Análise retórico dos Sermóns de Clade
Autoría
E.A.O.
Grao en Filoloxía Clásica
E.A.O.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 09:30
15.07.2025 09:30
Resumo
Entre as obras cristiás do século VII, unha das máis interesantes e menos estudadas pola filoloxía son os Sermones de Clade, un conxunto de seis sermóns que datan de finais de século e que tratan sobre a peste inguinal que asolou o reino visigodo durante o reinado do rei Éxica. Malia a falta de autoría e datación, os sermóns son clave para analizar as calidades retóricas e oratorias da época. Esta obra en particular é importante non só polas habilidades do orador, senón tamén pola información que proporciona sobre o período histórico do reino visigodo e como a igrexa buscaba tranquilizar e concienciar ao pobo a través das palabras. O meu foco principal no seguinte traballo será a análise dos seis sermóns baseados nas regras da retórica desenvolvidas por oradores clásicos como Quintiliano e Cicerón. Ao mesmo tempo, non se descarta unha análise das fontes dos Sermones de Clade, buscando posibles fontes de inspiración e a súa influencia no autor dos escritos.
Entre as obras cristiás do século VII, unha das máis interesantes e menos estudadas pola filoloxía son os Sermones de Clade, un conxunto de seis sermóns que datan de finais de século e que tratan sobre a peste inguinal que asolou o reino visigodo durante o reinado do rei Éxica. Malia a falta de autoría e datación, os sermóns son clave para analizar as calidades retóricas e oratorias da época. Esta obra en particular é importante non só polas habilidades do orador, senón tamén pola información que proporciona sobre o período histórico do reino visigodo e como a igrexa buscaba tranquilizar e concienciar ao pobo a través das palabras. O meu foco principal no seguinte traballo será a análise dos seis sermóns baseados nas regras da retórica desenvolvidas por oradores clásicos como Quintiliano e Cicerón. Ao mesmo tempo, non se descarta unha análise das fontes dos Sermones de Clade, buscando posibles fontes de inspiración e a súa influencia no autor dos escritos.
Dirección
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Titoría)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
Personaxe e metadrama: don Giovanni en 'Il montanaro' de Carlo Gozzi
Autoría
N.A.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
N.A.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
17.07.2025 10:45
17.07.2025 10:45
Resumo
'Il montanaro don Giovanni Pasquale. Azione scenica morale divisa in cinque atti' (Venezia, Zanardi, 1803, t. XI, pp. 3-108) é a última obra teatral escrita por Carlo Gozzi (1720-1806). Inspirada na comedia 'El montañés Juan Pasqual, y primer asistente de Sevilla' de Juan de la Hoz y Mota, a peza gozziana pertence ao chamado teatro ‘spagnolesco’ do autor, grupo de vinte textos cuxas fontes serían outras tantas obras do teatro español do século XVII e de principios do século XVIII. No presente traballo levaremos a cabo unha análise do personaxe que dá título á peza, concentrándonos na caracterización e nos aspectos metadramáticos ligados ás súas funcións dentro da trama. Estes elementos destacan desde a primeira lectura tanto do prefacio como da obra. De feito, no paratexto proemial o autor detense nos recursos metadramáticos vencellados ao personaxe, que constitúen un dos puntos de orixinalidade, en xeral, na obra de Gozzi, na que non só son utilizados como técnica de construción estrañante, senón tamén como instrumento contra os seus rivais ideolóxicos e estéticos. Deste modo, esperamos que o noso traballo, aínda que humildemente, poida contribuír a completar o panorama cultural do teatro italiano da época. Para realizar o noso estudo, tomaremos como punto de partida as metodoloxías de análise propostas por J.L. García Barrientos en 'Cómo se comenta una obra de teatro: ensayo de método' (México, Paso de Gato, 2023) e por Noël Salomon en 'Lo villano en el teatro del Siglo de Oro' (Madrid, Castalia, 1985) sobre o tipo do villano ao que se adscribiría don Giovanni. Adicionalmente, para a análise dos recursos metadramáticos utilizaremos os marcos teóricos formulados polo mesmo García Barrientos no seu mencionado libro, por R. Hornby en 'Drama, Metadrama and Perception' (London and Toronto, Associated University Presses, 1986) e por G. Genette en 'Métalepse. De la figúre á la fiction' (Paris, Seuil, 2004).
'Il montanaro don Giovanni Pasquale. Azione scenica morale divisa in cinque atti' (Venezia, Zanardi, 1803, t. XI, pp. 3-108) é a última obra teatral escrita por Carlo Gozzi (1720-1806). Inspirada na comedia 'El montañés Juan Pasqual, y primer asistente de Sevilla' de Juan de la Hoz y Mota, a peza gozziana pertence ao chamado teatro ‘spagnolesco’ do autor, grupo de vinte textos cuxas fontes serían outras tantas obras do teatro español do século XVII e de principios do século XVIII. No presente traballo levaremos a cabo unha análise do personaxe que dá título á peza, concentrándonos na caracterización e nos aspectos metadramáticos ligados ás súas funcións dentro da trama. Estes elementos destacan desde a primeira lectura tanto do prefacio como da obra. De feito, no paratexto proemial o autor detense nos recursos metadramáticos vencellados ao personaxe, que constitúen un dos puntos de orixinalidade, en xeral, na obra de Gozzi, na que non só son utilizados como técnica de construción estrañante, senón tamén como instrumento contra os seus rivais ideolóxicos e estéticos. Deste modo, esperamos que o noso traballo, aínda que humildemente, poida contribuír a completar o panorama cultural do teatro italiano da época. Para realizar o noso estudo, tomaremos como punto de partida as metodoloxías de análise propostas por J.L. García Barrientos en 'Cómo se comenta una obra de teatro: ensayo de método' (México, Paso de Gato, 2023) e por Noël Salomon en 'Lo villano en el teatro del Siglo de Oro' (Madrid, Castalia, 1985) sobre o tipo do villano ao que se adscribiría don Giovanni. Adicionalmente, para a análise dos recursos metadramáticos utilizaremos os marcos teóricos formulados polo mesmo García Barrientos no seu mencionado libro, por R. Hornby en 'Drama, Metadrama and Perception' (London and Toronto, Associated University Presses, 1986) e por G. Genette en 'Métalepse. De la figúre á la fiction' (Paris, Seuil, 2004).
Dirección
GUTIERREZ CAROU, JAVIER (Titoría)
GUTIERREZ CAROU, JAVIER (Titoría)
Tribunal
BUONO , BENEDICT (Presidente/a)
CECCARELLI , MARILENA (Secretario/a)
DE FRUTOS MARTINEZ, MARIA CONSUELO (Vogal)
BUONO , BENEDICT (Presidente/a)
CECCARELLI , MARILENA (Secretario/a)
DE FRUTOS MARTINEZ, MARIA CONSUELO (Vogal)
Unha Aproximación á Animación Xaponesa Contemporánea a través da Morfoloxía do Conto de Vladimir Propp. JoJo's Bizare Adventure: Vento Aureo (2012).
Autoría
A.A.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.A.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
14.07.2025 12:30
14.07.2025 12:30
Resumo
En 1928, un erudito da academia estruturalista chamado Vladímir Propp publicou probablemente a súa obra máis recoñecida: unha análise de máis de cen contos populares rusos titulada Morfología do conto. Este estudo cambiou radicalmente o paradigma da literatura e das súas teorías contemporáneas para sempre, ampliando o horizonte para numerosas investigacións futuras. Moitos académicos de diferentes contextos culturais e períodos históricos aplicaron a súa investigación a expresións aparentemente dispares de practicamente todos os campos artísticos posibles, desafiando a súa estrutura morfolóxica (Janis Lesinskis 2009, Alvarado Suyo e Sofía Almendra 2021...), permitindo que esas disciplinas se alimenten do seu traballo e evolucionen ata conformar o noso presente literario moderno e diverso. Porén, xurdiu unha pregunta: ata que punto podemos seguir referíndonos ao estudo de Propp na sociedade globalizada e multicultural na que vivimos, onde non só nos chegan influencias europeas, senón tamén doutras partes do mundo? Precisamente esta é a premisa desde a cal parte esta investigación, co obxectivo de poñer a proba a vixencia actual da Morfología do conto. Para iso, no canto de recorrer a unha manifestación dun campo xa consolidado, escolleuse como obxecto de análise unha expresión da animación xaponesa contemporánea, xa que hoxe en día o famoso anime ten demostrado a súa influencia a nivel mundial. Como consecuencia, seleccionouse a tempada emitida en 2018, Vento Aureo, do coñecido anime JoJo’s Bizarre Adventure, para aplicar cada función proppiana e caracterización dos dramatis personae que fose viable, coa intención de esclarecer esta cuestión. Finalmente, será grazas a esta proba que poderemos ver como algunhas das funcións e actos orixinais de Propp aínda poden manterse, mentres que outras presentan unha utilidade máis cuestionable.
En 1928, un erudito da academia estruturalista chamado Vladímir Propp publicou probablemente a súa obra máis recoñecida: unha análise de máis de cen contos populares rusos titulada Morfología do conto. Este estudo cambiou radicalmente o paradigma da literatura e das súas teorías contemporáneas para sempre, ampliando o horizonte para numerosas investigacións futuras. Moitos académicos de diferentes contextos culturais e períodos históricos aplicaron a súa investigación a expresións aparentemente dispares de practicamente todos os campos artísticos posibles, desafiando a súa estrutura morfolóxica (Janis Lesinskis 2009, Alvarado Suyo e Sofía Almendra 2021...), permitindo que esas disciplinas se alimenten do seu traballo e evolucionen ata conformar o noso presente literario moderno e diverso. Porén, xurdiu unha pregunta: ata que punto podemos seguir referíndonos ao estudo de Propp na sociedade globalizada e multicultural na que vivimos, onde non só nos chegan influencias europeas, senón tamén doutras partes do mundo? Precisamente esta é a premisa desde a cal parte esta investigación, co obxectivo de poñer a proba a vixencia actual da Morfología do conto. Para iso, no canto de recorrer a unha manifestación dun campo xa consolidado, escolleuse como obxecto de análise unha expresión da animación xaponesa contemporánea, xa que hoxe en día o famoso anime ten demostrado a súa influencia a nivel mundial. Como consecuencia, seleccionouse a tempada emitida en 2018, Vento Aureo, do coñecido anime JoJo’s Bizarre Adventure, para aplicar cada función proppiana e caracterización dos dramatis personae que fose viable, coa intención de esclarecer esta cuestión. Finalmente, será grazas a esta proba que poderemos ver como algunhas das funcións e actos orixinais de Propp aínda poden manterse, mentres que outras presentan unha utilidade máis cuestionable.
Dirección
GARCIA CANDEIRA, MARGARITA (Titoría)
GARCIA CANDEIRA, MARGARITA (Titoría)
Tribunal
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
Os vocativos nominais en inglés representados nas películas. Un estudo de corpus
Autoría
C.A.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
C.A.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 09:00
17.07.2025 09:00
Resumo
O obxectivo principal deste traballo é estudar o inglés tal e como se representa nas películas, tamén se prestará atención ás súas funcións sintácticas e pragmáticas. Máis concretamente, preténdese examinar ata que punto os guións cinematográficos reproducen fielmente as convencións do inglés falado no que respecta ao uso dos vocativos nominais, e como funcionan nesas circunstancias. Este proxecto dividirase en dúas partes principais. Na primeira parte, proporcionarase unha definición dos vocativos nominais mediante a revisión das principais gramáticas de referencia do inglés moderno (Quirk et al. 1985, Huddleston, Pullum et al. 2002). A continuación, farase referencia aos grupos máis relevantes dentro desta categoría, como os termos familiarizantes, tabús ou ofensivos, títulos, apelativos afectuosos, honoríficos, etc. Despois, abordarase como se desenvolven na oralidade do inglés e como as súas funcións habituais están presentes no discurso. Na segunda parte, adoptarase un enfoque baseado en corpus, examinando datos extraídos de corpus cinematográficos como o Film Corpus of Movie Scripts ou o Friends Corpus, para observar ata que punto as descricións teóricas dos vocativos coinciden coa súa presenza nas películas. Así mesmo, prestarase atención ás funcións pragmáticas que expresan estes vocativos. Do mesmo xeito, analizarase como se poden definir os procesos polos cales as funcións dos vocativos chegan a integrarse como parte dos corpus de películas.
O obxectivo principal deste traballo é estudar o inglés tal e como se representa nas películas, tamén se prestará atención ás súas funcións sintácticas e pragmáticas. Máis concretamente, preténdese examinar ata que punto os guións cinematográficos reproducen fielmente as convencións do inglés falado no que respecta ao uso dos vocativos nominais, e como funcionan nesas circunstancias. Este proxecto dividirase en dúas partes principais. Na primeira parte, proporcionarase unha definición dos vocativos nominais mediante a revisión das principais gramáticas de referencia do inglés moderno (Quirk et al. 1985, Huddleston, Pullum et al. 2002). A continuación, farase referencia aos grupos máis relevantes dentro desta categoría, como os termos familiarizantes, tabús ou ofensivos, títulos, apelativos afectuosos, honoríficos, etc. Despois, abordarase como se desenvolven na oralidade do inglés e como as súas funcións habituais están presentes no discurso. Na segunda parte, adoptarase un enfoque baseado en corpus, examinando datos extraídos de corpus cinematográficos como o Film Corpus of Movie Scripts ou o Friends Corpus, para observar ata que punto as descricións teóricas dos vocativos coinciden coa súa presenza nas películas. Así mesmo, prestarase atención ás funcións pragmáticas que expresan estes vocativos. Do mesmo xeito, analizarase como se poden definir os procesos polos cales as funcións dos vocativos chegan a integrarse como parte dos corpus de películas.
Dirección
PALACIOS MARTINEZ, IGNACIO MIGUEL (Titoría)
PALACIOS MARTINEZ, IGNACIO MIGUEL (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
A Revolución francesa e a muller. Olympe de Gouges.
Autoría
S.B.A.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
S.B.A.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 11:45
16.07.2025 11:45
Resumo
Comezaremos con unha introdución da Revolución francesa: as súas influencias, as outras revolucións que inspirou, así como a cronoloxía dos sucesos máis importantes e decisivos que marcaron esta etapa. Continuaremos contextualizando as condicións de vida das mulleres no Antigo Réxime, sobre todo as limitacións dos seus dereitos, o seu papel político reducido a muller de..., a súa situación xurídica durante a Revolución, e algunhas accións colectivas organizadas por mulleres. Profundaremos posteriormente na vida de Olympe de Gouges, unha das mulleres máis coñecidas polas súas reivindicacións en favor da igualdade de dereitos entre homes e mulleres, así como entre todos os individuos, sen distinción de xénero, raza ou idade. Unha breve biografía poñerá en relevo os acontecementos que máis marcaron a súa vida privada e os sucesos que fixeron xurdir a súa consciencia social, como frecuentar os salóns literarios ou os obstáculos cos que se topou á hora de publicar as súas obras. Analizaremos tamén a súa oposición á escravitude, ilustrada na súa obra Zamore et Mirza ou l’Esclavage des Noirs, así como na súa Déclaration des droits de la femme et la citoyenne (1791). Finalmente, estudiaremos o seu impacto político durante a Revolución e as razóns da súa execución en 1793. Para concluír, sintetizaremos os temas abordados antes de expresar o meu punto de vista sobre a herdanza que nos deixou Olympe de Gouges. Resaltarei o motivo polo que a súa loita para a universalización dos dereitos merece un maior recoñecemento dentro da historia das loitas sociais.
Comezaremos con unha introdución da Revolución francesa: as súas influencias, as outras revolucións que inspirou, así como a cronoloxía dos sucesos máis importantes e decisivos que marcaron esta etapa. Continuaremos contextualizando as condicións de vida das mulleres no Antigo Réxime, sobre todo as limitacións dos seus dereitos, o seu papel político reducido a muller de..., a súa situación xurídica durante a Revolución, e algunhas accións colectivas organizadas por mulleres. Profundaremos posteriormente na vida de Olympe de Gouges, unha das mulleres máis coñecidas polas súas reivindicacións en favor da igualdade de dereitos entre homes e mulleres, así como entre todos os individuos, sen distinción de xénero, raza ou idade. Unha breve biografía poñerá en relevo os acontecementos que máis marcaron a súa vida privada e os sucesos que fixeron xurdir a súa consciencia social, como frecuentar os salóns literarios ou os obstáculos cos que se topou á hora de publicar as súas obras. Analizaremos tamén a súa oposición á escravitude, ilustrada na súa obra Zamore et Mirza ou l’Esclavage des Noirs, así como na súa Déclaration des droits de la femme et la citoyenne (1791). Finalmente, estudiaremos o seu impacto político durante a Revolución e as razóns da súa execución en 1793. Para concluír, sintetizaremos os temas abordados antes de expresar o meu punto de vista sobre a herdanza que nos deixou Olympe de Gouges. Resaltarei o motivo polo que a súa loita para a universalización dos dereitos merece un maior recoñecemento dentro da historia das loitas sociais.
Dirección
PÉREZ VARELA, CARLOS (Titoría)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
ABUIN GONZALEZ, ANGEL EUGENIO (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
ABUIN GONZALEZ, ANGEL EUGENIO (Vogal)
Ideas de Galicia na narrativa torrentina a partir de La saga fuga de J.B y Fragmentos de Apocalipsis.
Autoría
Y.B.A.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Y.B.A.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 10:00
18.07.2025 10:00
Resumo
O presente traballo analiza as representacións de Galicia na narrativa de Gonzalo Torrente Ballester tomando como corpus as obras obras La saga/fuga de J.B. e Fragmentos de Apocalipsis. Estas novelas presentan unha Galicia construida literariamente a partir de elementos xeográficos, históricos, lingüísticos e mitolóxicos, creando un universo narrativo marcado polo fantástico e unha ironía propia do autor. Este TFG comeza cunha introdución na que se expoñen os obxectivos e a organización do estudo, seguida dun apartado dedicado a contextualizar a figura de Gonzalo Torrente Ballester, poñendo énfase na súa relación coa cultura galega. Seguidamente, analizarase cómo a historia galega configura o trasfondo narrativo destas obras xunto coa presenza dos modos de vida e os mitos locais. Esta análise complementarase abordando o xénero fantástico, caracterizado pola multiplicidade de perspectivas, as alteracións temporais e espaciais, e a construción de mundos ficticios. O traballo tamén dedicará un espazo ao estudo da retórica torrentina e a súa posible conexión co realismo máxico hispanoamericano ou con precedentes literarios galegos como Los Pazos de Ulloa. Finalmente, presentaranse as conclusións do estudo seguidas da bibliografía.
O presente traballo analiza as representacións de Galicia na narrativa de Gonzalo Torrente Ballester tomando como corpus as obras obras La saga/fuga de J.B. e Fragmentos de Apocalipsis. Estas novelas presentan unha Galicia construida literariamente a partir de elementos xeográficos, históricos, lingüísticos e mitolóxicos, creando un universo narrativo marcado polo fantástico e unha ironía propia do autor. Este TFG comeza cunha introdución na que se expoñen os obxectivos e a organización do estudo, seguida dun apartado dedicado a contextualizar a figura de Gonzalo Torrente Ballester, poñendo énfase na súa relación coa cultura galega. Seguidamente, analizarase cómo a historia galega configura o trasfondo narrativo destas obras xunto coa presenza dos modos de vida e os mitos locais. Esta análise complementarase abordando o xénero fantástico, caracterizado pola multiplicidade de perspectivas, as alteracións temporais e espaciais, e a construción de mundos ficticios. O traballo tamén dedicará un espazo ao estudo da retórica torrentina e a súa posible conexión co realismo máxico hispanoamericano ou con precedentes literarios galegos como Los Pazos de Ulloa. Finalmente, presentaranse as conclusións do estudo seguidas da bibliografía.
Dirección
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
A loucura e o gótico na obra de Edgar Allan Poe.
Autoría
A.B.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.B.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 09:30
17.07.2025 09:30
Resumo
As orixes do gótico como xénero literario diferenciado remóntanse a finais do século XVIII coa publicación de The Castle of Otranto (1764). Desde este momento, a loucura converteuse nun dos tópicos máis recorrentes na ficción gótica, contribuíndo á creación dunha atmosfera que agora asociamos con este xénero en particular. Considerando isto, o obxectivo deste traballo é examinar o rol da loucura na obra dun dos máis coñecidos autores do gótico, Edgar Allan Poe. As obras de Poe adquiriron grande popularidade, e os lectores de todo o mundo asocian a súa ficción co xénero gótico, debido a que as súas historias provocan terror e angustia. Como argumentamos nesta disertación, as historias de Poe están repletas de personaxes afectados pola loucura, e en consecuencia os seus traballos préstanse para unha exploración profunda do rol da loucura no xénero gótico. Para realizar este traballo apoiareime en estudos de ficción gótica (tanto dentro coma fóra da literatura norteamericana), así coma en traballos críticos que exploran o tema da loucura. Para este propósito, o traballo estará estruturado en tres grandes partes. A primeira tratará a evolución da literatura gótica desde as súas orixes na literatura británica ata o seu desenvolvemento no contexto norteamericano, a través da figura de Edgar Allan Poe. O segundo capítulo explorará a importancia da loucura na literatura gótica decimonónica. Finalmente, o derradeiro capítulo (e o máis extenso) estará dedicado á análise da obra de Edgar Allan Poe, e en particular, de The Fall of the House of Usher e The Tell-Tale Heart.
As orixes do gótico como xénero literario diferenciado remóntanse a finais do século XVIII coa publicación de The Castle of Otranto (1764). Desde este momento, a loucura converteuse nun dos tópicos máis recorrentes na ficción gótica, contribuíndo á creación dunha atmosfera que agora asociamos con este xénero en particular. Considerando isto, o obxectivo deste traballo é examinar o rol da loucura na obra dun dos máis coñecidos autores do gótico, Edgar Allan Poe. As obras de Poe adquiriron grande popularidade, e os lectores de todo o mundo asocian a súa ficción co xénero gótico, debido a que as súas historias provocan terror e angustia. Como argumentamos nesta disertación, as historias de Poe están repletas de personaxes afectados pola loucura, e en consecuencia os seus traballos préstanse para unha exploración profunda do rol da loucura no xénero gótico. Para realizar este traballo apoiareime en estudos de ficción gótica (tanto dentro coma fóra da literatura norteamericana), así coma en traballos críticos que exploran o tema da loucura. Para este propósito, o traballo estará estruturado en tres grandes partes. A primeira tratará a evolución da literatura gótica desde as súas orixes na literatura británica ata o seu desenvolvemento no contexto norteamericano, a través da figura de Edgar Allan Poe. O segundo capítulo explorará a importancia da loucura na literatura gótica decimonónica. Finalmente, o derradeiro capítulo (e o máis extenso) estará dedicado á análise da obra de Edgar Allan Poe, e en particular, de The Fall of the House of Usher e The Tell-Tale Heart.
Dirección
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Dificultades frecuentes na adquisición dos tempos verbais franceses en estudantes castelanfalantes
Autoría
C.D.B.F.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
C.D.B.F.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 09:30
16.07.2025 09:30
Resumo
Este Traballo de Fin de Grao céntrase nas dificultades comúns que atopan os estudantes castelanfalantes durante a aprendizaxe dos tempos verbais en francés. Explóranse os obstáculos relacionados coas diferenzas gramaticais entre ambas as dúas linguas. A partir dunha análise comparativa dos sistemas verbais do francés e do español, identificamos as áreas problemáticas máis frecuentes, así como os elementos que adoitan provocar confusión neste alumnado. Delimitamos o noso estudo a tres modos de conxugación e seis tempos, un deles composto. Polo tanto, é dentro destes límites que propoñemos inicialmente o marco teórico do noso estudo. Posteriormente, desde unha perspectiva de aplicación práctica, presentamos unha unidade didáctica especificamente deseñada para responder ás necesidades dos hispanofalantes, cuxo obxectivo é axudar ao alumnado a superar as dificultades detectadas. Esta unidade céntrase na ensinanza dos tempos verbais clave en francés e integra actividades práticas baseadas en recursos auténticos como cancións, xogos interactivos e exercicios colaborativos, que favorecen unha aprendizaxe contextualizada e significativa. Finalmente, propónselle ao alumnado unha actividade de avaliación final para medir a eficacia da unidade didáctica e analizar a recepción e comprensión dos contidos. Esta proposta busca non só reforzar a súa competencia verbal, senón tamén ofrecer unha unidade didáctica reproducible en contextos reais de ensino do francés como lingua estranxeira.
Este Traballo de Fin de Grao céntrase nas dificultades comúns que atopan os estudantes castelanfalantes durante a aprendizaxe dos tempos verbais en francés. Explóranse os obstáculos relacionados coas diferenzas gramaticais entre ambas as dúas linguas. A partir dunha análise comparativa dos sistemas verbais do francés e do español, identificamos as áreas problemáticas máis frecuentes, así como os elementos que adoitan provocar confusión neste alumnado. Delimitamos o noso estudo a tres modos de conxugación e seis tempos, un deles composto. Polo tanto, é dentro destes límites que propoñemos inicialmente o marco teórico do noso estudo. Posteriormente, desde unha perspectiva de aplicación práctica, presentamos unha unidade didáctica especificamente deseñada para responder ás necesidades dos hispanofalantes, cuxo obxectivo é axudar ao alumnado a superar as dificultades detectadas. Esta unidade céntrase na ensinanza dos tempos verbais clave en francés e integra actividades práticas baseadas en recursos auténticos como cancións, xogos interactivos e exercicios colaborativos, que favorecen unha aprendizaxe contextualizada e significativa. Finalmente, propónselle ao alumnado unha actividade de avaliación final para medir a eficacia da unidade didáctica e analizar a recepción e comprensión dos contidos. Esta proposta busca non só reforzar a súa competencia verbal, senón tamén ofrecer unha unidade didáctica reproducible en contextos reais de ensino do francés como lingua estranxeira.
Dirección
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titoría)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
A relación do suxeito e do complemento directo no esquema verbal dos verbos de percepción visual
Autoría
A.B.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.B.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 12:30
16.07.2025 12:30
Resumo
A análise sintáctica ocupa un lugar privilexiado no estudo lingüístico, posto que toda descrición gramatical descansa sobre as relacións estructurais establecidas ao seo da frase. Con todo, a dimensión semántica é indisociable desta estrutura: a elección dunha construción sintáctica implica a selección dun léxico restrinxido. Así, a sintaxe e a semántica constitúen ambas as caras da mesma realidade lingüística, establecendo unha relación de interdependencia, base de toda construción gramatical. Esta relación permite identificar as oposicións pertinentes ao seo da lingua, e condiciona o traballo específico dos verbos segundo o contexto: os verbos de percepción constitúen un exemplo concreto desta interdependencia. Aínda que as súas definicións nos dicionarios parecen similares, o seu uso en contextos precisos varía segundo a mensaxe transmitida. Cada verbo posúe unha combinación sintáctico-semántica específica que permite aos falantes adaptar a selección verbal á intención comunicativa. O obxectivo deste estudo consiste en analizar a relación entre sintaxe e semántica, co fin de verificar a súa correlación e a súa influencia mutua a partir dun corpus restrinxido de verbos de percepción visual. Para iso, comezaremos por unha análise das principais teorías gramaticais relativas á valencia do verbo e aos roles semánticos. Logo, aplicaremos este marco teórico á análise do corpus, co fin de validar a hipótese que determina os trazos subyacentes precisos que orientan o interdependencia sintáctio-semántica na relación do suxeito e do complemento directo ao seo dos verbos de percepción visual.
A análise sintáctica ocupa un lugar privilexiado no estudo lingüístico, posto que toda descrición gramatical descansa sobre as relacións estructurais establecidas ao seo da frase. Con todo, a dimensión semántica é indisociable desta estrutura: a elección dunha construción sintáctica implica a selección dun léxico restrinxido. Así, a sintaxe e a semántica constitúen ambas as caras da mesma realidade lingüística, establecendo unha relación de interdependencia, base de toda construción gramatical. Esta relación permite identificar as oposicións pertinentes ao seo da lingua, e condiciona o traballo específico dos verbos segundo o contexto: os verbos de percepción constitúen un exemplo concreto desta interdependencia. Aínda que as súas definicións nos dicionarios parecen similares, o seu uso en contextos precisos varía segundo a mensaxe transmitida. Cada verbo posúe unha combinación sintáctico-semántica específica que permite aos falantes adaptar a selección verbal á intención comunicativa. O obxectivo deste estudo consiste en analizar a relación entre sintaxe e semántica, co fin de verificar a súa correlación e a súa influencia mutua a partir dun corpus restrinxido de verbos de percepción visual. Para iso, comezaremos por unha análise das principais teorías gramaticais relativas á valencia do verbo e aos roles semánticos. Logo, aplicaremos este marco teórico á análise do corpus, co fin de validar a hipótese que determina os trazos subyacentes precisos que orientan o interdependencia sintáctio-semántica na relación do suxeito e do complemento directo ao seo dos verbos de percepción visual.
Dirección
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Titoría)
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
A voz media en verbos de cambio de estado mental do suxeito
Autoría
P.B.G.
Grao en Filoloxía Clásica
P.B.G.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 10:15
15.07.2025 10:15
Resumo
A voz media grega foi obxecto de sólidos estudos recentes (R. Allan, Middle voice, Ámsterdam 2003); con todo, continúa a ser un tema susceptible dunha maior profundización. A principal característica da voz media é a implicación do participante-suxeito tanto como axente como ou ben afectado (media reflexiva directa) ou ben beneficiario (media reflexiva indirecta) da acción realizada; porén, esta diferenciación sintáctico-semántica presenta unha gran variedade de particularizacións dependendo do grupo léxico ao que pertence o verbo en cuestión. Neste traballo preténdese profundizar en particular no grupo de verbos que expresan un estado mental do suxeito; para iso, realizarase un estudo contrastivo do uso das voces activa e media en dous pares de verbos que pertencen a dito grupo léxico. O examen descansará nunha análise de corpus levado a cabo nunha selección de textos de grego arcaico-clásico. Deste modo, en primeiro lugar, explicarase o réxime prototípico seguido por estes verbos que implican un cambio no estado mental do suxeito. A continuación, analizaranse os factores condicionantes da elección dunha ou outra voz. Por último, contrastaranse os datos recollidos tras a análise co fin de lograr unha conclusión que permita comprender o funcionamento de ditos verbos e o seu uso en voz media.
A voz media grega foi obxecto de sólidos estudos recentes (R. Allan, Middle voice, Ámsterdam 2003); con todo, continúa a ser un tema susceptible dunha maior profundización. A principal característica da voz media é a implicación do participante-suxeito tanto como axente como ou ben afectado (media reflexiva directa) ou ben beneficiario (media reflexiva indirecta) da acción realizada; porén, esta diferenciación sintáctico-semántica presenta unha gran variedade de particularizacións dependendo do grupo léxico ao que pertence o verbo en cuestión. Neste traballo preténdese profundizar en particular no grupo de verbos que expresan un estado mental do suxeito; para iso, realizarase un estudo contrastivo do uso das voces activa e media en dous pares de verbos que pertencen a dito grupo léxico. O examen descansará nunha análise de corpus levado a cabo nunha selección de textos de grego arcaico-clásico. Deste modo, en primeiro lugar, explicarase o réxime prototípico seguido por estes verbos que implican un cambio no estado mental do suxeito. A continuación, analizaranse os factores condicionantes da elección dunha ou outra voz. Por último, contrastaranse os datos recollidos tras a análise co fin de lograr unha conclusión que permita comprender o funcionamento de ditos verbos e o seu uso en voz media.
Dirección
DIAZ DE CERIO DIEZ, MARIA MERCEDES (Titoría)
DIAZ DE CERIO DIEZ, MARIA MERCEDES (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
Os dativos éticos e de solidariedade no español de Galicia: un estudo de corpus
Autoría
F.B.T.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
F.B.T.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 11:30
15.07.2025 11:30
Resumo
Desde el punto de vista de las gramáticas tradicionales, el dativo ético y otro tipo de dativos no argumentales son entendidos como elementos que carecen de repercusión sintáctica clara. No obstante, el uso de estos revela consecuencias semánticas y pragmáticas en la oración, dimensión a la que hacen referencia algunas perspectivas analíticas, poniendo el foco también en su valor morfosintáctico en el marco oracional en el que suelen emplearse. Estructuraremos el presente trabajo en dos partes esenciales. En el marco teórico, nos aproximaremos a diferentes estudios del paradigma de los dativos, acercamiento que nos permitirá comprender cuál es la naturaleza de estos clíticos, y cuáles son las diferencias que mantienen con los complementos indirectos argumentales. Nos centraremos esencialmente en los dativos éticos y de solidaridad en el contexto del español hablado en Galicia, por lo que, en la segunda parte de TFG, se acometerá el examen de estructuras concretas de esta variante del español a través de la consulta del corpus ESLORA. En consecuencia, con este trabajo se persigue investigar la distribución de los clíticos de dativo anteriormente mencionados en el español oral en territorio gallego desde un enfoque, además de cualitativo, cuantitativo, mediante el análisis de las ocurrencias de dativos en el corpus ESLORA. De todos modos, también tendremos en cuenta para su exploración otra serie de dativos no regidos por el verbo, al tiempo que, asimismo, intentaremos determinar los factores extralingüísticos (o sociales), aparte de los lingüísticos, que favorecen su aparición en el discurso oral.
Desde el punto de vista de las gramáticas tradicionales, el dativo ético y otro tipo de dativos no argumentales son entendidos como elementos que carecen de repercusión sintáctica clara. No obstante, el uso de estos revela consecuencias semánticas y pragmáticas en la oración, dimensión a la que hacen referencia algunas perspectivas analíticas, poniendo el foco también en su valor morfosintáctico en el marco oracional en el que suelen emplearse. Estructuraremos el presente trabajo en dos partes esenciales. En el marco teórico, nos aproximaremos a diferentes estudios del paradigma de los dativos, acercamiento que nos permitirá comprender cuál es la naturaleza de estos clíticos, y cuáles son las diferencias que mantienen con los complementos indirectos argumentales. Nos centraremos esencialmente en los dativos éticos y de solidaridad en el contexto del español hablado en Galicia, por lo que, en la segunda parte de TFG, se acometerá el examen de estructuras concretas de esta variante del español a través de la consulta del corpus ESLORA. En consecuencia, con este trabajo se persigue investigar la distribución de los clíticos de dativo anteriormente mencionados en el español oral en territorio gallego desde un enfoque, además de cualitativo, cuantitativo, mediante el análisis de las ocurrencias de dativos en el corpus ESLORA. De todos modos, también tendremos en cuenta para su exploración otra serie de dativos no regidos por el verbo, al tiempo que, asimismo, intentaremos determinar los factores extralingüísticos (o sociales), aparte de los lingüísticos, que favorecen su aparición en el discurso oral.
Dirección
CREGO GARCIA, VICKY (Titoría)
CREGO GARCIA, VICKY (Titoría)
Tribunal
CREGO GARCIA, VICKY (Titor do alumno)
CREGO GARCIA, VICKY (Titor do alumno)
A pegada lorquiana no teatro arxentino do século XX
Autoría
A.B.M.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
A.B.M.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 10:30
18.07.2025 10:30
Resumo
Federico García Lorca realizou as súas dúas únicas viaxes fóra de España cara ao continente americano: a primeira tivo lugar no ano 1929 a Nova York e posteriormente a Cuba; a segunda, xa a partir de 1933, a Bos Aires e Montevideo. Aínda que se estudou de forma moi profunda o seu famoso libro Poeta en Nueva York, non existen tantos estudos que expliquen a forte pegada do poeta e dramaturgo granadino en Hispanoamérica. Cómpre destacar, así, a obra monográfica América en un poeta de Andrew A. Anderson, na que se citan autores que foron influídos polo escritor granadino, pero sen propoñer unha análise detallada e profunda. O presente traballo, desde a metodoloxía da literatura comparada, procura ofrecer unha explicación que acade ese nivel de detalle e profundidade, centrándose no ámbito teatral e, máis concretamente, na traxedia. Aquí proponse un estudo comparado de tres obras lorquianas (Doña Rosita la soltera, Bodas de sangre e La casa de Bernarda Alba) en relación con outras obras de dramaturgos arxentinos nas que exerceron unha notable influencia: Judith y las rosas, de Nalé Roxlo; El carnaval del diablo, de Juan Óscar Ponferrada; e Don Juan, de Leopoldo Marechal, respectivamente. Ademais, cada unha destas lecturas comparativas organízase arredor dun tema común: a muller, a ambientación e transcendencia relixiosas e o erotismo. Cos resultados obtidos, preténdese examinar estas relacións transatlánticas e descubrir que o repertorio literario lorquiano foi moito máis alá do que convencionalmente se estudou en toda a tradición.
Federico García Lorca realizou as súas dúas únicas viaxes fóra de España cara ao continente americano: a primeira tivo lugar no ano 1929 a Nova York e posteriormente a Cuba; a segunda, xa a partir de 1933, a Bos Aires e Montevideo. Aínda que se estudou de forma moi profunda o seu famoso libro Poeta en Nueva York, non existen tantos estudos que expliquen a forte pegada do poeta e dramaturgo granadino en Hispanoamérica. Cómpre destacar, así, a obra monográfica América en un poeta de Andrew A. Anderson, na que se citan autores que foron influídos polo escritor granadino, pero sen propoñer unha análise detallada e profunda. O presente traballo, desde a metodoloxía da literatura comparada, procura ofrecer unha explicación que acade ese nivel de detalle e profundidade, centrándose no ámbito teatral e, máis concretamente, na traxedia. Aquí proponse un estudo comparado de tres obras lorquianas (Doña Rosita la soltera, Bodas de sangre e La casa de Bernarda Alba) en relación con outras obras de dramaturgos arxentinos nas que exerceron unha notable influencia: Judith y las rosas, de Nalé Roxlo; El carnaval del diablo, de Juan Óscar Ponferrada; e Don Juan, de Leopoldo Marechal, respectivamente. Ademais, cada unha destas lecturas comparativas organízase arredor dun tema común: a muller, a ambientación e transcendencia relixiosas e o erotismo. Cos resultados obtidos, preténdese examinar estas relacións transatlánticas e descubrir que o repertorio literario lorquiano foi moito máis alá do que convencionalmente se estudou en toda a tradición.
