Este traballo analiza a importancia para os historiadores, pasados ​​e presentes, dunha das fontes notariais máis ricas en materia de información: os inventarios post-mortem. Estes documentos, que a miúdo foron criticados non só polas lagoas que conteñen, senón tamén polas súas limitacións en canto a representatividade ou fiabilidade, constitúen sen embargo unha fonte ideal para o estudo da cultura material das comunidades do Antigo Réxime. Unha análise de ditos inventarios arroxa luz sobre aspectos da vida cotiá como a alimentación, a vivenda, o mobiliario, a hixiene e a vestimenta, entre outros, proporcionando unha mellor comprensión das sociedades rurais e urbanas da Idade Moderna.