas de verificación específicas e simulacións clínicas que favorezan a integración dos protocolos na práctica diaria, especialmente en profesionais con menor experiencia.
Introdución: En Galicia, para garantir a correcta aplicación da Lei de Eutanasia, elaboráronse os protocolos de Prestación de Axuda Médica para Morrer (PAM) e de doazón de órganos tras a eutanasia. Ambos requiren unha actuación rigorosa por parte do persoal de enfermaría, especialmente nas unidades de críticos, polas súas implicacións clínicas, éticas e legais. Este estudo analiza o nivel de coñecemento das enfermeiras destas unidades na área sanitaria de Santiago de Compostela respecto destes protocolos. Obxectivos: Avaliar o grao de coñecemento das enfermeiras das unidades de críticos sobre os protocolos de PAM e doazón de órganos, identificando fortalezas e aspectos mellorables. Metodoloxía: Estudo observacional e descriptivo mediante un cuestionario estruturado, distribuído de forma electrónica ao persoal de enfermaría das unidades de críticos durante o mes de xuño de 2025. Resultados: Participaron 94 enfermeiras, das cales o 41,5% tiña menos de cinco anos de experiencia. O 57,4% lera previamente algún dos protocolos. A porcentaxe global de acertos foi do 79%, con mellores resultados no bloque de PAM (83,5%) fronte ao de doazón (74,9%). Observáronse diferenzas estatisticamente significativas segundo a experiencia profesional e o coñecemento previo dos protocolos. As principais carencias detectáronse en aspectos técnicos da doazón, como probas diagnósticas e parámetros clínicos. Conclusións: Aínda que o coñecemento global é aceptable, persisten lagoas, especialmente no relacionado coa doazón de órganos tras a PAM. Recoméndase reforzar a formación mediante a implementación de listas de verificación específicas e simulacións clínicas que favorezan a integración dos protocolos na práctica diaria, especialmente en profesionais con menor experiencia.
Dirección
Agra Tuñas, María del Carmen (Titoría)
Agra Tuñas, María del Carmen (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Abordaxe do alcoholismo en persoas maiores desde o traballo social: revisión e análise de recursos , normativas e estratexias de intervención en Galicia
Autoría
I.M.P.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
I.M.P.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
03.09.2025 10:00
03.09.2025 10:00
Resumo
Este traballo analiza o consumo problemático de alcohol en adultos maiores desde unha perspectiva de traballo social, con especial atención á súa crecente incidencia en Galicia. Destaca a invisibilidade do fenómeno e a súa conexión con factores psicosociais como a soidade e o duelo. O obxectivo principal é analizar a abordaxe do alcoholismo en adultos maiores desde unha perspectiva social, mediante unha revisión e análise dos recursos dispoñibles, a normativa vixente e as estratexias de intervención aplicadas na mencionada comunidade autónoma. Realizouse unha revisión documental exhaustiva para analizar e avaliar a literatura existente sobre a abordaxe do alcoholismo en adultos maiores desde unha perspectiva de intervención social. Para iso, realizáronse buscas sistemáticas en bases de datos académicas e fontes especializadas. Como resultado, identificáronse 84 artigos relevantes, que nos permiten examinar as estratexias de intervención, os marcos teóricos aplicados e os principais desafíos na atención a este colectivo.
Este traballo analiza o consumo problemático de alcohol en adultos maiores desde unha perspectiva de traballo social, con especial atención á súa crecente incidencia en Galicia. Destaca a invisibilidade do fenómeno e a súa conexión con factores psicosociais como a soidade e o duelo. O obxectivo principal é analizar a abordaxe do alcoholismo en adultos maiores desde unha perspectiva social, mediante unha revisión e análise dos recursos dispoñibles, a normativa vixente e as estratexias de intervención aplicadas na mencionada comunidade autónoma. Realizouse unha revisión documental exhaustiva para analizar e avaliar a literatura existente sobre a abordaxe do alcoholismo en adultos maiores desde unha perspectiva de intervención social. Para iso, realizáronse buscas sistemáticas en bases de datos académicas e fontes especializadas. Como resultado, identificáronse 84 artigos relevantes, que nos permiten examinar as estratexias de intervención, os marcos teóricos aplicados e os principais desafíos na atención a este colectivo.
Dirección
GANDOY CREGO, MANUEL (Titoría)
GANDOY CREGO, MANUEL (Titoría)
Tribunal
REY ARES, LUCIA (Presidente/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Secretario/a)
MARTINEZ ISASI, SANTIAGO (Vogal)
REY ARES, LUCIA (Presidente/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Secretario/a)
MARTINEZ ISASI, SANTIAGO (Vogal)
Coste económico da parada cardiorrespiratoria extrahospitalaria en España
Autoría
L.M.P.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
L.M.P.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución. A parada cardio-respiratoria (PCR) xera unha situación crítica potencialmente reversible. En España prodúcense 52.300 PCR anualmente, das cales 30.000 prodúcense no medio extrahospitalario. Só un 24% destas chegan a ser ingresadas no hospital e menos do 5% chegan a ser dados de alta. A PCR sitúase como a terceira causa de morte en Europa. A rapidez na atención dos servizos de emerxencias (SEM) asóciase positivamente á supervivencia e o bo pronóstico neurolóxico. Estímase que o coste anual dla PCR en España supera os 150 millóns de euros. A pesar de supoñer máis do 50% do total das PCR, os costes das PCR Extrahospitalarias (PCRE) en España continúan sen detallar. Obxectivos. Analizar o coste económico da asistencia á PCRE que ocorre a nivel extrahospitalario desde o momento do aviso aos SEM ata o seu desprazamento ao lugar da PCR e atención ata o traslado a un centro hospitalario. Material. Para a recollida de datos será necesario o rexistro dos datos económicos derivados da PCRE no período analizado por parte das CCAA. Serán empleados os recursos materiais relacionados coa recoleción, organización e análisis dos datos. Métodos. Estudo descriptivo prospectivo. Analizaranse os datos recollidos nas 17 CCAA no período do 1 de Xaneiro ao 31 de Decembro do ano 2026.