Dirección
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Titoría)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
Análise de elementos máxico-culturais na literatura fantástico-xuvenil portuguesa do século XXI
Autoría
X.B.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
X.B.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 10:30
15.07.2025 10:30
Resumo
Propoñémonos aproximarnos á literatura fantástica creada en Portugal nas últimas décadas e orientada a un público xuvenil desde unha perspectiva ampla, revisitando as orixes e fontes dun “xénero fantástico” que combina o elemento máxico co imaxinario mítico procedente tanto da cultura occidental como da oriental. No que respecta á primeira, destaca a recorrencia a temas da Idade Media europea (por exemplo, castelos e heroes das novelas de cabalarías ou outras figuras ligadas a estamentos sociais propiamente medievais), así como ao folclore (vampiros, lobisomes, meigas e espectros de diverso tipo). No que atinxe á segunda, sobresaen especialmente os motivos do isekai (literalmente, “outro mundo”), recurso narrativo orixinado no Xapón, e do avatar, personaxe de orixe hindú que, en xeral, aparece destinado a restabelecer un equilibrio. No noso traballo, analizaremos a importación/adaptación destes elementos en obras publicadas recentemente en Portugal, entre elas Avatar, destino do universo (2007), de Frederico Miranda Duarte, en comparación con outras dentro e fóra das fronteiras lusas. Semella difícil, a priori, a introdución de elementos particulares (identitarios, nacionais) que impliquen algún desvío do camiño establecido na creación desta literatura en calquera espazo nacional, hipótese que as nosas pescudas poderán confirmar ou desmentir nun maior ou menor grao.
Propoñémonos aproximarnos á literatura fantástica creada en Portugal nas últimas décadas e orientada a un público xuvenil desde unha perspectiva ampla, revisitando as orixes e fontes dun “xénero fantástico” que combina o elemento máxico co imaxinario mítico procedente tanto da cultura occidental como da oriental. No que respecta á primeira, destaca a recorrencia a temas da Idade Media europea (por exemplo, castelos e heroes das novelas de cabalarías ou outras figuras ligadas a estamentos sociais propiamente medievais), así como ao folclore (vampiros, lobisomes, meigas e espectros de diverso tipo). No que atinxe á segunda, sobresaen especialmente os motivos do isekai (literalmente, “outro mundo”), recurso narrativo orixinado no Xapón, e do avatar, personaxe de orixe hindú que, en xeral, aparece destinado a restabelecer un equilibrio. No noso traballo, analizaremos a importación/adaptación destes elementos en obras publicadas recentemente en Portugal, entre elas Avatar, destino do universo (2007), de Frederico Miranda Duarte, en comparación con outras dentro e fóra das fronteiras lusas. Semella difícil, a priori, a introdución de elementos particulares (identitarios, nacionais) que impliquen algún desvío do camiño establecido na creación desta literatura en calquera espazo nacional, hipótese que as nosas pescudas poderán confirmar ou desmentir nun maior ou menor grao.
Dirección
MORAN CABANAS, MARIA ISABEL (Titoría)
MORAN CABANAS, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
SOUTO CABO, JOSÉ ANTÓNIO (Presidente/a)
QUIROGA DIAZ, JOSE CARLOS (Secretario/a)
FORNEIRO PEREZ, JOSE LUIS (Vogal)
SOUTO CABO, JOSÉ ANTÓNIO (Presidente/a)
QUIROGA DIAZ, JOSE CARLOS (Secretario/a)
FORNEIRO PEREZ, JOSE LUIS (Vogal)
Análise da identidade do pobo galego reflectida nas coplas populares
Autoría
C.B.G.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
C.B.G.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 10:15
17.07.2025 10:15
Resumo
O obxectivo do estudo é explorar elementos da construción da identidade galega na cultura popular a través da análise dun corpus reducido de 150 coplas, extraídas do Cancioneiro Popular Galego, recollido e ordenado por Dorothé Schubart e Antón Santamarina entre 1978 e 1983. A investigación parte da premisa de que as coplas tradicionais son testemuños sociais que reflicten as diferentes crenzas, valores e formas de vivir do pobo galego. Empregando unha metodoloxía cualitativa, examínanse os temas recorrentes nas coplas, como poden ser as relacións interpersoais, as tradicións ou a natureza, facendo ver como estes temas contribúen a unha identidade colectiva. Ademais, tamén se explica a relación entre a lingua e a identidade, e inclúe unha reflexión sobre este último termo, cuestionando o que significa ser galego ou galega e como isto segue presente a día de hoxe. Enténdese tamén que a análise das coplas manifesta a tradición poética do galego e a capacidade de transmitir emocións e experiencias que definen o pobo galego como tal. Este traballo busca resaltar a importancia das coplas populares como vehículo de transmisión cultural e como espello da identidade galega.
O obxectivo do estudo é explorar elementos da construción da identidade galega na cultura popular a través da análise dun corpus reducido de 150 coplas, extraídas do Cancioneiro Popular Galego, recollido e ordenado por Dorothé Schubart e Antón Santamarina entre 1978 e 1983. A investigación parte da premisa de que as coplas tradicionais son testemuños sociais que reflicten as diferentes crenzas, valores e formas de vivir do pobo galego. Empregando unha metodoloxía cualitativa, examínanse os temas recorrentes nas coplas, como poden ser as relacións interpersoais, as tradicións ou a natureza, facendo ver como estes temas contribúen a unha identidade colectiva. Ademais, tamén se explica a relación entre a lingua e a identidade, e inclúe unha reflexión sobre este último termo, cuestionando o que significa ser galego ou galega e como isto segue presente a día de hoxe. Enténdese tamén que a análise das coplas manifesta a tradición poética do galego e a capacidade de transmitir emocións e experiencias que definen o pobo galego como tal. Este traballo busca resaltar a importancia das coplas populares como vehículo de transmisión cultural e como espello da identidade galega.
Dirección
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
Brünhild e Brynhildr: A representación da muller no mundo mítico dos Nibelungos
Autoría
A.B.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.B.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
14.07.2025 16:30
14.07.2025 16:30
Resumo
Para retratar o mundo heroico medieval, o autor do Cantar dos Nibelungos emprega figuras como Sigfrido e Brunilda, ambos incapaces de integrarse na sociedade nobre. No caso de Sigfrido, esta incompatibilidade é total: a súa condición de heroe condénao inevitablemente á morte. Brunilda, con todo, expón unha cuestión máis complexa: que lle ocorre á muller mítica cando se ve obrigada a integrarse nun mundo que non é o seu? Nas narrativas míticas, a muller tradicionalmente situouse detrás do heroe masculino, un persoaxe secundario na súa propia historia, a miúdo retratado como unha vilán ou unha figura idealizada que carece de profundidade e axencia. Brunilda non é unha excepción, pero a través da súa historia e das diversas manifestacións desta na Europa medieval, podemos observar varios matices do personaxe que nos axundan a, non sólo comprender a Brunilda, senón tamén o papel das mulleres na sociedade medieval, na historia e, especialmente, no mito. Este traballo analizará as diversas representacións de brunilda na tradición literaria medieval, con especial atención ao Cantar dos Nibelungos e a Saga dos Volsungos. Mediente estas obras se examinará como se retrata o xénero neste personaxe, como a tratan os autores e como se relaciona co universo mítico no que aparece, no que forma un claro contrapunto co heroe masculino.
Para retratar o mundo heroico medieval, o autor do Cantar dos Nibelungos emprega figuras como Sigfrido e Brunilda, ambos incapaces de integrarse na sociedade nobre. No caso de Sigfrido, esta incompatibilidade é total: a súa condición de heroe condénao inevitablemente á morte. Brunilda, con todo, expón unha cuestión máis complexa: que lle ocorre á muller mítica cando se ve obrigada a integrarse nun mundo que non é o seu? Nas narrativas míticas, a muller tradicionalmente situouse detrás do heroe masculino, un persoaxe secundario na súa propia historia, a miúdo retratado como unha vilán ou unha figura idealizada que carece de profundidade e axencia. Brunilda non é unha excepción, pero a través da súa historia e das diversas manifestacións desta na Europa medieval, podemos observar varios matices do personaxe que nos axundan a, non sólo comprender a Brunilda, senón tamén o papel das mulleres na sociedade medieval, na historia e, especialmente, no mito. Este traballo analizará as diversas representacións de brunilda na tradición literaria medieval, con especial atención ao Cantar dos Nibelungos e a Saga dos Volsungos. Mediente estas obras se examinará como se retrata o xénero neste personaxe, como a tratan os autores e como se relaciona co universo mítico no que aparece, no que forma un claro contrapunto co heroe masculino.
Dirección
MILLET SCHRÖDER, VICTOR (Titoría)
MILLET SCHRÖDER, VICTOR (Titoría)
Tribunal
MELLADO BLANCO, MARIA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ PATO, ROSA MARTA (Secretario/a)
FEIJOO FERNANDEZ, JAIME (Vogal)
MELLADO BLANCO, MARIA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ PATO, ROSA MARTA (Secretario/a)
FEIJOO FERNANDEZ, JAIME (Vogal)
Percepción estudantil sobre as TICE no ensino do FLE: un estudo de caso en Santiago de Compostela.
Autoría
T.B.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
T.B.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O ensino do francés como lingua estranxeira (FLE) constitúe un dos piares fundamentais do Grao en Linguas Modernas, mención en francés, da Facultade de Filoloxía da Universidade de Santiago de Compostela. Neste contexto, a integración das tecnoloxías da información e a comunicación para o ensino (TIC) converteuse nun elemento transversal, especialmente visible no uso do campus virtual na USC. Non obstante, o uso das TIC na aula pode e debe ir máis alá da mera dixitalización de contidos. Este traballo ten como obxectivo principal analizar a percepción do alumnado sobre a integración e a utilidade real das TIC na súa aprendizaxe do FLE. Para iso, realizaremos unha revisión do estado da cuestión no ámbito do FLE e da pedagoxía dixital. A continuación, levarase a cabo unha enquisa mediante Google Forms dirixida ao estudantado de francés. O posterior análise dos resultados obtidos permitiramos comprender a valoración do alumnado en relación co grao de integración, a utilidade percibida, a motivación e o impacto sobre a súa autonomía na aprendizaxe. Estes resultados permitirán identificar tendencias no uso e a avaliación das TIC no FLE, así como detectar posibles carencias ou propoñer melloras. Finalmente, presentaremos unha reflexión crítica sobre a implementación destas ferramentas no ensino do FLE no contexto universitario de Santiago de Compostela, coa intención de fomentar estudos comparativos a nivel da comunidade autónoma de Galicia, e, eventualmente, a nivel nacional.
O ensino do francés como lingua estranxeira (FLE) constitúe un dos piares fundamentais do Grao en Linguas Modernas, mención en francés, da Facultade de Filoloxía da Universidade de Santiago de Compostela. Neste contexto, a integración das tecnoloxías da información e a comunicación para o ensino (TIC) converteuse nun elemento transversal, especialmente visible no uso do campus virtual na USC. Non obstante, o uso das TIC na aula pode e debe ir máis alá da mera dixitalización de contidos. Este traballo ten como obxectivo principal analizar a percepción do alumnado sobre a integración e a utilidade real das TIC na súa aprendizaxe do FLE. Para iso, realizaremos unha revisión do estado da cuestión no ámbito do FLE e da pedagoxía dixital. A continuación, levarase a cabo unha enquisa mediante Google Forms dirixida ao estudantado de francés. O posterior análise dos resultados obtidos permitiramos comprender a valoración do alumnado en relación co grao de integración, a utilidade percibida, a motivación e o impacto sobre a súa autonomía na aprendizaxe. Estes resultados permitirán identificar tendencias no uso e a avaliación das TIC no FLE, así como detectar posibles carencias ou propoñer melloras. Finalmente, presentaremos unha reflexión crítica sobre a implementación destas ferramentas no ensino do FLE no contexto universitario de Santiago de Compostela, coa intención de fomentar estudos comparativos a nivel da comunidade autónoma de Galicia, e, eventualmente, a nivel nacional.
Dirección
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titoría)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titoría)
Tribunal
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titor do alumno)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titor do alumno)
Espazos racializados: unha análise espacial d'As aventuras de Huckleberry Finn de Mark Twain
Autoría
M.A.C.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
M.A.C.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 10:00
17.07.2025 10:00
Resumo
Huckleberry Finn, de Mark Twain, unha obra canónica da literatura estadounidense, caracterízase pola centralidade do espazo e das cuestións raciais. No marco do xiro posmoderno producido nas últimas décadas, este TFG ten como obxectivo analizar a representación do espazo en Huckleberry Finn como un medio para expresar as tensións raciais no contexto americano. A partir da socioloxía da literatura, o estudo defende que os elementos narratolóxicos (en particular o espazo) codifican significados socialmente incorporados e reflicten tensións subxacentes. A análise comeza establecendo o espazo narrativo como unha categoría narratolóxica clave, baseándose en teóricos como Foucault, que salientan a súa profunda relevancia social. A continuación, abórdase a construción da raza, cunha interrogación crítica do concepto de raza e unha exposición dos principios fundamentais da Critical Race Theory. A converxencia das teorías espaciais e raciais na énfase sobre o carácter socialmente construído de ambas categorías xustifica unha análise conxunta, que atopa o seu fundamento teórico na Racial Space Theory. En última instancia, o estudo investiga como se entrecruzan raza e espazo en Huckleberry Finn, e como as configuracións espaciais da novela adquiren unha carga semiótica, actuando como significantes e canles de significación racial.
Huckleberry Finn, de Mark Twain, unha obra canónica da literatura estadounidense, caracterízase pola centralidade do espazo e das cuestións raciais. No marco do xiro posmoderno producido nas últimas décadas, este TFG ten como obxectivo analizar a representación do espazo en Huckleberry Finn como un medio para expresar as tensións raciais no contexto americano. A partir da socioloxía da literatura, o estudo defende que os elementos narratolóxicos (en particular o espazo) codifican significados socialmente incorporados e reflicten tensións subxacentes. A análise comeza establecendo o espazo narrativo como unha categoría narratolóxica clave, baseándose en teóricos como Foucault, que salientan a súa profunda relevancia social. A continuación, abórdase a construción da raza, cunha interrogación crítica do concepto de raza e unha exposición dos principios fundamentais da Critical Race Theory. A converxencia das teorías espaciais e raciais na énfase sobre o carácter socialmente construído de ambas categorías xustifica unha análise conxunta, que atopa o seu fundamento teórico na Racial Space Theory. En última instancia, o estudo investiga como se entrecruzan raza e espazo en Huckleberry Finn, e como as configuracións espaciais da novela adquiren unha carga semiótica, actuando como significantes e canles de significación racial.
Dirección
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
O rap como forma de literatura oral nos Estados Unidos
Autoría
N.C.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
N.C.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 10:30
17.07.2025 10:30
Resumo
O obxectivo principal deste estudo é explorar o rap como unha forma contemporánea de literatura oral, centrándose na súa capacidade para preservar e transmitir historias colectivas dentro do contexto cultural afroamericano. O estudo baséase nun marco teórico que define a literatura oral e as súas características esenciais, ao tempo que aborda as tensións que este concepto xerou co paso do tempo. Neste percorrido, recupérase a figura do griot: un narrador e custodio da memoria colectiva en moitas culturas africanas, cuxa voz transmitía coñecemento, historia e valores. Esta figura ancestral permite tender unha ponte cara ao presente e comprender como, nos Estados Unidos, moitos rapeiros contemporáneos asumen un papel semellante: contar, preservar e denunciar, convertendo os seus versos en crónicas vivas do que as súas comunidades viven e resisten. A análise afonda na arte do storytelling, explorando tanto as estruturas narrativas tradicionais como a súa reformulación no universo do rap. A través da análise de cancións que funcionan como auténticas narracións orais, o estudo examina como o rap emprega técnicas complexas como os flashbacks, as voces múltiples ou o desenvolvemento de personaxes para articular historias tanto persoais como colectivas. O foco central deste estudo está en como o rap herda funcións fundamentais das tradicións orais, como educar e preservar a memoria cultural. Analízanse as composicións de rapeiros que encarnan ao novo griot, cuxas letras actúan como vehículos de crítica social e reflexión. Tamén se examina o impacto cultural do storytelling no rap, non só como forma de expresión e identidade, senón como ferramenta para abordar cuestións como o racismo e a desigualdade. En definitiva, este estudo procura reivindicar o rap como unha forma lexítima e poderosa de literatura oral contemporánea, profundamente conectada coas tradicións africanas e afroamericanas, cunha resonancia que transcende fronteiras.
O obxectivo principal deste estudo é explorar o rap como unha forma contemporánea de literatura oral, centrándose na súa capacidade para preservar e transmitir historias colectivas dentro do contexto cultural afroamericano. O estudo baséase nun marco teórico que define a literatura oral e as súas características esenciais, ao tempo que aborda as tensións que este concepto xerou co paso do tempo. Neste percorrido, recupérase a figura do griot: un narrador e custodio da memoria colectiva en moitas culturas africanas, cuxa voz transmitía coñecemento, historia e valores. Esta figura ancestral permite tender unha ponte cara ao presente e comprender como, nos Estados Unidos, moitos rapeiros contemporáneos asumen un papel semellante: contar, preservar e denunciar, convertendo os seus versos en crónicas vivas do que as súas comunidades viven e resisten. A análise afonda na arte do storytelling, explorando tanto as estruturas narrativas tradicionais como a súa reformulación no universo do rap. A través da análise de cancións que funcionan como auténticas narracións orais, o estudo examina como o rap emprega técnicas complexas como os flashbacks, as voces múltiples ou o desenvolvemento de personaxes para articular historias tanto persoais como colectivas. O foco central deste estudo está en como o rap herda funcións fundamentais das tradicións orais, como educar e preservar a memoria cultural. Analízanse as composicións de rapeiros que encarnan ao novo griot, cuxas letras actúan como vehículos de crítica social e reflexión. Tamén se examina o impacto cultural do storytelling no rap, non só como forma de expresión e identidade, senón como ferramenta para abordar cuestións como o racismo e a desigualdade. En definitiva, este estudo procura reivindicar o rap como unha forma lexítima e poderosa de literatura oral contemporánea, profundamente conectada coas tradicións africanas e afroamericanas, cunha resonancia que transcende fronteiras.
Dirección
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Titoría)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
A representación da violencia estructural en Malina, de Ingeborg Bachmann
Autoría
N.C.A.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
N.C.A.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
14.07.2025 10:00
14.07.2025 10:00
Resumo
Partindo do concepto de violencia estrutural, este traballo analiza como en Malina se debaten literariamente as relacións de poder sociais e os mecanismos de opresión invisibles. A obra sitúase no contexto histórico da Austria da posguerra, marcada por un silencio colectivo sobre o pasado nacionalsocialista. Neste clima de represión e esquecemento, a voz literaria de Bachmann expresa o trauma non elaborado e salienta a continuidade das estruturas de violencia fascista tanto no ámbito privado como no social, especialmente nas relacións de xénero. A súa literatura forma parte dunha reflexión ética sobre a escritura despois do Holocausto, que se opón a unha estetización da violencia. A narradora, cun eu fragmentado, encarna unha identidade dividida que non atopa espazo de expresión na cultura dominante. A través da lectura de Malina analízase como a violencia estrutural actúa sobre os corpos, as identidades e a linguaxe, e ao mesmo tempo problematiza a construción da identidade feminina.
Partindo do concepto de violencia estrutural, este traballo analiza como en Malina se debaten literariamente as relacións de poder sociais e os mecanismos de opresión invisibles. A obra sitúase no contexto histórico da Austria da posguerra, marcada por un silencio colectivo sobre o pasado nacionalsocialista. Neste clima de represión e esquecemento, a voz literaria de Bachmann expresa o trauma non elaborado e salienta a continuidade das estruturas de violencia fascista tanto no ámbito privado como no social, especialmente nas relacións de xénero. A súa literatura forma parte dunha reflexión ética sobre a escritura despois do Holocausto, que se opón a unha estetización da violencia. A narradora, cun eu fragmentado, encarna unha identidade dividida que non atopa espazo de expresión na cultura dominante. A través da lectura de Malina analízase como a violencia estrutural actúa sobre os corpos, as identidades e a linguaxe, e ao mesmo tempo problematiza a construción da identidade feminina.
Dirección
SABATE PLANES, MARIA DOLORES (Titoría)
SABATE PLANES, MARIA DOLORES (Titoría)
Tribunal
SABATE PLANES, MARIA DOLORES (Titor do alumno)
SABATE PLANES, MARIA DOLORES (Titor do alumno)
'You're On Your Own, Kid': Independencia, Axencia e Autoautoría Feminina en Taylor Swift e Kate Chopin
Autoría
N.C.F.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
N.C.F.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 11:00
17.07.2025 11:00
Resumo
Tanto Taylor Swift (1989-) como Kate Chopin (1850-1904) utilizan a súa arte como un xeito de cuestionar e reconstruír a experiencia feminina, desafiando as normas sociais e ofrecendo novas perspectivas sobre a axencia e a autoría das mulleres. Ambas artistas empregan a linguaxe como ferramenta de resistencia, subvertendo os discursos normativos e explorando as tensións inherentes á autodeterminación feminina. Este proxecto ten como obxectivo realizar unha análise comparativa entre The Awakening (1899) de Kate Chopin e unha selección de letras de Taylor Swift (2006-2024). Como unha das compositoras máis influentes a nivel mundial, Swift transforma as súas experiencias persoais en narrativas de empoderamento e autodefinición. Do mesmo xeito, Chopin emprega a literatura para cuestionar as restricións impostas ás mulleres no seu tempo. A investigación basearase na teoría feminista e na semiótica para analizar como a linguaxe configura e redefine a identidade feminina na literatura e na música, con especial énfase no valor narrativo das letras de Swift e na súa capacidade para establecer unha conexión significativa co público. A través do estudo de tropos como o illamento, a transgresión dos límites impostos, a figura da 'muller tola' e o conflito entre o desexo persoal e as expectativas externas, este proxecto explorará como as súas obras retratan a independencia feminina non só como un acto de resistencia, senón como un proceso complexo en constante tensión coas normas sociais e culturais.
Tanto Taylor Swift (1989-) como Kate Chopin (1850-1904) utilizan a súa arte como un xeito de cuestionar e reconstruír a experiencia feminina, desafiando as normas sociais e ofrecendo novas perspectivas sobre a axencia e a autoría das mulleres. Ambas artistas empregan a linguaxe como ferramenta de resistencia, subvertendo os discursos normativos e explorando as tensións inherentes á autodeterminación feminina. Este proxecto ten como obxectivo realizar unha análise comparativa entre The Awakening (1899) de Kate Chopin e unha selección de letras de Taylor Swift (2006-2024). Como unha das compositoras máis influentes a nivel mundial, Swift transforma as súas experiencias persoais en narrativas de empoderamento e autodefinición. Do mesmo xeito, Chopin emprega a literatura para cuestionar as restricións impostas ás mulleres no seu tempo. A investigación basearase na teoría feminista e na semiótica para analizar como a linguaxe configura e redefine a identidade feminina na literatura e na música, con especial énfase no valor narrativo das letras de Swift e na súa capacidade para establecer unha conexión significativa co público. A través do estudo de tropos como o illamento, a transgresión dos límites impostos, a figura da 'muller tola' e o conflito entre o desexo persoal e as expectativas externas, este proxecto explorará como as súas obras retratan a independencia feminina non só como un acto de resistencia, senón como un proceso complexo en constante tensión coas normas sociais e culturais.
Dirección
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Titoría)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
A importancia da linguaxe ao crear personaxes de ficción: unha análise a través de Big Mouth (e Human Resources)
Autoría
N.C.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
N.C.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
16.07.2025 12:00
16.07.2025 12:00
Resumo
No meu traballo, pretendo estudar como a linguaxe, máis aló de ser unha ferramenta comunicativa, utilízase para crear personaxes de ficción. A idea xorde da investigación de diferentes estudos, como o de Niklas Andersson (2009) no que afirma que ''os cineastas ven máis ou menos obrigados a utilizar as ferramentas dos dialectos e as identidades lingüísticas [...] debido á escaseza de tempo para presentar, distinguir e destacar os personaxes e os seus trazos nas películas''. Esta análise é importante para comprender a importancia da linguaxe non só para dar forma aos personaxes, senón tamén para reflectir a súa pertenza social e cultural. Na ficción, os trazos lingüísticos asociados a un personaxe inflúen en como o percibe o público, xa que os espectadores adoitan formarse unha primeira impresión baseada na súa percepción da linguaxe do personaxe. Para este traballo, centrareime na serie Big Mouth e a súa spin-off Recursos Humanos, analizando especificamente a dous personaxes: Maurice ''Maury'' Beverley e Lionel St. Swithens. Os Monstros Hormonais, como Maury, representan os impulsos e desexos emocionais típicos da puberdade, caracterizados pola súa espontaneidade e falta de filtros. Pola contra, os Feiticeiros da Vergoña, como Lionel, son personaxes intelixentes e astutos que utilizan a linguaxe para crear dúbidas e inseguridade nos demais. Estas dúas especies representan polos opostos, o que me permite analizar como as súas diferenzas identitarias reflíctense no uso que fan da linguaxe. Para levar a cabo esta análise, seleccionarei fragmentos aleatorios nos que ambos os personaxes interactúan con outros ou mostran os seus trazos característicos. Estudarei tanto os elementos lingüísticos como os paralingüísticos para identificar as diferenzas nos seus estilos de fala e establecer patróns distintivos. Ao concluír a miña análise, espero determinar se os trazos lingüísticos asociados a estes personaxes perpetúan estereotipos ou prexuízos lingüísticos, ou se pola contra os desafían. En resumo, con este estudo pretendo contribuír a unha comprensión máis profunda do impacto da linguaxe na construción de personaxes de ficción.
No meu traballo, pretendo estudar como a linguaxe, máis aló de ser unha ferramenta comunicativa, utilízase para crear personaxes de ficción. A idea xorde da investigación de diferentes estudos, como o de Niklas Andersson (2009) no que afirma que ''os cineastas ven máis ou menos obrigados a utilizar as ferramentas dos dialectos e as identidades lingüísticas [...] debido á escaseza de tempo para presentar, distinguir e destacar os personaxes e os seus trazos nas películas''. Esta análise é importante para comprender a importancia da linguaxe non só para dar forma aos personaxes, senón tamén para reflectir a súa pertenza social e cultural. Na ficción, os trazos lingüísticos asociados a un personaxe inflúen en como o percibe o público, xa que os espectadores adoitan formarse unha primeira impresión baseada na súa percepción da linguaxe do personaxe. Para este traballo, centrareime na serie Big Mouth e a súa spin-off Recursos Humanos, analizando especificamente a dous personaxes: Maurice ''Maury'' Beverley e Lionel St. Swithens. Os Monstros Hormonais, como Maury, representan os impulsos e desexos emocionais típicos da puberdade, caracterizados pola súa espontaneidade e falta de filtros. Pola contra, os Feiticeiros da Vergoña, como Lionel, son personaxes intelixentes e astutos que utilizan a linguaxe para crear dúbidas e inseguridade nos demais. Estas dúas especies representan polos opostos, o que me permite analizar como as súas diferenzas identitarias reflíctense no uso que fan da linguaxe. Para levar a cabo esta análise, seleccionarei fragmentos aleatorios nos que ambos os personaxes interactúan con outros ou mostran os seus trazos característicos. Estudarei tanto os elementos lingüísticos como os paralingüísticos para identificar as diferenzas nos seus estilos de fala e establecer patróns distintivos. Ao concluír a miña análise, espero determinar se os trazos lingüísticos asociados a estes personaxes perpetúan estereotipos ou prexuízos lingüísticos, ou se pola contra os desafían. En resumo, con este estudo pretendo contribuír a unha comprensión máis profunda do impacto da linguaxe na construción de personaxes de ficción.
Dirección
CAL VARELA, MARIO (Titoría)
CAL VARELA, MARIO (Titoría)
Tribunal
CAL VARELA, MARIO (Titor do alumno)
CAL VARELA, MARIO (Titor do alumno)
A linguaxe da mocidade en Francia: características lingüísticas e implicacións sociolingüísticas
Autoría
A.C.S.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.C.S.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 13:15
16.07.2025 13:15
Resumo
Este estudo céntrase na linguaxe dos mozos en Francia, un fenómeno lingüístico e sociocultural que segue a suscitar un interés crecente nos campos da lingüística, a sociolingüística e a comunicación. O obxectivo principal é propoñer unha análise global desta lingua, enfatizando as súas características léxicas, morfosintácticas e fonéticas, así como as súas funcións sociais e identitarias. A análise básase tanto en fontes secundarias, como estudos sociolingüísticos e dicionarios especializados (en particular, o Lexik des cités illustré), como en fontes primarias, incluídos exemplos auténticos extraídos de plataformas dixitais e redes sociais. O obxectivo é comprender mellor o uso que fan os mozos da lingua, a sua creatividade léxica e as influencias externas que configuran a súa forma de falar, especialmente a través dos préstamos lingüísticos, o verlan e a linguaxe dixital (SMS, redes sociais). Adoptando un enfoque á vez descritivo e interpretativo, esta tesis ten en conta variables sociolingüísticas como a idade, o sexo e a orixe sociocultural. Tamén examina as representacións sociais da linguaxe dos mozos, que a menudo se percibe como uhna ameaza para a norma lingüística, mentres que en realidade é un vehículo para expresar a identidade e a cohesión xeracional.
Este estudo céntrase na linguaxe dos mozos en Francia, un fenómeno lingüístico e sociocultural que segue a suscitar un interés crecente nos campos da lingüística, a sociolingüística e a comunicación. O obxectivo principal é propoñer unha análise global desta lingua, enfatizando as súas características léxicas, morfosintácticas e fonéticas, así como as súas funcións sociais e identitarias. A análise básase tanto en fontes secundarias, como estudos sociolingüísticos e dicionarios especializados (en particular, o Lexik des cités illustré), como en fontes primarias, incluídos exemplos auténticos extraídos de plataformas dixitais e redes sociais. O obxectivo é comprender mellor o uso que fan os mozos da lingua, a sua creatividade léxica e as influencias externas que configuran a súa forma de falar, especialmente a través dos préstamos lingüísticos, o verlan e a linguaxe dixital (SMS, redes sociais). Adoptando un enfoque á vez descritivo e interpretativo, esta tesis ten en conta variables sociolingüísticas como a idade, o sexo e a orixe sociocultural. Tamén examina as representacións sociais da linguaxe dos mozos, que a menudo se percibe como uhna ameaza para a norma lingüística, mentres que en realidade é un vehículo para expresar a identidade e a cohesión xeracional.
Dirección
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
O aspecto verbal como reflexo do tempo interno da acción
Autoría
C.C.C.
Grao en Filoloxía Clásica
C.C.C.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 11:00
15.07.2025 11:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao preténdese analizar un fenómeno lingüístico que todas as linguas posúen a nivel léxico e que está presente de forma intrínseca e sistematizada gramaticalmente só nalgunhas linguas: o aspecto verbal. Este fenómeno refírese á parte da gramática do verbo relativa á constitución do tempo interno do evento expresado por un enunciado, que pode comprenderse como un proceso en curso, como un acontecemento concluído ou como un estado resultante dun evento previo xa efectuado. O grego antigo, por seren unha lingua que incorpora gramaticalmente estas distincións na súa morfoloxía verbal, conta cos correspondentes marcadores de aspecto, respectivamente marcas de tema aspectual imperfectivo presente, perfectivo aoristo e resultativo perfecto. Ao longo do traballo explicarase en que consiste este fenómeno e cales son as súas implicacións teóricas e gramaticais, analizando a interacción destas categorizacións de aspecto gramatical co aspecto léxico mediante o exame dunha parella de verbos cuasi sinónimos cuxo aspecto léxico se pode considerar similar. O análise preséntase como un traballo que combina obras de xénero poético e, por outra banda, textos correspondentes a diversas etapas cronolóxicas da literatura grega, poemas homéricos, traxedias de Sófocles, Argonáuticas de Apolonio Rodio e, para a época imperial, as Argonáuticas Órficas, co obxectivo de observar a tensión entre a artificialidade da lingua poética e a evolución da lingua.
Neste Traballo de Fin de Grao preténdese analizar un fenómeno lingüístico que todas as linguas posúen a nivel léxico e que está presente de forma intrínseca e sistematizada gramaticalmente só nalgunhas linguas: o aspecto verbal. Este fenómeno refírese á parte da gramática do verbo relativa á constitución do tempo interno do evento expresado por un enunciado, que pode comprenderse como un proceso en curso, como un acontecemento concluído ou como un estado resultante dun evento previo xa efectuado. O grego antigo, por seren unha lingua que incorpora gramaticalmente estas distincións na súa morfoloxía verbal, conta cos correspondentes marcadores de aspecto, respectivamente marcas de tema aspectual imperfectivo presente, perfectivo aoristo e resultativo perfecto. Ao longo do traballo explicarase en que consiste este fenómeno e cales son as súas implicacións teóricas e gramaticais, analizando a interacción destas categorizacións de aspecto gramatical co aspecto léxico mediante o exame dunha parella de verbos cuasi sinónimos cuxo aspecto léxico se pode considerar similar. O análise preséntase como un traballo que combina obras de xénero poético e, por outra banda, textos correspondentes a diversas etapas cronolóxicas da literatura grega, poemas homéricos, traxedias de Sófocles, Argonáuticas de Apolonio Rodio e, para a época imperial, as Argonáuticas Órficas, co obxectivo de observar a tensión entre a artificialidade da lingua poética e a evolución da lingua.
Dirección
DIAZ DE CERIO DIEZ, MARIA MERCEDES (Titoría)
DIAZ DE CERIO DIEZ, MARIA MERCEDES (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
Trainspotting: Reflexos da 'Xeración Perdida' na produción literaria dos anos 90.
Autoría
C.C.R.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
C.C.R.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 09:30
15.07.2025 09:30
Resumo
Ao falar da “xeración perdida” referímonos a un grupo demográfico que alcanzou a maioría de idade pouco despois do ansiado fin da Segunda Guerra Mundial. Alén diso, se facemos referencia ao contexto sociopolítico do Reino Unido nese momento, as políticas privatizadoras impulsadas pola Primeira Ministra Margaret Thatcher, cuxas medidas económicas crearon un forte sentimento de inestabilidade no país, soarán con forza para unha xeración. Este estudo analizará a literatura producida no Reino Unido durante este período histórico, examinando como esta foi utilizada como unha crítica clara ás políticas que fortemente impactaron á sociedade británica da época, enfocando en particular a novela Trainspotting (1993), de Irvine Welsh. A novela de Welsh ambiéntase no Edimburgo das décadas de 1890 e 1990, unha cidade profundamente afectada pola crise e o desemprego, o que transformou a unha xeración cun futuro aparentemente prometedor en habitantes dunha terra desolada. Trainspotting é unha novela que explora o frenesí que caracteriza a vida dos seus protagonistas a medida que afrontan a cruel realidade que os rodea, nun mundo que parece non ter oco para as súas ambicións, frustradas no ciclo de adicción no que se atopan. O obxectivo deste traballo de fin de grao reside en analizar o reflexo da sociedade a través da novela e a súa adaptación cinematográfica de 1996.
Ao falar da “xeración perdida” referímonos a un grupo demográfico que alcanzou a maioría de idade pouco despois do ansiado fin da Segunda Guerra Mundial. Alén diso, se facemos referencia ao contexto sociopolítico do Reino Unido nese momento, as políticas privatizadoras impulsadas pola Primeira Ministra Margaret Thatcher, cuxas medidas económicas crearon un forte sentimento de inestabilidade no país, soarán con forza para unha xeración. Este estudo analizará a literatura producida no Reino Unido durante este período histórico, examinando como esta foi utilizada como unha crítica clara ás políticas que fortemente impactaron á sociedade británica da época, enfocando en particular a novela Trainspotting (1993), de Irvine Welsh. A novela de Welsh ambiéntase no Edimburgo das décadas de 1890 e 1990, unha cidade profundamente afectada pola crise e o desemprego, o que transformou a unha xeración cun futuro aparentemente prometedor en habitantes dunha terra desolada. Trainspotting é unha novela que explora o frenesí que caracteriza a vida dos seus protagonistas a medida que afrontan a cruel realidade que os rodea, nun mundo que parece non ter oco para as súas ambicións, frustradas no ciclo de adicción no que se atopan. O obxectivo deste traballo de fin de grao reside en analizar o reflexo da sociedade a través da novela e a súa adaptación cinematográfica de 1996.
Dirección
ALONSO ALONSO, MARIA (Titoría)
ALONSO ALONSO, MARIA (Titoría)
Tribunal
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
A morte do autor e as súas ficcións: Barthes e Borges en diálogo.
Autoría
M.C.R.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
M.C.R.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 10:00
15.07.2025 10:00
Resumo
Pese a que tanto Jorge Luis Borges como Roland Barthes poñen en dúbida que o texto literario teña a súa orixe no autor, os seus pareceres sobre o concepto de autoría e cómo este xorde na literatura presentan certas discrepancias. Ambos viron na linguaxe un espazo dinámico, e na escritura un diálogo no que o lector exerce un papel protagonista. Xorde así una nova dimensión na teoría literaria, onde a fronteira entre escritor e lector vólvese cada vez máis volátil. Este traballo pretende estudar, mediante a análise comparativa dalgúns textos, as maneiras nas que Borges e Barthes imaxinaron e entenderon o concepto de autoría, así como o que significa dende a súa propia subxectividade crear unha obra e facela propia. Para iso, partiremos da concepción do autor como un suxeito creador, pero entendendo isto non como un individuo concreto, senón como unha posición de fala. Na elaboración desta análise comparativa emplearase como referencia bibliográfica principal a obra ensaístico-literaria de ambos autores. Neste sentido, resulta imprescindible destacar o artículo «A morte do autor» de Roland Barthes, pola súa trascendencia no marco teórico contemporáneo, así como o ensaio «Qué é un autor?» de Michel Foucault, pola súa relación intrínseca coa cuestión da autoría. Os relatos de Jorge Luis Borges recollidos nas súas Ficcións serán outro punto central do noso corpus. Por último, estudiaranse algunhas referencias externas que nos axuden a definir as súas teorías sobre o concepto de autoría.
Pese a que tanto Jorge Luis Borges como Roland Barthes poñen en dúbida que o texto literario teña a súa orixe no autor, os seus pareceres sobre o concepto de autoría e cómo este xorde na literatura presentan certas discrepancias. Ambos viron na linguaxe un espazo dinámico, e na escritura un diálogo no que o lector exerce un papel protagonista. Xorde así una nova dimensión na teoría literaria, onde a fronteira entre escritor e lector vólvese cada vez máis volátil. Este traballo pretende estudar, mediante a análise comparativa dalgúns textos, as maneiras nas que Borges e Barthes imaxinaron e entenderon o concepto de autoría, así como o que significa dende a súa propia subxectividade crear unha obra e facela propia. Para iso, partiremos da concepción do autor como un suxeito creador, pero entendendo isto non como un individuo concreto, senón como unha posición de fala. Na elaboración desta análise comparativa emplearase como referencia bibliográfica principal a obra ensaístico-literaria de ambos autores. Neste sentido, resulta imprescindible destacar o artículo «A morte do autor» de Roland Barthes, pola súa trascendencia no marco teórico contemporáneo, así como o ensaio «Qué é un autor?» de Michel Foucault, pola súa relación intrínseca coa cuestión da autoría. Os relatos de Jorge Luis Borges recollidos nas súas Ficcións serán outro punto central do noso corpus. Por último, estudiaranse algunhas referencias externas que nos axuden a definir as súas teorías sobre o concepto de autoría.
