Conscientes da limitada visibilidade documental e historiográfica dos solitarios no mundo rural da Idade Moderna, propoñémonos como obxectivo reflexionar sobre dita realidade, tomando como marco de observación a sociedade rural galega do XVIII, un territorio no que destacaba a xefatura feminina dos grupos domésticos, convertendo ás mulleres ”soas” nun compoñente fundamental da estrutura socio-demográfica de amplas áreas. No traballo aproximámonos á realidade material e cotiá dos solitarios, prestando atención a aspectos como a actividade económica que desenrolaban, as diversas estratexias de supervivencia empregadas, os seus modos de vida, as características da súa sexualidade e sociabilidade, etc.