Introdución. A parada cardio-respiratoria (PCR) xera unha situación crítica potencialmente reversible. En España prodúcense 52.300 PCR anualmente, das cales 30.000 prodúcense no medio extrahospitalario. Só un 24% destas chegan a ser ingresadas no hospital e menos do 5% chegan a ser dados de alta. A PCR sitúase como a terceira causa de morte en Europa. A rapidez na atención dos servizos de emerxencias (SEM) asóciase positivamente á supervivencia e o bo pronóstico neurolóxico. Estímase que o coste anual dla PCR en España supera os 150 millóns de euros. A pesar de supoñer máis do 50% do total das PCR, os costes das PCR Extrahospitalarias (PCRE) en España continúan sen detallar. Obxectivos. Analizar o coste económico da asistencia á PCRE que ocorre a nivel extrahospitalario desde o momento do aviso aos SEM ata o seu desprazamento ao lugar da PCR e atención ata o traslado a un centro hospitalario. Material. Para a recollida de datos será necesario o rexistro dos datos económicos derivados da PCRE no período analizado por parte das CCAA. Serán empleados os recursos materiais relacionados coa recoleción, organización e análisis dos datos. Métodos. Estudo descriptivo prospectivo. Analizaranse os datos recollidos nas 17 CCAA no período do 1 de Xaneiro ao 31 de Decembro do ano 2026.
Dirección
Iglesias Vázquez, Jose Antonio (Titoría)
Iglesias Vázquez, Jose Antonio (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Avaliación do nivel de depresión en pacientes tras sufrir un ictus isquémico ou accidente isquémico transitorio na Unidade de Neuroloxía e Neurociruxía do Hospital Universitario Lucus Augusti.
Autoría
A.M.F.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
A.M.F.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución: Os ictus e os accidentes isquémicos transitorios supoñen un elevado custo sanitario debido ás complicacións que xeran a curto e longo prazo. Afectan significativamente os ámbitos psicolóxico, físico e cognitivo. A valoración de enfermería, baseada en avaliacións motoras, cognitivas e emocionais, permite implementar intervencións temperás e efectivas. Obxectivos: Determinar o nivel de depresión en pacientes con ictus ou accidente isquémico transitorio e a súa asociación coa dependencia funcional e o déficit cognitivo. Metodoloxía: Estudo de cohortes, observacional, analítico e prospectivo, realizado en pacientes ingresados no Hospital Lucus Augusti. Recolléronse datos clínicos, funcionais e emocionais á alta e en consulta de seguimento mediante escalas validadas. Utilizouse SPSS versión 24.0 para a análise estatística, considerando significativo p menor a 0,05. Resultados: A mostra incluíu 36 pacientes, o 72,2% foron homes. A media de idade foi de 69,18(+/-11,71) anos. O 83,35% sufriron un ictus isquémico. A media do déficit neurolóxico foi de 3,39(+/-4,72) puntos. A media da independencia funcional á alta e na consulta foi de 95,13(+/-13,01) puntos en ambos os casos. A media de sintomatoloxía de depresión á alta foi de 8,02(+/-9,63) e en consulta de 4,58(+/-6,82) puntos. Identificáronse correlacións entre o déficit neurolóxico e a independencia funcional á alta e en consulta (p=0,014 en ambas). O déficit neurolóxico e o nivel de depresión mostraron relación (p=0,035 á alta e p=0,027 en consulta). O nivel de depresión correlacionouse coa independencia funcional (p=0,001 á alta e en consulta). A sintomatoloxía depresiva á alta correlacionouse coa sintomatoloxía depresiva en consulta (p=0,001). Conclusións: Os pacientes presentaron un nivel de sintomatoloxía depresiva leve á alta, e mínimo en consulta. Identificáronse asociacións entre o nivel de depresión e o déficit neurolóxico á alta e en consulta, así como entre a depresión e a independencia funcional en ambos os momentos.
Introdución: Os ictus e os accidentes isquémicos transitorios supoñen un elevado custo sanitario debido ás complicacións que xeran a curto e longo prazo. Afectan significativamente os ámbitos psicolóxico, físico e cognitivo. A valoración de enfermería, baseada en avaliacións motoras, cognitivas e emocionais, permite implementar intervencións temperás e efectivas. Obxectivos: Determinar o nivel de depresión en pacientes con ictus ou accidente isquémico transitorio e a súa asociación coa dependencia funcional e o déficit cognitivo. Metodoloxía: Estudo de cohortes, observacional, analítico e prospectivo, realizado en pacientes ingresados no Hospital Lucus Augusti. Recolléronse datos clínicos, funcionais e emocionais á alta e en consulta de seguimento mediante escalas validadas. Utilizouse SPSS versión 24.0 para a análise estatística, considerando significativo p menor a 0,05. Resultados: A mostra incluíu 36 pacientes, o 72,2% foron homes. A media de idade foi de 69,18(+/-11,71) anos. O 83,35% sufriron un ictus isquémico. A media do déficit neurolóxico foi de 3,39(+/-4,72) puntos. A media da independencia funcional á alta e na consulta foi de 95,13(+/-13,01) puntos en ambos os casos. A media de sintomatoloxía de depresión á alta foi de 8,02(+/-9,63) e en consulta de 4,58(+/-6,82) puntos. Identificáronse correlacións entre o déficit neurolóxico e a independencia funcional á alta e en consulta (p=0,014 en ambas). O déficit neurolóxico e o nivel de depresión mostraron relación (p=0,035 á alta e p=0,027 en consulta). O nivel de depresión correlacionouse coa independencia funcional (p=0,001 á alta e en consulta). A sintomatoloxía depresiva á alta correlacionouse coa sintomatoloxía depresiva en consulta (p=0,001). Conclusións: Os pacientes presentaron un nivel de sintomatoloxía depresiva leve á alta, e mínimo en consulta. Identificáronse asociacións entre o nivel de depresión e o déficit neurolóxico á alta e en consulta, así como entre a depresión e a independencia funcional en ambos os momentos.