Dirección
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Titoría)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Titoría)
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
Ecos da Xeración Perdida: Hemingway e Fitzgerald entre a amistade e a rivalidad
Autoría
I.C.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
I.C.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
16.07.2025 10:30
16.07.2025 10:30
Dirección
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Titoría)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Titoría)
Tribunal
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Titor do alumno)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Titor do alumno)
Estudo dos términos de cores dende o Indoeuroepo ás evolucións grecolatinas
Autoría
G.C.S.
Grao en Filoloxía Clásica
G.C.S.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
16.07.2025 12:00
16.07.2025 12:00
Resumo
Neste traballo realizouse un estudo dos termos para cores utilizados nas distintas linguas indoeuropeas, atendendo especialmente ás súas orixes e focalizándose no latín e no grego. A base teórica centrouse na teoría universal iniciada por Berlin e Kay en 1969 e os máis recentes traballos de Kay xunto con outros autores. En primeiro lugar, observáronse as raíces cromáticas ou que orixinan termos para cor e relacionáronse coas distintas linguas que atesten resultados. Analizouse a semántica e a aplicación dos termos que se presentan en latín e grego, así como unha comparación entre opinións de diversos autores. A continuación, aplicouse a teoría aos adxetivos atopados para o latín e o grego para intentar definir se se poden atopar nunha das etapas evolutivas propostas por Berlin e Kay e, de selo, como se poden clasificar os seus termos no sistema cromático.
Neste traballo realizouse un estudo dos termos para cores utilizados nas distintas linguas indoeuropeas, atendendo especialmente ás súas orixes e focalizándose no latín e no grego. A base teórica centrouse na teoría universal iniciada por Berlin e Kay en 1969 e os máis recentes traballos de Kay xunto con outros autores. En primeiro lugar, observáronse as raíces cromáticas ou que orixinan termos para cor e relacionáronse coas distintas linguas que atesten resultados. Analizouse a semántica e a aplicación dos termos que se presentan en latín e grego, así como unha comparación entre opinións de diversos autores. A continuación, aplicouse a teoría aos adxetivos atopados para o latín e o grego para intentar definir se se poden atopar nunha das etapas evolutivas propostas por Berlin e Kay e, de selo, como se poden clasificar os seus termos no sistema cromático.
Dirección
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Titoría)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Titoría)
Tribunal
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Presidente/a)
AMADO RODRIGUEZ, MARIA TERESA (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Presidente/a)
AMADO RODRIGUEZ, MARIA TERESA (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
O papel da muller nalgunhas novelas de María de Zayas
Autoría
A.C.D.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
A.C.D.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
14.07.2025 12:00
14.07.2025 12:00
Resumo
Este artigo analiza o papel das personaxes femininas nun corpus de sete novelas de María de Zayas, das súas coleccións Novelas amorosas e exemplares e Desengaños amorosos. O artigo comeza cunha contextualización histórica do xénero da novela curta, o perfil biográfico da escritora e o papel das mulleres na sociedade da Idade de Ouro. Tamén se utilizarán como apoio teórico as achegas de varios críticos que se achegan á literatura de Zayas desde a perspectiva dos estudos feministas. O obxectivo principal deste artigo, tras analizar os textos, será mostrar como o papel das personaxes femininas nestas novelas de Zayas pretende destacar a situación de dominio que experimentan e, sobre todo, afirmar as súas capacidades nunha sociedade onde a miúdo son cuestionadas. Tamén se prestará atención aos mecanismos narrativos que a novelista emprega para canalizar a súa denuncia, así como ao concepto de desencanto, fundamental na súa sensibilidade cara ao papel das mulleres. As seccións introdutorias (obxectivos, metodoloxía) irán seguidas dunha sección centrada no contexto histórico e literario e, finalmente, unha análise das sete novelas seleccionadas. As conclusións e a bibliografía completan o traballo.
Este artigo analiza o papel das personaxes femininas nun corpus de sete novelas de María de Zayas, das súas coleccións Novelas amorosas e exemplares e Desengaños amorosos. O artigo comeza cunha contextualización histórica do xénero da novela curta, o perfil biográfico da escritora e o papel das mulleres na sociedade da Idade de Ouro. Tamén se utilizarán como apoio teórico as achegas de varios críticos que se achegan á literatura de Zayas desde a perspectiva dos estudos feministas. O obxectivo principal deste artigo, tras analizar os textos, será mostrar como o papel das personaxes femininas nestas novelas de Zayas pretende destacar a situación de dominio que experimentan e, sobre todo, afirmar as súas capacidades nunha sociedade onde a miúdo son cuestionadas. Tamén se prestará atención aos mecanismos narrativos que a novelista emprega para canalizar a súa denuncia, así como ao concepto de desencanto, fundamental na súa sensibilidade cara ao papel das mulleres. As seccións introdutorias (obxectivos, metodoloxía) irán seguidas dunha sección centrada no contexto histórico e literario e, finalmente, unha análise das sete novelas seleccionadas. As conclusións e a bibliografía completan o traballo.
Dirección
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titoría)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titoría)
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titor do alumno)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titor do alumno)
Evolución dos pronomes de segunda persoa a través do audiovisual
Autoría
L.C.N.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
L.C.N.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 10:00
15.07.2025 10:00
Resumo
O obxectivo deste traballo de fin de grao é estudar e comparar a evolución e a variación dos pronomes de segunda persoa ao longo do tempo e das diferentes rexións de fala hispana. Para iso, analizaranse tanto os aspectos determinantes dos sistemas existentes como as excepcións e casos concretos que xorden segundo o rexistro, a forma de tratamento e o prestixio, entre outros. Así mesmo, examinaranse a preferencia e valoración dos distintos usos por parte dos falantes, así como os seus roles segundo o tipo de interacción. Revisaranse tamén os aspectos históricos, sociais e lingüísticos que influíron na consolidación dos diferentes sistemas pronominais cunha orixe común. Será obxecto da nosa atención o conflito entre a norma e o uso local, e reflexionaremos sobre o futuro dalgúns dos seus elementos, como a posible desaparición do pronome “vosotros”. Finalmente, e como novidade, para ilustrar os distintos usos das formas de tratamento e tipos de interacción, deseñaremos un corpus de exemplos extraídos de producións audiovisuais creadas en diferentes momentos e zonas. Incluiremos nel exemplos de dobraxes, tanto os realizados en España como en Hispanoamérica, xa que, na nosa opinión, os diálogos cinematográficos reflicten bastante ben a lingua dunha época específica.
O obxectivo deste traballo de fin de grao é estudar e comparar a evolución e a variación dos pronomes de segunda persoa ao longo do tempo e das diferentes rexións de fala hispana. Para iso, analizaranse tanto os aspectos determinantes dos sistemas existentes como as excepcións e casos concretos que xorden segundo o rexistro, a forma de tratamento e o prestixio, entre outros. Así mesmo, examinaranse a preferencia e valoración dos distintos usos por parte dos falantes, así como os seus roles segundo o tipo de interacción. Revisaranse tamén os aspectos históricos, sociais e lingüísticos que influíron na consolidación dos diferentes sistemas pronominais cunha orixe común. Será obxecto da nosa atención o conflito entre a norma e o uso local, e reflexionaremos sobre o futuro dalgúns dos seus elementos, como a posible desaparición do pronome “vosotros”. Finalmente, e como novidade, para ilustrar os distintos usos das formas de tratamento e tipos de interacción, deseñaremos un corpus de exemplos extraídos de producións audiovisuais creadas en diferentes momentos e zonas. Incluiremos nel exemplos de dobraxes, tanto os realizados en España como en Hispanoamérica, xa que, na nosa opinión, os diálogos cinematográficos reflicten bastante ben a lingua dunha época específica.
Dirección
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Titoría)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Titoría)
Tribunal
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Titor do alumno)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Titor do alumno)
Aprendizaxe da lectura e da escritura nos nenos: análise evolutivo
Autoría
J.C.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
J.C.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 14:00
16.07.2025 14:00
Resumo
Neste traballo serán abordados os aspectos que fan posible a adquisición e aprendizaxe da escritura e da lectura nos nenos. Faremos un recorrido xeral dende o neno prelector , mostrando as características que determinan os seus primeiros anos nos contextos comunicativos e a súa evolución ata que a lingua oral é establecida e permite o desenvolvemento destas dúas actividades. Trataremos aspectos psicolingüísticos e neurolingüísticos para establecer un punto de partida co fin de entender como cada etapa evolutiva, tanto cognitiva como lingüística, ten un impacto no produto final destas dúas habilidades. Unha vez feita esta presentación psicolingüística, faremos un estudo dos procesos con datos obtidos en corpus en lingua francesa, facendo atención e diferenciando cada unha das etapas, que implica e nas que se divide, cada unha destas actividades. Polo conseguinte analizaremos posibles dificultades presentadas polo individuo neste proceso. Dedicaremos pois unha parte deste traballo ao análise dos procesos de escritura e lectura nos nenos xordos, xa que debido ao seu contexto comunicativo, presentan dificultades e etapas diferentes ás dos nenos orais.
Neste traballo serán abordados os aspectos que fan posible a adquisición e aprendizaxe da escritura e da lectura nos nenos. Faremos un recorrido xeral dende o neno prelector , mostrando as características que determinan os seus primeiros anos nos contextos comunicativos e a súa evolución ata que a lingua oral é establecida e permite o desenvolvemento destas dúas actividades. Trataremos aspectos psicolingüísticos e neurolingüísticos para establecer un punto de partida co fin de entender como cada etapa evolutiva, tanto cognitiva como lingüística, ten un impacto no produto final destas dúas habilidades. Unha vez feita esta presentación psicolingüística, faremos un estudo dos procesos con datos obtidos en corpus en lingua francesa, facendo atención e diferenciando cada unha das etapas, que implica e nas que se divide, cada unha destas actividades. Polo conseguinte analizaremos posibles dificultades presentadas polo individuo neste proceso. Dedicaremos pois unha parte deste traballo ao análise dos procesos de escritura e lectura nos nenos xordos, xa que debido ao seu contexto comunicativo, presentan dificultades e etapas diferentes ás dos nenos orais.
Dirección
LOPEZ DIAZ, MONTSERRAT (Titoría)
LOPEZ DIAZ, MONTSERRAT (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
A emancipación dos temas cultos filia e fobia e a súa produtividade en español
Autoría
M.D.U.S.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
M.D.U.S.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 09:15
18.07.2025 09:15
Resumo
O obxectivo do presente traballo é analizar o proceso de lexicalización dos temas cultos filia y fobia en español. Para acadar este obxectivo, levarase a cabo unha análise diacrónica baseada en datos extraídos do Corpus del Diccionario Histórico del español (CDH), coa fin de identificar as primeiras aparición documentadas de palabras compostas con estes formantes e determinar os seus patróns de produtividade. En primeiro lugar, delimitarase a natureza lingüística dos temas cultos ou temas de palabras inexistentes (segundo a proposta de Pena 1999), considerándoos diferentes dos afixos e das raíces. A continuación, presentaranse os resultados da análise dos datos recompilados, coa fin de extraer conclusións relevantes con respecto á súa implantación e produtividade no léxico español. Prestarase atención aos tipos textuais onde o seu uso é máis recorrente. Finalmente, determinaranse o momento e as condicións lingüísticas, sociais e históricas que propiciaron a autonomía léxica destes temas, atendendo aos l factores morfolóxicos, trazos formais e semánticos, que interveñen no proceso.
O obxectivo do presente traballo é analizar o proceso de lexicalización dos temas cultos filia y fobia en español. Para acadar este obxectivo, levarase a cabo unha análise diacrónica baseada en datos extraídos do Corpus del Diccionario Histórico del español (CDH), coa fin de identificar as primeiras aparición documentadas de palabras compostas con estes formantes e determinar os seus patróns de produtividade. En primeiro lugar, delimitarase a natureza lingüística dos temas cultos ou temas de palabras inexistentes (segundo a proposta de Pena 1999), considerándoos diferentes dos afixos e das raíces. A continuación, presentaranse os resultados da análise dos datos recompilados, coa fin de extraer conclusións relevantes con respecto á súa implantación e produtividade no léxico español. Prestarase atención aos tipos textuais onde o seu uso é máis recorrente. Finalmente, determinaranse o momento e as condicións lingüísticas, sociais e históricas que propiciaron a autonomía léxica destes temas, atendendo aos l factores morfolóxicos, trazos formais e semánticos, que interveñen no proceso.
Dirección
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Titoría)
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Titoría)
Tribunal
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
Análise da figura de Laertes na Odisea
Autoría
L.D.S.
Grao en Filoloxía Clásica
L.D.S.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 18:15
15.07.2025 18:15
Resumo
Este traballo de fin de grao ten como obxectivo estudar a figura de Laertes como pai e antigo rei que, illado no campo, vive lamentándose pola prolongada ausencia do seu fillo Odiseo. A principal problemática da figura de Laertes na Odisea é a súa pasividade e reclusión ante a situación que se produce en Ítaca durante a ausencia de Odiseo. A súa condición como antigo rei de Ítaca debería dotarlle dunha autoridade maior que a de Penélope, que como muller viúva vese impelida a volver co seu pai Icario e casar de novo, e ata que a de Telémaco, que incluso sendo o seguinte na liña sucesoria é aínda novo e non ten a experiencia que si posúe o seu avó. A pesar disto, Laertes reclúese no campo e laméntase pola posible perda do seu fillo, sen intervir para reprimir o atrevemento dos pretendentes. Outra cuestión importante a tratar é a relevancia do horto ao que Laertes dedica todo o seu tempo, afanándose nel ata o punto de descoidar a súa aparencia. Apartado da cidade, Laertes acaba desenvolvendo unha fixación especialmente coas árbores que el mesmo regaloulle ao seu fillo Odiseo cando este era pequeno, e a través de eles se orixina o reencontro entre pai e fillo.
Este traballo de fin de grao ten como obxectivo estudar a figura de Laertes como pai e antigo rei que, illado no campo, vive lamentándose pola prolongada ausencia do seu fillo Odiseo. A principal problemática da figura de Laertes na Odisea é a súa pasividade e reclusión ante a situación que se produce en Ítaca durante a ausencia de Odiseo. A súa condición como antigo rei de Ítaca debería dotarlle dunha autoridade maior que a de Penélope, que como muller viúva vese impelida a volver co seu pai Icario e casar de novo, e ata que a de Telémaco, que incluso sendo o seguinte na liña sucesoria é aínda novo e non ten a experiencia que si posúe o seu avó. A pesar disto, Laertes reclúese no campo e laméntase pola posible perda do seu fillo, sen intervir para reprimir o atrevemento dos pretendentes. Outra cuestión importante a tratar é a relevancia do horto ao que Laertes dedica todo o seu tempo, afanándose nel ata o punto de descoidar a súa aparencia. Apartado da cidade, Laertes acaba desenvolvendo unha fixación especialmente coas árbores que el mesmo regaloulle ao seu fillo Odiseo cando este era pequeno, e a través de eles se orixina o reencontro entre pai e fillo.
Dirección
RUIZ PEREZ, ANGEL (Titoría)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Vogal)
Vogue: un análise das características lingüísticas nas revistas de mulleres
Autoría
D.M.D.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
D.M.D.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
16.07.2025 11:30
16.07.2025 11:30
Resumo
As revistas de moda desempeñan un papel importante na sociedade actual, non só como fonte de información e entretemento, senón tamén como espello para as mulleres novas que viven nun mundo no que se espera que mostren a súa mellor versión, polo que constitúen unha forma particular de discurso. De feito, segundo Winship (1989:66), «as revistas femininas falan como “amigas” nunha conversa falangueira coas súas lectoras». O meu obxectivo é analizar os trazos lingüísticos das revistas que lles permiten expresar o papel que desempeñan «ao reflectir e estimular procesos de cambio máis xerais» (Fairclough, 1995:61). A través deste ensaio gustaríame ver se se segue perpetuando ou combatendo unha linguaxe exclusivamente feminina, é dicir, como as revistas femininas, mediante a súa aparente «conversa falangueira», representan un tipo de discurso de poder. No marco da Análise Crítica do Discurso, pretendo investigar «o xeito no que o poder social, o abuso, a dominación e a desigualdade son promulgados, reproducidos e resistidos polo texto e a conversa en contextos sociais e políticos» (Van Dijk, 2004:352). En concreto, analizarei a revista Vogue desde a perspectiva da teoría genderlect, segundo a cal «as mulleres comunícanse de forma diferente aos homes, as mulleres comunícanse para conectar cos demais e os homes utilizan a comunicación para conseguir status» (Tannen, 1990:8). Algúns exemplos destes trazos lingüísticos son: o uso de pronomes persoais (por exemplo, eu, nós), a ironía, a hipérbole e o uso intensivo de frases interrogativas, imperativas e exclamativas. Estou interesada en exemplos que mostren a relación entre a persoa que escribe e a que le. O meu corpus de datos consiste exclusivamente en artigos de moda da revista Vogue, unha selección de exemplares sometidos a unha análise cualitativa do texto. Espero ofrecer un inventario dos recursos lingüísticos relevantes utilizados.
As revistas de moda desempeñan un papel importante na sociedade actual, non só como fonte de información e entretemento, senón tamén como espello para as mulleres novas que viven nun mundo no que se espera que mostren a súa mellor versión, polo que constitúen unha forma particular de discurso. De feito, segundo Winship (1989:66), «as revistas femininas falan como “amigas” nunha conversa falangueira coas súas lectoras». O meu obxectivo é analizar os trazos lingüísticos das revistas que lles permiten expresar o papel que desempeñan «ao reflectir e estimular procesos de cambio máis xerais» (Fairclough, 1995:61). A través deste ensaio gustaríame ver se se segue perpetuando ou combatendo unha linguaxe exclusivamente feminina, é dicir, como as revistas femininas, mediante a súa aparente «conversa falangueira», representan un tipo de discurso de poder. No marco da Análise Crítica do Discurso, pretendo investigar «o xeito no que o poder social, o abuso, a dominación e a desigualdade son promulgados, reproducidos e resistidos polo texto e a conversa en contextos sociais e políticos» (Van Dijk, 2004:352). En concreto, analizarei a revista Vogue desde a perspectiva da teoría genderlect, segundo a cal «as mulleres comunícanse de forma diferente aos homes, as mulleres comunícanse para conectar cos demais e os homes utilizan a comunicación para conseguir status» (Tannen, 1990:8). Algúns exemplos destes trazos lingüísticos son: o uso de pronomes persoais (por exemplo, eu, nós), a ironía, a hipérbole e o uso intensivo de frases interrogativas, imperativas e exclamativas. Estou interesada en exemplos que mostren a relación entre a persoa que escribe e a que le. O meu corpus de datos consiste exclusivamente en artigos de moda da revista Vogue, unha selección de exemplares sometidos a unha análise cualitativa do texto. Espero ofrecer un inventario dos recursos lingüísticos relevantes utilizados.
Dirección
Acuña Fariña, Juan Carlos (Titoría)
Acuña Fariña, Juan Carlos (Titoría)
Tribunal
Acuña Fariña, Juan Carlos (Titor do alumno)
Acuña Fariña, Juan Carlos (Titor do alumno)
“Is it better to speak or to die?” Silencio e identidade na obra Call Me By Your Name de André Aciman
Autoría
S.D.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
S.D.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 10:00
15.07.2025 10:00
Resumo
Call Me By Your Name é unha novela de André Aciman publicada no 2007 que relata a historia sobre a chegada á madurez dun adolescente chamado Elio. Mentres pasa o verán de 1983 na casa familiar situada na Ribeira italiana, a chegada dun hóspede estadounidense chamado Oliver cambiará para sempre a vida de Elio. O adolescente narra os acontecementos dese verán e como estes desencadearon unha viaxe de auto-descubrimento da súa identidade queer. Non obstante, tendo en conta o contexto da novela, para o protagonista é un reto revelar a súa propia identidade, o que produce varios discursos que resultan relevantes polos seus significados ocultos. Neste traballo de fin de grao analizarei os momentos de silencio máis importantes das personaxes e establecerei unha conexión entre o que non se di e a idea de identidade. Polo tanto, comezarei introducindo a novela e os conceptos chave cos que traballarei ao longo da miña análise como 'identidade', 'silencio' e 'queerness'. Finalmente, analizarei estes conceptos en relación á novela de André Aciman. Para elaborar este traballo de fin de grao, utilizarei diversas fontes de información que axudarán a establecer un marco teórico e a apoiar os argumentos da tese: como os silencios agochan e, á súa vez, revelan as identidades das personaxes. Algúns dos teóricos e teóricas aos que farei referencia son Stuart Hall, Marianne Hirsch e Judith Butler.
Call Me By Your Name é unha novela de André Aciman publicada no 2007 que relata a historia sobre a chegada á madurez dun adolescente chamado Elio. Mentres pasa o verán de 1983 na casa familiar situada na Ribeira italiana, a chegada dun hóspede estadounidense chamado Oliver cambiará para sempre a vida de Elio. O adolescente narra os acontecementos dese verán e como estes desencadearon unha viaxe de auto-descubrimento da súa identidade queer. Non obstante, tendo en conta o contexto da novela, para o protagonista é un reto revelar a súa propia identidade, o que produce varios discursos que resultan relevantes polos seus significados ocultos. Neste traballo de fin de grao analizarei os momentos de silencio máis importantes das personaxes e establecerei unha conexión entre o que non se di e a idea de identidade. Polo tanto, comezarei introducindo a novela e os conceptos chave cos que traballarei ao longo da miña análise como 'identidade', 'silencio' e 'queerness'. Finalmente, analizarei estes conceptos en relación á novela de André Aciman. Para elaborar este traballo de fin de grao, utilizarei diversas fontes de información que axudarán a establecer un marco teórico e a apoiar os argumentos da tese: como os silencios agochan e, á súa vez, revelan as identidades das personaxes. Algúns dos teóricos e teóricas aos que farei referencia son Stuart Hall, Marianne Hirsch e Judith Butler.
Dirección
ALONSO ALONSO, MARIA (Titoría)
ALONSO ALONSO, MARIA (Titoría)
Tribunal
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
Voces (non)binarias: Construíndo linguaxe inclusiva a partir de Reddit
Autoría
L.E.G.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
L.E.G.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 11:30
17.07.2025 11:30
Resumo
Se hai algo que caracteriza a sociedade contemporánea, esta é a súa diversidade. Así como as persoas deben adaptarse ás innovacións e á evolución, tamén debe facelo a nosa lingua. Por esta razón, o uso de pronomes non binarios e da linguaxe inclusiva estase volvendo cada vez máis común. Xorden desafíos coa concordancia entre pronomes e antecedentes, particularmente co uso do they singular e everyone, así como coas formas reflexivas correspondentes themself e themselves. Tamén existen complexidades adicionais á hora de adaptar pronomes neutros en linguas con xénero gramatical, como o español e o galego, que presentan flexións para o xénero masculino, feminino e, nalgúns casos, para o xénero neutro (por exemplo, neno, nena e nene). Estes cambios lingüísticos poden ter implicacións legais e culturais, especialmente para as persoas non binarias, como o demostra o Trans Language Activism (TLA), que avoga pola integración de pronomes neutros e neopronomes nas normas sociais. Este TFG proponse examinar estas cuestións e explorar a relación entre linguaxe inclusiva, formación de identidade e as normas gramaticais. O enfoque centrarase no uso e nas formas de they e de neopronomes como ze e xe dentro da comunidade (non)binaria, tal como se representa nunha mostra de fíos extraídos de Reddit (por exemplo, r/NonBinaryTalk). A hipótese que se formula é que they se converterá no pronome de preferencia tanto para as comunidades binarias como non binarias á hora de referirse a si mesmas e a individuos cuxo xénero non se especifica, adoptando así unha posición lingüística máis neutral. Tras realizar unha análise cualitativa e cuantitativa dos datos, argumentarase a necesidade de adoptar prácticas de linguaxe inclusiva nos medios de comunicación, na educación e nas políticas públicas para fomentar unha sociedade máis equitativa.
Se hai algo que caracteriza a sociedade contemporánea, esta é a súa diversidade. Así como as persoas deben adaptarse ás innovacións e á evolución, tamén debe facelo a nosa lingua. Por esta razón, o uso de pronomes non binarios e da linguaxe inclusiva estase volvendo cada vez máis común. Xorden desafíos coa concordancia entre pronomes e antecedentes, particularmente co uso do they singular e everyone, así como coas formas reflexivas correspondentes themself e themselves. Tamén existen complexidades adicionais á hora de adaptar pronomes neutros en linguas con xénero gramatical, como o español e o galego, que presentan flexións para o xénero masculino, feminino e, nalgúns casos, para o xénero neutro (por exemplo, neno, nena e nene). Estes cambios lingüísticos poden ter implicacións legais e culturais, especialmente para as persoas non binarias, como o demostra o Trans Language Activism (TLA), que avoga pola integración de pronomes neutros e neopronomes nas normas sociais. Este TFG proponse examinar estas cuestións e explorar a relación entre linguaxe inclusiva, formación de identidade e as normas gramaticais. O enfoque centrarase no uso e nas formas de they e de neopronomes como ze e xe dentro da comunidade (non)binaria, tal como se representa nunha mostra de fíos extraídos de Reddit (por exemplo, r/NonBinaryTalk). A hipótese que se formula é que they se converterá no pronome de preferencia tanto para as comunidades binarias como non binarias á hora de referirse a si mesmas e a individuos cuxo xénero non se especifica, adoptando así unha posición lingüística máis neutral. Tras realizar unha análise cualitativa e cuantitativa dos datos, argumentarase a necesidade de adoptar prácticas de linguaxe inclusiva nos medios de comunicación, na educación e nas políticas públicas para fomentar unha sociedade máis equitativa.
Dirección
BOUSO RIVAS, TAMARA (Titoría)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Asesoría comunicativa de celebridades españolas: análise do seu desempeño oral en inglés.
Autoría
P.F.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
P.F.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 10:00
15.07.2025 10:00
Resumo
En el mundo interconectado actual, las celebridades buscan expandir sus carreras más allá de sus lenguas maternas, lo que hace que la comunicación efectiva en una segunda lengua sea esencial para conectar con audiencias internacionales, no solo a través de sus producciones cinematográficas y musicales, sino también mediante sus interacciones en redes sociales. Este proceso puede poner en jaque su pronunciación precisa e inteligibilidad, ya que aprender a pronunciar una lengua extranjera es uno de los mayores retos en la adquisición de lenguas, pues implica dominar no solo la pronunciación de segmentos aislados, sino también aspectos suprasegmentales como la entonación, el ritmo y los patrones acentuales. Este desafío puede afectar a su percepción pública, credibilidad y, en consecuencia, a sus oportunidades profesionales, lo que hace necesario que examinen detenidamente su desempeño comunicativo en una lengua extranjera. El objetivo de este trabajo es (1) analizar el rendimiento oral de celebridades españolas al hablar en inglés en contextos públicos con el fin de (2) identificar los principales desafíos de pronunciación y así (3) proponer un programa de entrenamiento que potencie su confianza y transforme su experiencia. Mi metodología se basa en la escucha activa de extractos tomados de entrevistas disponibles en línea, tanto en contextos formales como informales, con el fin de analizar su repertorio fonético, prestando especial atención a sus desviaciones respecto al estándar de pronunciación Received Pronunciation. Sus habilidades orales se analizarán en el marco del Marco Común Europeo de Referencia para las Lenguas, que “organiza la competencia lingüística en seis niveles, de A1 a C2, que pueden reagruparse en tres niveles generales: Usuario Básico, Usuario Independiente y Usuario Competente, y subdividirse según las necesidades del contexto local” (MCER, 2023). Esto permitirá la elaboración de un conjunto de ejercicios personalizados que conformen un programa de entrenamiento.
En el mundo interconectado actual, las celebridades buscan expandir sus carreras más allá de sus lenguas maternas, lo que hace que la comunicación efectiva en una segunda lengua sea esencial para conectar con audiencias internacionales, no solo a través de sus producciones cinematográficas y musicales, sino también mediante sus interacciones en redes sociales. Este proceso puede poner en jaque su pronunciación precisa e inteligibilidad, ya que aprender a pronunciar una lengua extranjera es uno de los mayores retos en la adquisición de lenguas, pues implica dominar no solo la pronunciación de segmentos aislados, sino también aspectos suprasegmentales como la entonación, el ritmo y los patrones acentuales. Este desafío puede afectar a su percepción pública, credibilidad y, en consecuencia, a sus oportunidades profesionales, lo que hace necesario que examinen detenidamente su desempeño comunicativo en una lengua extranjera. El objetivo de este trabajo es (1) analizar el rendimiento oral de celebridades españolas al hablar en inglés en contextos públicos con el fin de (2) identificar los principales desafíos de pronunciación y así (3) proponer un programa de entrenamiento que potencie su confianza y transforme su experiencia. Mi metodología se basa en la escucha activa de extractos tomados de entrevistas disponibles en línea, tanto en contextos formales como informales, con el fin de analizar su repertorio fonético, prestando especial atención a sus desviaciones respecto al estándar de pronunciación Received Pronunciation. Sus habilidades orales se analizarán en el marco del Marco Común Europeo de Referencia para las Lenguas, que “organiza la competencia lingüística en seis niveles, de A1 a C2, que pueden reagruparse en tres niveles generales: Usuario Básico, Usuario Independiente y Usuario Competente, y subdividirse según las necesidades del contexto local” (MCER, 2023). Esto permitirá la elaboración de un conjunto de ejercicios personalizados que conformen un programa de entrenamiento.
Dirección
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Titoría)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Titoría)
Tribunal
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
Estudo comparado da expresión oral de Medea na literatura latina: as Heroidas de Ovidio e a Medea de Séneca
Autoría
C.F.L.
Grao en Filoloxía Clásica
C.F.L.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 11:45
15.07.2025 11:45
Resumo
Este traballo pretende realizar unha análise lingüística e literaria coas súas implicacións na caracterización do personaxe obxecto de estudo do discurso de Medea a través dun estudo comparativo do texto do poema de Medea a Jasón nas Heroidas de Ovidio, e da traxedia senecana Medea. Este estudo partirá dunha análise lingüística do uso das distintas modalidades (declarativa, interrogativa, imperativa, exclamativa, desiderativa) por parte do personaxe de Medea, en relación coa efectiva intención comunicativa de cada unha das expresións en contexto (e.gr., forza ilocutiva aseverativa, impresiva, deliberativa, expresiva), para establecer a base e os parámetros específicos do discurso analizables en cada un dos autores, comparándoos e comprobando se é posible achar patróns de expresión comúns ou predominantes. Ao cuantificar e analizar os actos de fala de Medea, búscase investigar se existe un tipo de expresión con características particulares neste personaxe. Loxicamente, terase en conta o que poidan influír a variante cronolóxica e o tipo de texto: o feito de que os dous textos comparados enmárquense en distintas épocas literarias (período augústeo e primeira época imperial) e pertenzan a diferentes xéneros literarios. Así, o estudo será completado cunha investigación de tipo literario e léxico, para poder discernir con exactitude os elementos que caracterizan a este personaxe, a súa esencia psicolóxica e o seu modo de exteriorizar o seu pensamento. En esencia, este traballo concíbese como o estudo lingüístico dun corpus, combinado cunha investigación dos elementos pertinentes para a creación e caracterización deste personaxe.
Este traballo pretende realizar unha análise lingüística e literaria coas súas implicacións na caracterización do personaxe obxecto de estudo do discurso de Medea a través dun estudo comparativo do texto do poema de Medea a Jasón nas Heroidas de Ovidio, e da traxedia senecana Medea. Este estudo partirá dunha análise lingüística do uso das distintas modalidades (declarativa, interrogativa, imperativa, exclamativa, desiderativa) por parte do personaxe de Medea, en relación coa efectiva intención comunicativa de cada unha das expresións en contexto (e.gr., forza ilocutiva aseverativa, impresiva, deliberativa, expresiva), para establecer a base e os parámetros específicos do discurso analizables en cada un dos autores, comparándoos e comprobando se é posible achar patróns de expresión comúns ou predominantes. Ao cuantificar e analizar os actos de fala de Medea, búscase investigar se existe un tipo de expresión con características particulares neste personaxe. Loxicamente, terase en conta o que poidan influír a variante cronolóxica e o tipo de texto: o feito de que os dous textos comparados enmárquense en distintas épocas literarias (período augústeo e primeira época imperial) e pertenzan a diferentes xéneros literarios. Así, o estudo será completado cunha investigación de tipo literario e léxico, para poder discernir con exactitude os elementos que caracterizan a este personaxe, a súa esencia psicolóxica e o seu modo de exteriorizar o seu pensamento. En esencia, este traballo concíbese como o estudo lingüístico dun corpus, combinado cunha investigación dos elementos pertinentes para a creación e caracterización deste personaxe.
Dirección
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Titoría)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
Construción argumentativa do Diálogo de la dignidad del hombre, de Fernán Pérez de Oliva
Autoría
L.F.T.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
L.F.T.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 11:00
18.07.2025 11:00
Resumo
O diálogo é un dos xéneros máis destacados na prosa didáctica do século XVI. Entre as súas moitas vertentes e modelos (platónico, ciceroniano, erasmista-lucianesco...) atópase un subtipo do diálogo ciceroniano directamente emparentado coa experiencia dialéctica e oratoria. É un diálogo no que dous contendentes enfrontan as súas posturas sobre un determinado tema, en intervencións sucesivas ás que un xuiz pon fin coa súa decisión. O Diálogo de la dignidad del hombre pertence a esta modalidade, e desenrola un tema de capital importancia para o humanismo europeo: a consideración do home coma o ser máis completo ou mísero do universo. Tratado antes por autores coma Pico della Mirandola, é recreado por Fernán Pérez de Oliva, humanista ao que Cristóbal de Villalón situou como modelo de home de letras no seu diálogo El scholástico. O obxectivo deste traballo, apoiado na retórica e na contextualización filolóxica e histórica do asunto, é explicar os mecanismos de construción argumentativa que conforman este debate. O traballo constará dunha introdución, onde se exporán os obxectivos, metodoloxía e fases da elaboración; un segundo apartado que resumirá os modelos de diálogo existentes no século XVI; un terceiro no que se resumirá a importancia do debate dignitas vs. Miseria hominis no Renacemento, e un cuarto que se centrará na análise do diálogo. As conclusións e a bibliografía serán os lóxicos apartados finais.
O diálogo é un dos xéneros máis destacados na prosa didáctica do século XVI. Entre as súas moitas vertentes e modelos (platónico, ciceroniano, erasmista-lucianesco...) atópase un subtipo do diálogo ciceroniano directamente emparentado coa experiencia dialéctica e oratoria. É un diálogo no que dous contendentes enfrontan as súas posturas sobre un determinado tema, en intervencións sucesivas ás que un xuiz pon fin coa súa decisión. O Diálogo de la dignidad del hombre pertence a esta modalidade, e desenrola un tema de capital importancia para o humanismo europeo: a consideración do home coma o ser máis completo ou mísero do universo. Tratado antes por autores coma Pico della Mirandola, é recreado por Fernán Pérez de Oliva, humanista ao que Cristóbal de Villalón situou como modelo de home de letras no seu diálogo El scholástico. O obxectivo deste traballo, apoiado na retórica e na contextualización filolóxica e histórica do asunto, é explicar os mecanismos de construción argumentativa que conforman este debate. O traballo constará dunha introdución, onde se exporán os obxectivos, metodoloxía e fases da elaboración; un segundo apartado que resumirá os modelos de diálogo existentes no século XVI; un terceiro no que se resumirá a importancia do debate dignitas vs. Miseria hominis no Renacemento, e un cuarto que se centrará na análise do diálogo. As conclusións e a bibliografía serán os lóxicos apartados finais.
Dirección
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titoría)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
Estudo de epitafios latinos sobre mulleres dos séculos II a.C ao II d.C.
Autoría
U.G.M.
Grao en Filoloxía Clásica
U.G.M.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 12:30
15.07.2025 12:30
Resumo
O obxectivo deste traballo é o estudo dun compendio de epígrafes fúnebres que ofrecerán unha visión da representación feminina na Antiga Roma. Estes epitafios mostran a supervivencia individual que transcende á morte, pois rememoran o recordo do defunto por parte da familia, amigos, ou de calquera viandante que atope a estela fúnebre. Con este motivo, realizaremos un estudo filolóxico atendendo a aspectos lingüísticos, literarios e de contido, que derivarán nunha revisión da concepción da muller e do seu status social, familiar e xurídico, e como a súa concepción varía en función da maternidade, da familiaridade ou dos seus valores: a exemplar coniux, a intelixencia da docta puella ou a ideal devoción da matrona. Para realizar este estudo utilizaremos inscricións pertencentes ao período entre o final da República e o Alto Imperio, concretamente datadas entre os séculos II a.C e II d.C, como o epitafio de Claudia (ca. 130 a. C), de Atistia (ca. 50 a. C) ou o de Urbanila (ca. 150 d. C); deste xeito teremos unha representatividade temporal de gran relevancia histórica.
O obxectivo deste traballo é o estudo dun compendio de epígrafes fúnebres que ofrecerán unha visión da representación feminina na Antiga Roma. Estes epitafios mostran a supervivencia individual que transcende á morte, pois rememoran o recordo do defunto por parte da familia, amigos, ou de calquera viandante que atope a estela fúnebre. Con este motivo, realizaremos un estudo filolóxico atendendo a aspectos lingüísticos, literarios e de contido, que derivarán nunha revisión da concepción da muller e do seu status social, familiar e xurídico, e como a súa concepción varía en función da maternidade, da familiaridade ou dos seus valores: a exemplar coniux, a intelixencia da docta puella ou a ideal devoción da matrona. Para realizar este estudo utilizaremos inscricións pertencentes ao período entre o final da República e o Alto Imperio, concretamente datadas entre os séculos II a.C e II d.C, como o epitafio de Claudia (ca. 130 a. C), de Atistia (ca. 50 a. C) ou o de Urbanila (ca. 150 d. C); deste xeito teremos unha representatividade temporal de gran relevancia histórica.
Dirección
Carracedo Fraga, José (Titoría)
Carracedo Fraga, José (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
O voseo como fenómeno de variación dialectal non estandarizados en dúas áreas americanas: os Estados andinos e Chile.
