O obxectivo principal que nos propomos nesta comunicación consiste en mostrar a dimensión real da existencia dos arcebispos de Santiago na súa dobre faceta de pastores e, á vez, señores dunha comunidade urbana profundamente influenciada pola súa presenza. Neste sentido, atenderase por unha banda ao deseño dos palacios arcebispais, á forma en que se organizaban e superpoñían os espazos e as funcións. Pero tamén nos achegaremos ao contido das súas estancias, e ás actividades que se desenvolvían nelas, é dicir, á súa dedicación ben como espazos necesarios (cociñas, dormitorios, almacéns…) ou ben como ámbitos de representación ou de sociabilidade e relación (salóns, comedores, bibliotecas…). A dobre faceta dos seus inquilinos repercutía sobre a configuración dos palacios *arzobispales que deben ser considerados non só como escenario da vida doméstica senón tamén como espazos para a acción política ou social, a socialización ou a creación de formas culturais, isto é, como o lugar no que a visibilidade desa duplicidade de poderes entraba en xogo de diversos modos, subliñando unha ou outra dimensión.