Dirección
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Titoría)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Prevalencia da síndrome de esgotamento profesional na enfermaría dos servizos de urxencias hospitalarias. Revisión bibliográfica.
Autoría
J.O.O.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
J.O.O.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
Tradicionalmente, o persoal de enfermaría estivo exposto a factores estresantes inherentes ao seu traballo, como as fortes cargas de traballo e o impacto emocional de apoiar a pacientes e familias en situacións de alta vulnerabilidade. A isto súmanse as deficiencias estruturais dos sistemas sanitarios nos que traballan, como a baixa proporción de enfermeiras por paciente en España, consecuencia da escaseza de persoal. Cando estes factores se intensifican, poden dar lugar ao que se coñece como Síndrome de Esgotamento (SBE). Padecer esta síndrome pode levar ao desenvolvemento de trastornos do estado de ánimo, ansiedade ou depresión. Esta revisión ten como obxectivo analizar a prevalencia desta síndrome entre os profesionais de enfermaría que traballan en servizos de urxencias (SU), así como identificar os factores psicosociais e laborais que poden influír na súa aparición. Para iso, realizouse unha busca sistemática de artigos orixinais sobre o tema deste estudo en varias bases de datos (PubMed, Scopus, EMBASE, PsycInfo e CINAHL) entre 2005 e 2025. A estratexia de busca utilizou os termos Burnout syndrome AND nursing AND emergencies AND prevalence deu lugar aos 12 artigos finalmente incluídos. Tras analizalos todos, pódese concluír que a SBE ten unha alta prevalencia entre os traballadores de Urxencias observados.
Tradicionalmente, o persoal de enfermaría estivo exposto a factores estresantes inherentes ao seu traballo, como as fortes cargas de traballo e o impacto emocional de apoiar a pacientes e familias en situacións de alta vulnerabilidade. A isto súmanse as deficiencias estruturais dos sistemas sanitarios nos que traballan, como a baixa proporción de enfermeiras por paciente en España, consecuencia da escaseza de persoal. Cando estes factores se intensifican, poden dar lugar ao que se coñece como Síndrome de Esgotamento (SBE). Padecer esta síndrome pode levar ao desenvolvemento de trastornos do estado de ánimo, ansiedade ou depresión. Esta revisión ten como obxectivo analizar a prevalencia desta síndrome entre os profesionais de enfermaría que traballan en servizos de urxencias (SU), así como identificar os factores psicosociais e laborais que poden influír na súa aparición. Para iso, realizouse unha busca sistemática de artigos orixinais sobre o tema deste estudo en varias bases de datos (PubMed, Scopus, EMBASE, PsycInfo e CINAHL) entre 2005 e 2025. A estratexia de busca utilizou os termos Burnout syndrome AND nursing AND emergencies AND prevalence deu lugar aos 12 artigos finalmente incluídos. Tras analizalos todos, pódese concluír que a SBE ten unha alta prevalencia entre os traballadores de Urxencias observados.
Dirección
VAZQUEZ GONZALEZ, FERNANDO LINO (Titoría)
VAZQUEZ GONZALEZ, FERNANDO LINO (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Efectos dos coidados de enfermería nos pacientes de larinxectomía postoperatoria e a súa intervencion na calidade de vida.
Autoría
M.I.P.F.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
M.I.P.F.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
12.02.2025 13:00
12.02.2025 13:00
Resumo
RESUMO Introdución: A larinxectomía total é unha técnica cirúrxica que consiste na extirpación total da larinxe en pacientes con cancro, principalmente de larinxe. A extirpación implica unha serie de alteracións e modificacións de factores físicos e psicolóxicos, que requiren de persoal sanitario cualificado para supervisar e apoiar a xestión do paciente en canto á aprendizaxe, ao auto coidado e ao afrontamento da vida e da percepción diaria. Xustificación: A larinxectomía total supón unha serie de complicacións postoperatorias que provocan múltiples consecuencias para o paciente que o equipo de enfermería debe ter en conta para adaptar mellor a súa atención nesta fase. Obxectivos: O obxectivo principal é avaliar os coidados de enfermaría en pacientes post larinxectomía e o seu impacto na calidade de vida. Material e métodos: Utilizáronse bases de datos como: Pubmed, Dialnet Plus, Scopus e páxinas web. Palabras clave: “larinxectomía”, “larinxectomizado”, “coidados de enfermaría” e “calidade de vida”, filtros, operadores boléanos e termos de malla Resultados: Demostran que o persoal sanitario, en concreto o persoal de enfermaría, xoga un papel fundamental na atención dos pacientes larinxectomizados tanto no postoperatorio como despois do alta hospitalaria. Este coidado é moi específico e require unha formación adecuada e actualizada do equipo de enfermaría para favorecer a recuperación e rehabilitación do paciente, xunto co seu auto coidado e a aceptación do novo estilo de vida. Conclusións: Consensuouse que a atención prestada polo equipo de enfermería aos pacientes post larinxectomía busca influír de forma efectiva na mellora da súa calidade de vida, vista como un aspecto fundamental no proceso de recuperación tanto no postoperatorio como despois do alta hospitalaria. Porén, esta labor de recuperación do paciente tamén require da colaboración das súas familias e do seu círculo máis próximo.