Autoría
E.G.C.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
E.G.C.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 10:00
18.07.2025 10:00
Resumo
É incuestionable a riqueza lingüística que presenta o español, unha lingua pluricéntrica que contén gran variación lingüística dialectal e sociolingüística, sobre todo, pola súa vastedade xeográfica e demográfica, no ámbito hispanoamericano. O estudo das formas de tratamento pronominal e verbal do español xerou tradicionalmente gran interese no contexto da investigación hispánica en virtude da variabilidade formal e nocional que manifesta ao longo e ancho do territorio americano, interese tamén personal que nos levou a seleccionalo como tema de Traballo de Fin de Grao. Este divídese fundamentalmente en dúas partes. Comezaremos cunha perspectiva teórica, na que abordaremos a definición do concepto voseo mostrando a súa evolución dende as etapas de formación e desenvolvemento ata o español actual, ao tempo que debuxaremos un estado da cuestión mediante a lectura e sintese de refrancias bibliográficas básicas que se centran na súa descripción e análise. Desta forma, sera posible presentar un panorama actualizado sobre o tratamento pronominal e verbal voseante dende unha perspectiva xeral, pero con especial atención á zona andina e a Chile, áreas escollidas pola natureza non estandarizada do voseo, frente a un uso máis prestixioso na área rioplatense e outro semiestandarizado en Centroamérica. Na segunda parte do TFG prestaremos especial atención a unha dimensión práctica a través da consulta e exame dos materiais extraídos fundamentalmente do corpus PRESEEA, dando lugar, por tanto, a unha visión do voseo a través das mostras orais dos falantes andinos e chilenos que permiten o seu estudo tendo en conta, ademais da variable xeográfica, variables independientes ou extralingüísticas como a idade, o sexo ou o nivel de instrucción.
É incuestionable a riqueza lingüística que presenta o español, unha lingua pluricéntrica que contén gran variación lingüística dialectal e sociolingüística, sobre todo, pola súa vastedade xeográfica e demográfica, no ámbito hispanoamericano. O estudo das formas de tratamento pronominal e verbal do español xerou tradicionalmente gran interese no contexto da investigación hispánica en virtude da variabilidade formal e nocional que manifesta ao longo e ancho do territorio americano, interese tamén personal que nos levou a seleccionalo como tema de Traballo de Fin de Grao. Este divídese fundamentalmente en dúas partes. Comezaremos cunha perspectiva teórica, na que abordaremos a definición do concepto voseo mostrando a súa evolución dende as etapas de formación e desenvolvemento ata o español actual, ao tempo que debuxaremos un estado da cuestión mediante a lectura e sintese de refrancias bibliográficas básicas que se centran na súa descripción e análise. Desta forma, sera posible presentar un panorama actualizado sobre o tratamento pronominal e verbal voseante dende unha perspectiva xeral, pero con especial atención á zona andina e a Chile, áreas escollidas pola natureza non estandarizada do voseo, frente a un uso máis prestixioso na área rioplatense e outro semiestandarizado en Centroamérica. Na segunda parte do TFG prestaremos especial atención a unha dimensión práctica a través da consulta e exame dos materiais extraídos fundamentalmente do corpus PRESEEA, dando lugar, por tanto, a unha visión do voseo a través das mostras orais dos falantes andinos e chilenos que permiten o seu estudo tendo en conta, ademais da variable xeográfica, variables independientes ou extralingüísticas como a idade, o sexo ou o nivel de instrucción.
Dirección
CREGO GARCIA, VICKY (Titoría)
CREGO GARCIA, VICKY (Titoría)
Tribunal
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
A función do alcol nos contos de Onetti
Autoría
I.G.C.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
I.G.C.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 11:30
18.07.2025 11:30
Resumo
O autor uruguaio Onetti é un escritor distinguido tanto polas súas novelas coma polos seus contos. Nunha breve introdución, tratarase de anosar de que xeito move a súa literatura en terreos que mesturan a realidade cas ensoñacións das personaxes. Con estas ensoñacións, as personaxes tratan de escapar da angustia e da soidade á que se ven sometidos por un ambiente pechado. Nestas circunstancias, o consumo do alcol é común nos escritos de Onetti. O núcleo do presente traballo procurará esclarecer cal é a función do alcol nos contos do uruguaio. Logo o foco será trasladado a catro contos en específico: Bienvenido, Bob (1944), La casa en la arena (1949), Jacob y el otro (1961) e Los amigos (1979). Con esta selección concreta, tratarase de analizar de que xeito o autor manexou, de xeito literario, o consumo do alcol ó longo de máis de tres décadas.
O autor uruguaio Onetti é un escritor distinguido tanto polas súas novelas coma polos seus contos. Nunha breve introdución, tratarase de anosar de que xeito move a súa literatura en terreos que mesturan a realidade cas ensoñacións das personaxes. Con estas ensoñacións, as personaxes tratan de escapar da angustia e da soidade á que se ven sometidos por un ambiente pechado. Nestas circunstancias, o consumo do alcol é común nos escritos de Onetti. O núcleo do presente traballo procurará esclarecer cal é a función do alcol nos contos do uruguaio. Logo o foco será trasladado a catro contos en específico: Bienvenido, Bob (1944), La casa en la arena (1949), Jacob y el otro (1961) e Los amigos (1979). Con esta selección concreta, tratarase de analizar de que xeito o autor manexou, de xeito literario, o consumo do alcol ó longo de máis de tres décadas.
Dirección
HERNANDO MORATA, ISABEL (Titoría)
HERNANDO MORATA, ISABEL (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
O castelán de Galicia na ficción: trazos lingüísticos na serie Rapa
Autoría
J.G.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
J.G.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
17.07.2025 11:00
17.07.2025 11:00
Resumo
Galicia está presente nun número crecente de obras de ficción que acadaron unha gran popularidade nos últimos anos, pero o aspecto lingüístico da súa representación nos medios audiovisuais está pouco estudado. Esta investigación centrarase en analizar as características únicas do español de Galicia presentadas na serie de televisión Rapa (2022-2024), creada por Jorge Coira e Fran Araújo. O estudo parte dunha síntese das principais características gramaticais e léxicas do español falado en Galicia, identificando as sinaladas para a análise e xustificando a súa escolla. O marco teórico integrará traballos como El español de Galicia (Rojo, 2005) e Spanish in contact with Galician (Regueira, Vázquez Rozas, en prensa), entre outros. Tamén se terán en conta os datos de corpus como COSER, ESLORA e CORGA. Seguidamente, a partir da transcrición dos diálogos de cinco personaxes principais, examinarase que fenómenos son representados ou omitidos. Entre estes personaxes, tres son de orixe galega e dous proceden doutras rexións españolas pero viven preto de Ferrol. Examinarase ata que punto os personaxes adquiren usos lingüísticos propios do seu contorno e se isto reflicte as súas características persoais. O obxectivo final da investigación é comprobar como se representa o español de Galicia a través dos personaxes seleccionados, identificando estereotipos lingüísticos e avaliando a representación -insuficiente, xusta ou excesiva- de determinados fenómenos.
Galicia está presente nun número crecente de obras de ficción que acadaron unha gran popularidade nos últimos anos, pero o aspecto lingüístico da súa representación nos medios audiovisuais está pouco estudado. Esta investigación centrarase en analizar as características únicas do español de Galicia presentadas na serie de televisión Rapa (2022-2024), creada por Jorge Coira e Fran Araújo. O estudo parte dunha síntese das principais características gramaticais e léxicas do español falado en Galicia, identificando as sinaladas para a análise e xustificando a súa escolla. O marco teórico integrará traballos como El español de Galicia (Rojo, 2005) e Spanish in contact with Galician (Regueira, Vázquez Rozas, en prensa), entre outros. Tamén se terán en conta os datos de corpus como COSER, ESLORA e CORGA. Seguidamente, a partir da transcrición dos diálogos de cinco personaxes principais, examinarase que fenómenos son representados ou omitidos. Entre estes personaxes, tres son de orixe galega e dous proceden doutras rexións españolas pero viven preto de Ferrol. Examinarase ata que punto os personaxes adquiren usos lingüísticos propios do seu contorno e se isto reflicte as súas características persoais. O obxectivo final da investigación é comprobar como se representa o español de Galicia a través dos personaxes seleccionados, identificando estereotipos lingüísticos e avaliando a representación -insuficiente, xusta ou excesiva- de determinados fenómenos.
Dirección
VAZQUEZ ROZAS, MARIA VICTORIA (Titoría)
VAZQUEZ ROZAS, MARIA VICTORIA (Titoría)
Tribunal
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Presidente/a)
CODESIDO GARCÍA, ANA ISABEL (Secretario/a)
CREGO GARCIA, VICKY (Vogal)
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Presidente/a)
CODESIDO GARCÍA, ANA ISABEL (Secretario/a)
CREGO GARCIA, VICKY (Vogal)
A mediación lingüística no proceso de ensinanza e aprendizaxe do español como lingua estranxeira: unha proposta didáctica
Autoría
P.G.E.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
P.G.E.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
17.07.2025 11:45
17.07.2025 11:45
Resumo
O concepto da mediación lingüística evolucionou notablemente dende a súa aparición no Marco Común Europeo de Referencia para las Lenguas (2001) ata a súa inclusión no Volumen Complementario (2020). Esta transformación redefiniu o papel e a función da mediación no contexto de ensinanza e aprendizaxe do español como lingua extranxeira, consolidándose como unha das competencias claves na pedagoxía ELE e permitindo a interacción e comunicación en contextos plurilingües e multiculturais (Mendizábal de la Cruz 2022). O presente traballo analiza a evolución do concepto de mediación e o seu impacto pedagóxico, resaltando a necesidade de integrar a mediación lingüística como un aspecto central na aula de ELE. Para iso, emplease unha metodoloxía mixta que combina a análise teórica cun diseño dunha unidade didáctica dirixida a aprendices de español nivel B2, orientada ao desenvolvemento da competencia mediadora a través de actividades específicas e basadas nos descriptores do MCER (2001 e 2020). Así mesmo, propóñense instrumentos de avaliación que permitan valorar estas tarefas. Neste traballo ponse de manifesto a necesidade de integrar a mediación lingüística nas aulas coma unha actividade comunicativa da lingua fundamental na aprendizaxe do español/LE. A unidade didáctica evidencia a importancia de integrar as actividades de mediación nos plans curriculares de ELE para o desenvolvemento dunha ensinanza máis efectiva, dinámica e autónoma na realidade sociolingüística contemporánea.
O concepto da mediación lingüística evolucionou notablemente dende a súa aparición no Marco Común Europeo de Referencia para las Lenguas (2001) ata a súa inclusión no Volumen Complementario (2020). Esta transformación redefiniu o papel e a función da mediación no contexto de ensinanza e aprendizaxe do español como lingua extranxeira, consolidándose como unha das competencias claves na pedagoxía ELE e permitindo a interacción e comunicación en contextos plurilingües e multiculturais (Mendizábal de la Cruz 2022). O presente traballo analiza a evolución do concepto de mediación e o seu impacto pedagóxico, resaltando a necesidade de integrar a mediación lingüística como un aspecto central na aula de ELE. Para iso, emplease unha metodoloxía mixta que combina a análise teórica cun diseño dunha unidade didáctica dirixida a aprendices de español nivel B2, orientada ao desenvolvemento da competencia mediadora a través de actividades específicas e basadas nos descriptores do MCER (2001 e 2020). Así mesmo, propóñense instrumentos de avaliación que permitan valorar estas tarefas. Neste traballo ponse de manifesto a necesidade de integrar a mediación lingüística nas aulas coma unha actividade comunicativa da lingua fundamental na aprendizaxe do español/LE. A unidade didáctica evidencia a importancia de integrar as actividades de mediación nos plans curriculares de ELE para o desenvolvemento dunha ensinanza máis efectiva, dinámica e autónoma na realidade sociolingüística contemporánea.
Dirección
BLANCO DOMINGUEZ, MARTA (Titoría)
BLANCO DOMINGUEZ, MARTA (Titoría)
Tribunal
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Presidente/a)
CODESIDO GARCÍA, ANA ISABEL (Secretario/a)
CREGO GARCIA, VICKY (Vogal)
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Presidente/a)
CODESIDO GARCÍA, ANA ISABEL (Secretario/a)
CREGO GARCIA, VICKY (Vogal)
Xogar para aprender: a gamificación como motor na aprendizaxe do FLE
Autoría
J.G.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
J.G.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 09:30
15.07.2025 09:30
Resumo
Nun mundo cada vez máis globalizado, o dominio das linguas convértese nunha vantaxe esencial. É por este interese crecente que os métodos lingüísticos tradicionais de ensinanza de idiomas comezan a coexistir con novas técnicas de aprendizaxe. Máis concretamente, este proxecto ten como obxectivo explorar o impacto da gamificación como ferramenta pedagóxica para fomentar a motivación e o compromiso do alumnado no contexto da ensinanza de francés como lingua estranxeira (FLE). O obxectivo principal desta análise é a creación dun xogo de mesa específico para a aprendizaxe do francés, así como a observación da maneira en que este pode favorecer a adquisición lingüística. Este xogo está deseñado para adaptarse a diferentes niveis de competencia segundo o MCERL (Marco Común Europeo de Referencia para as Linguas), desde o nivel A2 ata o B1. A complexidade das cartas modúlase en función dos obxectivos pedagóxicos e do nivel lingüístico do alumnado, o que permite un uso flexible e adaptado a un público variado. A primeira parte está dedicada ao marco teórico, baseado no MCERL, nas teorías de adquisición de linguas e nos fundamentos da gamificación no contexto educativo. Esta abordaxe permite poñer en valor as vantaxes, pero tamén os límites desta alternativa lúdica. A segunda parte presenta o deseño do prototipo do xogo de mesa, estruturado arredor das competencias lingüísticas do francés (gramática, vocabulario, cultura, etc.). Finalmente, a última parte baséase nun estudo empírico realizado a través dun cuestionario distribuído a un grupo diverso de participantes. Esta enquisa permite avaliar a percepción xeral da gamificación e a súa posible influencia na aprendizaxe do francés. En conclusión, este proxecto pon en evidencia o potencial pedagóxico do xogo na aula de FLE, ao tempo que recoñece as súas limitacións. Así mesmo, propón certas vías de investigación futura, especialmente a integración do xogo no ámbito educativo, co fin de poder avaliar o seu impacto real na aprendizaxe.
Nun mundo cada vez máis globalizado, o dominio das linguas convértese nunha vantaxe esencial. É por este interese crecente que os métodos lingüísticos tradicionais de ensinanza de idiomas comezan a coexistir con novas técnicas de aprendizaxe. Máis concretamente, este proxecto ten como obxectivo explorar o impacto da gamificación como ferramenta pedagóxica para fomentar a motivación e o compromiso do alumnado no contexto da ensinanza de francés como lingua estranxeira (FLE). O obxectivo principal desta análise é a creación dun xogo de mesa específico para a aprendizaxe do francés, así como a observación da maneira en que este pode favorecer a adquisición lingüística. Este xogo está deseñado para adaptarse a diferentes niveis de competencia segundo o MCERL (Marco Común Europeo de Referencia para as Linguas), desde o nivel A2 ata o B1. A complexidade das cartas modúlase en función dos obxectivos pedagóxicos e do nivel lingüístico do alumnado, o que permite un uso flexible e adaptado a un público variado. A primeira parte está dedicada ao marco teórico, baseado no MCERL, nas teorías de adquisición de linguas e nos fundamentos da gamificación no contexto educativo. Esta abordaxe permite poñer en valor as vantaxes, pero tamén os límites desta alternativa lúdica. A segunda parte presenta o deseño do prototipo do xogo de mesa, estruturado arredor das competencias lingüísticas do francés (gramática, vocabulario, cultura, etc.). Finalmente, a última parte baséase nun estudo empírico realizado a través dun cuestionario distribuído a un grupo diverso de participantes. Esta enquisa permite avaliar a percepción xeral da gamificación e a súa posible influencia na aprendizaxe do francés. En conclusión, este proxecto pon en evidencia o potencial pedagóxico do xogo na aula de FLE, ao tempo que recoñece as súas limitacións. Así mesmo, propón certas vías de investigación futura, especialmente a integración do xogo no ámbito educativo, co fin de poder avaliar o seu impacto real na aprendizaxe.
Dirección
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
A representación non mimética da guerra baixo unha óptica postsecular. Análise comparativa de La península de las casas vacías e El laberinto del fauno
Autoría
P.G.P.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
P.G.P.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 12:30
18.07.2025 12:30
Resumo
Nas últimas décadas, o estudo sobre a correlación entre a secularización e a literatura foi deixando de lado a idea de analizar a presenza ou ausencia de elementos relixiosos na literatura para considerar a secularización como marco de lectura do real no que «se desenvolven as interaccións entre o literario e o relixioso», insistindo «máis na natureza relacional destes ámbitos ca na autonomía de cada un deles», en palabras de José María Martínez Domingo (2023). A partir desta premisa xorden os estudos postseculares, recentes no ámbito hispano, que achegan unha renovación e actualización na análise destas interaccións no contexto da globalización. Isto abre a porta a diversas relecturas de textos tradicionais, pero tamén á análise de obras producidas baixo o contexto da secularización ata a actualidade, momento no que a división entre o relixioso e o profano comeza a non ser tan clara. Tanto a novela La península de las casas vacías (David Uclés, 2024) como a obra cinematográfica El laberinto del fauno (Guillermo del Toro, 2006) poden funcionar como paradigma desta tendencia, xa que ambas, de produción e publicación recente, sitúan o seu argumento na (pos)guerra civil española, rexeitando o uso dos códigos de representación miméticos ou realistas tradicionalmente considerados máis apropiados para o desenvolvemento de narrativas cun contexto real como é unha guerra civil. Tendo en conta como isto posibilita unha nova forma de analizar sucesos históricos representados na literatura e no cinema, levarase a cabo un estudo comparativo en clave postsecular que pretende demostrar como as narrativas non miméticas poden ofrecer unha comprensión máis profunda das inquedanzas humanas a través dos seus personaxes, do que lles acontece e das súas reaccións nun contexto bélico, empregando a súa dimensión simbólica e metafórica para explorar cuestións de fe e espiritualidade en tempos de (post)secularización.
Nas últimas décadas, o estudo sobre a correlación entre a secularización e a literatura foi deixando de lado a idea de analizar a presenza ou ausencia de elementos relixiosos na literatura para considerar a secularización como marco de lectura do real no que «se desenvolven as interaccións entre o literario e o relixioso», insistindo «máis na natureza relacional destes ámbitos ca na autonomía de cada un deles», en palabras de José María Martínez Domingo (2023). A partir desta premisa xorden os estudos postseculares, recentes no ámbito hispano, que achegan unha renovación e actualización na análise destas interaccións no contexto da globalización. Isto abre a porta a diversas relecturas de textos tradicionais, pero tamén á análise de obras producidas baixo o contexto da secularización ata a actualidade, momento no que a división entre o relixioso e o profano comeza a non ser tan clara. Tanto a novela La península de las casas vacías (David Uclés, 2024) como a obra cinematográfica El laberinto del fauno (Guillermo del Toro, 2006) poden funcionar como paradigma desta tendencia, xa que ambas, de produción e publicación recente, sitúan o seu argumento na (pos)guerra civil española, rexeitando o uso dos códigos de representación miméticos ou realistas tradicionalmente considerados máis apropiados para o desenvolvemento de narrativas cun contexto real como é unha guerra civil. Tendo en conta como isto posibilita unha nova forma de analizar sucesos históricos representados na literatura e no cinema, levarase a cabo un estudo comparativo en clave postsecular que pretende demostrar como as narrativas non miméticas poden ofrecer unha comprensión máis profunda das inquedanzas humanas a través dos seus personaxes, do que lles acontece e das súas reaccións nun contexto bélico, empregando a súa dimensión simbólica e metafórica para explorar cuestións de fe e espiritualidade en tempos de (post)secularización.
Dirección
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Titoría)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
A xerga e os préstamos na canción francesa actual: estudo comparativo de dúas pezas musicais.
Autoría
L.G.R.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
L.G.R.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 10:10
16.07.2025 10:10
Resumo
Este artigo examina o argot e os préstamos franceses comparando dúas cancións de músicos populares franceses. O argot debe considerarse como un capital inmaterial adoptado por un grupo social específico para distinguirse no seu modo de expresión. Convértese así nun código indispensable e insubstituíble, unha forma case segrega de comunicarse dentro da propia lingua francesa. Aínda que existen moitos tipos de argot, cada un independente e específico dun grupo socioprofesional concreto, o exemplo máis coñecido é sen dúbida o verlan. Trátase dun proceso lexicogénico no que se invisten as sílabas dunha palabra, ás veces acompañado de elisión. O argot forma parte do patrimonio e a riqueza cultural dunha lingua, e este vocabulario informal nútrese dun soberbio e delicioso desexo de contar historias, enriquecerse e evolucionar co tempo. Nesta obra, pretendemos poñer de relevo este modo de expresión e expoñer as similitudes e diferenzas entre dous cantautores franceses que viven nos dous principais centros urbanos: París e Marsella. A partir das letras de dúas cancións destes artistas, imos realizar unha extracción terminolóxica co fin de comparar a amplitude e o uso dos termos e préstamos argóticos sinalados. O obxectivo do noso traballo é ofrecer unha visión xeral, aínda que sucinta, da xerga utilizada nas cancións francesas actuais para que, por exemplo, un estudante de francés como lingua estranxeira coñeza as realidades lingüísticas da expresión cultural actual.
Este artigo examina o argot e os préstamos franceses comparando dúas cancións de músicos populares franceses. O argot debe considerarse como un capital inmaterial adoptado por un grupo social específico para distinguirse no seu modo de expresión. Convértese así nun código indispensable e insubstituíble, unha forma case segrega de comunicarse dentro da propia lingua francesa. Aínda que existen moitos tipos de argot, cada un independente e específico dun grupo socioprofesional concreto, o exemplo máis coñecido é sen dúbida o verlan. Trátase dun proceso lexicogénico no que se invisten as sílabas dunha palabra, ás veces acompañado de elisión. O argot forma parte do patrimonio e a riqueza cultural dunha lingua, e este vocabulario informal nútrese dun soberbio e delicioso desexo de contar historias, enriquecerse e evolucionar co tempo. Nesta obra, pretendemos poñer de relevo este modo de expresión e expoñer as similitudes e diferenzas entre dous cantautores franceses que viven nos dous principais centros urbanos: París e Marsella. A partir das letras de dúas cancións destes artistas, imos realizar unha extracción terminolóxica co fin de comparar a amplitude e o uso dos termos e préstamos argóticos sinalados. O obxectivo do noso traballo é ofrecer unha visión xeral, aínda que sucinta, da xerga utilizada nas cancións francesas actuais para que, por exemplo, un estudante de francés como lingua estranxeira coñeza as realidades lingüísticas da expresión cultural actual.
Dirección
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titoría)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
A variación lexical no concello de Cervantes
Autoría
M.G.S.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
M.G.S.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 09:15
17.07.2025 09:15
Resumo
Neste estudo procúrase analizar o cambio no ámbito do léxico en lugares do concello lugués de Cervantes. A comparación realizarase a partir dos materiais recollidos neste concello para o Atlas Lingüístico Galego (ALGa) na década de 1970. Este materiais serán comparados con datos da actualidade documentados mediante enquisas feitas ad hoc para este estudo en distintos lugares do concello, co propósito de que o corpus sexa amplo e representativo. A metodoloxía que se utilizará para o rexistro dos datos actuais será similar á empregada no ALGa: en primeiro lugar seleccionaranse as preguntas a partir do cuestionario utilizado no ALGa, preguntarase por campos léxicos como o tempo meteorolóxico, o corpo humano ou as plantas, árbores e o terreo; a continuación elaborarase un cuestionario propio con preguntas que permitan rexistrar de xeito indirecto a información; despois, escolleranse os entrevistados, cun perfil próximo ós participantes do proxecto do ALGa; e por último realizarase o traballo de campo. A tarefa seguinte será a de nálise e comparación dos datos; na análise terase en conta tanto o factor temporal como o diatópico. A pregunta de investigación da que se parte é: houbo mudanzas no léxico (coñecemento, formas empregadas, variación, etc.) entre os anos setenta do século pasado e a actualidade?
Neste estudo procúrase analizar o cambio no ámbito do léxico en lugares do concello lugués de Cervantes. A comparación realizarase a partir dos materiais recollidos neste concello para o Atlas Lingüístico Galego (ALGa) na década de 1970. Este materiais serán comparados con datos da actualidade documentados mediante enquisas feitas ad hoc para este estudo en distintos lugares do concello, co propósito de que o corpus sexa amplo e representativo. A metodoloxía que se utilizará para o rexistro dos datos actuais será similar á empregada no ALGa: en primeiro lugar seleccionaranse as preguntas a partir do cuestionario utilizado no ALGa, preguntarase por campos léxicos como o tempo meteorolóxico, o corpo humano ou as plantas, árbores e o terreo; a continuación elaborarase un cuestionario propio con preguntas que permitan rexistrar de xeito indirecto a información; despois, escolleranse os entrevistados, cun perfil próximo ós participantes do proxecto do ALGa; e por último realizarase o traballo de campo. A tarefa seguinte será a de nálise e comparación dos datos; na análise terase en conta tanto o factor temporal como o diatópico. A pregunta de investigación da que se parte é: houbo mudanzas no léxico (coñecemento, formas empregadas, variación, etc.) entre os anos setenta do século pasado e a actualidade?
Dirección
Sousa Fernández, Xulio (Titoría)
Sousa Fernández, Xulio (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
ALVAREZ DE LA GRANJA, MARIA (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
ALVAREZ DE LA GRANJA, MARIA (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
A presenza do español como lingua vehicular no sistema educativo andorrano
Autoría
C.G.A.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
C.G.A.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
17.07.2025 12:30
17.07.2025 12:30
Resumo
A lexislación do Principado de Andorra recoñece a coexistencia de tres sistemas educativos: o español, o francés e o andorrano, sendo este último o oficial do país. Nesta estrutura extraordinaria e plural, o sistema educativo andorrano susténtase nunha política lingüística na que se empregan a lingua oficial (catalán) e as linguas vehiculares (español e francés) na educación, ás que se engade o ensino do inglés como lingua estranxeira. A escasa transcendencia internacional deste país provoca que haxa un exiguo inventario de estudos publicados sobre esta temática, o que esperta o interese e xustifica a realización deste traballo de fin de grao, cuxo propósito se centra en analizar a presenza do español no sistema educativo andorrano. O presente traballo dividirase en dúas partes. Na primeira exporase como se foi configurando a educación en Andorra en relación coa historia do Principado; para iso, consultaranse distintas fontes de carácter legal ata chegar ao vixente Plan Estratéxico de Renovación e Mellora do Sistema Educativo Andorrano (PERMSEA), implantado no ano 2012. A segunda parte céntrase no español como lingua vehicular no sistema educativo andorrano, co fin de describir e analizar como se aborda o seu proceso de ensinanza e aprendizaxe, é dicir, en que etapas educativas se integra, mediante que orientacións metodolóxicas e a través de que materiais didácticos se leva a cabo.
A lexislación do Principado de Andorra recoñece a coexistencia de tres sistemas educativos: o español, o francés e o andorrano, sendo este último o oficial do país. Nesta estrutura extraordinaria e plural, o sistema educativo andorrano susténtase nunha política lingüística na que se empregan a lingua oficial (catalán) e as linguas vehiculares (español e francés) na educación, ás que se engade o ensino do inglés como lingua estranxeira. A escasa transcendencia internacional deste país provoca que haxa un exiguo inventario de estudos publicados sobre esta temática, o que esperta o interese e xustifica a realización deste traballo de fin de grao, cuxo propósito se centra en analizar a presenza do español no sistema educativo andorrano. O presente traballo dividirase en dúas partes. Na primeira exporase como se foi configurando a educación en Andorra en relación coa historia do Principado; para iso, consultaranse distintas fontes de carácter legal ata chegar ao vixente Plan Estratéxico de Renovación e Mellora do Sistema Educativo Andorrano (PERMSEA), implantado no ano 2012. A segunda parte céntrase no español como lingua vehicular no sistema educativo andorrano, co fin de describir e analizar como se aborda o seu proceso de ensinanza e aprendizaxe, é dicir, en que etapas educativas se integra, mediante que orientacións metodolóxicas e a través de que materiais didácticos se leva a cabo.
Dirección
BLANCO DOMINGUEZ, MARTA (Titoría)
BLANCO DOMINGUEZ, MARTA (Titoría)
Tribunal
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Presidente/a)
CODESIDO GARCÍA, ANA ISABEL (Secretario/a)
CREGO GARCIA, VICKY (Vogal)
RODRIGUEZ ESPIÑEIRA, MARIA JOSE (Presidente/a)
CODESIDO GARCÍA, ANA ISABEL (Secretario/a)
CREGO GARCIA, VICKY (Vogal)
Pasado e Presente: Criaturas Humanoides da Mitoloxía Irlandesa
Autoría
A.G.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.G.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 10:40
15.07.2025 10:40
Resumo
A maxestosa e fascinante illa de Irlanda posúe unha tradición folclórica viva e cativadora que enriqueceu profundamente o seu patrimonio cultural. Dende tempos ancestrais na sociedade celta, o país conserva un legado rico en crenzas sobrenaturais, lendas e seres mitolóxicos que continúan a formar parte da identidade irlandesa. Este atractivo contexto cultural destaca o propósito principal desta investigación. Os obxectivos deste traballo de fin de grao consisten en ofrecer unha análise descritiva, rigorosa e enriquecedora das criaturas mitolóxicas con aparencia humana en Irlanda, examinando os seus mitos máis relevantes co fin de comprender as súas orixes en diversas tradicións culturais e a súa relevancia persistente na sociedade actual. Para cumprir estes obxectivos, seleccionouse coidadosamente unha metodoloxía que inclúe unha lectura minuciosa de diversas fontes, así como análises de materiais bibliográficos e publicacións informativas, como artigos académicos e outros recursos educativos relacionados. En resumo, esta investigación pretende proporcionar un estudo detallado dos seres mitolóxicos humanoides máis relevantes en Irlanda, con especial atención aos seus mitos fundamentais, nunha sociedade onde as crenzas folclóricas se conservaron ao longo do tempo e continúan influíndo no panorama cultural do país.
A maxestosa e fascinante illa de Irlanda posúe unha tradición folclórica viva e cativadora que enriqueceu profundamente o seu patrimonio cultural. Dende tempos ancestrais na sociedade celta, o país conserva un legado rico en crenzas sobrenaturais, lendas e seres mitolóxicos que continúan a formar parte da identidade irlandesa. Este atractivo contexto cultural destaca o propósito principal desta investigación. Os obxectivos deste traballo de fin de grao consisten en ofrecer unha análise descritiva, rigorosa e enriquecedora das criaturas mitolóxicas con aparencia humana en Irlanda, examinando os seus mitos máis relevantes co fin de comprender as súas orixes en diversas tradicións culturais e a súa relevancia persistente na sociedade actual. Para cumprir estes obxectivos, seleccionouse coidadosamente unha metodoloxía que inclúe unha lectura minuciosa de diversas fontes, así como análises de materiais bibliográficos e publicacións informativas, como artigos académicos e outros recursos educativos relacionados. En resumo, esta investigación pretende proporcionar un estudo detallado dos seres mitolóxicos humanoides máis relevantes en Irlanda, con especial atención aos seus mitos fundamentais, nunha sociedade onde as crenzas folclóricas se conservaron ao longo do tempo e continúan influíndo no panorama cultural do país.
Dirección
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
As falas da mocidade: a hibridación lingüística, o verlan e a arabización.
Autoría
Y.H.E.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Y.H.E.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 11:45
15.07.2025 11:45
Resumo
O tema da fala da mocidade atraeu e segue atraendo a atención de lingüistas, xornalistas, docentes e outros especialistas. A pesar da súa relevancia, este fenómeno foi obxecto dunha considerable desinformación, o que levou á creación e difusión de numerosos estereotipos e definicións erróneas, especialmente no que respecta ao chamado fala das periferias. Isto débese a que se trata dunha noción complexa, difícil de clasificar nunha soa categoría, xa que non está unicamente ligada á idade das persoas falantes, senón que tamén depende de múltiples factores socioculturais e contextuais. Neste traballo propoñémonos abordar e clarificar estas cuestións mediante a análise da fala da mocidade desde diferentes perspectivas e coa axuda de distintos corpus. O noso estudo abrangue desde a súa manifestación na comunicación oral e escrita ata a súa influencia en expresións artísticas como a música, o cinema ou a literatura, co obxectivo de ofrecer unha visión o máis completa e obxectiva posible deste fenómeno lingüístico en constante evolución. (Este traballo foi elaborado por Yasmine Sahb El Khataouat El Wardi e Yousra Houdda El Bazi. Traballamos xuntas na procura de información, na redacción e na presentación do mesmo.)
O tema da fala da mocidade atraeu e segue atraendo a atención de lingüistas, xornalistas, docentes e outros especialistas. A pesar da súa relevancia, este fenómeno foi obxecto dunha considerable desinformación, o que levou á creación e difusión de numerosos estereotipos e definicións erróneas, especialmente no que respecta ao chamado fala das periferias. Isto débese a que se trata dunha noción complexa, difícil de clasificar nunha soa categoría, xa que non está unicamente ligada á idade das persoas falantes, senón que tamén depende de múltiples factores socioculturais e contextuais. Neste traballo propoñémonos abordar e clarificar estas cuestións mediante a análise da fala da mocidade desde diferentes perspectivas e coa axuda de distintos corpus. O noso estudo abrangue desde a súa manifestación na comunicación oral e escrita ata a súa influencia en expresións artísticas como a música, o cinema ou a literatura, co obxectivo de ofrecer unha visión o máis completa e obxectiva posible deste fenómeno lingüístico en constante evolución. (Este traballo foi elaborado por Yasmine Sahb El Khataouat El Wardi e Yousra Houdda El Bazi. Traballamos xuntas na procura de información, na redacción e na presentación do mesmo.)
Dirección
LOPEZ DIAZ, MONTSERRAT (Titoría)
LOPEZ DIAZ, MONTSERRAT (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
Actitudes lingüísticas e ideoloxías da mocidade na comarca de Monterrei: unha comparación entre galegofalantes e castelanfalantes fronte á variación do galego
Autoría
U.I.A.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
U.I.A.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 11:15
17.07.2025 11:15
Resumo
Este traballo ten como finalidade analizar as actitudes lingüísticas da mocidade da comarca de Monterrei fronte a variación interna do galego, cun enfoque comparativo entre castelanfalantes e galegofalantes. A metodoloxía consiste en entrevistas semidirixidas realizadas a dous grupos de tres persoas, diferenciados polo seu perfil lingüístico. En cada grupo participaron dous homes e unha muller, todos con idades entre os 26 e os 31 anos e naturais da comarca de Monterrei. Os participantes escoitaron cinco fragmentos de audio que exemplificaban certos trazos dialectais e a variedade reintegracionista. Así, a partir deles abriuse un espazo de conversa guiado, co fin de coñecer as percepcións e posibles prexuízos cara á variación intralingüística e as variedades que se atopan fóra da norma, para descubrir como esta é valorada en termos de prestixio, autenticidade ou adecuación social. O marco teórico deste traballo toma como referencias as achegas de Monteagudo e Amorós (2024), que analizan os procesos de estandarización da lingua, destacando o papel das ideoloxías lingüísticas e das dinámicas sociais nos mesmos, así como outras investigacións que afondan na relación entre a variación da lingua e as actitudes lingüísticas. A investigación intenta expoñer como a mocidade reproduce ou cuestiona esas ideoloxías lingüísticas, nun escenario onde a diversidade interna do galego convive cun modelo estándar que continúa a exercer un peso notable.
Este traballo ten como finalidade analizar as actitudes lingüísticas da mocidade da comarca de Monterrei fronte a variación interna do galego, cun enfoque comparativo entre castelanfalantes e galegofalantes. A metodoloxía consiste en entrevistas semidirixidas realizadas a dous grupos de tres persoas, diferenciados polo seu perfil lingüístico. En cada grupo participaron dous homes e unha muller, todos con idades entre os 26 e os 31 anos e naturais da comarca de Monterrei. Os participantes escoitaron cinco fragmentos de audio que exemplificaban certos trazos dialectais e a variedade reintegracionista. Así, a partir deles abriuse un espazo de conversa guiado, co fin de coñecer as percepcións e posibles prexuízos cara á variación intralingüística e as variedades que se atopan fóra da norma, para descubrir como esta é valorada en termos de prestixio, autenticidade ou adecuación social. O marco teórico deste traballo toma como referencias as achegas de Monteagudo e Amorós (2024), que analizan os procesos de estandarización da lingua, destacando o papel das ideoloxías lingüísticas e das dinámicas sociais nos mesmos, así como outras investigacións que afondan na relación entre a variación da lingua e as actitudes lingüísticas. A investigación intenta expoñer como a mocidade reproduce ou cuestiona esas ideoloxías lingüísticas, nun escenario onde a diversidade interna do galego convive cun modelo estándar que continúa a exercer un peso notable.
Dirección
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
Unha Ollada ao 'horror': Apocalypse Now (1979) como Adaptación de Heart of Darkness (1899)
Autoría
C.I.R.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
C.I.R.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
14.07.2025 09:30
14.07.2025 09:30
Resumo
En Notes on the making of Apocalypse Now (1979), Eleanor Coppola afirmou que Heart of Darkness (1899), de Joseph Conrad, foi empregada como fonte de inspiración para o filme Apocalypse Now (1979), aínda que a novela de Conrad non foi recoñecida como material de orixe cando se estreou a película, o que xerou múltiples debates entre os críticos que analizan o filme de Coppola. A presente tese examina Apocalypse Now (1979), dirixida por Francis Ford Coppola, como unha adaptación da novela curta Heart of Darkness (1899), de Joseph Conrad, argumentando que ambas obras ofrecen unha crítica ao imperialismo que domina os contextos nos que se sitúan os respectivos textos. Ao trasladar a narrativa do Congo imperialista do século XIX ao contexto da Guerra de Vietnam, Coppola reformula a exploración de Conrad sobre o imperialismo, a barbarie humana e a ambigüidade moral dentro do contexto político e cultural da América do século XX. Os principais obxectivos deste estudo son, polo tanto, examinar as semellanzas, así como as diferenzas, entre o filme e a novela curta, e analizar como se pode rastrexar unha mensaxe común de disidencia desde a exploración de Marlow polo Congo ata a misión de Willard en Vietnam. Para acadar este fin, a tese dividirase en dúas partes principais: a primeira establecerá o marco teórico e a segunda dedicarase á análise de Apocalypse Now en relación coa novela de Conrad. Así, a Parte I afondará nos estudos de adaptación e, baseándose na teoría poscolonial, explorará como o imperialismo foi conformando o mundo desde finais do século XIX. En canto á Parte II, examinarase Apocalypse Now tanto como un reflexo do seu material de orixe como un artefacto cultural autónomo que interroga a vixencia das ideas de Conrad e como estas resoan nun contexto moderno.
