As descricións da época, xunto con outras fontes documentais, como os protocolos notariais, transmiten unha imaxe precaria da casa rural galega de Antigo Réxime, e coinciden en constatar o predominio dun tipo de vivenda campesiña caracterizada pola súa extrema sinxeleza construtiva, e carácter rudimentario, cunha estrutura dos espazos moi simple, sen apenas distribución interna, moitas veces organizada ao redor dunha única peza de habitación para os seus moradores, e cunha plena cohabitación de animais e persoas. As noticias que proporcionan os inventarios post-*mortem e outras fontes notariais como os contratos matrimoniais parecen indicar que, en xeral,  as vivendas rurais galegas caracterizábanse por un mobiliario bastante escaso e  austero, ante todo *utilitario, reducido ao meramente esencial, e sen ningunha concesión ás comodidades, nin ao luxo. En todo caso, a pesar da precariedade que caracterizaba a moitas vivendas campesiñas da época, no transcurso do período moderno parecen producirse esforzos por mellorar as condicións de habitabilidade das casas, un proceso intimamente relacionado coas transformacións agrarias introducidas nalgunhas áreas do territorio galego.