RESUMO Introdución: A larinxectomía total é unha técnica cirúrxica que consiste na extirpación total da larinxe en pacientes con cancro, principalmente de larinxe. A extirpación implica unha serie de alteracións e modificacións de factores físicos e psicolóxicos, que requiren de persoal sanitario cualificado para supervisar e apoiar a xestión do paciente en canto á aprendizaxe, ao auto coidado e ao afrontamento da vida e da percepción diaria. Xustificación: A larinxectomía total supón unha serie de complicacións postoperatorias que provocan múltiples consecuencias para o paciente que o equipo de enfermería debe ter en conta para adaptar mellor a súa atención nesta fase. Obxectivos: O obxectivo principal é avaliar os coidados de enfermaría en pacientes post larinxectomía e o seu impacto na calidade de vida. Material e métodos: Utilizáronse bases de datos como: Pubmed, Dialnet Plus, Scopus e páxinas web. Palabras clave: “larinxectomía”, “larinxectomizado”, “coidados de enfermaría” e “calidade de vida”, filtros, operadores boléanos e termos de malla Resultados: Demostran que o persoal sanitario, en concreto o persoal de enfermaría, xoga un papel fundamental na atención dos pacientes larinxectomizados tanto no postoperatorio como despois do alta hospitalaria. Este coidado é moi específico e require unha formación adecuada e actualizada do equipo de enfermaría para favorecer a recuperación e rehabilitación do paciente, xunto co seu auto coidado e a aceptación do novo estilo de vida. Conclusións: Consensuouse que a atención prestada polo equipo de enfermería aos pacientes post larinxectomía busca influír de forma efectiva na mellora da súa calidade de vida, vista como un aspecto fundamental no proceso de recuperación tanto no postoperatorio como despois do alta hospitalaria. Porén, esta labor de recuperación do paciente tamén require da colaboración das súas familias e do seu círculo máis próximo.
Dirección
FARALDO ROCA, PEDRO (Titoría)
Faraldo García, Ana Cotitoría
FARALDO ROCA, PEDRO (Titoría)
Faraldo García, Ana Cotitoría
Tribunal
Leis Trabazo, María Rosaura (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Leis Trabazo, María Rosaura (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
O ocio como dereito e fonte de benestar nas persoas maiores con discapacidade intelectual: proposta de intervención
Autoría
J.M.P.P.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
J.M.P.P.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
O ocio constitúe un compoñente esencial para o benestar integral das persoas, xa que favorece o desenvolvemento persoal, a socialización e a mellora da calidade de vida. Non obstante, o seu acceso non sempre é equitativo, especialmente no caso das persoas maiores con discapacidade intelectual, que se enfrontan a múltiples barreiras físicas, sociais e actitudeinais que limitan a súa participación activa en actividades de ocio. Ante esta realidade, resulta fundamental que as entidades que traballan con este colectivo asuman un papel activo na promoción dun ocio verdadeiramente inclusivo. Isto implica o deseño e a implementación de programas adaptados ás súas necesidades, intereses e capacidades, que garantan o seu dereito a gozar do tempo libre en condicións de igualdade. O presente estudo ten como obxectivo desenvolver un proxecto piloto de intervención que promova a inclusión e o benestar das persoas maiores con discapacidade intelectual mediante a creación de contornos de ocio accesibles, participativos e significativos. A iniciativa levarase a cabo en colaboración coa Asociación de Pais e Nais de Persoas con Discapacidade Intelectual de Santiago de Compostela, que servirá como espazo de referencia para a súa implementación. En primeiro lugar, realizarase unha revisión bibliográfica exhaustiva co fin de coñecer o panorama actual da cuestión, identificar boas prácticas e establecer un marco teórico. Posteriormente, deseñarase un proxecto de intervención adaptado ao contexto específico da asociación. Con esta intervención preténdese fomentar a participación activa das persoas maiores con discapacidade intelectual en actividades de ocio inclusivo, promovendo a súa autonomía e autoestima. Así mesmo, busca contribuír a unha mellora sustancial na súa calidade de vida e avanzar cara unha sociedade máis xusta e inclusiva.
O ocio constitúe un compoñente esencial para o benestar integral das persoas, xa que favorece o desenvolvemento persoal, a socialización e a mellora da calidade de vida. Non obstante, o seu acceso non sempre é equitativo, especialmente no caso das persoas maiores con discapacidade intelectual, que se enfrontan a múltiples barreiras físicas, sociais e actitudeinais que limitan a súa participación activa en actividades de ocio. Ante esta realidade, resulta fundamental que as entidades que traballan con este colectivo asuman un papel activo na promoción dun ocio verdadeiramente inclusivo. Isto implica o deseño e a implementación de programas adaptados ás súas necesidades, intereses e capacidades, que garantan o seu dereito a gozar do tempo libre en condicións de igualdade. O presente estudo ten como obxectivo desenvolver un proxecto piloto de intervención que promova a inclusión e o benestar das persoas maiores con discapacidade intelectual mediante a creación de contornos de ocio accesibles, participativos e significativos. A iniciativa levarase a cabo en colaboración coa Asociación de Pais e Nais de Persoas con Discapacidade Intelectual de Santiago de Compostela, que servirá como espazo de referencia para a súa implementación. En primeiro lugar, realizarase unha revisión bibliográfica exhaustiva co fin de coñecer o panorama actual da cuestión, identificar boas prácticas e establecer un marco teórico. Posteriormente, deseñarase un proxecto de intervención adaptado ao contexto específico da asociación. Con esta intervención preténdese fomentar a participación activa das persoas maiores con discapacidade intelectual en actividades de ocio inclusivo, promovendo a súa autonomía e autoestima. Así mesmo, busca contribuír a unha mellora sustancial na súa calidade de vida e avanzar cara unha sociedade máis xusta e inclusiva.