En Notes on the making of Apocalypse Now (1979), Eleanor Coppola afirmou que Heart of Darkness (1899), de Joseph Conrad, foi empregada como fonte de inspiración para o filme Apocalypse Now (1979), aínda que a novela de Conrad non foi recoñecida como material de orixe cando se estreou a película, o que xerou múltiples debates entre os críticos que analizan o filme de Coppola. A presente tese examina Apocalypse Now (1979), dirixida por Francis Ford Coppola, como unha adaptación da novela curta Heart of Darkness (1899), de Joseph Conrad, argumentando que ambas obras ofrecen unha crítica ao imperialismo que domina os contextos nos que se sitúan os respectivos textos. Ao trasladar a narrativa do Congo imperialista do século XIX ao contexto da Guerra de Vietnam, Coppola reformula a exploración de Conrad sobre o imperialismo, a barbarie humana e a ambigüidade moral dentro do contexto político e cultural da América do século XX. Os principais obxectivos deste estudo son, polo tanto, examinar as semellanzas, así como as diferenzas, entre o filme e a novela curta, e analizar como se pode rastrexar unha mensaxe común de disidencia desde a exploración de Marlow polo Congo ata a misión de Willard en Vietnam. Para acadar este fin, a tese dividirase en dúas partes principais: a primeira establecerá o marco teórico e a segunda dedicarase á análise de Apocalypse Now en relación coa novela de Conrad. Así, a Parte I afondará nos estudos de adaptación e, baseándose na teoría poscolonial, explorará como o imperialismo foi conformando o mundo desde finais do século XIX. En canto á Parte II, examinarase Apocalypse Now tanto como un reflexo do seu material de orixe como un artefacto cultural autónomo que interroga a vixencia das ideas de Conrad e como estas resoan nun contexto moderno.
Dirección
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Tribunal
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
O uso da L1 na aula de inglés como lingua extranxeira.
Autoría
D.J.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
D.J.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 10:30
15.07.2025 10:30
Resumo
Adoita dicirse que o uso da lingua materna nas clases de inglés como lingua estranxeira (EFL) pode dificultar a fluidez do alumnado. Este traballo pretende investigar se isto é realmente certo ou se, pola contra, falar a lingua materna pode axudar ao alumnado a aprender mellor unha lingua estranxeira. O obxectivo é analizar canto, por que e como se usa a lingua materna nas clases de inglés, estudando as súas funcións en diferentes niveis educativos, especialmente nos cursos inferiores, como preescolar e primaria. Tamén me centrarei no concepto de translanguaging, que está estreitamente relacionado con este tema. Segundo Illman e Pietilä (2018), a translanguaging no ensino de segundas linguas implica que o alumnado utilice conscientemente o seu coñecemento existente doutras linguas para aprender unha nova. Polo tanto, a primeira parte deste traballo explorará as implicacións pedagóxicas do uso da lingua materna nas clases de inglés. Tamén analizarei como inflúe na saúde emocional e mental do alumnado. Posen Liao (2006) observou que cando se lles pide aos estudantes que participen só en inglés, a maioría permanecen en silencio debido ao nerviosismo ou á falta de dominio, mentres que se poden usar tanto a súa lingua materna como o inglés, participan máis, falan durante períodos de tempo máis longos e usan o inglés que coñecen con máis confianza. Na segunda parte, analizarei a información obtida de entrevistas con profesores de inglés en diferentes niveis educativos. Aquí, tentarei responder a preguntas como: -En que situacións e con que fins os profesores de Galicia usan a súa lingua materna nas súas clases de inglés? -Con que frecuencia a usan?
Adoita dicirse que o uso da lingua materna nas clases de inglés como lingua estranxeira (EFL) pode dificultar a fluidez do alumnado. Este traballo pretende investigar se isto é realmente certo ou se, pola contra, falar a lingua materna pode axudar ao alumnado a aprender mellor unha lingua estranxeira. O obxectivo é analizar canto, por que e como se usa a lingua materna nas clases de inglés, estudando as súas funcións en diferentes niveis educativos, especialmente nos cursos inferiores, como preescolar e primaria. Tamén me centrarei no concepto de translanguaging, que está estreitamente relacionado con este tema. Segundo Illman e Pietilä (2018), a translanguaging no ensino de segundas linguas implica que o alumnado utilice conscientemente o seu coñecemento existente doutras linguas para aprender unha nova. Polo tanto, a primeira parte deste traballo explorará as implicacións pedagóxicas do uso da lingua materna nas clases de inglés. Tamén analizarei como inflúe na saúde emocional e mental do alumnado. Posen Liao (2006) observou que cando se lles pide aos estudantes que participen só en inglés, a maioría permanecen en silencio debido ao nerviosismo ou á falta de dominio, mentres que se poden usar tanto a súa lingua materna como o inglés, participan máis, falan durante períodos de tempo máis longos e usan o inglés que coñecen con máis confianza. Na segunda parte, analizarei a información obtida de entrevistas con profesores de inglés en diferentes niveis educativos. Aquí, tentarei responder a preguntas como: -En que situacións e con que fins os profesores de Galicia usan a súa lingua materna nas súas clases de inglés? -Con que frecuencia a usan?
Dirección
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Titoría)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Titoría)
Tribunal
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
Remedialidade Inversa e Intermedialidade en The Last of Us (2023)
Autoría
L.L.W.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
L.L.W.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 12:00
17.07.2025 12:00
Resumo
Nas últimas décadas, os videoxogos e o seu rápido desenvolvemento convertéronse en obxecto de investigación para os estudos culturais e outros campos relacionados, coa súa importancia sendo lexitimada pola crecente literatura explorando distintas cuestións, entre estas, a tensión entre narratología e ludoloxía ao abordar como funcionan os videoxogos ou como as persoas interactúan con estes. Ao mesmo tempo, que os videoxogos se convertiran nunha forma cultural relevante tamén motivou a súa adaptación a diferentes medios, como é o caso da saga de películas Resident Evil (2002), baseada no videoxogo homónimo. Estas adaptacións suscitan análises intermediais que ilustran as múltiples relacións mantidas entre diferentes medios e a súas capacidades de modificar outros medios. Con este fin, o estudo examinará a serie de televisión The Last of Us (2023), baseada no videoxogo homónimo (2013), como un exemplo de “remediación inversa”, mostrando as formas nas que os seus creadores empregaron técnicas cinematográficas para imitar o medio dos videoxogos. Con este propósito, a análise utilizará un marco teórico que se desenvolve ao longo de dous eixos principais: teorías sobre intermedialidade (Bolter e Grusin, [1999]; Rajewsky, [2005]) e estudos recentes sobre a adaptación de videoxogos (Newman, [2004]; Flanagan [2017]). Por tanto, esta disertación dividirase en dúas seccións principais correspondentes ao marco teórico e á análise do obxecto de estudo, respectivamente. A primeira sección ocuparase de explicar os principais conceptos de “remediación” e “intermedialidade” para pasar a unha exploración das teorías contemporáneas que abordan a adaptación de videoxogos. Por último, a segunda parte dedicarase a examinar a serie de televisión creada por Craig Mazin e Neil Druckmann, valéndose do marco teórico para demostrar como a serie aproveita recursos cinematográficos co obxectivo de imitar as características dos videoxogos.
Nas últimas décadas, os videoxogos e o seu rápido desenvolvemento convertéronse en obxecto de investigación para os estudos culturais e outros campos relacionados, coa súa importancia sendo lexitimada pola crecente literatura explorando distintas cuestións, entre estas, a tensión entre narratología e ludoloxía ao abordar como funcionan os videoxogos ou como as persoas interactúan con estes. Ao mesmo tempo, que os videoxogos se convertiran nunha forma cultural relevante tamén motivou a súa adaptación a diferentes medios, como é o caso da saga de películas Resident Evil (2002), baseada no videoxogo homónimo. Estas adaptacións suscitan análises intermediais que ilustran as múltiples relacións mantidas entre diferentes medios e a súas capacidades de modificar outros medios. Con este fin, o estudo examinará a serie de televisión The Last of Us (2023), baseada no videoxogo homónimo (2013), como un exemplo de “remediación inversa”, mostrando as formas nas que os seus creadores empregaron técnicas cinematográficas para imitar o medio dos videoxogos. Con este propósito, a análise utilizará un marco teórico que se desenvolve ao longo de dous eixos principais: teorías sobre intermedialidade (Bolter e Grusin, [1999]; Rajewsky, [2005]) e estudos recentes sobre a adaptación de videoxogos (Newman, [2004]; Flanagan [2017]). Por tanto, esta disertación dividirase en dúas seccións principais correspondentes ao marco teórico e á análise do obxecto de estudo, respectivamente. A primeira sección ocuparase de explicar os principais conceptos de “remediación” e “intermedialidade” para pasar a unha exploración das teorías contemporáneas que abordan a adaptación de videoxogos. Por último, a segunda parte dedicarase a examinar a serie de televisión creada por Craig Mazin e Neil Druckmann, valéndose do marco teórico para demostrar como a serie aproveita recursos cinematográficos co obxectivo de imitar as características dos videoxogos.
Dirección
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
A parodia na poesía de Quevedo: estudo de tres tópicos literarios
Autoría
L.L.F.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
L.L.F.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 10:30
15.07.2025 10:30
Resumo
O presente traballo analiza a parodia literaria na poesía de Francisco de Quevedo, un asunto que ocupa un lugar central na súa produción poética. É ben sabido que Quevedo, unha das figuras mais emblemáticas do Século de Ouro, sobresaíu pola súa mestría no manexo da linguaxe como instrumento de crítica e parodia. Dada a importancia da vertente paródica na súa literatura, e pola diversidade de tradicións literarias, xéneros e tópicos parodiados, este TFG axustará o seu obxectivo de estudo a unha das súas múltiples facetas, a parodia duns tópicos literarios concretos: vida retirada, miseria hominis e tempus fugit. Neste sentido, delimitará un corpus reducido pero representativo de poemas, que permita unha análise literaria máis detallada e conclusións máis significativas. A selección específica de poemas centrarase nas composición publicadas na sexta musa do Parnaso español (1648), Talía, dedicada á produción satírico-burlesca. O estudo tomará como referencia principal a edición máis recente da lírica quevedesca, de Alfonso Rey e María José Alonso (2021), que recupera a orde das edicións póstumas de 1648 e 1670, presumiblemente deseñada polo propio autor: Poesía completa de Francisco de Quevedo. Así mesmo, terase en conta a anotación filolóxica de Ignacio Arellano na súa edición de 2020. Finalmente, manexarase unha extensa bibliografía secundaria, que permitirá contextualizar e afondar nos aspectos clave para a interpretación dos textos seleccionados.
O presente traballo analiza a parodia literaria na poesía de Francisco de Quevedo, un asunto que ocupa un lugar central na súa produción poética. É ben sabido que Quevedo, unha das figuras mais emblemáticas do Século de Ouro, sobresaíu pola súa mestría no manexo da linguaxe como instrumento de crítica e parodia. Dada a importancia da vertente paródica na súa literatura, e pola diversidade de tradicións literarias, xéneros e tópicos parodiados, este TFG axustará o seu obxectivo de estudo a unha das súas múltiples facetas, a parodia duns tópicos literarios concretos: vida retirada, miseria hominis e tempus fugit. Neste sentido, delimitará un corpus reducido pero representativo de poemas, que permita unha análise literaria máis detallada e conclusións máis significativas. A selección específica de poemas centrarase nas composición publicadas na sexta musa do Parnaso español (1648), Talía, dedicada á produción satírico-burlesca. O estudo tomará como referencia principal a edición máis recente da lírica quevedesca, de Alfonso Rey e María José Alonso (2021), que recupera a orde das edicións póstumas de 1648 e 1670, presumiblemente deseñada polo propio autor: Poesía completa de Francisco de Quevedo. Así mesmo, terase en conta a anotación filolóxica de Ignacio Arellano na súa edición de 2020. Finalmente, manexarase unha extensa bibliografía secundaria, que permitirá contextualizar e afondar nos aspectos clave para a interpretación dos textos seleccionados.
Dirección
ALONSO VELOSO, MARIA JOSE (Titoría)
ALONSO VELOSO, MARIA JOSE (Titoría)
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
Inocencia, Experiencia e Ideoloxía: William Blake
Autoría
M.U.L.G.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
M.U.L.G.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
14.07.2025 12:00
14.07.2025 12:00
Resumo
Este traballo de fin de grao explora como Songs of Innocence and of Experience de William Blake articula as formas nas que as estruturas simbólicas e os constructos ideolóxicos modelan a percepción humana e a identidade. Baseándose nas teorías de Louis Althusser, Jacques Lacan e Slavoj Zizek, este estudo examinará como a poesía de Blake se envolve ca complexa interacción entre ideoloxía, identidade e realidade. Althusser argumenta que a ideoloxía non só reflicte un conxunto de crenzas, senón que tamén moldea activamente a comprensión que os individuos teñen de si mesmos e do seu mundo, poñéndoos en posicións de suxeito. En Songs of Innocence, as estruturas simbólicas presentadas en poemas como “The Lamb” funcionan como marcos ideolóxicos que ofrecen unha visión simplificada e reconfortante do mundo, invitando ós individuos a identificarse cunha visión idealizada e harmoniosa da realidade e a ocupar o seu lugar nela. A teoría do “estadio do espello” de Lacan e a formación do “eu” tamén son relevantes neste contexto. Para Lacan, o desenvolvemento do “eu” está intrínsecamente modelado polas ordes do imaxinario e do simbólico. A inocencia representada nos poemas de Blake representa este tipo de identidade fráxil e idealizada que, coma o espello lacaniano, é tanto un reflexo coma unha distorsión da realidade subxacente. En Songs of Experience, Blake rompe con esta visión idealizada da inocencia, revelando as contradicións e complexidades da vida, e expondo a opresión e explotación dos débiles, dos pobres e dos desposuídos. Poemas como “The Tyger” e “The Chimney Sweeper” (de Songs of Experience) amosan os aspectos máis escuros e perturbadores da realidade, ofrecendo unha crítica de como a inocencia simbólica funciona para ocultar a desigualdade social, a explotación e as contradicións morais. O movemento de Blake entre inocencia e experiencia pon de manifesto as limitacións dos Ideological State Apparatusses (ISAs), mostrando que, aínda que proporcionan unha sensación reconfortante de coherencia e identidade, son incompletos e nunca poderán dar conta de todas as complexidades do mundo (baseándose no misticismo europeo, Blake defendía que no universo coexisten “contrarios” ou “opostos” que ningún sistema pode reconciliar no presente). Ó contrastar a inocencia ca experiencia, Blake fomenta unha reflexión crítica sobre como os ISAs modelan tanto a subxectividade individual coma a identidade colectiva. A súa obra invita aos lectores a cuestionar estes marcos ideolóxicos, revelando como operan non só para estruturar a sociedade, senón tamén para moldear a propia identidade do individuo como suxeito obediente dun sistema social inxusto.
Este traballo de fin de grao explora como Songs of Innocence and of Experience de William Blake articula as formas nas que as estruturas simbólicas e os constructos ideolóxicos modelan a percepción humana e a identidade. Baseándose nas teorías de Louis Althusser, Jacques Lacan e Slavoj Zizek, este estudo examinará como a poesía de Blake se envolve ca complexa interacción entre ideoloxía, identidade e realidade. Althusser argumenta que a ideoloxía non só reflicte un conxunto de crenzas, senón que tamén moldea activamente a comprensión que os individuos teñen de si mesmos e do seu mundo, poñéndoos en posicións de suxeito. En Songs of Innocence, as estruturas simbólicas presentadas en poemas como “The Lamb” funcionan como marcos ideolóxicos que ofrecen unha visión simplificada e reconfortante do mundo, invitando ós individuos a identificarse cunha visión idealizada e harmoniosa da realidade e a ocupar o seu lugar nela. A teoría do “estadio do espello” de Lacan e a formación do “eu” tamén son relevantes neste contexto. Para Lacan, o desenvolvemento do “eu” está intrínsecamente modelado polas ordes do imaxinario e do simbólico. A inocencia representada nos poemas de Blake representa este tipo de identidade fráxil e idealizada que, coma o espello lacaniano, é tanto un reflexo coma unha distorsión da realidade subxacente. En Songs of Experience, Blake rompe con esta visión idealizada da inocencia, revelando as contradicións e complexidades da vida, e expondo a opresión e explotación dos débiles, dos pobres e dos desposuídos. Poemas como “The Tyger” e “The Chimney Sweeper” (de Songs of Experience) amosan os aspectos máis escuros e perturbadores da realidade, ofrecendo unha crítica de como a inocencia simbólica funciona para ocultar a desigualdade social, a explotación e as contradicións morais. O movemento de Blake entre inocencia e experiencia pon de manifesto as limitacións dos Ideological State Apparatusses (ISAs), mostrando que, aínda que proporcionan unha sensación reconfortante de coherencia e identidade, son incompletos e nunca poderán dar conta de todas as complexidades do mundo (baseándose no misticismo europeo, Blake defendía que no universo coexisten “contrarios” ou “opostos” que ningún sistema pode reconciliar no presente). Ó contrastar a inocencia ca experiencia, Blake fomenta unha reflexión crítica sobre como os ISAs modelan tanto a subxectividade individual coma a identidade colectiva. A súa obra invita aos lectores a cuestionar estes marcos ideolóxicos, revelando como operan non só para estruturar a sociedade, senón tamén para moldear a propia identidade do individuo como suxeito obediente dun sistema social inxusto.
Dirección
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
Tribunal
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
Amor, maxia e autonomía: o rol das mulleres na mitoloxía irlandesa
Autoría
L.M.B.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
L.M.B.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 11:00
15.07.2025 11:00
Resumo
Os mitos e as lendas sempre xogaron un papel primordial á hora de configurar a historia e cultura, e as Illas Británicas presentan un vibrante patrimonio mitolóxico. Irlanda, en particular, é unha terra profundamente marcada polo folclore, onde as lendas continuan a resoar hoxe en día. Porén, o papel das mulleres foi habitualmente eclipsado polas figuras masculinas, deixando de lado a súa importancia e contribucións ás lendas. Esta tese ten como obxectivo proporcionar un exame en profundidade das figuras máis relevantes da mitoloxía irlandesa a través dunha análise comparativa / contrastiva para demostrar os paralelismos e diferencias entre figuras como Cú Chulainn e Morrígan, que serven para ilustrar a división de xénero no que respecta ao tema do heroísmo, prestando especial atención ás figuras femininas. Mediante este enfoque, pretendo poñer de manifesto a influencia da autoridade e autonomía femininas, a maxia e os diferentes dominios asociados co xénero, ademais de temas como a concepción de xénero do amor e da traición en figuras como a da raíña Medb. A través da análise destes mitos, tamén presentarei os factores subxacentes que contribuíron á creación de certos arquetipos, como as diferentes representacións dos roles das mulleres, ofrecendo deste xeito unha visión da cultura celta e as costumes que axudaron a crear estes mitos. A metodoloxía usada para lograr estes obxectivos está baseada na lectura detallada das principais fontes bibliográficas, tales como Lebor Gabála Érenn (Libro das Invasións, século XI) e Early Irish Myths and Sagas, un libro editado e traducido por Jeffrey Gantz en 1981 que recopila unha colección de mitos extraídos de manuscriptos mediavais irlandeses escritos por primeira vez no século VIII d.C.
Os mitos e as lendas sempre xogaron un papel primordial á hora de configurar a historia e cultura, e as Illas Británicas presentan un vibrante patrimonio mitolóxico. Irlanda, en particular, é unha terra profundamente marcada polo folclore, onde as lendas continuan a resoar hoxe en día. Porén, o papel das mulleres foi habitualmente eclipsado polas figuras masculinas, deixando de lado a súa importancia e contribucións ás lendas. Esta tese ten como obxectivo proporcionar un exame en profundidade das figuras máis relevantes da mitoloxía irlandesa a través dunha análise comparativa / contrastiva para demostrar os paralelismos e diferencias entre figuras como Cú Chulainn e Morrígan, que serven para ilustrar a división de xénero no que respecta ao tema do heroísmo, prestando especial atención ás figuras femininas. Mediante este enfoque, pretendo poñer de manifesto a influencia da autoridade e autonomía femininas, a maxia e os diferentes dominios asociados co xénero, ademais de temas como a concepción de xénero do amor e da traición en figuras como a da raíña Medb. A través da análise destes mitos, tamén presentarei os factores subxacentes que contribuíron á creación de certos arquetipos, como as diferentes representacións dos roles das mulleres, ofrecendo deste xeito unha visión da cultura celta e as costumes que axudaron a crear estes mitos. A metodoloxía usada para lograr estes obxectivos está baseada na lectura detallada das principais fontes bibliográficas, tales como Lebor Gabála Érenn (Libro das Invasións, século XI) e Early Irish Myths and Sagas, un libro editado e traducido por Jeffrey Gantz en 1981 que recopila unha colección de mitos extraídos de manuscriptos mediavais irlandeses escritos por primeira vez no século VIII d.C.
Dirección
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
Thomas Hardy e o Cambio de Século: Da Tradición e o Realismo á Modernidade e o Modernismo en Jude o Escuro
Autoría
A.M.D.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.M.D.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 11:15
15.07.2025 11:15
Resumo
O presente estudo analiza a Thomas Hardy como exemplo fundamental dos novelistas do Cambio de Século, prestando atención tanto aos intereses temáticos como ás técnicas formais da súa obra. O obxectivo principal desta investigación é mostrar como as tradicións rurais na Inglaterra vitoriana -como as reunións comunitarias, e outros costumes agrícolas e relixiosos- foron esenciais para a construción da identidade rural no seu momento, ao fomentar a cohesión social e o sentido de pertenza. Con todo, estas tradicións fóronse desgastando pouco a pouco debido ás forzas da modernización, especialmente por mor da industrialización e os cambios nos valores sociais, tal como se representa en Jude o Escuro (1895) e noutras novelas de Hardy, como O Regreso do Nativo (1878) e Baixo a Árbore do Bosque (1872). Mediante a análise literaria, este traballo céntrase en como a modernidade supuxo unha ameaza para as devanditas tradicións, explorando a visión nostálxica, aínda que non idealizada, que Hardy ofrece da vida rural. A ficción realista de Hardy retrata unha sociedade en transformación, ilustrando tanto as súas oportunidades como as súas consecuencias nocivas para as comunidades tradicionais e o seu patrimonio cultural, e as tensións co progreso industrial que conduciron ao colapso de estruturas sociais de longa data. A súa orixe en Dorset influíu na súa representación da vida rural, sendo a súa rexión ficticia de Wessex un símbolo de tradicións en declive. Analizando a perspectiva de Hardy en Jude o Escuro (1895), este traballo examina como o autor describe a fragmentación das comunidades e os seus valores tradicionais, e o illamento dos individuos. En última instancia, esta investigación sostén que o patrimonio rural funcionou tanto como un medio para preservar a identidade, como para resistir a modernización, recoñecendo ao mesmo tempo que o progreso é inevitable. O segundo eixo principal deste estudo é identificar a combinación, na ficción de Hardy, de técnicas realistas propias do século XIX con outros recursos formais que evidencian a súa condición de escritor pioneiro do Modernismo. En consecuencia, proponse estudar a Thomas Hardy como un autor británico do Cambio de Século, abordando tanto os elementos temáticos como os formais en Jude o Escuro (1895).
O presente estudo analiza a Thomas Hardy como exemplo fundamental dos novelistas do Cambio de Século, prestando atención tanto aos intereses temáticos como ás técnicas formais da súa obra. O obxectivo principal desta investigación é mostrar como as tradicións rurais na Inglaterra vitoriana -como as reunións comunitarias, e outros costumes agrícolas e relixiosos- foron esenciais para a construción da identidade rural no seu momento, ao fomentar a cohesión social e o sentido de pertenza. Con todo, estas tradicións fóronse desgastando pouco a pouco debido ás forzas da modernización, especialmente por mor da industrialización e os cambios nos valores sociais, tal como se representa en Jude o Escuro (1895) e noutras novelas de Hardy, como O Regreso do Nativo (1878) e Baixo a Árbore do Bosque (1872). Mediante a análise literaria, este traballo céntrase en como a modernidade supuxo unha ameaza para as devanditas tradicións, explorando a visión nostálxica, aínda que non idealizada, que Hardy ofrece da vida rural. A ficción realista de Hardy retrata unha sociedade en transformación, ilustrando tanto as súas oportunidades como as súas consecuencias nocivas para as comunidades tradicionais e o seu patrimonio cultural, e as tensións co progreso industrial que conduciron ao colapso de estruturas sociais de longa data. A súa orixe en Dorset influíu na súa representación da vida rural, sendo a súa rexión ficticia de Wessex un símbolo de tradicións en declive. Analizando a perspectiva de Hardy en Jude o Escuro (1895), este traballo examina como o autor describe a fragmentación das comunidades e os seus valores tradicionais, e o illamento dos individuos. En última instancia, esta investigación sostén que o patrimonio rural funcionou tanto como un medio para preservar a identidade, como para resistir a modernización, recoñecendo ao mesmo tempo que o progreso é inevitable. O segundo eixo principal deste estudo é identificar a combinación, na ficción de Hardy, de técnicas realistas propias do século XIX con outros recursos formais que evidencian a súa condición de escritor pioneiro do Modernismo. En consecuencia, proponse estudar a Thomas Hardy como un autor británico do Cambio de Século, abordando tanto os elementos temáticos como os formais en Jude o Escuro (1895).
Dirección
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
Tribunal
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
The Green Road, Anne Enright: Unha reflexión sonora sobre o benestar físico e mental das mulleres
Autoría
C.M.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
C.M.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 10:00
17.07.2025 10:00
Resumo
Anne Enright é unha das autoras máis brillantes e influentes da literatura irlandesa contemporánea, e a súa contribución ás letras irlandesas foi recoñecida con numerosos premios e distincións, como o seu nomeamento como primeira Laureada de Ficción Irlandesa. É autora de oito novelas, sendo The Gathering (2007) unha das máis coñecidas. Nesta obra, Enright aborda as complexidades da vida familiar, un tema que xa tratara anteriormente e que segue aparecendo de maneira recorrente na súa narrativa. O presente estudo céntrase na novela The Green Road (2015), tamén centrada nas dinámicas familiares, e probablemente a obra máis interesante da autora tanto dende un punto de vista temático como formal. A novela narra a historia dos membros dunha familia irlandesa, os Madigan, dende os anos oitenta ata os primeiros anos do século XXI. Así, a narración ofrece unha reflexión moi interesante sobre os cambios que experimentou a sociedade irlandesa nas últimas décadas. O noso obxectivo é centrarnos no tratamento das cuestións de xénero na novela, prestando especial atención ás protagonistas femininas e analizando como Enright reflexiona de xeito profundo sobre a condición e as circunstancias das mulleres. Polo tanto, pretendemos demostrar como a autora trata temas como o envellecemento feminino, a discapacidade, a maternidade e o matrimonio, entre outros. Ademais, o noso estudo ilustra como o foco de Enright no corpo feminino, un tema tradicionalmente evitado na literatura, evidencia a súa fonda preocupación polo benestar físico e mental das mulleres.
Anne Enright é unha das autoras máis brillantes e influentes da literatura irlandesa contemporánea, e a súa contribución ás letras irlandesas foi recoñecida con numerosos premios e distincións, como o seu nomeamento como primeira Laureada de Ficción Irlandesa. É autora de oito novelas, sendo The Gathering (2007) unha das máis coñecidas. Nesta obra, Enright aborda as complexidades da vida familiar, un tema que xa tratara anteriormente e que segue aparecendo de maneira recorrente na súa narrativa. O presente estudo céntrase na novela The Green Road (2015), tamén centrada nas dinámicas familiares, e probablemente a obra máis interesante da autora tanto dende un punto de vista temático como formal. A novela narra a historia dos membros dunha familia irlandesa, os Madigan, dende os anos oitenta ata os primeiros anos do século XXI. Así, a narración ofrece unha reflexión moi interesante sobre os cambios que experimentou a sociedade irlandesa nas últimas décadas. O noso obxectivo é centrarnos no tratamento das cuestións de xénero na novela, prestando especial atención ás protagonistas femininas e analizando como Enright reflexiona de xeito profundo sobre a condición e as circunstancias das mulleres. Polo tanto, pretendemos demostrar como a autora trata temas como o envellecemento feminino, a discapacidade, a maternidade e o matrimonio, entre outros. Ademais, o noso estudo ilustra como o foco de Enright no corpo feminino, un tema tradicionalmente evitado na literatura, evidencia a súa fonda preocupación polo benestar físico e mental das mulleres.
Dirección
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
Tribunal
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titor do alumno)
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titor do alumno)
A camiñización dos territorios locais na Galiza e a súa incidencia na paisaxe lingüística e na cultura: os casos de Padrón e Ames.
Autoría
D.M.V.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
D.M.V.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 12:45
17.07.2025 12:45
Resumo
Este traballo aborda a narrativa do Camiño de Santiago e mais aspectos culturais, socioeconómicos e políticos que levaron á camiñización dos territorios locais na Galiza e a súa incidencia na paisaxe lingüística e na vida cultural das comunidades en foco. Concretamente, profundízase no impacto do Camiño Portugués en dous concellos galegos: Padrón e Ames. Trata da incidencia desa camiñización na comunidade local e a relación que esta ten cos peregrinos que visitan estes lugares, en dimensións lingüísticas e culturais para determinar o papel que o galego e a cultura galegas ocupan na realidade comunitaria actual en virtude deste novo fenómeno. O termo cultura nesta investigación ten un significado referido á maneira que teñen as persoas e as comunidades de organizar as súas vidas e intervir no mundo. Centrareime na época recente dos dous concellos xa nomeados nun período de tempo que abrangue dende a década dos noventa, inicio dos plans Xacobeos, do século XX ata a actualidade. A chamada camiñización é todo aquilo que comprende as diversas modificacións e innovacións que se foron orixinando ao longo do tempo nas comunidades locais afectadas pola influencia do Camiño, nas súas diversas dimensións. Para iso, será preciso formular ideas sobre como as comunidades funcionan para logo contemplar como se relacionan a elaboración e a transmisión de ideas sobre os dous concellos. A través de narrativas e distintos produtos culturais, ademais de observacións presenciais, analízase en que medida e ata que punto estes cambios afectan o territorio local e as persoas residentes deste mesmo.
Este traballo aborda a narrativa do Camiño de Santiago e mais aspectos culturais, socioeconómicos e políticos que levaron á camiñización dos territorios locais na Galiza e a súa incidencia na paisaxe lingüística e na vida cultural das comunidades en foco. Concretamente, profundízase no impacto do Camiño Portugués en dous concellos galegos: Padrón e Ames. Trata da incidencia desa camiñización na comunidade local e a relación que esta ten cos peregrinos que visitan estes lugares, en dimensións lingüísticas e culturais para determinar o papel que o galego e a cultura galegas ocupan na realidade comunitaria actual en virtude deste novo fenómeno. O termo cultura nesta investigación ten un significado referido á maneira que teñen as persoas e as comunidades de organizar as súas vidas e intervir no mundo. Centrareime na época recente dos dous concellos xa nomeados nun período de tempo que abrangue dende a década dos noventa, inicio dos plans Xacobeos, do século XX ata a actualidade. A chamada camiñización é todo aquilo que comprende as diversas modificacións e innovacións que se foron orixinando ao longo do tempo nas comunidades locais afectadas pola influencia do Camiño, nas súas diversas dimensións. Para iso, será preciso formular ideas sobre como as comunidades funcionan para logo contemplar como se relacionan a elaboración e a transmisión de ideas sobre os dous concellos. A través de narrativas e distintos produtos culturais, ademais de observacións presenciais, analízase en que medida e ata que punto estes cambios afectan o territorio local e as persoas residentes deste mesmo.
Dirección
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
Identidades de fronteira actitudes e percepcións lingüísticas de galegos e portugueses na raia húmida
Autoría
A.M.G.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
A.M.G.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 11:45
17.07.2025 11:45
Resumo
Este traballo propón unha investigación sobre as actitudes e percepcións lingüísticas que agroman nos discursos dos falantes da raia húmida de ambas as nacionalidades. Procurarase inquirir como é que esas percepcións reflicten a existencia dunha identidade compartida, semellante, ou de dúas identidades diferenciadas e mesmo contrapostas, a partir de dúas linguas próximas mais distintas. Así mesmo, procúrase identificar aqueles trazos que os falantes consideren comúns a ambos lados da fronteira e cales son privativos a esa zona, co fin de conseguir tirar unhas consideracións globais respecto da comunidade e da lingua de ambos os lados da raia e determinar se se perciben como unha comunidade unitaria ou como outros fronteirizos. Empregarase unha metodoloxía mixta baseada en enquisas semidirixidas, realizadas en catro aldeas raianas: dúas na comarca do Baixo Miño (Galiza), e dúas no distrito de Viana do Castelo (Portugal). En ambos os dous puntos de cada lado escolleranse informantes que habiten tanto nas proximidades da fronteira como a certa distancia dela, co obxectivo de observar se o grao de contacto inflúe nas percepcións sobre a lingua e identidade do outro lado lo Miño. Deséxase conseguir unha visión xeral dos prexuízos avaliativos e percepcións que os falantes constrúen en relación ao seu xeolecto. Os seus testemuños serán un espello da noción da comunidade veciña e do tipo de relacións existentes. Ademais, recompilarase información sociodemográfica para interpretar se estas relacións explicas os prexuízos. Os resultados esperados permitirán obter unha visión máis comprensiva das relacións das comunidades galega e miñota a través da fronteira máis de trinta anos despois de que a fronteira desaparecese co acordo de Schengen. Concretamente, espérase analizar dunha maneira crítica os efectos desa comunicación a través da raia antes e despois dese acordo, a persistencia ou non da fronteira e dos efectos asociados a ela, desde o punto de vista lingüístico e identitario.
Este traballo propón unha investigación sobre as actitudes e percepcións lingüísticas que agroman nos discursos dos falantes da raia húmida de ambas as nacionalidades. Procurarase inquirir como é que esas percepcións reflicten a existencia dunha identidade compartida, semellante, ou de dúas identidades diferenciadas e mesmo contrapostas, a partir de dúas linguas próximas mais distintas. Así mesmo, procúrase identificar aqueles trazos que os falantes consideren comúns a ambos lados da fronteira e cales son privativos a esa zona, co fin de conseguir tirar unhas consideracións globais respecto da comunidade e da lingua de ambos os lados da raia e determinar se se perciben como unha comunidade unitaria ou como outros fronteirizos. Empregarase unha metodoloxía mixta baseada en enquisas semidirixidas, realizadas en catro aldeas raianas: dúas na comarca do Baixo Miño (Galiza), e dúas no distrito de Viana do Castelo (Portugal). En ambos os dous puntos de cada lado escolleranse informantes que habiten tanto nas proximidades da fronteira como a certa distancia dela, co obxectivo de observar se o grao de contacto inflúe nas percepcións sobre a lingua e identidade do outro lado lo Miño. Deséxase conseguir unha visión xeral dos prexuízos avaliativos e percepcións que os falantes constrúen en relación ao seu xeolecto. Os seus testemuños serán un espello da noción da comunidade veciña e do tipo de relacións existentes. Ademais, recompilarase información sociodemográfica para interpretar se estas relacións explicas os prexuízos. Os resultados esperados permitirán obter unha visión máis comprensiva das relacións das comunidades galega e miñota a través da fronteira máis de trinta anos despois de que a fronteira desaparecese co acordo de Schengen. Concretamente, espérase analizar dunha maneira crítica os efectos desa comunicación a través da raia antes e despois dese acordo, a persistencia ou non da fronteira e dos efectos asociados a ela, desde o punto de vista lingüístico e identitario.
Dirección
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
“Deixome levar facilmente”: Northanger Abbey de Jane Austen e The Turn of the Screw de Henry James como parodias da heroína gótica
Autoría
T.M.T.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
T.M.T.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
14.07.2025 10:00
14.07.2025 10:00
Resumo
O obxectivo deste Traballo de Fin de Grao é demostrar que Northanger Abbey de Jane Austen e The Turn of the Screw de Henry James funcionan como parodias do xénero gótico, cos seus personaxes principais representando unha versión paródica do prototipo de heroína gótica. O estudo ten tres obxectivos principais. En primeiro lugar, demostrar que tanto Northanger Abbey como The Turn of the Screw poden ser lidas como parodias góticas e identificar as convencións góticas relacionadas con como se retrata á heroína nas dúas novelas; en segundo lugar, examinar como cada autor emprega a parodia como unha estratexia narrativa para interactuar con convencións góticas, así como determinar se cada novela alíñase coa forma de parodia gótica didáctica ou autotélica; e, en terceiro lugar, contribuír a unha comprensión crítica da parodia da heroína gótica a través de dúas obras literarias de diferentes momentos históricos. Para levar a cabo este estudo, a metodoloxía baséase nunha lectura atenta de ambas as novelas apoiada en estudos críticos sobre o xénero gótico e teorizacións sobre a natureza da parodia. A tese estará dividida en tres capítulos. O primeiro céntrase no xénero gótico: a súa orixe, evolución e características, con especial atención ao chamado “gótico feminino”; o segundo aborda o concepto de “parodia”, non só problematizándolo, senón tamén explorando como opera dentro da novela e do xénero gótico; e, por último, o terceiro capítulo ofrece unha análise en profundidade de Northanger Abbey e The Turn of the Screw como parodias do xénero gótico e da heroína gótica.
O obxectivo deste Traballo de Fin de Grao é demostrar que Northanger Abbey de Jane Austen e The Turn of the Screw de Henry James funcionan como parodias do xénero gótico, cos seus personaxes principais representando unha versión paródica do prototipo de heroína gótica. O estudo ten tres obxectivos principais. En primeiro lugar, demostrar que tanto Northanger Abbey como The Turn of the Screw poden ser lidas como parodias góticas e identificar as convencións góticas relacionadas con como se retrata á heroína nas dúas novelas; en segundo lugar, examinar como cada autor emprega a parodia como unha estratexia narrativa para interactuar con convencións góticas, así como determinar se cada novela alíñase coa forma de parodia gótica didáctica ou autotélica; e, en terceiro lugar, contribuír a unha comprensión crítica da parodia da heroína gótica a través de dúas obras literarias de diferentes momentos históricos. Para levar a cabo este estudo, a metodoloxía baséase nunha lectura atenta de ambas as novelas apoiada en estudos críticos sobre o xénero gótico e teorizacións sobre a natureza da parodia. A tese estará dividida en tres capítulos. O primeiro céntrase no xénero gótico: a súa orixe, evolución e características, con especial atención ao chamado “gótico feminino”; o segundo aborda o concepto de “parodia”, non só problematizándolo, senón tamén explorando como opera dentro da novela e do xénero gótico; e, por último, o terceiro capítulo ofrece unha análise en profundidade de Northanger Abbey e The Turn of the Screw como parodias do xénero gótico e da heroína gótica.
