Portugal era un dos destinos tradicionais da emigración laboral galega, pero durante a primeira metade do século XIX, como consecuencia da alternancia no poder de  absolutistas e de liberais e, con posterioridade, de moderados e de progresistas, converteuse tamén en país de refuxio para exiliados realistas e liberais. A súa chegada máis numerosa produciuse, tras a derrota da revolta galega de 1846, a finais do mes de abril, cando en Portugal proseguía a revolta de María dá Fonte. Os gobernos moderados dun e outro reino, enfrontados á ameaza dos “revolucionarios”, prestáronse mutua colaboración e apoio ata que a caída do goberno dos irmánsCabral e a súa substitución, o 26 de maio de 1846, por un novo, presidido por Duque de Palmela e composto por algúns ministrossetembristas, que marcou un novo rumbo nas relacións hispano-portuguesas, a partir de agora e ata outubro do mesmo ano, de tensión e en ocasións de conflito.