Dirección
ANTELO MARTELO, MONICA (Titoría)
ANTELO MARTELO, MONICA (Titoría)
Tribunal
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
Traballo fin de máster Especialidade Social. O impacto da participación en actividades de ocio na calidade de vida das persoas maiores.
Autoría
N.P.S.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
N.P.S.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
03.09.2025 10:00
03.09.2025 10:00
Resumo
Este Traballo de Fin de Máster analiza a relación entre a participación en actividades de lecer e a calidade de vida das persoas maiores nos contextos urbano e rural, é dicir, Santiago de Compostela e Camariñas, respectivamente. A investigación busca examinar os beneficios percibidos da participación regular en actividades de ocio e como esta incide en variables psicosociais como a soidade, a autoestima, a satisfacción coa saúde e a percepción da calidade de vida. Empregouse un deseño cuantitativo cunha mostra de 272 persoas maiores de 60 anos. A recollida de datos realizouse mediante un cuestionario estruturado, que incluíu escalas realizadas e validadas como a de Autoestima de Rosenberg e a de Soidade na Escala de UCLA. Os resultados evidenciaron que a unha maior frecuencia de participación en actividades de ocio está asociado cunha mellor percepción da calidade de vida e a saúde. Así mesmo, observouse que as persoas que máis altos niveis de benestar emocional, conexión social e percepción positiva da saúde teñen, son as que máis participan de maneira habitual nestas actividades. Ademais, identificáronse diferenzas significativas en función do municipio de residencia e do nivel educativo. Polo tanto, a participación activa en actividades de ocio contribúe significativamente á mellora da calidade de vida das persoas maiores. Esta influencia maniféstase principalmente a través do incremento do benestar emocional, a redución da soidade e unha maior percepción da saúde. Estes resultados subliñan a importancia de deseñar e implementar programas de ocio accesibles para todos/as para favorecer un envellecemento activo e satisfactorio.
Este Traballo de Fin de Máster analiza a relación entre a participación en actividades de lecer e a calidade de vida das persoas maiores nos contextos urbano e rural, é dicir, Santiago de Compostela e Camariñas, respectivamente. A investigación busca examinar os beneficios percibidos da participación regular en actividades de ocio e como esta incide en variables psicosociais como a soidade, a autoestima, a satisfacción coa saúde e a percepción da calidade de vida. Empregouse un deseño cuantitativo cunha mostra de 272 persoas maiores de 60 anos. A recollida de datos realizouse mediante un cuestionario estruturado, que incluíu escalas realizadas e validadas como a de Autoestima de Rosenberg e a de Soidade na Escala de UCLA. Os resultados evidenciaron que a unha maior frecuencia de participación en actividades de ocio está asociado cunha mellor percepción da calidade de vida e a saúde. Así mesmo, observouse que as persoas que máis altos niveis de benestar emocional, conexión social e percepción positiva da saúde teñen, son as que máis participan de maneira habitual nestas actividades. Ademais, identificáronse diferenzas significativas en función do municipio de residencia e do nivel educativo. Polo tanto, a participación activa en actividades de ocio contribúe significativamente á mellora da calidade de vida das persoas maiores. Esta influencia maniféstase principalmente a través do incremento do benestar emocional, a redución da soidade e unha maior percepción da saúde. Estes resultados subliñan a importancia de deseñar e implementar programas de ocio accesibles para todos/as para favorecer un envellecemento activo e satisfactorio.
Dirección
MARTINEZ ROGET, FIDEL (Titoría)
MARTINEZ ROGET, FIDEL (Titoría)
Tribunal
REY ARES, LUCIA (Presidente/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Secretario/a)
MARTINEZ ISASI, SANTIAGO (Vogal)
REY ARES, LUCIA (Presidente/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Secretario/a)
MARTINEZ ISASI, SANTIAGO (Vogal)
Impacto das Agresións Sexuais Facilitadas por Drogas (DFSA) no estudantado universitario galego: prevalencia e variables asociadas
Autoría
A.Q.G.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
A.Q.G.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp.Clínica)
Data da defensa
18.06.2025 10:00
18.06.2025 10:00
Resumo
Introdución: As agresións sexuais facilitadas por drogas (DFSA, polas súas siglas en inglés) son un tipo de delito sexual no que as vítimas son sometidas a violencia sexual mentres se atopan incapacitadas polo consumo de alcohol ou outras drogas. Afectan principalmente a mulleres novas e ocorren, maioritariamente, en contextos de ocio nocturno. Coñecer a súa prevalencia constitúe un reto, dadas as baixas taxas de denuncia e consultas sanitarias. En Galicia, os datos xeran preocupación entre os expertos, que reclaman máis investigación e estratexias preventivas adaptadas á realidade actual. Obxectivo: Analizar o impacto das DFSA no estudantado universitario galego. Métodos: Realizouse un estudo descritivo, observacional e transversal cunha mostraxe estratificada e por cotas. Participaron 3557 estudantes de grao, con idades entre os 18 e 35 anos. A recollida de datos fíxose mediante un cuestionario ad hoc. Para identificar patróns de consumo, perfís de vitimización e diferenzas segundo o sexo utilizáronse técnicas estatísticas descritivas (medias e frecuencias) e inferenciais (probas chi cadrado, t Student, ANOVA ou equivalentes non paramétricos). Resultados: O 12,6% da mostra declarou ter sufrido unha DFSA ao longo da vida, cunha taxa significativamente maior nas mulleres (16,7% vs 5,1%). A maior parte das agresións producíranse en contextos de lecer nocturno e foran cometidas por varóns coñecidos pola vítima. O 73,2% das vítimas consumiran substancias voluntariamente previo á agresión e o 17,9% sospeitaran dunha administración non consentida. As vítimas presentaran un consumo máis problemático de substancias, maior malestar emocional e maiores niveis de estrés e depresión. Ademais, participaran con máis frecuencia en condutas de risco, tanto online como sexuais. Conclusións: Este estudo resalta o forte impacto das DFSA no ámbito universitario galego, especialmente nas mulleres. As consecuencias son graves a nivel físico, mental e emocional, evidenciando a necesidade de aplicar medidas preventivas baseadas na educación, igualdade e intervención en contornas de risco.