Dirección
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Pereira Ares, Noemí (Titoría)
Tribunal
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
Tradición e modernidade no Teatro de máscaras de Ramón Otero Pedrayo.
Autoría
A.M.G.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
A.M.G.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
14.07.2025 10:00
14.07.2025 10:00
Resumo
O teatro de máscaras de Ramón Otero Pedrayo formaba parte do plan de anovar a escena teatral, concibido ao longo da República e impulsado por Castelao. Estas pezas oterianas mantivéronse inéditas ata o ano 1975. Esta obra integrase no denominado Teatro Da Arte, entendido coma unha expresión teatral que transcende as convencións realistas e naturalistas, polo que o teatro debía adentrarse nun ámbito máis simbólico e poético e tiña que ser unha manifestación artística que explorase as profundidades da alma humana empregando símbolos, metáforas e elementos estilizados para transmitir significados máis aló da mera representación da realidade. No contexto do Teatro de máscaras, Otero emprega este enfoque para explorar a identidade cultural galega e os temas universais, a través dun prisma simbólico e poético. As máscaras nas súas obras non son soamente elementos físicos, senón tamén símbolos cheos de significado que representan diferentes aspectos da condición humana e da sociedade. A través de elementos como as máscaras, a música e a danza, a literatura popular, o tratamento dos estamentos das clases sociais, Otero Pedrayo explora a complexa interacción entre a tradición arraigada e a incipiente modernidade na sociedade galega do século XX. Neste traballo, adentrarémonos no universo simbólico da obra, analizando como estas representacións alegóricas reflicten a coexistencia de dous mundos en constante diálogo: o tradicional e o contemporáneo.
O teatro de máscaras de Ramón Otero Pedrayo formaba parte do plan de anovar a escena teatral, concibido ao longo da República e impulsado por Castelao. Estas pezas oterianas mantivéronse inéditas ata o ano 1975. Esta obra integrase no denominado Teatro Da Arte, entendido coma unha expresión teatral que transcende as convencións realistas e naturalistas, polo que o teatro debía adentrarse nun ámbito máis simbólico e poético e tiña que ser unha manifestación artística que explorase as profundidades da alma humana empregando símbolos, metáforas e elementos estilizados para transmitir significados máis aló da mera representación da realidade. No contexto do Teatro de máscaras, Otero emprega este enfoque para explorar a identidade cultural galega e os temas universais, a través dun prisma simbólico e poético. As máscaras nas súas obras non son soamente elementos físicos, senón tamén símbolos cheos de significado que representan diferentes aspectos da condición humana e da sociedade. A través de elementos como as máscaras, a música e a danza, a literatura popular, o tratamento dos estamentos das clases sociais, Otero Pedrayo explora a complexa interacción entre a tradición arraigada e a incipiente modernidade na sociedade galega do século XX. Neste traballo, adentrarémonos no universo simbólico da obra, analizando como estas representacións alegóricas reflicten a coexistencia de dous mundos en constante diálogo: o tradicional e o contemporáneo.
Dirección
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titoría)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titoría)
Tribunal
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titor do alumno)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titor do alumno)
Aprendizaxe do FLE a través da gamificación: un xogo interactivo sobre París
Autoría
S.M.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
S.M.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 10:15
15.07.2025 10:15
Resumo
A ensinanza do francés como lingua estranxeira (FLE) require metodoloxías motivadoras, innovadoras e dinámicas para atraer a atención dos estudantes e adaptarse ao mundo globalizado actual. Vivimos nunha sociedade en constante transformación, marcada polas novas tecnoloxías e a estimulación continua das redes sociais. Isto dificulta o traballo dos profesores, que teñen dificultades para manter a atención e o interese dos alumnos. Este traballo de fin de grao presenta unha proposta didáctica baseada nun xogo interactivo arredor da cidade de París, que integra a gamificación e os elementos culturais francófonos. A través da identificación de monumentos e lugares simbólicos da Cidade da Luz, o xogo pretende reforzar a estimulación dos estudantes, así como as súas competencias lingüísticas, comunicativas e culturais. Os participantes deberán completar, en grupo, tarefas significativas dirixidas ás catro competencias do CECRL (Cadro Europeo Común de Referencia para as Linguas): recepción, produción, interacción e mediación, concibidas para un nivel B1. Para comprobar os coñecementos, este xogo conta cunha avaliación progresiva, a través de rúbricas en grupo, cuestionarios interactivos de tipo Kahoot e unha autoavaliación final. A metodoloxía adoptada repousa no aprendizaxe por tarefas e o enfoque baseado na acción, centrado en actividades auténticas que simulan situacións da vida real. Hai igualmente referencias á pedagoxía inmersiva, que subliña a importancia dos elementos culturais na ensinanza das linguas. Os resultados esperados son unha mellora dos coñecementos lingüísticos e culturais, así como un fortalecemento da motivación e da participación dos estudantes.
A ensinanza do francés como lingua estranxeira (FLE) require metodoloxías motivadoras, innovadoras e dinámicas para atraer a atención dos estudantes e adaptarse ao mundo globalizado actual. Vivimos nunha sociedade en constante transformación, marcada polas novas tecnoloxías e a estimulación continua das redes sociais. Isto dificulta o traballo dos profesores, que teñen dificultades para manter a atención e o interese dos alumnos. Este traballo de fin de grao presenta unha proposta didáctica baseada nun xogo interactivo arredor da cidade de París, que integra a gamificación e os elementos culturais francófonos. A través da identificación de monumentos e lugares simbólicos da Cidade da Luz, o xogo pretende reforzar a estimulación dos estudantes, así como as súas competencias lingüísticas, comunicativas e culturais. Os participantes deberán completar, en grupo, tarefas significativas dirixidas ás catro competencias do CECRL (Cadro Europeo Común de Referencia para as Linguas): recepción, produción, interacción e mediación, concibidas para un nivel B1. Para comprobar os coñecementos, este xogo conta cunha avaliación progresiva, a través de rúbricas en grupo, cuestionarios interactivos de tipo Kahoot e unha autoavaliación final. A metodoloxía adoptada repousa no aprendizaxe por tarefas e o enfoque baseado na acción, centrado en actividades auténticas que simulan situacións da vida real. Hai igualmente referencias á pedagoxía inmersiva, que subliña a importancia dos elementos culturais na ensinanza das linguas. Os resultados esperados son unha mellora dos coñecementos lingüísticos e culturais, así como un fortalecemento da motivación e da participación dos estudantes.
Dirección
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
O mar na narrativa galega do século XX
Autoría
C.M.C.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
C.M.C.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
16.07.2025 10:30
16.07.2025 10:30
Resumo
O mar é un elemento fundamental na literatura, identidade cultural, vida cotiá e economía galegas: actividades como a pesca, o marisqueo e a emigración marcaron a súa historia. Por outra banda, nun sentido máis cultural, o mar sempre tivo un significado simbólico profundo relacionado co perpetuo e co constante. Este traballo ofrece unha lectura literaria deste elemento a través dunha visión antropolóxica e cultural da relación histórica e emocional deste co pobo galego. Comeza cunha exposición da presenza do mar na narrativa galega, seguida da enunciación dos obxectivos propostos, a metodoloxía empregada e os recursos consultados. No marco teórico, exponse o contexto histórico, cultural e literario no que Galicia se atopa no século XX, e as principais correntes e xeracións literarias que o acompañan. Tamén se estuda o mar como parte do estilo de vida dos galegos, o oficio mariñeiro, a paisaxe, as tradicións e a súa simboloxía cultural. Seguidamente, realízase unha análise ampla do papel do mar na narrativa galega do século XX como elemento social, económico e cultural e como símbolo, personaxe e paisaxe a través da examinación dun corpus de obras significativas da historia da narrativa galega.
O mar é un elemento fundamental na literatura, identidade cultural, vida cotiá e economía galegas: actividades como a pesca, o marisqueo e a emigración marcaron a súa historia. Por outra banda, nun sentido máis cultural, o mar sempre tivo un significado simbólico profundo relacionado co perpetuo e co constante. Este traballo ofrece unha lectura literaria deste elemento a través dunha visión antropolóxica e cultural da relación histórica e emocional deste co pobo galego. Comeza cunha exposición da presenza do mar na narrativa galega, seguida da enunciación dos obxectivos propostos, a metodoloxía empregada e os recursos consultados. No marco teórico, exponse o contexto histórico, cultural e literario no que Galicia se atopa no século XX, e as principais correntes e xeracións literarias que o acompañan. Tamén se estuda o mar como parte do estilo de vida dos galegos, o oficio mariñeiro, a paisaxe, as tradicións e a súa simboloxía cultural. Seguidamente, realízase unha análise ampla do papel do mar na narrativa galega do século XX como elemento social, económico e cultural e como símbolo, personaxe e paisaxe a través da examinación dun corpus de obras significativas da historia da narrativa galega.
Dirección
VILAVEDRA FERNANDEZ, DOLORES (Titoría)
VILAVEDRA FERNANDEZ, DOLORES (Titoría)
Tribunal
NOGUEIRA PEREIRA, MARIA XESUS (Presidente/a)
RIVADULLA COSTA, DIEGO (Secretario/a)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Vogal)
NOGUEIRA PEREIRA, MARIA XESUS (Presidente/a)
RIVADULLA COSTA, DIEGO (Secretario/a)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Vogal)
Análise da ancoraxe temporal como calidade do participio en función de Predicación Secundaria en latín
Autoría
A.M.P.
Grao en Filoloxía Clásica
A.M.P.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 13:15
15.07.2025 13:15
Resumo
Dentro do amplo ámbito da lingüística latina, unha función que frecuentemente presenta problemas de análise é a da Predicación Secundaria (en adiante PS) debido, entre outras razóns, ás dificultades para concretar algunhas das súas calidades definitorias e á versatilidade da súa codificación. Entre as variadas formas de expresión que poden realizar esta función atópase o participio, que causou non poucos problemas de análise entre os estudosos por diversos motivos. Unha destas causas fai referencia ao tipo e ás condicións da ancoraxe temporal do participio respecto ao seu verbo principal; aínda que, por norma xeral, se acepta a relación de simultaneidade entre o verbo ou predicación primaria e a propia PS, algunhas investigacións deixan ver características problemáticas e mesmo contraditorias deste tipo de codificación da PS e demandan, polo tanto, unha investigación máis detallada. Así, o obxectivo principal deste Traballo de Fin de Grao será o estudo da particular ancoraxe temporal do participio latino con función de PS en relación ao proceso verbal. Para isto realizarase unha análise de corpus, que incluirá obras de tres autores de prosa (Cicerón, Tito Livio e Séneca o Novo) e tres cultivadores da poesía (Plauto, Ovidio e Lucano), pertencentes a diversas épocas cronolóxicas e tipos de texto, e que tomará como punto de partida o exame do comportamento de tres participios de presente e tres de perfecto, co propósito engadido de comparar os resultados obtidos. O marco teórico da nosa análise será o da Gramática Funcional, e teranse en conta as condicións semánticas e pragmáticas que poidan influír na mencionada simultaneidade temporal.
Dentro do amplo ámbito da lingüística latina, unha función que frecuentemente presenta problemas de análise é a da Predicación Secundaria (en adiante PS) debido, entre outras razóns, ás dificultades para concretar algunhas das súas calidades definitorias e á versatilidade da súa codificación. Entre as variadas formas de expresión que poden realizar esta función atópase o participio, que causou non poucos problemas de análise entre os estudosos por diversos motivos. Unha destas causas fai referencia ao tipo e ás condicións da ancoraxe temporal do participio respecto ao seu verbo principal; aínda que, por norma xeral, se acepta a relación de simultaneidade entre o verbo ou predicación primaria e a propia PS, algunhas investigacións deixan ver características problemáticas e mesmo contraditorias deste tipo de codificación da PS e demandan, polo tanto, unha investigación máis detallada. Así, o obxectivo principal deste Traballo de Fin de Grao será o estudo da particular ancoraxe temporal do participio latino con función de PS en relación ao proceso verbal. Para isto realizarase unha análise de corpus, que incluirá obras de tres autores de prosa (Cicerón, Tito Livio e Séneca o Novo) e tres cultivadores da poesía (Plauto, Ovidio e Lucano), pertencentes a diversas épocas cronolóxicas e tipos de texto, e que tomará como punto de partida o exame do comportamento de tres participios de presente e tres de perfecto, co propósito engadido de comparar os resultados obtidos. O marco teórico da nosa análise será o da Gramática Funcional, e teranse en conta as condicións semánticas e pragmáticas que poidan influír na mencionada simultaneidade temporal.
Dirección
Carracedo Fraga, José (Titoría)
Carracedo Fraga, José (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
Discursos e identidades nos novos modos de produción cultural: o trap en C. Mirazo e O Rabelo.
Autoría
P.M.M.P.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
P.M.M.P.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 12:15
17.07.2025 12:15
Resumo
A música en galego sufriu na segunda quincena do século XXI unha gran diversificación e mestura de estilos, narrativas e estéticas. Ao mesmo tempo, o desenvolvemento de plataformas de consumo en streaming e un crecente circuíto de festivais e salas de concertos converteron o panorama musical galego nun espazo referente e de masas da cultura galega. Nesta expansión, un dos espazos con maior visibilidade foi o trap, que tivo que atopar o seu lugar dentro da industria galega. Unha cultura subalterna e minorizada foi capaz de crear discursos e negociar aspectos como a tensión do urbano/rural, o xénero, o ocio… Comprendermos este fenómeno e sermos capaces de analizar un dos espazos de masas e loita ideolóxica de maior incidencia na actualidade é de gran interese social e científico. Neste traballo intentaremos realizar unha análise sobre a (re)produción de discursos e identidades no trap a través de dous artistas: C. Mirazo e O Rabelo. Para isto, traballaremos cun corpus das seis cancións de trap máis ouvidas de cada artista e unha entrevista individual de cada un. O estudo realizarase dentro do marco da análise crítica do discurso (Djik, Fairclough, Blommaet) e atenderá o contexto de produción e recepción dos discursos. Asemade, serán aplicados conceptos da sociolingüística e da antropoloxía lingüística como a indexicalidade (Silverstein, Eckert, Bucholtz e Hall) para analizar as identidades. Tamén se terá presente a teoría social (Wodak, Van Leeuwen, Butler) para ter unha perspectiva integral das ideoloxías (re)producidas neste espazo.
A música en galego sufriu na segunda quincena do século XXI unha gran diversificación e mestura de estilos, narrativas e estéticas. Ao mesmo tempo, o desenvolvemento de plataformas de consumo en streaming e un crecente circuíto de festivais e salas de concertos converteron o panorama musical galego nun espazo referente e de masas da cultura galega. Nesta expansión, un dos espazos con maior visibilidade foi o trap, que tivo que atopar o seu lugar dentro da industria galega. Unha cultura subalterna e minorizada foi capaz de crear discursos e negociar aspectos como a tensión do urbano/rural, o xénero, o ocio… Comprendermos este fenómeno e sermos capaces de analizar un dos espazos de masas e loita ideolóxica de maior incidencia na actualidade é de gran interese social e científico. Neste traballo intentaremos realizar unha análise sobre a (re)produción de discursos e identidades no trap a través de dous artistas: C. Mirazo e O Rabelo. Para isto, traballaremos cun corpus das seis cancións de trap máis ouvidas de cada artista e unha entrevista individual de cada un. O estudo realizarase dentro do marco da análise crítica do discurso (Djik, Fairclough, Blommaet) e atenderá o contexto de produción e recepción dos discursos. Asemade, serán aplicados conceptos da sociolingüística e da antropoloxía lingüística como a indexicalidade (Silverstein, Eckert, Bucholtz e Hall) para analizar as identidades. Tamén se terá presente a teoría social (Wodak, Van Leeuwen, Butler) para ter unha perspectiva integral das ideoloxías (re)producidas neste espazo.
Dirección
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
O período de Rexencia segundo se amosa en Bridgerton.
Autoría
A.N.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.N.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 12:00
15.07.2025 12:00
Resumo
O obxectivo principal deste traballo é analizar en profundidade o enfoque que adopta a serie de televisión Bridgerton para recrear a sociedade e a atmosfera do Período da Rexencia. A través desta análise, exploraremos a vida social, o contexto, as relacións, a aristocracia, as tradicións e a moda da serie, poñéndoas en relación con elementos verídicos da época para distinguir semellanzas e diferenzas que poidan xurdir. Este estudo tamén nos axudará a comprender o propósito da serie, examinando o punto de vista dos guionistas e da directora na creación de Bridgerton. Afondarase nas desviacións respecto dos feitos históricos e tratarase de comprender a licenza creativa empregada, co fin de identificar as motivacións detrás destas decisións artísticas. En definitiva, achegará claridade sobre como a serie reinventa acontecementos históricos e, en consecuencia, as repercusións que iso pode ter nos espectadores actuais. A metodoloxía empregada combina medios audiovisuais, artigos e textos escritos sobre este período concreto da historia do Reino Unido. Realizarase unha revisión exhaustiva da serie, tendo en conta aspectos relevantes da Primeira Tempada, centrada en episodios, guións e produción. A análise abordará diálogos, escenas, vestiario e interaccións entre personaxes para determinar como representa e entende a serie o Período da Rexencia. Inclúese tamén información procedente de estudos sociais, entrevistas na prensa cos creadores e ensaios literarios para analizar as decisións de adaptación dentro do proceso creativo.
O obxectivo principal deste traballo é analizar en profundidade o enfoque que adopta a serie de televisión Bridgerton para recrear a sociedade e a atmosfera do Período da Rexencia. A través desta análise, exploraremos a vida social, o contexto, as relacións, a aristocracia, as tradicións e a moda da serie, poñéndoas en relación con elementos verídicos da época para distinguir semellanzas e diferenzas que poidan xurdir. Este estudo tamén nos axudará a comprender o propósito da serie, examinando o punto de vista dos guionistas e da directora na creación de Bridgerton. Afondarase nas desviacións respecto dos feitos históricos e tratarase de comprender a licenza creativa empregada, co fin de identificar as motivacións detrás destas decisións artísticas. En definitiva, achegará claridade sobre como a serie reinventa acontecementos históricos e, en consecuencia, as repercusións que iso pode ter nos espectadores actuais. A metodoloxía empregada combina medios audiovisuais, artigos e textos escritos sobre este período concreto da historia do Reino Unido. Realizarase unha revisión exhaustiva da serie, tendo en conta aspectos relevantes da Primeira Tempada, centrada en episodios, guións e produción. A análise abordará diálogos, escenas, vestiario e interaccións entre personaxes para determinar como representa e entende a serie o Período da Rexencia. Inclúese tamén información procedente de estudos sociais, entrevistas na prensa cos creadores e ensaios literarios para analizar as decisións de adaptación dentro do proceso creativo.
Dirección
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
Os sonetos de Herrera de materia heroica
Autoría
L.P.M.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
L.P.M.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
14.07.2025 17:00
14.07.2025 17:00
Resumo
O presente traballo estuda o corpus de sonetos de Herrera de contido histórico, bélico e patriótico, co propósito de reunir un corpus representativo, ordenar os textos en categorías e extraer una definición deste subxénero na práctica de Herrera. Para o establecemento do repertorio obxecto de estudo teranse en conta as edición de Algunas obras (1582) e Versos (1619), aínda que esta última presenta estadios redacionales diversos. O estudo literario dos poemas fundamentarase no fondo histórico ao que remite cada texto, a fin de poder reconstruír a visión da súa época que reflexa Herrera cunha voz poética laudatoria e patriótica, de exaltación das glorias do Imperio, a unidade peninsular, as vitorias, (Mühlberg, Lepanto, Alpujarras), os personaxes (Carlos V, Felipe II, don Juan de Austria), sen esquecer as derrotas (Castelnovo, Alcazarquivir). Dita voz poética asume acentos líricos e en ocasións diríxese a un destinatario concreto ou a unha colectividade, da que é portavoz. Así mesmo, estudaranse as posibilidades estruturais destes sonetos heroico-patrióticos calibrando os condicionamentos da brevidade do molde formal (14 versos) na exposición a materia. Neste apartado estrutural teranse en conta os recursos retóricos que delimitan os núcleos, para realzar a materia e a exposición patriótica, predominantemente plasmada no xénero epidíctico. Como conclusión espérase demostrar que este grupo de sonetos reflexa un yo lírico involucrado na materia, que equilibra a súa voz individual coa súa voz pública para transmitir unha imaxe gloriosa da España imperial, sen dúbida compartida por moitos contemporáneos, tal vez cun designio propagandista.
O presente traballo estuda o corpus de sonetos de Herrera de contido histórico, bélico e patriótico, co propósito de reunir un corpus representativo, ordenar os textos en categorías e extraer una definición deste subxénero na práctica de Herrera. Para o establecemento do repertorio obxecto de estudo teranse en conta as edición de Algunas obras (1582) e Versos (1619), aínda que esta última presenta estadios redacionales diversos. O estudo literario dos poemas fundamentarase no fondo histórico ao que remite cada texto, a fin de poder reconstruír a visión da súa época que reflexa Herrera cunha voz poética laudatoria e patriótica, de exaltación das glorias do Imperio, a unidade peninsular, as vitorias, (Mühlberg, Lepanto, Alpujarras), os personaxes (Carlos V, Felipe II, don Juan de Austria), sen esquecer as derrotas (Castelnovo, Alcazarquivir). Dita voz poética asume acentos líricos e en ocasións diríxese a un destinatario concreto ou a unha colectividade, da que é portavoz. Así mesmo, estudaranse as posibilidades estruturais destes sonetos heroico-patrióticos calibrando os condicionamentos da brevidade do molde formal (14 versos) na exposición a materia. Neste apartado estrutural teranse en conta os recursos retóricos que delimitan os núcleos, para realzar a materia e a exposición patriótica, predominantemente plasmada no xénero epidíctico. Como conclusión espérase demostrar que este grupo de sonetos reflexa un yo lírico involucrado na materia, que equilibra a súa voz individual coa súa voz pública para transmitir unha imaxe gloriosa da España imperial, sen dúbida compartida por moitos contemporáneos, tal vez cun designio propagandista.
Dirección
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Titoría)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Titoría)
Tribunal
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Titor do alumno)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Titor do alumno)
O romance histórico: de Jane Austen a Lisa Kleypas
Autoría
A.P.G.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.P.G.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 10:00
15.07.2025 10:00
Resumo
Inspirada pola vixencia de Jane Austen na actualidade e pola frecuente presenza das súas obras nas redes sociais, en O romance histórico: de Jane Austen a Lisa Kleypas tentarei explorar por que unha novela tan universalmente celebrada como Orgullo e prexuízo (1813) continúa a cativar lectoras e escritoras, ata o día de hoxe. Para afondar neste fenómeno, realizarei unha comparación entre Jane Austen e Lisa Kleypas, unha autora estadounidense supervendas de novela romántica histórica. A novela de Kleypas, Sucedeu en outono (2005), presenta semellanzas notables coa trama de Orgullo e prexuízo (1813), o que ofrece unha perspectiva interesante para o seu estudo comparado. Aínda que as diferenzas entre estas dúas autoras son notables, non só polo momento no que escribiron, senón tamén pola recepción crítica e a relevancia das súas obras, esta comparación ofrece reflexións moi valiosas. Jane Austen, unha figura fundamental da literatura inglesa, xogou un papel crucial como escritora na Inglaterra do século XIX. É admirada pola súa aguda crítica social, a miúdo envolta en ironía, sarcasmo e humor. As súas heroínas, malia que ás veces son excesivamente románticas, demasiado afeccionadas ás rexoubas, facilmente influenciables ou con hábitos de lectura cuestionables, distínguense sempre pola súa intelixencia e determinación. As novelas de Austen, a pesar de seren popularmente vistas como historias de amor clásicas con finais felices, son moito máis complexas, ofrecendo críticas mordaces ás convencións sociais da súa época. Aínda que moitos lectores e adaptacións cinematográficas se centran nos elementos románticos, pasando por alto a máis fonda dimensión social, a influencia de Austen segue a ser profunda, e adoita ser considerada unha figura protofeminista. En contraste, Lisa Kleypas non agocha as verdadeiras intencións das súas novelas, aparentemente centradas en sinxelas historias de amor. As súas heroínas, sexan tímidas floreiros, ladroas reformadas ou deseñadoras de xogos de mesa, comparten tamén a intelixencia e determinación das protagonistas de Austen. A pesar da diferenza no prestixio literario entre Austen e Kleypas, ambas autoras ocupan un lugar significativo na imaxinación das lectoras: unha como icona literaria, a outra como figura supervendas de éxito popular. Malia que os estilos e o valor literario destas dúas autoras difiren significativamente, as súas obras ocupan un espazo cultural compartido, especialmente entre lectoras e dentro da tradición da novela romántica histórica. Hai algo neste xénero que transcende os estándares literarios tradicionais, algo que só pode ser plenamente explicado polas propias lectoras. A popularidade duradeira tanto de Austen como de autoras como Kleypas suxire que estas historias satisfán unha necesidade ou desexo máis profundo nas lectoras, o que convida a afondar no impacto emocional e cultural destas obras.
Inspirada pola vixencia de Jane Austen na actualidade e pola frecuente presenza das súas obras nas redes sociais, en O romance histórico: de Jane Austen a Lisa Kleypas tentarei explorar por que unha novela tan universalmente celebrada como Orgullo e prexuízo (1813) continúa a cativar lectoras e escritoras, ata o día de hoxe. Para afondar neste fenómeno, realizarei unha comparación entre Jane Austen e Lisa Kleypas, unha autora estadounidense supervendas de novela romántica histórica. A novela de Kleypas, Sucedeu en outono (2005), presenta semellanzas notables coa trama de Orgullo e prexuízo (1813), o que ofrece unha perspectiva interesante para o seu estudo comparado. Aínda que as diferenzas entre estas dúas autoras son notables, non só polo momento no que escribiron, senón tamén pola recepción crítica e a relevancia das súas obras, esta comparación ofrece reflexións moi valiosas. Jane Austen, unha figura fundamental da literatura inglesa, xogou un papel crucial como escritora na Inglaterra do século XIX. É admirada pola súa aguda crítica social, a miúdo envolta en ironía, sarcasmo e humor. As súas heroínas, malia que ás veces son excesivamente románticas, demasiado afeccionadas ás rexoubas, facilmente influenciables ou con hábitos de lectura cuestionables, distínguense sempre pola súa intelixencia e determinación. As novelas de Austen, a pesar de seren popularmente vistas como historias de amor clásicas con finais felices, son moito máis complexas, ofrecendo críticas mordaces ás convencións sociais da súa época. Aínda que moitos lectores e adaptacións cinematográficas se centran nos elementos románticos, pasando por alto a máis fonda dimensión social, a influencia de Austen segue a ser profunda, e adoita ser considerada unha figura protofeminista. En contraste, Lisa Kleypas non agocha as verdadeiras intencións das súas novelas, aparentemente centradas en sinxelas historias de amor. As súas heroínas, sexan tímidas floreiros, ladroas reformadas ou deseñadoras de xogos de mesa, comparten tamén a intelixencia e determinación das protagonistas de Austen. A pesar da diferenza no prestixio literario entre Austen e Kleypas, ambas autoras ocupan un lugar significativo na imaxinación das lectoras: unha como icona literaria, a outra como figura supervendas de éxito popular. Malia que os estilos e o valor literario destas dúas autoras difiren significativamente, as súas obras ocupan un espazo cultural compartido, especialmente entre lectoras e dentro da tradición da novela romántica histórica. Hai algo neste xénero que transcende os estándares literarios tradicionais, algo que só pode ser plenamente explicado polas propias lectoras. A popularidade duradeira tanto de Austen como de autoras como Kleypas suxire que estas historias satisfán unha necesidade ou desexo máis profundo nas lectoras, o que convida a afondar no impacto emocional e cultural destas obras.
Dirección
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
Tribunal
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
O español na paisaxe lingüística de Madrid e Santiago de Compostela: un estudio comparativo
Autoría
A.P.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
A.P.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 10:45
18.07.2025 10:45
Resumo
A paisaxe lingüística (PL) constitúe o conxunto de todas as manifestacións lingüísticas escritas presentes nun determinado espazo público. Por tanto, inclúe carteis, anuncios, sinais, letreiros e calquera outro signo lingüístico de carácter tanto oficial como privado. Este Traballo de Fin de Grao ten por finalidade comparar a presenza do español na paisaxe lingüística de Madrid e Santiago de Compostela a partir dun corpus de fotografías dos signos lingüísticos presentes nunha rúa homóloga de cada cidade. Por un lado, tómase Madrid como exemplo dun territorio oficialmente monolingüe, pero onde na práctica conviven múltiples e variadas linguas en contacto co español e entre si, debido aos procesos migratorios iniciados nos años 80 e 90, e que continúan na actualidade. Por outro lado, Santiago de Compostela é exemplo dun territorio onde o español no so convive con outras linguas nun contexto multilingüe froito de procesos migratorios, así como do carácter da cidade como destino turístico e relixioso por ser a meta do Camiño de Santiago, senón que ademais convive co galego, lingua propia de Galicia, nun contexto de bilingüismo legalmente recoñecido, pero onde o seu status como lingua estatal lle proporciona un maior poder, creando una relación desigual. Por conseguinte, a descrición, análise e comparación da presenza do español fronte ao resto de linguas en ambas paisaxes lingüísticas supón una valiosa ferramenta para analizar as súas funcións sociolingüísticas. Ademais, no contexto compostelán, onde hai un bilingüismo legalmente recoñecido, é tamén un marcador da vitalidade e status de cada lingua en competencia, permitindo determinar o efecto da política lingüística na presencia real das linguas.
A paisaxe lingüística (PL) constitúe o conxunto de todas as manifestacións lingüísticas escritas presentes nun determinado espazo público. Por tanto, inclúe carteis, anuncios, sinais, letreiros e calquera outro signo lingüístico de carácter tanto oficial como privado. Este Traballo de Fin de Grao ten por finalidade comparar a presenza do español na paisaxe lingüística de Madrid e Santiago de Compostela a partir dun corpus de fotografías dos signos lingüísticos presentes nunha rúa homóloga de cada cidade. Por un lado, tómase Madrid como exemplo dun territorio oficialmente monolingüe, pero onde na práctica conviven múltiples e variadas linguas en contacto co español e entre si, debido aos procesos migratorios iniciados nos años 80 e 90, e que continúan na actualidade. Por outro lado, Santiago de Compostela é exemplo dun territorio onde o español no so convive con outras linguas nun contexto multilingüe froito de procesos migratorios, así como do carácter da cidade como destino turístico e relixioso por ser a meta do Camiño de Santiago, senón que ademais convive co galego, lingua propia de Galicia, nun contexto de bilingüismo legalmente recoñecido, pero onde o seu status como lingua estatal lle proporciona un maior poder, creando una relación desigual. Por conseguinte, a descrición, análise e comparación da presenza do español fronte ao resto de linguas en ambas paisaxes lingüísticas supón una valiosa ferramenta para analizar as súas funcións sociolingüísticas. Ademais, no contexto compostelán, onde hai un bilingüismo legalmente recoñecido, é tamén un marcador da vitalidade e status de cada lingua en competencia, permitindo determinar o efecto da política lingüística na presencia real das linguas.
Dirección
PREGO VAZQUEZ, GABRIELA (Titoría)
PREGO VAZQUEZ, GABRIELA (Titoría)
Tribunal
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
Análise e comentario dos amebeos na traxedia Ión de Eurípides
Autoría
E.P.M.
Grao en Filoloxía Clásica
E.P.M.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 14:00
15.07.2025 14:00
Resumo
Neste traballo farase un comentario e unha análise do amebeos (tanto líricos como epirremáticos) que aparecen na obra euripidea de Ión. Isto farase atendendo ao aspecto métrico-prosódico e comentando o que sexa preciso para explicar a súa funcionalidade dramática na obra. Os fragmentos correspondentes a analizar identifícanse cos seguintes versos: 205 ao 237; do 763 ao 799 e do 1437 ao 1509. Terá gran importancia a explicación dos versos máis implicados nos fragmentos seleccionados como son o gliconio, o trímetro iámbico ou o docmio. Tamén se tratarán os versos que non saen de forma tan frecuente como os anteriores como poden ser o ferecracio, o reiziano, o haxesicoreo ou o hipodocmíaco. Cabe destacar que tamén se explicarán as convencións métricas convenientes para a completa comprensión de este tratado. Este ensaio tratará estes temas tendo como base os manuais de métrica seguintes: Introduction to the Greek Metre de West, Manual de métrica griega de Antonio Guzmán Guerra. Tamén se terá enormemente en consideración o comentario da obra euripidea: Ion, Euripides e editado por John C. Gibert. En canto á edición crítica do texto grego, usarase o editado por James Diggle. Se hai algunha desviación da base de Diggle, será consecuentemente sinalada.
Neste traballo farase un comentario e unha análise do amebeos (tanto líricos como epirremáticos) que aparecen na obra euripidea de Ión. Isto farase atendendo ao aspecto métrico-prosódico e comentando o que sexa preciso para explicar a súa funcionalidade dramática na obra. Os fragmentos correspondentes a analizar identifícanse cos seguintes versos: 205 ao 237; do 763 ao 799 e do 1437 ao 1509. Terá gran importancia a explicación dos versos máis implicados nos fragmentos seleccionados como son o gliconio, o trímetro iámbico ou o docmio. Tamén se tratarán os versos que non saen de forma tan frecuente como os anteriores como poden ser o ferecracio, o reiziano, o haxesicoreo ou o hipodocmíaco. Cabe destacar que tamén se explicarán as convencións métricas convenientes para a completa comprensión de este tratado. Este ensaio tratará estes temas tendo como base os manuais de métrica seguintes: Introduction to the Greek Metre de West, Manual de métrica griega de Antonio Guzmán Guerra. Tamén se terá enormemente en consideración o comentario da obra euripidea: Ion, Euripides e editado por John C. Gibert. En canto á edición crítica do texto grego, usarase o editado por James Diggle. Se hai algunha desviación da base de Diggle, será consecuentemente sinalada.
Dirección
AMADO RODRIGUEZ, MARIA TERESA (Titoría)
PEREIRO PARDO, AMELIA DEL CARMEN Cotitoría
AMADO RODRIGUEZ, MARIA TERESA (Titoría)
PEREIRO PARDO, AMELIA DEL CARMEN Cotitoría
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
do ‘libro’ dos libros ao ‘libro’ do teatro análise semiológico da Pamela fanciulla
Autoría
A.P.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.P.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
17.07.2025 11:30
17.07.2025 11:30
Resumo
O noso traballo de investigación tentará analizar as implicacións que xorden cando un texto, pensado como fábula ou relato, é narrado a través de códigos e soportes lingüísticos diferentes daqueles para os que foi creado, ou mediante ese proceso chamado transposición ou, como o definiu Jakobson, tradución intersemiótica. Para aplicar estas nocións teóricas a un exemplo concreto e observar directamente os cambios que o hipotexto pode sufrir tras esta pasaxe, optamos por analizar o caso da famosa novela de Samuel Richardson publicada en 1740 e titulada Pamela ou a virtude recompensada. Grazas ao éxito da novela, a historia de Pamela foi obxecto de máis dunha transposición, porén o noso traballo centrarase na realizada por Carlo Goldoni, quen en 1750 escribiu unha comedia titulada La Pamela, o sia la virtù premiata levada aos escenarios ese mesmo ano pola compañía do actor-director Medebac e publicada primeiro na edición Bettinelli (vol. V 1750) como Pamela e despois converteuse en Pamela fanciulla nos Pasquali (vol. I, 1761), unha versión que analizaremos. Desde un punto de vista semiótico, a obra teatral semella particularmente interesante de estudar xa que, como o propio Goldoni se preocupou de subliñar ao longo da súa carreira, ten unha dobre natureza: o texto dramático e o espectacular. O primeiro, o que permanece para a posteridade, está contado a través dun código lingüístico escrito, mentres que o segundo, efémero e ligado á continxencia do espectáculo, engade á linguaxe unha gama de códigos diferentes, desde o visual ao sonoro. Despois de analizar a transposición da novela ao texto dramático, pasaremos á análise da gravación dunha representación da comedia de Goldoni, celebrada no Teatro Sociale Club 74 de Mendrisio, Suíza, o 23 de marzo de 2013, dirixida por Franco Di Leo.
O noso traballo de investigación tentará analizar as implicacións que xorden cando un texto, pensado como fábula ou relato, é narrado a través de códigos e soportes lingüísticos diferentes daqueles para os que foi creado, ou mediante ese proceso chamado transposición ou, como o definiu Jakobson, tradución intersemiótica. Para aplicar estas nocións teóricas a un exemplo concreto e observar directamente os cambios que o hipotexto pode sufrir tras esta pasaxe, optamos por analizar o caso da famosa novela de Samuel Richardson publicada en 1740 e titulada Pamela ou a virtude recompensada. Grazas ao éxito da novela, a historia de Pamela foi obxecto de máis dunha transposición, porén o noso traballo centrarase na realizada por Carlo Goldoni, quen en 1750 escribiu unha comedia titulada La Pamela, o sia la virtù premiata levada aos escenarios ese mesmo ano pola compañía do actor-director Medebac e publicada primeiro na edición Bettinelli (vol. V 1750) como Pamela e despois converteuse en Pamela fanciulla nos Pasquali (vol. I, 1761), unha versión que analizaremos. Desde un punto de vista semiótico, a obra teatral semella particularmente interesante de estudar xa que, como o propio Goldoni se preocupou de subliñar ao longo da súa carreira, ten unha dobre natureza: o texto dramático e o espectacular. O primeiro, o que permanece para a posteridade, está contado a través dun código lingüístico escrito, mentres que o segundo, efémero e ligado á continxencia do espectáculo, engade á linguaxe unha gama de códigos diferentes, desde o visual ao sonoro. Despois de analizar a transposición da novela ao texto dramático, pasaremos á análise da gravación dunha representación da comedia de Goldoni, celebrada no Teatro Sociale Club 74 de Mendrisio, Suíza, o 23 de marzo de 2013, dirixida por Franco Di Leo.
Dirección
GUTIERREZ CAROU, JAVIER (Titoría)
LOPEZ RIVERA, JUAN JOSE Cotitoría
GUTIERREZ CAROU, JAVIER (Titoría)
LOPEZ RIVERA, JUAN JOSE Cotitoría
Tribunal
BUONO , BENEDICT (Presidente/a)
CECCARELLI , MARILENA (Secretario/a)
DE FRUTOS MARTINEZ, MARIA CONSUELO (Vogal)
BUONO , BENEDICT (Presidente/a)
CECCARELLI , MARILENA (Secretario/a)
DE FRUTOS MARTINEZ, MARIA CONSUELO (Vogal)
Morte por Lume: A Natureza Bizantina da Tradición do Dragón en Gran Bretaña
Autoría
D.P.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
D.P.A.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 12:30
17.07.2025 12:30
Resumo
En tempos recentes, os dragones convertéronse nunha figura común usada en varias formas de medios, usualmente compartindo algunhas características entre diversas representacións. Con todo, teñen unha longa historia en Gran Bretaña. A maioría das culturas no mundo teñen unha forma ou outra dunha figura draconiana, con significados e simbolismos variados. Isto aplica fortemente á cultura Británica. Ao ler lendas de dragones nas súas diversas formas e nomes en Gran Bretaña pódese ver a relación con variados eventos históricos que tiveron un impacto relevante no país. Ademais, as diversas culturas en Gran Bretaña inclúen varios tipos de dragones que son reflectidos no seu folclore segundo os valores que cada cultura considera máis prezados e importantes. Esta tese ten como obxectivo estudar as diversas representacións dos dragones nas lendas británicas e conectalas aos seus fondos culturais, explicando e exemplificando os papeis importantes que estes seres fantásticos desenvolven nestas. A metodoloxía utilizada será de lectura próxima, buscando enlácelos socio-históricos entre cada mito e o seu contexto ao prestar moita atención aos detalles en cada historia. As fontes que servirán como corpus para esta análise son os libros de Folk Tales: United Kingdom, con autores varios, que consisten en coleccións de diferentes lendas, historias, e mitos que sobreviviron ao longo da historia de Gran Bretaña; British Dragons de D.L. Ashliman, un corpus de lendas draconianas fundamentais, e o libro The Celtic Dragon Myth de J.F. Campbell, centrado na cultura Celta británica e as súas lendas de dragones. Ademais destes recursos, tamén se utilizarán outras fontes bibliográficas importantes como referencias co fin de crear un estudo completo. Deste xeito, a bibliografía máis relevante será abordada. En conclusión, os dragones serven como unha criatura que define a cultura británica, reflectindo a súa longa e complicada historia en cada mito e lenda. Por tanto, é importante entender o significado subjacente nas súas variadas representacións na tradición británica. Principais referencias bibliográficas: Malcolm Green et al. The History Press, 2011, Folk Tales: United Kingdom. 56 vols. Ashliman, D. L. British Dragons. Accedido el 20 Oct. 2024. University of Pittsburgh, 26 Dec. 2023. Campbell, John Francis. Celtic Dragon Myth: With the Geste of Fraoch and the Dragon. Forgotten Books, 2018.
En tempos recentes, os dragones convertéronse nunha figura común usada en varias formas de medios, usualmente compartindo algunhas características entre diversas representacións. Con todo, teñen unha longa historia en Gran Bretaña. A maioría das culturas no mundo teñen unha forma ou outra dunha figura draconiana, con significados e simbolismos variados. Isto aplica fortemente á cultura Británica. Ao ler lendas de dragones nas súas diversas formas e nomes en Gran Bretaña pódese ver a relación con variados eventos históricos que tiveron un impacto relevante no país. Ademais, as diversas culturas en Gran Bretaña inclúen varios tipos de dragones que son reflectidos no seu folclore segundo os valores que cada cultura considera máis prezados e importantes. Esta tese ten como obxectivo estudar as diversas representacións dos dragones nas lendas británicas e conectalas aos seus fondos culturais, explicando e exemplificando os papeis importantes que estes seres fantásticos desenvolven nestas. A metodoloxía utilizada será de lectura próxima, buscando enlácelos socio-históricos entre cada mito e o seu contexto ao prestar moita atención aos detalles en cada historia. As fontes que servirán como corpus para esta análise son os libros de Folk Tales: United Kingdom, con autores varios, que consisten en coleccións de diferentes lendas, historias, e mitos que sobreviviron ao longo da historia de Gran Bretaña; British Dragons de D.L. Ashliman, un corpus de lendas draconianas fundamentais, e o libro The Celtic Dragon Myth de J.F. Campbell, centrado na cultura Celta británica e as súas lendas de dragones. Ademais destes recursos, tamén se utilizarán outras fontes bibliográficas importantes como referencias co fin de crear un estudo completo. Deste xeito, a bibliografía máis relevante será abordada. En conclusión, os dragones serven como unha criatura que define a cultura británica, reflectindo a súa longa e complicada historia en cada mito e lenda. Por tanto, é importante entender o significado subjacente nas súas variadas representacións na tradición británica. Principais referencias bibliográficas: Malcolm Green et al. The History Press, 2011, Folk Tales: United Kingdom. 56 vols. Ashliman, D. L. British Dragons. Accedido el 20 Oct. 2024. University of Pittsburgh, 26 Dec. 2023. Campbell, John Francis. Celtic Dragon Myth: With the Geste of Fraoch and the Dragon. Forgotten Books, 2018.
Dirección
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Actitudes lingüísticas cara ó galego do estudantado de ensino medio e bacharelato da Limia Baixa (Bande)
Autoría
E.P.R.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
E.P.R.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 10:00
17.07.2025 10:00
Resumo
Este Traballo de Fin de Grao ten como obxectivo o estudo das actitudes lingüísticas cara ó galego do alumnado de ensino medio e bacharelato da Limia Baixa, concretamente do concello de Bande, onde se sitúa o Instituto de Educación Secundaria (IES) obxecto de análise. Este centro, pequeno e rural, atópase nunha área maioritariamente galegofalante e ademáis é o único centro da comarca. Nel, escolarízase alumnado procedente non só de Bande, senón tamén doutros concellos limítrofes como Lobios, Entrimo, Muíños, Lobeira e Verea. A investigación céntrase en explorar o imaxinario social da lingua galega entre os adolescentes, de idades comprendidas entre os 12 e os 17 anos (desde 1o de Educación Secundaria Obrigatoria ata 2o de Bacharelato). Para iso, empregarase unha metodoloxía cualitativa baseada nun grupo de discusión, co fin de recoller as percepcións, experiencias e valores relacionados co uso do galego neste contexto. Mediante unha análise crítica e reflexiva do discurso dos participantes, buscarase comprender as dinámicas sociais e ideolóxicas que condicionan as súas prácticas lingüísticas. Ademais, examinarase se o cambio nas actitudes cara ó galego responde á influencia dunha ideoloxía que lexitima a subordinación da lingua propia fronte ao castelán.
Este Traballo de Fin de Grao ten como obxectivo o estudo das actitudes lingüísticas cara ó galego do alumnado de ensino medio e bacharelato da Limia Baixa, concretamente do concello de Bande, onde se sitúa o Instituto de Educación Secundaria (IES) obxecto de análise. Este centro, pequeno e rural, atópase nunha área maioritariamente galegofalante e ademáis é o único centro da comarca. Nel, escolarízase alumnado procedente non só de Bande, senón tamén doutros concellos limítrofes como Lobios, Entrimo, Muíños, Lobeira e Verea. A investigación céntrase en explorar o imaxinario social da lingua galega entre os adolescentes, de idades comprendidas entre os 12 e os 17 anos (desde 1o de Educación Secundaria Obrigatoria ata 2o de Bacharelato). Para iso, empregarase unha metodoloxía cualitativa baseada nun grupo de discusión, co fin de recoller as percepcións, experiencias e valores relacionados co uso do galego neste contexto. Mediante unha análise crítica e reflexiva do discurso dos participantes, buscarase comprender as dinámicas sociais e ideolóxicas que condicionan as súas prácticas lingüísticas. Ademais, examinarase se o cambio nas actitudes cara ó galego responde á influencia dunha ideoloxía que lexitima a subordinación da lingua propia fronte ao castelán.
Dirección
MONTEAGUDO ROMERO, XOSE HENRIQUE (Titoría)
MONTEAGUDO ROMERO, XOSE HENRIQUE (Titoría)
Tribunal
MONTEAGUDO ROMERO, XOSE HENRIQUE (Titor do alumno)
MONTEAGUDO ROMERO, XOSE HENRIQUE (Titor do alumno)
A saudade: concepto e presenza na poesía de Celso Emilio Ferreiro
Autoría
L.P.B.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
L.P.B.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
16.07.2025 12:00
16.07.2025 12:00
Resumo
Este traballo pretende profundar na presenza do sentimento da saudade na obra poética do celanovés Celso Emilio Ferreiro. Para isto, o primeiro será tentar achegar unha definición completa e precisa dun concepto tan complexo, que constitúe unha característica fundamental da configuración do espírito galego e portugués. Tratarase a concepción da saudade dende unha perspectiva filosófica, partindo da premisa de que cada pobo ten unha filosofía propia e diferenciada. No caso do pobo galego - e portugués -, é a saudade o trazo definitorio e diferencial do sistema de pensamento que posúen. Logo de ter conformada unha visión clara deste sentimento, analizarase como se manifesta a través das verbas de Celso Emilio, o poeta social por excelencia da literatura galega. Fortemente marcada como estivo a súa traxectoria vital pola experiencia da emigración e o afastamento da amada terra natal, resulta evidente e innegable o pouso de saudade que existe na súa obra poética. Co obxectivo de coñecer o xeito no que Ferreiro vive esa saudade e escribe sobre ela, os poemarios Onde o mundo se chama Celanova, Terra de ningures e, de xeito máis tanxencial Longa noite de pedra e Viaxe ao país dos ananos, serán os que sirvan de exemplo ao estudo que se vai desenvolver.
Este traballo pretende profundar na presenza do sentimento da saudade na obra poética do celanovés Celso Emilio Ferreiro. Para isto, o primeiro será tentar achegar unha definición completa e precisa dun concepto tan complexo, que constitúe unha característica fundamental da configuración do espírito galego e portugués. Tratarase a concepción da saudade dende unha perspectiva filosófica, partindo da premisa de que cada pobo ten unha filosofía propia e diferenciada. No caso do pobo galego - e portugués -, é a saudade o trazo definitorio e diferencial do sistema de pensamento que posúen. Logo de ter conformada unha visión clara deste sentimento, analizarase como se manifesta a través das verbas de Celso Emilio, o poeta social por excelencia da literatura galega. Fortemente marcada como estivo a súa traxectoria vital pola experiencia da emigración e o afastamento da amada terra natal, resulta evidente e innegable o pouso de saudade que existe na súa obra poética. Co obxectivo de coñecer o xeito no que Ferreiro vive esa saudade e escribe sobre ela, os poemarios Onde o mundo se chama Celanova, Terra de ningures e, de xeito máis tanxencial Longa noite de pedra e Viaxe ao país dos ananos, serán os que sirvan de exemplo ao estudo que se vai desenvolver.
Dirección
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titoría)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titoría)
Tribunal
VILAVEDRA FERNANDEZ, DOLORES (Presidente/a)
RIVADULLA COSTA, DIEGO (Secretario/a)
NOGUEIRA PEREIRA, MARIA XESUS (Vogal)
VILAVEDRA FERNANDEZ, DOLORES (Presidente/a)
RIVADULLA COSTA, DIEGO (Secretario/a)
NOGUEIRA PEREIRA, MARIA XESUS (Vogal)
O ensino do italiano como lingua estranxeira a alumnos con dificultades de aprendizaxe
Autoría
M.P.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
M.P.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 11:00
16.07.2025 11:00
Resumo
Nos últimos anos os avances da medicina axudaron a moitas persoas na diagnose de diferentes trastornos específicos da aprendizaxe (TEA). Así a sociedade estase a preparar cada vez máis para comprender mellor estes trastornos e facer máis accesibles aspectos da vida cotiá, co obxectivo de lograr que todos teñamos os mesmos dereitos. Un destes dereitos é o dereito á educación e, polo tanto, o profesorado e os centros educativos están traballando recentemente para intentar crear un ambiente no que todo o alumnado, independentemente da súa condición, poidan acceder ao mesmo nivel educativo. Non obstante, o proceso é lento e, por agora, abarca só as competencias básicas, deixando a moitos estudantes sen a posibilidade de desenvolver os seus intereses en outras áreas, como a das linguas estranxeiras. Neste Traballo de Fin de Grao tratarase de adaptar o ensino do italiano como lingua estranxeira ao alumnado galego que teña interese por aprendela lingua. A través da lectura de manuais de ensino de linguas estranxeiras e de ensino adaptado para estudantes con TEA ou discapacidade, farase una proposta para facer a aprendizaxe da lingua italiana máis accesible usando como punto de referencia a lingua materna e os recursos audiovisuais que poidan estimular a interese do estudante.
Nos últimos anos os avances da medicina axudaron a moitas persoas na diagnose de diferentes trastornos específicos da aprendizaxe (TEA). Así a sociedade estase a preparar cada vez máis para comprender mellor estes trastornos e facer máis accesibles aspectos da vida cotiá, co obxectivo de lograr que todos teñamos os mesmos dereitos. Un destes dereitos é o dereito á educación e, polo tanto, o profesorado e os centros educativos están traballando recentemente para intentar crear un ambiente no que todo o alumnado, independentemente da súa condición, poidan acceder ao mesmo nivel educativo. Non obstante, o proceso é lento e, por agora, abarca só as competencias básicas, deixando a moitos estudantes sen a posibilidade de desenvolver os seus intereses en outras áreas, como a das linguas estranxeiras. Neste Traballo de Fin de Grao tratarase de adaptar o ensino do italiano como lingua estranxeira ao alumnado galego que teña interese por aprendela lingua. A través da lectura de manuais de ensino de linguas estranxeiras e de ensino adaptado para estudantes con TEA ou discapacidade, farase una proposta para facer a aprendizaxe da lingua italiana máis accesible usando como punto de referencia a lingua materna e os recursos audiovisuais que poidan estimular a interese do estudante.
Dirección
MONTES LOPEZ, MARIA (Titoría)
MONTES LOPEZ, MARIA (Titoría)
Tribunal
MONTES LOPEZ, MARIA (Titor do alumno)
MONTES LOPEZ, MARIA (Titor do alumno)
Unha revisión da clasificación das palabras compostas en galego
Autoría
L.P.R.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
L.P.R.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 10:45
17.07.2025 10:45
Resumo
A composición é un dos procesos de tipo aditivo de formación de palabras. Dadas as posibilidades combinatorias que ofrece este procedemento morfolóxico, na lingüística agromaron os bosquexos de diferentes propostas de clasificación das palabras compostas, atendendo a unha serie de criterios que dan conta precisamente da diversidade formal que presenta. Porén, se centramos a ollada na lingüística galega, a composición en particular e os procesos de formación de palabras en xeral non ocupan a columna central das reflexións e publicacións, pois veñen sendo temas descoidados, pouco desenvolvidos e marxinados do foco de atención dos lingüistas. Fronte a esta eiva, a teoría lingüística continuou o seu camiño propio, avanzando no cotexo e confrontación dos diversos elementos do campo de coñecemento. É por iso que, a propósito destes descoidos que se comentan respecto da formación de palabras, máis aínda na composición, o presente traballo concrétase nunha revisión crítica das propostas de clasificación dos compostos en galego.
A composición é un dos procesos de tipo aditivo de formación de palabras. Dadas as posibilidades combinatorias que ofrece este procedemento morfolóxico, na lingüística agromaron os bosquexos de diferentes propostas de clasificación das palabras compostas, atendendo a unha serie de criterios que dan conta precisamente da diversidade formal que presenta. Porén, se centramos a ollada na lingüística galega, a composición en particular e os procesos de formación de palabras en xeral non ocupan a columna central das reflexións e publicacións, pois veñen sendo temas descoidados, pouco desenvolvidos e marxinados do foco de atención dos lingüistas. Fronte a esta eiva, a teoría lingüística continuou o seu camiño propio, avanzando no cotexo e confrontación dos diversos elementos do campo de coñecemento. É por iso que, a propósito destes descoidos que se comentan respecto da formación de palabras, máis aínda na composición, o presente traballo concrétase nunha revisión crítica das propostas de clasificación dos compostos en galego.
Dirección
Dubert García, Francisco Xosé (Titoría)
Dubert García, Francisco Xosé (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
Ulises e o paradigma do heroe homérico
Autoría
J.P.S.
Grao en Filoloxía Clásica
J.P.S.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 19:00
15.07.2025 19:00
Resumo
Ulises na Ilíada constitúe un modelo de heroe único dentro do universo dos poemas homéricos. É un heroe que encarna os valores da aristocracia grega, un líder político e un guerreiro, pero a diferenza do resto de heroes a súa grandeza reside no seu intelecto e no manexo da palabra máis que no manexo da espada, funcionando como unha auténtica personificación da methis grega. O obxectivo de este traballo será analizar o dominio do logos que configura o carácter de este heroe, presente en múltiples pasaxes, como na embaixada de Aquiles, no soño de Agamenón, ou no campo de batalla, onde vemos o despregamento da súa habilidade estratéxica. A elocuencia está plenamente integrada na acción narrativa de moitas das pasaxes nas que aparece Ulises. Este atributo vese reforzado, en case todas as aparicións, a través da caracterización do heroe con epítetos que evocan esta cualidade tan particular e exclusiva. O enfoque de este estudo, será, pois, analizar a un Ulises que, non so é unha autoridade no dominio do discurso, senón que posúe un xenio que é ademais un trazo distintivo deste heroe.
Ulises na Ilíada constitúe un modelo de heroe único dentro do universo dos poemas homéricos. É un heroe que encarna os valores da aristocracia grega, un líder político e un guerreiro, pero a diferenza do resto de heroes a súa grandeza reside no seu intelecto e no manexo da palabra máis que no manexo da espada, funcionando como unha auténtica personificación da methis grega. O obxectivo de este traballo será analizar o dominio do logos que configura o carácter de este heroe, presente en múltiples pasaxes, como na embaixada de Aquiles, no soño de Agamenón, ou no campo de batalla, onde vemos o despregamento da súa habilidade estratéxica. A elocuencia está plenamente integrada na acción narrativa de moitas das pasaxes nas que aparece Ulises. Este atributo vese reforzado, en case todas as aparicións, a través da caracterización do heroe con epítetos que evocan esta cualidade tan particular e exclusiva. O enfoque de este estudo, será, pois, analizar a un Ulises que, non so é unha autoridade no dominio do discurso, senón que posúe un xenio que é ademais un trazo distintivo deste heroe.
Dirección
RUIZ PEREZ, ANGEL (Titoría)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Vogal)
Relatos femininos e “domésticos” de pantasmas: Un estudo de tres contos
Autoría
A.P.S.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.P.S.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
14.07.2025 10:30
14.07.2025 10:30
Resumo
Desde finais do século XIX, as mulleres fixeron unha contribución significativa ao xénero do relato 'doméstico' de pantasmas, unha modalidade gótica empregada como a forma máis axeitada para que as mulleres expresasen os seus medos na sociedade patriarcal da súa época. As mulleres víanse privadas da súa individualidade, excluídas da esfera pública e confinadas aos seus fogares e ás tarefas domésticas. As metáforas de reclusión foron amplamente empregadas neste xénero para representar o que acontece 'cando obrigas a todas as mulleres, negándolles os dereitos civís e políticos, a permanecer encerradas nas súas familias ás escuras' (M. Wollstonecraft, 1792). Privadas da súa identidade e das súas posesións dentro do matrimonio, e presionadas a asumir a maternidade, as mulleres víronse na necesidade de abordar os seus principais conflitos mediante estratexias alternativas e metafóricas. As escritoras comezaron a proxectar fantasmas e figuras espectrais nas súas historias como forma indirecta de denunciar a opresión, desposuimento e silenciamento que sufrían. Este traballo de fin de grao ten como obxectivo explorar o contexto social e histórico de finais do século XIX e comezos do século XX desde unha perspectiva de xénero, e estudar como as mulleres expresaron as súas ansiedades máis íntimas a través do relato de pantasmas. O obxectivo principal é analizar como estas circunstancias, xunto coas características do xénero, se reflicten nos tres relatos seleccionados: 'The Yellow Wallpaper' (1892) de Charlotte Perkins Gilman, 'The Shadowy Third' (1916) de Ellen Glasgow e 'The Shadowy Third' (1923) de Elizabeth Bowen. Nestes relatos, a presenza espectral que persegue unha muller constitúe o tropo central, servindo como unha metáfora que revela os seus medos ocultos e as formas nas que as autoridades patriarcais exercían control sobre as mulleres. O pantasma actúa como o catalizador que desencadea o seu sufrimento psicolóxico, consecuencia dos enormes desafíos da maternidade e do matrimonio que, como tantas outras mulleres da súa época, tiveron que soportar.
Desde finais do século XIX, as mulleres fixeron unha contribución significativa ao xénero do relato 'doméstico' de pantasmas, unha modalidade gótica empregada como a forma máis axeitada para que as mulleres expresasen os seus medos na sociedade patriarcal da súa época. As mulleres víanse privadas da súa individualidade, excluídas da esfera pública e confinadas aos seus fogares e ás tarefas domésticas. As metáforas de reclusión foron amplamente empregadas neste xénero para representar o que acontece 'cando obrigas a todas as mulleres, negándolles os dereitos civís e políticos, a permanecer encerradas nas súas familias ás escuras' (M. Wollstonecraft, 1792). Privadas da súa identidade e das súas posesións dentro do matrimonio, e presionadas a asumir a maternidade, as mulleres víronse na necesidade de abordar os seus principais conflitos mediante estratexias alternativas e metafóricas. As escritoras comezaron a proxectar fantasmas e figuras espectrais nas súas historias como forma indirecta de denunciar a opresión, desposuimento e silenciamento que sufrían. Este traballo de fin de grao ten como obxectivo explorar o contexto social e histórico de finais do século XIX e comezos do século XX desde unha perspectiva de xénero, e estudar como as mulleres expresaron as súas ansiedades máis íntimas a través do relato de pantasmas. O obxectivo principal é analizar como estas circunstancias, xunto coas características do xénero, se reflicten nos tres relatos seleccionados: 'The Yellow Wallpaper' (1892) de Charlotte Perkins Gilman, 'The Shadowy Third' (1916) de Ellen Glasgow e 'The Shadowy Third' (1923) de Elizabeth Bowen. Nestes relatos, a presenza espectral que persegue unha muller constitúe o tropo central, servindo como unha metáfora que revela os seus medos ocultos e as formas nas que as autoridades patriarcais exercían control sobre as mulleres. O pantasma actúa como o catalizador que desencadea o seu sufrimento psicolóxico, consecuencia dos enormes desafíos da maternidade e do matrimonio que, como tantas outras mulleres da súa época, tiveron que soportar.
Dirección
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
ESTEVEZ SAA, MARGARITA (Titoría)
Tribunal
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
Da promesa de terra cocida á ola, do silencio das formas á palabra: estudo léxico sobre a olaría.
Autoría
M.P.R.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
M.P.R.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 13:15
17.07.2025 13:15
Resumo
Este traballo presenta un estudo léxico-semántico de case catrocentas formas (substantivos e verbos) relacionadas co campo léxico da olaría. Todas as formas incluídas no corpus do traballo están sacadas de diversas fontes bibliográficas especializadas neste tema. Destacando especialmente o libro de Emilio Araúxo, A ola. Un resplandor de lúa (2023), no que se transcriben unha ampla serie de entrevistas a oleiros e persoas relacionadas co mundo da olaría, e que o autor foi recompilando dende finais da década de 1980 ata comezos da década de 2020. Tamén é de notable presencia neste traballo o material do léxico da olaría recollido nos cadernos inéditos do Atlas Lingüístico Galego. Nas páxinas deste traballo desenvolverase unha análise lingüística individualizada para cada forma, mediante a confección dunha serie de artigos lingüísticos. Cada forma do corpus será estudada dende diferentes perspectivas: etimoloxía, variación diatópica, tratamento lexicográfico ou análise morfolóxica.
Este traballo presenta un estudo léxico-semántico de case catrocentas formas (substantivos e verbos) relacionadas co campo léxico da olaría. Todas as formas incluídas no corpus do traballo están sacadas de diversas fontes bibliográficas especializadas neste tema. Destacando especialmente o libro de Emilio Araúxo, A ola. Un resplandor de lúa (2023), no que se transcriben unha ampla serie de entrevistas a oleiros e persoas relacionadas co mundo da olaría, e que o autor foi recompilando dende finais da década de 1980 ata comezos da década de 2020. Tamén é de notable presencia neste traballo o material do léxico da olaría recollido nos cadernos inéditos do Atlas Lingüístico Galego. Nas páxinas deste traballo desenvolverase unha análise lingüística individualizada para cada forma, mediante a confección dunha serie de artigos lingüísticos. Cada forma do corpus será estudada dende diferentes perspectivas: etimoloxía, variación diatópica, tratamento lexicográfico ou análise morfolóxica.
Dirección
MOSCOSO MATO, EDUARDO MIGUEL (Titoría)
MOSCOSO MATO, EDUARDO MIGUEL (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
Citas bíblicas na obra de xuventude de san Agostiño de Hipona: o caso de «De libero arbitrio»
Autoría
S.P.P.
Grao en Filoloxía Clásica
S.P.P.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
15.07.2025 14:45
15.07.2025 14:45
Resumo
O propósito deste traballo é realizar unha análise das citas bíblicas na obra de xuventude de san Agostiño de Hipona, importante autor patrístico do s. IV que nos sitúa nunha época e contexto bastante diferentes aos que adoitan tratarse no grao de Filoloxía Clásica. En concreto, o traballo céntrase en «De libero arbitrio», unha pequena obra filosófica que resulta especialmente interesante por teren sido escrita en dous períodos cronolóxicos diferenciados e que, por iso, pode revelar certas diferenzas entre o uso de citas bíblicas nun primeiro período, inmediatamente posterior ao bautismo e conversión do santo no 387, no que escribe o primeiro libro, e un segundo, que se desenvolve varios anos despois e no que escribe os dous seguintes, tendo en consideración tanto a maior experiencia literaria de Agostiño como o seu coñecemento da Biblia. Nesta liña, a través dun comentario histórico e biográfico do santo e maila súa época, tratan de se abordar algunhas cuestións vencelladas, no particular, co uso de citas bíblicas e, no xeral, coa circulación de versións bíblicas neste século, ámbalas dúas no que atinxe ao caso concreto de «De libero arbitrio» e o seu contexto. Finalmente, teranse en conta algunhas outras obras de xuventude co obxectivo de establecer semellanzas e diferenzas entre elas, principalmente no concernente á frecuencia de uso das citas.
O propósito deste traballo é realizar unha análise das citas bíblicas na obra de xuventude de san Agostiño de Hipona, importante autor patrístico do s. IV que nos sitúa nunha época e contexto bastante diferentes aos que adoitan tratarse no grao de Filoloxía Clásica. En concreto, o traballo céntrase en «De libero arbitrio», unha pequena obra filosófica que resulta especialmente interesante por teren sido escrita en dous períodos cronolóxicos diferenciados e que, por iso, pode revelar certas diferenzas entre o uso de citas bíblicas nun primeiro período, inmediatamente posterior ao bautismo e conversión do santo no 387, no que escribe o primeiro libro, e un segundo, que se desenvolve varios anos despois e no que escribe os dous seguintes, tendo en consideración tanto a maior experiencia literaria de Agostiño como o seu coñecemento da Biblia. Nesta liña, a través dun comentario histórico e biográfico do santo e maila súa época, tratan de se abordar algunhas cuestións vencelladas, no particular, co uso de citas bíblicas e, no xeral, coa circulación de versións bíblicas neste século, ámbalas dúas no que atinxe ao caso concreto de «De libero arbitrio» e o seu contexto. Finalmente, teranse en conta algunhas outras obras de xuventude co obxectivo de establecer semellanzas e diferenzas entre elas, principalmente no concernente á frecuencia de uso das citas.
Dirección
Carracedo Fraga, José (Titoría)
Carracedo Fraga, José (Titoría)
Tribunal
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Presidente/a)
GARCIA TRABAZO, JOSE VIRGILIO (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
A identidade na obra de Amin Maalouf, illustrada por Léo l'Africain
Autoría
A.R.D.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.R.D.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
16.07.2025 11:00
16.07.2025 11:00
Resumo
Como se pode identificar unha persoa que vive na fronteira entre dous mundos? Como se pode definir quen non pertence de maneira exclusiva a ningún deles? Hai que escoller entre un ou outro? Ou poden ambos convivir dentro de nós? Autor francolibanés e árabecristián, Amin Maalouf é o exemplo perfecto de como se pode experimentar a identidade sen excluír ningunha orixe nin ningún aspecto cultural. Para apoiar esta perspectiva, o escritor explora todas as preguntas antes mencionadas a través do seu personaxe Hassan Al-Wazzan, coñecido como Léon o Africano, na súa obra Léon l’Africain. Publicado en 1986, en forma de novela biográfica e histórica, o libro relata a traxectoria vital de Léo o Africano, comerciante, diplomático, xeógrafo e escritor árabo-andalusí. Exiliado de Granada no momento da Reconquista española, emprende unha viaxe por diferentes mundos (Granada, Fez, O Cairo, Roma), descoñecidos para el ao principio. Lonxe de xulgalos, acéptaoos, adáptase a eles, mimetízase con eles. Así, ao longo da novela, grazas ás experiencias e actitudes do protagonista, descubrimos que non é preciso escoller entre unha relixión ou outra, entre unha cultura ou outra, entre uns valores ou outros, senón que todas estas pertenzas poden convivir dentro de nós.
Como se pode identificar unha persoa que vive na fronteira entre dous mundos? Como se pode definir quen non pertence de maneira exclusiva a ningún deles? Hai que escoller entre un ou outro? Ou poden ambos convivir dentro de nós? Autor francolibanés e árabecristián, Amin Maalouf é o exemplo perfecto de como se pode experimentar a identidade sen excluír ningunha orixe nin ningún aspecto cultural. Para apoiar esta perspectiva, o escritor explora todas as preguntas antes mencionadas a través do seu personaxe Hassan Al-Wazzan, coñecido como Léon o Africano, na súa obra Léon l’Africain. Publicado en 1986, en forma de novela biográfica e histórica, o libro relata a traxectoria vital de Léo o Africano, comerciante, diplomático, xeógrafo e escritor árabo-andalusí. Exiliado de Granada no momento da Reconquista española, emprende unha viaxe por diferentes mundos (Granada, Fez, O Cairo, Roma), descoñecidos para el ao principio. Lonxe de xulgalos, acéptaoos, adáptase a eles, mimetízase con eles. Así, ao longo da novela, grazas ás experiencias e actitudes do protagonista, descubrimos que non é preciso escoller entre unha relixión ou outra, entre unha cultura ou outra, entre uns valores ou outros, senón que todas estas pertenzas poden convivir dentro de nós.
Dirección
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Titoría)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Titoría)
Tribunal
ABUIN GONZALEZ, ANGEL EUGENIO (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
ABUIN GONZALEZ, ANGEL EUGENIO (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
El conde de Sex o Dar la vida por su dama na «commedia dell'arte»: reinterpretacións italianas do orixinal español
Autoría
C.R.S.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
C.R.S.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 11:00
15.07.2025 11:00
Resumo
A obra teatral El conde de Sex o dar la vida por su dama, publicada en 1638 e atribuída recentemente ao español Antonio Coello, presenta unha ampla historia editorial que se desprende das mans que por vez primeira lle deron forma escrita para converterse na fonte dunha gran cantidade de dramas que, se ben contan cun argumento e un título moi semellantes, mostran características propias do período, a cultura e os gustos persoais dos autores que reinterpretaron e reescribiron o orixinal español. A peza, que trata o amor tráxico entre o conde de Sex e a raíña Isabel I de Inglaterra, foise expandindo non só dentro do espazo español, senón que traspasou as fronteiras de varios países europeos, onde acadou gran éxito e difusión. No presente traballo de fin de grao preténdese profundizar en algunhas das obras derivadas de El conde de Sex, facendo fincapé na súa descendencia italiana, pois un número considerable de canovacci (guións da commedia dell’arte) beben, directa ou indirectamente, do texto de Coello. Así, preténdese realizar unha análise comparativa entre hipo e hipertextos que delimite, mediante o estudo das súas similitudes, a ascendencia última da prolífica obra de Coello; así como, a través da exposición das súas diferenzas, o afastamento da historia da súa configuración inicial para dar lugar a distintas obras que proban a enorme riqueza dramática das reinterpretacións italianas.
A obra teatral El conde de Sex o dar la vida por su dama, publicada en 1638 e atribuída recentemente ao español Antonio Coello, presenta unha ampla historia editorial que se desprende das mans que por vez primeira lle deron forma escrita para converterse na fonte dunha gran cantidade de dramas que, se ben contan cun argumento e un título moi semellantes, mostran características propias do período, a cultura e os gustos persoais dos autores que reinterpretaron e reescribiron o orixinal español. A peza, que trata o amor tráxico entre o conde de Sex e a raíña Isabel I de Inglaterra, foise expandindo non só dentro do espazo español, senón que traspasou as fronteiras de varios países europeos, onde acadou gran éxito e difusión. No presente traballo de fin de grao preténdese profundizar en algunhas das obras derivadas de El conde de Sex, facendo fincapé na súa descendencia italiana, pois un número considerable de canovacci (guións da commedia dell’arte) beben, directa ou indirectamente, do texto de Coello. Así, preténdese realizar unha análise comparativa entre hipo e hipertextos que delimite, mediante o estudo das súas similitudes, a ascendencia última da prolífica obra de Coello; así como, a través da exposición das súas diferenzas, o afastamento da historia da súa configuración inicial para dar lugar a distintas obras que proban a enorme riqueza dramática das reinterpretacións italianas.
Dirección
ULLA LORENZO, ALEJANDRA (Titoría)
GUTIERREZ CAROU, JAVIER Cotitoría
ULLA LORENZO, ALEJANDRA (Titoría)
GUTIERREZ CAROU, JAVIER Cotitoría
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
Quevedo na obra de Borges e Valente: unha lectura comparativa
Autoría
E.R.F.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
E.R.F.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 11:30
15.07.2025 11:30
Resumo
Partindo do interese pola recepción de Francisco de Quevedo no século XX, o presente traballo pretende analizar de maneira comparativa algúns casos da súa influencia na produción de Jorge Luis Borges e José Ángel Valente. Ambos autores contemporáneos, que mantiveron unha relación de afinidade persoal e literaria, conflúen na súa dedicación ao estudo dos clásicos áureos con especial interese por Quevedo en diferentes etapas das súas traxectorias, así coma na asunción de temas e motivos procedentes do barroco. As cuestións propostas con respecto a este triplo contacto abórdanse dende a tradición crítica de lectura quevedesca na que se insiren Borges e Valente, considerando como este condicionante puido determinar as súas interpretacións. Con este fin, a análise centrarase nun corpus restrinxido de pezas de ambos autores que resulte representativo da súa variedade xenérica e no que a pegada de Quevedo sexa particularmente notable. Algunhas das composicións elixidas xustificarán a pertinencia do estudo polo seu carácter paradigmático, como o relato «Tlön, Uqbar, Orbis Tertius» (en «Obras completas», 1974) ou o poema «Serán ceniza...» (en «Obras completas I», 2006), que inaugura a carreira literaria do galego. En último termo, tentarase establecer posibles confluencias e disensións na súa recuperación da literatura do autor do Século de Ouro e ponderar como esta decisión estética puido contribuír á formación dunhas imaxes autoriais con frecuentes puntos en común. Algúns estudos de referencia serán a obra «Teoría del canon y literatura española» de Pozuelo Yvancos e Aradra Sánchez (2000) ou o artigo «Recepción diacrónica de Quevedo: manipulador manipulado, símbolo colectivo» de Germán de Patricio (2011) para a investigación sobre recepción do autor áureo. A súa relación con Borges explórase en publicacións como «Quevedo en Borges» de Stavans (1989) ou «Presencia de Quevedo en tres gestos borgianos» de Fonsalido (2023); no caso de Valente, a bibliografía atopada aborda composicións concretas do poeta, como «La huella quevediana en 'Serán ceniza...' de J. Á. Valente» de Pradel (2019).
Partindo do interese pola recepción de Francisco de Quevedo no século XX, o presente traballo pretende analizar de maneira comparativa algúns casos da súa influencia na produción de Jorge Luis Borges e José Ángel Valente. Ambos autores contemporáneos, que mantiveron unha relación de afinidade persoal e literaria, conflúen na súa dedicación ao estudo dos clásicos áureos con especial interese por Quevedo en diferentes etapas das súas traxectorias, así coma na asunción de temas e motivos procedentes do barroco. As cuestións propostas con respecto a este triplo contacto abórdanse dende a tradición crítica de lectura quevedesca na que se insiren Borges e Valente, considerando como este condicionante puido determinar as súas interpretacións. Con este fin, a análise centrarase nun corpus restrinxido de pezas de ambos autores que resulte representativo da súa variedade xenérica e no que a pegada de Quevedo sexa particularmente notable. Algunhas das composicións elixidas xustificarán a pertinencia do estudo polo seu carácter paradigmático, como o relato «Tlön, Uqbar, Orbis Tertius» (en «Obras completas», 1974) ou o poema «Serán ceniza...» (en «Obras completas I», 2006), que inaugura a carreira literaria do galego. En último termo, tentarase establecer posibles confluencias e disensións na súa recuperación da literatura do autor do Século de Ouro e ponderar como esta decisión estética puido contribuír á formación dunhas imaxes autoriais con frecuentes puntos en común. Algúns estudos de referencia serán a obra «Teoría del canon y literatura española» de Pozuelo Yvancos e Aradra Sánchez (2000) ou o artigo «Recepción diacrónica de Quevedo: manipulador manipulado, símbolo colectivo» de Germán de Patricio (2011) para a investigación sobre recepción do autor áureo. A súa relación con Borges explórase en publicacións como «Quevedo en Borges» de Stavans (1989) ou «Presencia de Quevedo en tres gestos borgianos» de Fonsalido (2023); no caso de Valente, a bibliografía atopada aborda composicións concretas do poeta, como «La huella quevediana en 'Serán ceniza...' de J. Á. Valente» de Pradel (2019).