Introdución: As agresións sexuais facilitadas por drogas (DFSA, polas súas siglas en inglés) son un tipo de delito sexual no que as vítimas son sometidas a violencia sexual mentres se atopan incapacitadas polo consumo de alcohol ou outras drogas. Afectan principalmente a mulleres novas e ocorren, maioritariamente, en contextos de ocio nocturno. Coñecer a súa prevalencia constitúe un reto, dadas as baixas taxas de denuncia e consultas sanitarias. En Galicia, os datos xeran preocupación entre os expertos, que reclaman máis investigación e estratexias preventivas adaptadas á realidade actual. Obxectivo: Analizar o impacto das DFSA no estudantado universitario galego. Métodos: Realizouse un estudo descritivo, observacional e transversal cunha mostraxe estratificada e por cotas. Participaron 3557 estudantes de grao, con idades entre os 18 e 35 anos. A recollida de datos fíxose mediante un cuestionario ad hoc. Para identificar patróns de consumo, perfís de vitimización e diferenzas segundo o sexo utilizáronse técnicas estatísticas descritivas (medias e frecuencias) e inferenciais (probas chi cadrado, t Student, ANOVA ou equivalentes non paramétricos). Resultados: O 12,6% da mostra declarou ter sufrido unha DFSA ao longo da vida, cunha taxa significativamente maior nas mulleres (16,7% vs 5,1%). A maior parte das agresións producíranse en contextos de lecer nocturno e foran cometidas por varóns coñecidos pola vítima. O 73,2% das vítimas consumiran substancias voluntariamente previo á agresión e o 17,9% sospeitaran dunha administración non consentida. As vítimas presentaran un consumo máis problemático de substancias, maior malestar emocional e maiores niveis de estrés e depresión. Ademais, participaran con máis frecuencia en condutas de risco, tanto online como sexuais. Conclusións: Este estudo resalta o forte impacto das DFSA no ámbito universitario galego, especialmente nas mulleres. As consecuencias son graves a nivel físico, mental e emocional, evidenciando a necesidade de aplicar medidas preventivas baseadas na educación, igualdade e intervención en contornas de risco.
Dirección
GARCIA COUCEIRO, NURIA (Titoría)
GARCIA COUCEIRO, NURIA (Titoría)
Tribunal
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
NUÑEZ IGLESIAS, MARIA JESUS (Presidente/a)
ORDOÑEZ MAYAN, LUCIA (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
“Vivir máis e mellor: un envellecemento saudable nas persoas maiores con síndrome de Down.”
Autoría
P.R.B.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
P.R.B.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
18.06.2025 16:00
18.06.2025 16:00
Resumo
Introdución: O progresivo aumento da esperanza de vida nas persoas con síndrome de Down (SD) está dando lugar a novas realidades, necesidades e desafíos, especialmente no eido do envellecemento activo. Esta situación require unha resposta efectiva por parte das entidades e institucións que atenden a esta poboación, polo que xorde a necesidade de levar a cabo programas específicos que aborden de xeito holístico o benestar deste colectivo. Obxectivos: O obxectivo xeral desta proposta de intervención é promover o benestar integral das persoas maiores con SD, fortalecendo as súas capacidades cognitivas, emocionais e sociais co fin de favorecer un envellecemento positivo, consciente, activo e saudable. Metodoloxía: No presente documento achégase un proxecto de intervención piloto denominada Galaxia do coidado, desenvolvida na Fundación Down Compostela. Esta proposta consta de doce sesións, distribuídas nun período de tempo de seis semanas, centradas na estimulación cognitiva, emocional, física e social cun deseño baseado nun modelo flexible, replicable e adaptable a distintos contextos. Ademais plantéxase o desenvolvemento dun estudo cualitativo que permita explorar as percepcións das persoas participantes sobre o proceso de envellecemento. Resultados esperados: Espérase que a iniciativa contribúa a mellorar a calidade de vida das persoas maiores con SD, favorecendo o seu benestar integral e promovendo un envellecemento activo e saudable. Así mesmo, a intervención busca xerar coñecemento útil que poida proporcionar información para futuras intervencións aplicables en contextos similares e/ou noutras entidades.
Introdución: O progresivo aumento da esperanza de vida nas persoas con síndrome de Down (SD) está dando lugar a novas realidades, necesidades e desafíos, especialmente no eido do envellecemento activo. Esta situación require unha resposta efectiva por parte das entidades e institucións que atenden a esta poboación, polo que xorde a necesidade de levar a cabo programas específicos que aborden de xeito holístico o benestar deste colectivo. Obxectivos: O obxectivo xeral desta proposta de intervención é promover o benestar integral das persoas maiores con SD, fortalecendo as súas capacidades cognitivas, emocionais e sociais co fin de favorecer un envellecemento positivo, consciente, activo e saudable. Metodoloxía: No presente documento achégase un proxecto de intervención piloto denominada Galaxia do coidado, desenvolvida na Fundación Down Compostela. Esta proposta consta de doce sesións, distribuídas nun período de tempo de seis semanas, centradas na estimulación cognitiva, emocional, física e social cun deseño baseado nun modelo flexible, replicable e adaptable a distintos contextos. Ademais plantéxase o desenvolvemento dun estudo cualitativo que permita explorar as percepcións das persoas participantes sobre o proceso de envellecemento. Resultados esperados: Espérase que a iniciativa contribúa a mellorar a calidade de vida das persoas maiores con SD, favorecendo o seu benestar integral e promovendo un envellecemento activo e saudable. Así mesmo, a intervención busca xerar coñecemento útil que poida proporcionar información para futuras intervencións aplicables en contextos similares e/ou noutras entidades.
Dirección
DIAZ GEADA, AINARA (Titoría)
DIAZ GEADA, AINARA (Titoría)
Tribunal
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Presidente/a)
BISQUERT I PEREZ, KYLYAN MARC (Secretario/a)
REY ARES, LUCIA (Vogal)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Presidente/a)
BISQUERT I PEREZ, KYLYAN MARC (Secretario/a)
REY ARES, LUCIA (Vogal)
Atención Centrada na Persoa en Xerontoloxía: unha revisión sistemática
Autoría
S.R.F.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
S.R.F.
Máster Universitario en Xerontoloxía (3ªed)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
Nesta revisión sistemática levada a cabo seguindo o método PRISMA, tratarase o tema da Atención Centrada na Persoa con un enfoque centrado no ámbito da Xerontoloxía. A pregunta que guiará a nosa análise é a seguinte: Cales son os beneficios da implementación do modelo de Atención Centrada na Persoa nos centros xerontolóxicos de España? Para responder a esta pregunta, identificaremos tanto os beneficios como as barreiras existentes para a implementación deste modelo analizando con coidado os artigos relevantes e pertinentes sobre o tema.
Nesta revisión sistemática levada a cabo seguindo o método PRISMA, tratarase o tema da Atención Centrada na Persoa con un enfoque centrado no ámbito da Xerontoloxía. A pregunta que guiará a nosa análise é a seguinte: Cales son os beneficios da implementación do modelo de Atención Centrada na Persoa nos centros xerontolóxicos de España? Para responder a esta pregunta, identificaremos tanto os beneficios como as barreiras existentes para a implementación deste modelo analizando con coidado os artigos relevantes e pertinentes sobre o tema.
Dirección
JORGE SOTO, CRISTINA (Titoría)
JORGE SOTO, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
GANDOY CREGO, MANUEL (Presidente/a)
REY ARES, LUCIA (Secretario/a)
RODRIGUEZ PEREZ, ANA ISABEL (Vogal)
Análise do perfil de saúde en Galicia en relación con España e os países europeos.
Autoría
C.D.S.D.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
C.D.S.D.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
INTRODUCIÓN: O perfil de saúde, entendido como a situación de saúde dun territorio, permite a análise e comparación do estado de saúde das pobacións utilizando diversos indicadores. É necesario coñecer o perfil de saúde da poboación, tendo en conta o tipo de rexións de saúde. A partir de iso, propúxose o seguinte obxectivo xeral. OBXECTIVO XERAL: Comprender o perfil de saúde en Galicia e establecer a súa comparación co europeo, considerando as rexións de saúde. MÉTODO: Revisión sistemática utilizando o tipo PRISMA. Bases de datos: Pubmed, Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL), OCDE, CDC, SERGAS, Comisión Europea, NICE, Cochrane, OMS, revistas específicas, citas da bibliografía previamente atopada. Para establecer a análise comparativa, usouse a media (OCDE, etc.) como medida de referencia para cada indicador e a posición en relación a dito promedio. RESULTADOS: Os indicadores agrúpanse nas dimensións do estado de saúde. Determinantes da saúde - factores de risco, estrutura, organización e financiamento do sistema de saúde, a efectividade, accesibilidade e resistencia do sistema de saúde. En particular, a esperanza de vida ao nacemento está por riba da media europea. Entre os mozos, os factores de risco para a saúde como o consumo de tabaco e alcohol están levemente por debaixo da media europea. A actividade física entre nenos e adolescentes está por riba da media europea. Non obstante, en relación con outros indicadores como a prevalencia da diabetes, España está por riba da media da OCDE. CONCLUSIÓNS: O perfil de saúde en Galicia, en xeral, está por riba da media europea, semellante ao resto das Comunidades Autónomas. Indicadores como a prevalencia da diabetes están por riba da media europea.
INTRODUCIÓN: O perfil de saúde, entendido como a situación de saúde dun territorio, permite a análise e comparación do estado de saúde das pobacións utilizando diversos indicadores. É necesario coñecer o perfil de saúde da poboación, tendo en conta o tipo de rexións de saúde. A partir de iso, propúxose o seguinte obxectivo xeral. OBXECTIVO XERAL: Comprender o perfil de saúde en Galicia e establecer a súa comparación co europeo, considerando as rexións de saúde. MÉTODO: Revisión sistemática utilizando o tipo PRISMA. Bases de datos: Pubmed, Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL), OCDE, CDC, SERGAS, Comisión Europea, NICE, Cochrane, OMS, revistas específicas, citas da bibliografía previamente atopada. Para establecer a análise comparativa, usouse a media (OCDE, etc.) como medida de referencia para cada indicador e a posición en relación a dito promedio. RESULTADOS: Os indicadores agrúpanse nas dimensións do estado de saúde. Determinantes da saúde - factores de risco, estrutura, organización e financiamento do sistema de saúde, a efectividade, accesibilidade e resistencia do sistema de saúde. En particular, a esperanza de vida ao nacemento está por riba da media europea. Entre os mozos, os factores de risco para a saúde como o consumo de tabaco e alcohol están levemente por debaixo da media europea. A actividade física entre nenos e adolescentes está por riba da media europea. Non obstante, en relación con outros indicadores como a prevalencia da diabetes, España está por riba da media da OCDE. CONCLUSIÓNS: O perfil de saúde en Galicia, en xeral, está por riba da media europea, semellante ao resto das Comunidades Autónomas. Indicadores como a prevalencia da diabetes están por riba da media europea.
Dirección
FARALDO ROCA, PEDRO (Titoría)
FARALDO ROCA, PEDRO (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
Proxecto de mellora para a accesibilidade comunicativa das persoas xordas no Hospital Clínico de Santiago de Compostela: unha proposta desde a xestión de enfermaría.
Autoría
L.V.V.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
L.V.V.
Máster Universitario en Atención Sanitaria, Xestión e Coidados (Esp. Xestión)
Data da defensa
22.07.2025 10:00
22.07.2025 10:00
Resumo
Introdución: As persoas xordas enfróntanse a barreiras invisibles pero profundamente limitantes no seu acceso aos servizos sanitarios, especialmente no relativo á comunicación co persoal profesional da saúde. No Hospital Clínico Universitario de Santiago de Compostela, centro de referencia en Galicia, estas dificultades poden afectar gravemente a calidade asistencial, a seguridade clínica e a experiencia da persoa usuaria. Como enfermeira e familiar de persoas xordas, esta problemática interpélame de forma directa e ética. Obxectivo: Deseñar unha proposta de intervención desde a xestión de enfermaría que mellore a accesibilidade comunicativa para as persoas xordas no Hospital Clínico, a partir da revisión da normativa, literatura científica e experiencias nacionais e internacionais en contornas sanitarias. Material e métodos: Empregouse unha metodoloxía cualitativa de tipo descriptivo, baseada na revisión documental e bibliográfica de fontes oficiais, científicas e profesionais. Non se realizaron entrevistas nin traballo de campo, priorizándose a accesibilidade da información, a fiabilidade das fontes e o enfoque ético. A análise orientouse a identificar barreiras estruturais, estratexias eficaces e modelos replicables, con especial énfase no papel transformador da enfermaría. Resultados: Inclúese unha proposta de protocolo formativo para mellorar a comunicación con persoas xordas, integrada como Anexo I, destinada á formación do persoal sanitario, promoción de campañas institucionais de sensibilización, uso de tecnoloxías de apoio (como a videointerpretación), desenvolvemento de materiais accesibles e suxestión da creación dun protocolo específico de atención. Estas accións están orientadas a xerar un cambio organizativo sostible, baseado na equidade, na dignidade da persoa usuaria e na xustiza social. Conclusións: Garantir a accesibilidade comunicativa non é só unha obriga legal, senón tamén un imperativo ético e profesional para construír unha sanidade verdadeiramente inclusiva. A enfermaría, pola súa proximidade coa persoa e polo seu papel na xestión dos coidados, ten unha responsabilidade ineludible neste camiño. Este TFM pretende ser unha contribución realista e comprometida, que axude a transformar o sistema desde o cotián, o humano e o posible.
Introdución: As persoas xordas enfróntanse a barreiras invisibles pero profundamente limitantes no seu acceso aos servizos sanitarios, especialmente no relativo á comunicación co persoal profesional da saúde. No Hospital Clínico Universitario de Santiago de Compostela, centro de referencia en Galicia, estas dificultades poden afectar gravemente a calidade asistencial, a seguridade clínica e a experiencia da persoa usuaria. Como enfermeira e familiar de persoas xordas, esta problemática interpélame de forma directa e ética. Obxectivo: Deseñar unha proposta de intervención desde a xestión de enfermaría que mellore a accesibilidade comunicativa para as persoas xordas no Hospital Clínico, a partir da revisión da normativa, literatura científica e experiencias nacionais e internacionais en contornas sanitarias. Material e métodos: Empregouse unha metodoloxía cualitativa de tipo descriptivo, baseada na revisión documental e bibliográfica de fontes oficiais, científicas e profesionais. Non se realizaron entrevistas nin traballo de campo, priorizándose a accesibilidade da información, a fiabilidade das fontes e o enfoque ético. A análise orientouse a identificar barreiras estruturais, estratexias eficaces e modelos replicables, con especial énfase no papel transformador da enfermaría. Resultados: Inclúese unha proposta de protocolo formativo para mellorar a comunicación con persoas xordas, integrada como Anexo I, destinada á formación do persoal sanitario, promoción de campañas institucionais de sensibilización, uso de tecnoloxías de apoio (como a videointerpretación), desenvolvemento de materiais accesibles e suxestión da creación dun protocolo específico de atención. Estas accións están orientadas a xerar un cambio organizativo sostible, baseado na equidade, na dignidade da persoa usuaria e na xustiza social. Conclusións: Garantir a accesibilidade comunicativa non é só unha obriga legal, senón tamén un imperativo ético e profesional para construír unha sanidade verdadeiramente inclusiva. A enfermaría, pola súa proximidade coa persoa e polo seu papel na xestión dos coidados, ten unha responsabilidade ineludible neste camiño. Este TFM pretende ser unha contribución realista e comprometida, que axude a transformar o sistema desde o cotián, o humano e o posible.
Dirección
SIXTO GARCIA, JOSE (Titoría)
SIXTO GARCIA, JOSE (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, Ma DEL PILAR (Presidente/a)
PEGO PEREZ, EMILIO RUBEN (Secretario/a)
NOVIO MALLON, SILVIA (Vogal)