Dirección
ALONSO VELOSO, MARIA JOSE (Titoría)
ALONSO VELOSO, MARIA JOSE (Titoría)
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
Explorando o Uso de Chatbots en Ambientes de Universidades EFL: O Caso de ChatGPT e Duolingo
Autoría
M.R.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
M.R.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 13:00
17.07.2025 13:00
Resumo
A intelixencia artificial (IA) cambiou rapidamente os paradigmas educativos, de múltiples maneiras e en pouco tempo. Este traballo de fin de grao profundará na súa integración na aprendizaxe do inglés como lingua estranxeira (ILE), destacando os numerosos avances que xurdiron coa aparición dos chatbots. Os chatbots poden definirse como «axentes de software que interactúan co usuario nunha conversación» (Hatwar et al., 2016, p.85). Convertéronse nunha forma revolucionaria de avaliar o progreso ao proporcionar respostas personalizadas e retroalimentación inmediata, o que fai que as experiencias de aprendizaxe sexan máis dinámicas e atractivas. Baseándose nos achados de estudo previos e nos datos reportados polos cuestionarios, o presente estudo adopta un enfoque tanto teórico como empírico sobre as potenciais aplicacións e implicacións que a integración de chatbots pode ter no desenvolvemento da aprendizaxe de ILE entre os seus estudantes na educación superior, reflexionando tamén sobre as experiencias dos usuarios. Aínda que se ofrecerá unha visión xeral dos chatbots para ILE, a nosa análise centrarase nos dous máis utilizados: ChatGPT e Duolingo.
A intelixencia artificial (IA) cambiou rapidamente os paradigmas educativos, de múltiples maneiras e en pouco tempo. Este traballo de fin de grao profundará na súa integración na aprendizaxe do inglés como lingua estranxeira (ILE), destacando os numerosos avances que xurdiron coa aparición dos chatbots. Os chatbots poden definirse como «axentes de software que interactúan co usuario nunha conversación» (Hatwar et al., 2016, p.85). Convertéronse nunha forma revolucionaria de avaliar o progreso ao proporcionar respostas personalizadas e retroalimentación inmediata, o que fai que as experiencias de aprendizaxe sexan máis dinámicas e atractivas. Baseándose nos achados de estudo previos e nos datos reportados polos cuestionarios, o presente estudo adopta un enfoque tanto teórico como empírico sobre as potenciais aplicacións e implicacións que a integración de chatbots pode ter no desenvolvemento da aprendizaxe de ILE entre os seus estudantes na educación superior, reflexionando tamén sobre as experiencias dos usuarios. Aínda que se ofrecerá unha visión xeral dos chatbots para ILE, a nosa análise centrarase nos dous máis utilizados: ChatGPT e Duolingo.
Dirección
GOMEZ GONZALEZ, MARIA DE LOS ANGELES (Titoría)
GOMEZ GONZALEZ, MARIA DE LOS ANGELES (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Rosa roxa, Rosa branca, Crisantemos e Violetas: unha análise comparativa das figuras femininas nas novelas do ciclo da Rosa de Gabriele d’Annunzio.
Autoría
L.R.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
L.R.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
17.07.2025 10:00
17.07.2025 10:00
Resumo
Dentro da literatura italiana, desde os seus orixes, a figura da muller ha representado unha das principais fontes de inspiración e modelo. A través desta figura, os autores máis importantes das distintas épocas expresan os seus propios estados de ánimo e sensacións, resaltando tanto o amor coma o dolor, tanto a forza sobrenatural coma o desexo sexual. Entre finais do século XIX e principios do século XX, Gabriele d’Annunzio, escritor, poeta, dramaturgo, militar, político, periodista, e patriota italiano, ademais dunha das principais figuras de referencia do decadentismo e do esteticismo italiano e europeo, explotará e reformará o xénero da novela, chegando á creación de figuras femininas que se converterán non solo en personaxes canónicos e recorrentes aínda na literatura contemporánea, senón tamén en modelos de comportamento. Nesta tese nos propoñemos ofrecer unha análise comparativa e contrastiva das diferentes figuras femininas que aparecen dentro do ciclo de novelas da Rosa. Esta análise realizouse a través da lectura e análise das tres obras pertencentes ao ciclo: Il Piacere, L’Innocente, e Il Trionfo della Morte, así como da bibliografía crítica sobre o tema. A través da análise das principais presenzas femininas nas novelas do ciclo, o obxectivo do traballo é destacar as características comúns e as diferencias entre estas personaxes, ilustrando como a súa evolución se xoga a miúdo sobre o tema do “dobre” (de salvadora a irmá, de muller fatal a inimiga), sen chegar nunca a unha “terceira” figura que represente unha síntese ideal.
Dentro da literatura italiana, desde os seus orixes, a figura da muller ha representado unha das principais fontes de inspiración e modelo. A través desta figura, os autores máis importantes das distintas épocas expresan os seus propios estados de ánimo e sensacións, resaltando tanto o amor coma o dolor, tanto a forza sobrenatural coma o desexo sexual. Entre finais do século XIX e principios do século XX, Gabriele d’Annunzio, escritor, poeta, dramaturgo, militar, político, periodista, e patriota italiano, ademais dunha das principais figuras de referencia do decadentismo e do esteticismo italiano e europeo, explotará e reformará o xénero da novela, chegando á creación de figuras femininas que se converterán non solo en personaxes canónicos e recorrentes aínda na literatura contemporánea, senón tamén en modelos de comportamento. Nesta tese nos propoñemos ofrecer unha análise comparativa e contrastiva das diferentes figuras femininas que aparecen dentro do ciclo de novelas da Rosa. Esta análise realizouse a través da lectura e análise das tres obras pertencentes ao ciclo: Il Piacere, L’Innocente, e Il Trionfo della Morte, así como da bibliografía crítica sobre o tema. A través da análise das principais presenzas femininas nas novelas do ciclo, o obxectivo do traballo é destacar as características comúns e as diferencias entre estas personaxes, ilustrando como a súa evolución se xoga a miúdo sobre o tema do “dobre” (de salvadora a irmá, de muller fatal a inimiga), sen chegar nunca a unha “terceira” figura que represente unha síntese ideal.
Dirección
CECCARELLI , MARILENA (Titoría)
CECCARELLI , MARILENA (Titoría)
Tribunal
BUONO , BENEDICT (Presidente/a)
SANMARCO BANDE, MARIA TERESA (Secretario/a)
DE FRUTOS MARTINEZ, MARIA CONSUELO (Vogal)
BUONO , BENEDICT (Presidente/a)
SANMARCO BANDE, MARIA TERESA (Secretario/a)
DE FRUTOS MARTINEZ, MARIA CONSUELO (Vogal)
Jaime Solá: primeiros anos e impacto e recepción en Galicia
Autoría
C.R.P.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
C.R.P.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 13:00
18.07.2025 13:00
Resumo
Este estudo filolóxico centrará a súa atención maioritariamente na figura de Jaime Solá, escritor galego cuxa produción literaria está escrita en castelán, coa intención de entender o seu nacemento como escritor e a súa recepción como tal na Galiza de finais do século XIX e comezos do XX. Discutirase a acollida da súa obra a través de diferentes artigos xornalísticos, valorando tamén o impacto de Solá como persoa de interese no seu contexto social. Para iso, farase un estudo dos seus textos e, para comprender na súa totalidade tanto estes como o seu impacto como autor, realizarase unha investigación do contexto social e literario deste período, que abrangue desde finais do século XIX ata 1909. Deste xeito, preténdese arrojar luz sobre a obra de Solá e situalo no seu contexto.
Este estudo filolóxico centrará a súa atención maioritariamente na figura de Jaime Solá, escritor galego cuxa produción literaria está escrita en castelán, coa intención de entender o seu nacemento como escritor e a súa recepción como tal na Galiza de finais do século XIX e comezos do XX. Discutirase a acollida da súa obra a través de diferentes artigos xornalísticos, valorando tamén o impacto de Solá como persoa de interese no seu contexto social. Para iso, farase un estudo dos seus textos e, para comprender na súa totalidade tanto estes como o seu impacto como autor, realizarase unha investigación do contexto social e literario deste período, que abrangue desde finais do século XIX ata 1909. Deste xeito, preténdese arrojar luz sobre a obra de Solá e situalo no seu contexto.
Dirección
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
FEIJO TORRES, ELIAS JOSE (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
As falas da mocidade: a hibridación lingüística, o verlan e a arabización.
Autoría
Y.S.E.K.E.W.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Y.S.E.K.E.W.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 11:00
15.07.2025 11:00
Resumo
O tema da fala da mocidade atraeu e segue atraendo a atención de lingüistas, xornalistas, docentes e outros especialistas. A pesar da súa relevancia, este fenómeno foi obxecto dunha considerable desinformación, o que levou á creación e difusión de numerosos estereotipos e definicións erróneas, especialmente no que respecta ao chamado fala das periferias. Isto débese a que se trata dunha noción complexa, difícil de clasificar nunha soa categoría, xa que non está unicamente ligada á idade das persoas falantes, senón que tamén depende de múltiples factores socioculturais e contextuais. Neste traballo propoñémonos abordar e clarificar estas cuestións mediante a análise da fala da mocidade desde diferentes perspectivas e coa axuda de distintos corpus. O noso estudo abrangue desde a súa manifestación na comunicación oral e escrita ata a súa influencia en expresións artísticas como a música, o cinema ou a literatura, co obxectivo de ofrecer unha visión o máis completa e obxectiva posible deste fenómeno lingüístico en constante evolución. (Este traballo foi elaborado por Yasmine Sahb El Khataouat El Wardi e Yousra Houdda El Bazi. Traballamos xuntas na procura de información, na redacción e na presentación do mesmo.)
O tema da fala da mocidade atraeu e segue atraendo a atención de lingüistas, xornalistas, docentes e outros especialistas. A pesar da súa relevancia, este fenómeno foi obxecto dunha considerable desinformación, o que levou á creación e difusión de numerosos estereotipos e definicións erróneas, especialmente no que respecta ao chamado fala das periferias. Isto débese a que se trata dunha noción complexa, difícil de clasificar nunha soa categoría, xa que non está unicamente ligada á idade das persoas falantes, senón que tamén depende de múltiples factores socioculturais e contextuais. Neste traballo propoñémonos abordar e clarificar estas cuestións mediante a análise da fala da mocidade desde diferentes perspectivas e coa axuda de distintos corpus. O noso estudo abrangue desde a súa manifestación na comunicación oral e escrita ata a súa influencia en expresións artísticas como a música, o cinema ou a literatura, co obxectivo de ofrecer unha visión o máis completa e obxectiva posible deste fenómeno lingüístico en constante evolución. (Este traballo foi elaborado por Yasmine Sahb El Khataouat El Wardi e Yousra Houdda El Bazi. Traballamos xuntas na procura de información, na redacción e na presentación do mesmo.)
Dirección
LOPEZ DIAZ, MONTSERRAT (Titoría)
LOPEZ DIAZ, MONTSERRAT (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
'What the Swan Can Teach Us' - Unha análise ecocrítica da colección poética Let the Dead de Dylan Brennan
Autoría
A.S.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.S.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 12:30
15.07.2025 12:30
Resumo
Nado na Cidade de México en 1980, Dylan Brennan é un poeta galardoado en múltiples ocasións cuxa obra explora a relación da humanidade coa natureza a través de temas como a destrución ecolóxica e o desprazamento cultural. A súa colección Let the Dead reflexiona sobre o colapso ambiental, entrelazando historia, mito e experiencia persoal para revelar as conexións entre natureza, cultura, identidade e creatividade. Isto reflicte a convicción de Brennan de que 'a linguaxe nunca é neutral; leva consigo o peso da historia, o poder e a resistencia' (Brennan, Numéro Cinq), unha perspectiva que apoia o enfoque deste TFG sobre a poesía como expresión tanto ecolóxica como cultural. O estudo aborda tres cuestións chave: o impacto destrutivo da actividade humana nos ecosistemas, a relación entre degradación ambiental e inxustiza social, e o potencial da poesía para articular o loito ecolóxico e a resistencia. A través dunha análise detallada de poemas de Let the Dead, como 'Bog Cotton', 'Botany' e 'Anacahuita', este traballo examina a visión de Brennan sobre o colapso ambiental, o legado poscolonial e a interacción entre natureza e cultura. A súa poética, en última instancia, procura 'invitar á incomodidade, facernos sentir de xeito diferente' (Brennan, Numéro Cinq), desafiando os lectores a enfrontarse ás crises ecolóxicas a través da linguaxe. A análise está fundamentada na teoría ecocrítica contemporánea. Silent Spring, de Carson, mostra como a ciencia pode poñer de manifesto os custos frecuentemente ignorados do dano ambiental. Slow Violence, de Nixon, trata sobre como o dano lento e invisible pasa frecuentemente desapercibido. Flannery e Bullard examinan a desigualdade ambiental, mentres que Iovino e Oppermann exploran a axencia compartida entre as esferas humana e non humana. Así mesmo, Vibrant Matter, de Bennett, redefine a materialidade, mentres que Dark Ecology, de Morton, e Feminism and the Mastery of Nature, de Plumwood, critican os mecanismos que sustentan a explotación. As reflexións de Brennan en The Flower That Withers ofrecen unha perspectiva adicional sobre a súa resposta poética ante o colapso e a alienación.
Nado na Cidade de México en 1980, Dylan Brennan é un poeta galardoado en múltiples ocasións cuxa obra explora a relación da humanidade coa natureza a través de temas como a destrución ecolóxica e o desprazamento cultural. A súa colección Let the Dead reflexiona sobre o colapso ambiental, entrelazando historia, mito e experiencia persoal para revelar as conexións entre natureza, cultura, identidade e creatividade. Isto reflicte a convicción de Brennan de que 'a linguaxe nunca é neutral; leva consigo o peso da historia, o poder e a resistencia' (Brennan, Numéro Cinq), unha perspectiva que apoia o enfoque deste TFG sobre a poesía como expresión tanto ecolóxica como cultural. O estudo aborda tres cuestións chave: o impacto destrutivo da actividade humana nos ecosistemas, a relación entre degradación ambiental e inxustiza social, e o potencial da poesía para articular o loito ecolóxico e a resistencia. A través dunha análise detallada de poemas de Let the Dead, como 'Bog Cotton', 'Botany' e 'Anacahuita', este traballo examina a visión de Brennan sobre o colapso ambiental, o legado poscolonial e a interacción entre natureza e cultura. A súa poética, en última instancia, procura 'invitar á incomodidade, facernos sentir de xeito diferente' (Brennan, Numéro Cinq), desafiando os lectores a enfrontarse ás crises ecolóxicas a través da linguaxe. A análise está fundamentada na teoría ecocrítica contemporánea. Silent Spring, de Carson, mostra como a ciencia pode poñer de manifesto os custos frecuentemente ignorados do dano ambiental. Slow Violence, de Nixon, trata sobre como o dano lento e invisible pasa frecuentemente desapercibido. Flannery e Bullard examinan a desigualdade ambiental, mentres que Iovino e Oppermann exploran a axencia compartida entre as esferas humana e non humana. Así mesmo, Vibrant Matter, de Bennett, redefine a materialidade, mentres que Dark Ecology, de Morton, e Feminism and the Mastery of Nature, de Plumwood, critican os mecanismos que sustentan a explotación. As reflexións de Brennan en The Flower That Withers ofrecen unha perspectiva adicional sobre a súa resposta poética ante o colapso e a alienación.
Dirección
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Titoría)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Titoría)
Tribunal
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
O compoñente moral en El premio de la constancia y pastores de Sierra Bermeja, de Jacinto de Espinel Adorno
Autoría
P.S.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
P.S.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
14.07.2025 12:30
14.07.2025 12:30
Resumo
El premio de la constancia y pastores de Sierra Bermeja inscríbese dentro dos libros de pastores, que tiveron un papel protagonista na prosa española da segunda metade do século XVI. Sen embargo, a obra de Jacinto de Espinel Adorno ve a luz durante o ocaso do xénero (1620), o que explica a presenza de elementos de diversas tradicións xunto cos propios deste. A novela divídese así en dúas partes diferenciadas: unha de estrutura e argumento puramente pastorís e outra formada por un relato intercalado no que se mesturan elementos bizantinos, cortesáns e máxico-moriscos. A pesar desta marcada distinción, hai un tema común a toda a obra: a súa dimensión moral, presente tanto nas historias que narran os pastores nos seus diálogos como nas aventuras que vive Arsindo, o protagonista. A finalidade deste traballo de fin de grao será o estudo desta dimensión moral, atendendo tanto a temas habituais no xénero pastoril, como a memoria, o desengano ou a concepción do amor e a súa relación coa morte e a violencia, como aos característicos desta novela, en especial a carga ética da expulsión dos musulmáns. A partir desta análise procurarase identificar a intención xeral da obra, así como a posible repercusión que esa importancia do moral ten na súa construción e estilo.
El premio de la constancia y pastores de Sierra Bermeja inscríbese dentro dos libros de pastores, que tiveron un papel protagonista na prosa española da segunda metade do século XVI. Sen embargo, a obra de Jacinto de Espinel Adorno ve a luz durante o ocaso do xénero (1620), o que explica a presenza de elementos de diversas tradicións xunto cos propios deste. A novela divídese así en dúas partes diferenciadas: unha de estrutura e argumento puramente pastorís e outra formada por un relato intercalado no que se mesturan elementos bizantinos, cortesáns e máxico-moriscos. A pesar desta marcada distinción, hai un tema común a toda a obra: a súa dimensión moral, presente tanto nas historias que narran os pastores nos seus diálogos como nas aventuras que vive Arsindo, o protagonista. A finalidade deste traballo de fin de grao será o estudo desta dimensión moral, atendendo tanto a temas habituais no xénero pastoril, como a memoria, o desengano ou a concepción do amor e a súa relación coa morte e a violencia, como aos característicos desta novela, en especial a carga ética da expulsión dos musulmáns. A partir desta análise procurarase identificar a intención xeral da obra, así como a posible repercusión que esa importancia do moral ten na súa construción e estilo.
Dirección
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titoría)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titoría)
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titor do alumno)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Titor do alumno)
Publicidade e cancro de mama: análise multimodal da campaña Pinktober 2024 de Hard Rock
Autoría
C.S.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
C.S.G.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 12:00
18.07.2025 12:00
Resumo
O cancro de mama representa o tipo de cancro con maior incidencia e mortalidade entre as mulleres a nivel global (Organización Mundial de la Salud [OMS], 2024a). Cada mes de outubro, con motivo do denominado “Mes Rosa”, multiplícanse as iniciativas empresariais destinadas a visibilizar esta enfermidade e recadar fondos para a súa investigación. Aínda que estas campañas publicitarias apelen á concienciación social, responden de igual forma a fines corporativos e proxectan unha imaxe do cancro que se afasta normalmente da realidade vivida polas pacientes. Neste contexto, o presente traballo céntrase na análise dunha campaña publicitaria específica impulsada por Hard Rock en outubro de 2024: Pinktober 2024. O enfoque adoptado é cualitativo e multimodal, polo que se terán en conta tanto os elementos verbais da campaña como os non verbais. En particular, analizaranse cuestións pragmáticas (actos de fala, elementos da comunicación e expresión da subxectividade) e observaranse as metáforas conceptuais e multimodais codificadas no discurso. A análise levarase a cabo a través do estudo tanto da páxina web de Pinktober 2024 (Hard Rock Hotel Madrid), como de varias publicacións extraídas das plataformas Facebook e Instagram. Os obxectivos principais do estudo son, por unha banda, identificar as técnicas de persuasión empregadas neste tipo de publicidade e, por outra, determinar que imaxe do cancro de mama se constrúe a través do discurso.
O cancro de mama representa o tipo de cancro con maior incidencia e mortalidade entre as mulleres a nivel global (Organización Mundial de la Salud [OMS], 2024a). Cada mes de outubro, con motivo do denominado “Mes Rosa”, multiplícanse as iniciativas empresariais destinadas a visibilizar esta enfermidade e recadar fondos para a súa investigación. Aínda que estas campañas publicitarias apelen á concienciación social, responden de igual forma a fines corporativos e proxectan unha imaxe do cancro que se afasta normalmente da realidade vivida polas pacientes. Neste contexto, o presente traballo céntrase na análise dunha campaña publicitaria específica impulsada por Hard Rock en outubro de 2024: Pinktober 2024. O enfoque adoptado é cualitativo e multimodal, polo que se terán en conta tanto os elementos verbais da campaña como os non verbais. En particular, analizaranse cuestións pragmáticas (actos de fala, elementos da comunicación e expresión da subxectividade) e observaranse as metáforas conceptuais e multimodais codificadas no discurso. A análise levarase a cabo a través do estudo tanto da páxina web de Pinktober 2024 (Hard Rock Hotel Madrid), como de varias publicacións extraídas das plataformas Facebook e Instagram. Os obxectivos principais do estudo son, por unha banda, identificar as técnicas de persuasión empregadas neste tipo de publicidade e, por outra, determinar que imaxe do cancro de mama se constrúe a través do discurso.
Dirección
RECALDE FERNANDEZ, MONSERRAT (Titoría)
RECALDE FERNANDEZ, MONSERRAT (Titoría)
Tribunal
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
Observacións sobre o funcionamento da adposición. As preposicións orfas no francés oral.
Autoría
I.S.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
I.S.L.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 12:30
15.07.2025 12:30
Resumo
Calquera intento de afondar nas dinámicas das adposicións topa con varios atrancos: por unha banda, a súa vaguidade intrínseca supón un auténtico desafío para a análise lingüística; pola outra, a diversidade de enfoques teóricos provoca unha fragmentación conceptual que adoita traducirse nunha carencia de referencias claras. Dende que a tipoloxía comezou a centrarse nas adposicións, o tema xerou un intenso debate e segue a alimentar a investigación. Por iso semella fundamental facer un balance dos principais retos que suscita, botando man dos recursos epistemolóxicos e metodolóxicos máis axeitados para aclarar os patróns de uso asociados. Este traballo divídese en dúas partes: a primeira ofrece unha visión xeral das cuestións máis recorrentes sobre as adposicións; a segunda profunda no caso das chamadas preposicións orfas, un fenómeno lingüístico do francés que se afasta dos usos normativos pero que é cada vez máis habitual, especialmente na lingua oral. Estas construcións, nas que se omite o complemento preposicional, permiten salientar as singularidades do francés e tender unha ponte entre un caso de estudo concreto e un marco explicativo máis amplo.
Calquera intento de afondar nas dinámicas das adposicións topa con varios atrancos: por unha banda, a súa vaguidade intrínseca supón un auténtico desafío para a análise lingüística; pola outra, a diversidade de enfoques teóricos provoca unha fragmentación conceptual que adoita traducirse nunha carencia de referencias claras. Dende que a tipoloxía comezou a centrarse nas adposicións, o tema xerou un intenso debate e segue a alimentar a investigación. Por iso semella fundamental facer un balance dos principais retos que suscita, botando man dos recursos epistemolóxicos e metodolóxicos máis axeitados para aclarar os patróns de uso asociados. Este traballo divídese en dúas partes: a primeira ofrece unha visión xeral das cuestións máis recorrentes sobre as adposicións; a segunda profunda no caso das chamadas preposicións orfas, un fenómeno lingüístico do francés que se afasta dos usos normativos pero que é cada vez máis habitual, especialmente na lingua oral. Estas construcións, nas que se omite o complemento preposicional, permiten salientar as singularidades do francés e tender unha ponte entre un caso de estudo concreto e un marco explicativo máis amplo.
Dirección
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Titoría)
PINO SERRANO, Mª DOLORES LAURA (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
Cordas Rotas e Ondas Crecentes: Analizando o Trauma na Ficción de Taylor Jenkins Reid
Autoría
I.S.F.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
I.S.F.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 10:30
15.07.2025 10:30
Resumo
O obxectivo desta análise é examinar criticamente dúas das novelas de Taylor Jenkins Reid, Daisy Jones and The Six e Malibu Rising, a través da lente teórica dos estudos sobre o trauma. En primeiro lugar, na introdución incluirase un panorama xeral da obra de Jenkins Reid, tendo en conta os seus logros e os seus principales textos, así como o seu estilo literario. Posteriormente, presentaranse os estudos sobre o trauma como marco teórico, explicando os conceptos máis relevantes e a súa pertinencia para os fins desta disertación. O corpo da análise comprenderá un exame crítico dos suxeitos traumatizados na fición de Reid, evaluando a posbilidade de representar o trauma nas novelas e os mecanismos narrativos empregados para este propósito.
O obxectivo desta análise é examinar criticamente dúas das novelas de Taylor Jenkins Reid, Daisy Jones and The Six e Malibu Rising, a través da lente teórica dos estudos sobre o trauma. En primeiro lugar, na introdución incluirase un panorama xeral da obra de Jenkins Reid, tendo en conta os seus logros e os seus principales textos, así como o seu estilo literario. Posteriormente, presentaranse os estudos sobre o trauma como marco teórico, explicando os conceptos máis relevantes e a súa pertinencia para os fins desta disertación. O corpo da análise comprenderá un exame crítico dos suxeitos traumatizados na fición de Reid, evaluando a posbilidade de representar o trauma nas novelas e os mecanismos narrativos empregados para este propósito.
Dirección
Lojo Rodríguez, Laura María (Titoría)
Lojo Rodríguez, Laura María (Titoría)
Tribunal
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
A música urbana e o pop como ferramenta para o estudo do español: diferenzas léxicas, fónicas e morfosintácticas entre Hispanoamérica e España.
Autoría
M.S.A.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
M.S.A.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 12:45
18.07.2025 12:45
Resumo
Este Traballo de Fin de Grao céntrase na análise das diferenzas lingüísticas entre o español de América (ou Hispanoamérica) e o de España, empleando como ferramenta principal a música urbana e o pop. Estas manifestacións culturais, ademáis de ter unha gran relevancia na vida persoal da autora, constitúen un valioso recurso para observar e analizar a diversidade do idioma en contextos reais e actuais. A partir dun corpus coidadosamente seleccionado de cancións que consideramos representativas de ambos contextos xeográficos, lévase a cabo unha análise comparativa dos planos fónico, morfosintáctico e léxico. Este último plano adquire especial protagonismo por ser o ámbito onde as diferenzas son máis evidentes e frecuentes, con especial atención a fenómenos como os anglicismos, os coloquialismos e as expresións idiomáticas. Este estudo pretende non só describir ditas disimilitudes lingüísticas, senón tamén reflexionar sobre a súa utilidade pedagóxica e sociolingüística na ensinanza do español como lingua estranxeira.
Este Traballo de Fin de Grao céntrase na análise das diferenzas lingüísticas entre o español de América (ou Hispanoamérica) e o de España, empleando como ferramenta principal a música urbana e o pop. Estas manifestacións culturais, ademáis de ter unha gran relevancia na vida persoal da autora, constitúen un valioso recurso para observar e analizar a diversidade do idioma en contextos reais e actuais. A partir dun corpus coidadosamente seleccionado de cancións que consideramos representativas de ambos contextos xeográficos, lévase a cabo unha análise comparativa dos planos fónico, morfosintáctico e léxico. Este último plano adquire especial protagonismo por ser o ámbito onde as diferenzas son máis evidentes e frecuentes, con especial atención a fenómenos como os anglicismos, os coloquialismos e as expresións idiomáticas. Este estudo pretende non só describir ditas disimilitudes lingüísticas, senón tamén reflexionar sobre a súa utilidade pedagóxica e sociolingüística na ensinanza do español como lingua estranxeira.
Dirección
CREGO GARCIA, VICKY (Titoría)
CREGO GARCIA, VICKY (Titoría)
Tribunal
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
A Monstrosidade ‘Queer’: Unha Análise sobre as Identidades ‘Queer’ en Carmilla (1872) por Sheridan Le Fanu.
Autoría
S.S.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
S.S.C.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
16.07.2025 17:00
16.07.2025 17:00
Resumo
O termo 'queer' foi inicialmente usado para facer referencia a algo ou alguén 'extraño, raro, peculiar, excéntrico' para despois ser utilizado coma un sinónimo pexorativo da palabra 'homosexual'. No século XIX, unha era na que a 'queerness' estaba estigmatizada e castigada pola lei, estaba reprimida e non podía falarse abertamente nin escribirse sobre ela. Non obstante, a 'queerness' implícita escribeuse nalgunas novelas deses tempos mediante metáforas e eufemismos. Esta investigación centrarase principalmente na novela gótica Carmilla (1872) escrita polo autor irlandés Sheridan Le Fanu. Tamén fará referencia a partes doutras novelas góticas de horror do mesmo período e xénero literario, coma Drácula (1897) de Bram Stoker. Textos que tratan o tema da 'queerness' e problemáticas similares tamén serán usados para construir un marco teórico para a análise textual detallada da obra de Le Fanu. A idea principal desenvolta neste estudio será a exploración das implicacións e temas, tanto implícitos como explícitos, nesta novela gótica e en textos similares nos que as orientacións sexuais que chocan coa heteronormatividade que estructura a sociedade e están, polo tanto, reprimidas, están, a pesar de todo, representadas.
O termo 'queer' foi inicialmente usado para facer referencia a algo ou alguén 'extraño, raro, peculiar, excéntrico' para despois ser utilizado coma un sinónimo pexorativo da palabra 'homosexual'. No século XIX, unha era na que a 'queerness' estaba estigmatizada e castigada pola lei, estaba reprimida e non podía falarse abertamente nin escribirse sobre ela. Non obstante, a 'queerness' implícita escribeuse nalgunas novelas deses tempos mediante metáforas e eufemismos. Esta investigación centrarase principalmente na novela gótica Carmilla (1872) escrita polo autor irlandés Sheridan Le Fanu. Tamén fará referencia a partes doutras novelas góticas de horror do mesmo período e xénero literario, coma Drácula (1897) de Bram Stoker. Textos que tratan o tema da 'queerness' e problemáticas similares tamén serán usados para construir un marco teórico para a análise textual detallada da obra de Le Fanu. A idea principal desenvolta neste estudio será a exploración das implicacións e temas, tanto implícitos como explícitos, nesta novela gótica e en textos similares nos que as orientacións sexuais que chocan coa heteronormatividade que estructura a sociedade e están, polo tanto, reprimidas, están, a pesar de todo, representadas.
Dirección
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
Tribunal
SACIDO ROMERO, JORGE (Titor do alumno)
SACIDO ROMERO, JORGE (Titor do alumno)
A narrativa breve de Javier Valcarce García (1885-1918).
Autoría
N.S.R.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
N.S.R.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
15.07.2025 12:00
15.07.2025 12:00
Resumo
Na bisagra dos séculos XIX e XX, a literatura española describe un abanico de autores brillantes coñecidos por todos; non obstante, houbo moitas figuras do mundo literario que quedaron esquecidas polo peso da historia e desprazados a un segundo lugar por diversos motivos. Entre eles, atópase o mugardés Javier Valcarce García, fillo do polígrafo, Javier Valcarce Ocampo, finado en 1922. O autor de Los nidos de antaño relacionouse en Madrid co círculo cultural do momento e entrou en contacto con persoeiros como Antonio Machado, Sofía Casanova e Rubén Darío. Con todo, a súa ausencia nas historias da literatura (pese a aportacións recentes) xustifica, sen dúbida, este TFG, cuxo propósito é precisamente rescatar a súa figura e debuxar un retrato a través da exhumación das súas obras, para definir mellor esa pegada, borrosa aínda, que deixou na Historia da Literatura Española; o que permitirá descubrir novos horizontes literarios fronterizos entre Realismo e Modernismo.
Na bisagra dos séculos XIX e XX, a literatura española describe un abanico de autores brillantes coñecidos por todos; non obstante, houbo moitas figuras do mundo literario que quedaron esquecidas polo peso da historia e desprazados a un segundo lugar por diversos motivos. Entre eles, atópase o mugardés Javier Valcarce García, fillo do polígrafo, Javier Valcarce Ocampo, finado en 1922. O autor de Los nidos de antaño relacionouse en Madrid co círculo cultural do momento e entrou en contacto con persoeiros como Antonio Machado, Sofía Casanova e Rubén Darío. Con todo, a súa ausencia nas historias da literatura (pese a aportacións recentes) xustifica, sen dúbida, este TFG, cuxo propósito é precisamente rescatar a súa figura e debuxar un retrato a través da exhumación das súas obras, para definir mellor esa pegada, borrosa aínda, que deixou na Historia da Literatura Española; o que permitirá descubrir novos horizontes literarios fronterizos entre Realismo e Modernismo.
Dirección
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Titoría)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
AZAUSTRE GALIANA, ANTONIO (Presidente/a)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Secretario/a)
PEREZ-ABADIN BARRO, MARIA SOLEDAD (Vogal)
‘Take Me Back To Eden’: a historia de Sleep Token, a súa música e a imaxinación colectiva dos seus seguidores.
Autoría
T.S.E.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
T.S.E.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 11:00
15.07.2025 11:00
Resumo
No ano 2016, a banda británica de metal progresivo Sleep Token xurdiu das sombras na cidade de Londres. Sleep Token mesturou os sons duros da guitarra, a batería e o baixo propios do heavy metal con elementos e instrumentos doutros estilos musicais, como o piano ou o sintetizador, e con letras pseudo-relixiosas que lembran ao góspel. Dende os seus comezos, destacáronse como unha rara avis dentro da escena do metal, non só por manteren en segredo a identidade dos seus membros, senón tamén por exhibiren unha estética e posta en escena escuras, como se fosen unha seita new age, e polo seu desexo de convencer o público de que o único propósito da súa obra é espallar o 'evanxeo' dun deus antigo e esquecido chamado Sleep. Os seus seguidores contribuíron de maneira significativa ao crecemento da banda nos últimos anos, creando unha rede de foros en internet, especialmente en Tumblr e Reddit, onde analizan as letras e o seu simbolismo, difunden unha historia arredor da banda e comparten unha experiencia imaxinativa colectiva. Ata o de agora, non se ten escrito ningún traballo académico sobre Sleep Token. Este Traballo de Fin de Grao ten como obxectivo discernir que é o que pretende acadar a banda a través da historia que relata na súa música: se busca criticar a sociedade e promover un cambio, ou se a súa produción é simplemente un xogo artístico polo arte mesmo. Así mesmo, avaliarase a importancia da imaxinación colectiva dos seus seguidores na difusión e comprensión do relato que a banda insiste en contar.
No ano 2016, a banda británica de metal progresivo Sleep Token xurdiu das sombras na cidade de Londres. Sleep Token mesturou os sons duros da guitarra, a batería e o baixo propios do heavy metal con elementos e instrumentos doutros estilos musicais, como o piano ou o sintetizador, e con letras pseudo-relixiosas que lembran ao góspel. Dende os seus comezos, destacáronse como unha rara avis dentro da escena do metal, non só por manteren en segredo a identidade dos seus membros, senón tamén por exhibiren unha estética e posta en escena escuras, como se fosen unha seita new age, e polo seu desexo de convencer o público de que o único propósito da súa obra é espallar o 'evanxeo' dun deus antigo e esquecido chamado Sleep. Os seus seguidores contribuíron de maneira significativa ao crecemento da banda nos últimos anos, creando unha rede de foros en internet, especialmente en Tumblr e Reddit, onde analizan as letras e o seu simbolismo, difunden unha historia arredor da banda e comparten unha experiencia imaxinativa colectiva. Ata o de agora, non se ten escrito ningún traballo académico sobre Sleep Token. Este Traballo de Fin de Grao ten como obxectivo discernir que é o que pretende acadar a banda a través da historia que relata na súa música: se busca criticar a sociedade e promover un cambio, ou se a súa produción é simplemente un xogo artístico polo arte mesmo. Así mesmo, avaliarase a importancia da imaxinación colectiva dos seus seguidores na difusión e comprensión do relato que a banda insiste en contar.
Dirección
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
Tribunal
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
As dúas caras do espello. As figuras femininas dos irmáns Grimm.
Autoría
E.S.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
E.S.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
14.07.2025 17:15
14.07.2025 17:15
Resumo
Todos os nenos e todas as nenan viron ou escoitaron algunha vez un conto dos irmáns Grimm. Son contos que forman parte da nosa sociedade, xa sexa a través de películas, xoguetes ou outros medios. Estes contos non só marcan a nosa infancia, senón que tamén representan o pensamento burgués da súa época e reflicten aspectos fundamentais do Romanticismo. Por esta razón, neste traballo de fin de grao analizaranse figuras femininas características dos contos dos irmáns Grimm. Trátase de narracións populares orais modificadas, historias transmitidas de xeración en xeración. Esta oralidade permitiu a transmisión de tradicións, coñecementos, supersticións e historia. Nas historias poden identificarse figuras típicas e opostas. Por unha banda, aparecen mozas inxenuas, que se caracterizan por atributos como a beleza, o altruísmo e a compaixón, así como figuras maternais que proxectan o natural e o protector. Por outra banda, aparecen meigas e madrastras malvadas, que adoitan definirse por fealdade, egoísmo e afán de dominación. Algúns dos contos fundamentais que se abordarán desde a perspectiva actual son Cincenta, Rapunzel, A Bela Durminte, Brancaneves, Rumpelstiltskin, O rei Barba de Tordo e Nai Neve. Estes contos non servían unicamente como entretemento, senón tamén como ferramenta de educación e ensinanza. Se a muller da época seguía a lección moral do conto, era recompensada. Tamén se tratará, brevemente, como estas historias seguen influíndo hoxe en día no mundo imaxinario da infancia.
Todos os nenos e todas as nenan viron ou escoitaron algunha vez un conto dos irmáns Grimm. Son contos que forman parte da nosa sociedade, xa sexa a través de películas, xoguetes ou outros medios. Estes contos non só marcan a nosa infancia, senón que tamén representan o pensamento burgués da súa época e reflicten aspectos fundamentais do Romanticismo. Por esta razón, neste traballo de fin de grao analizaranse figuras femininas características dos contos dos irmáns Grimm. Trátase de narracións populares orais modificadas, historias transmitidas de xeración en xeración. Esta oralidade permitiu a transmisión de tradicións, coñecementos, supersticións e historia. Nas historias poden identificarse figuras típicas e opostas. Por unha banda, aparecen mozas inxenuas, que se caracterizan por atributos como a beleza, o altruísmo e a compaixón, así como figuras maternais que proxectan o natural e o protector. Por outra banda, aparecen meigas e madrastras malvadas, que adoitan definirse por fealdade, egoísmo e afán de dominación. Algúns dos contos fundamentais que se abordarán desde a perspectiva actual son Cincenta, Rapunzel, A Bela Durminte, Brancaneves, Rumpelstiltskin, O rei Barba de Tordo e Nai Neve. Estes contos non servían unicamente como entretemento, senón tamén como ferramenta de educación e ensinanza. Se a muller da época seguía a lección moral do conto, era recompensada. Tamén se tratará, brevemente, como estas historias seguen influíndo hoxe en día no mundo imaxinario da infancia.
Dirección
FEIJOO FERNANDEZ, JAIME (Titoría)
FEIJOO FERNANDEZ, JAIME (Titoría)
Tribunal
MELLADO BLANCO, MARIA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ PATO, ROSA MARTA (Secretario/a)
DOMINGUEZ VAZQUEZ, MARIA JOSE (Vogal)
MELLADO BLANCO, MARIA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ PATO, ROSA MARTA (Secretario/a)
DOMINGUEZ VAZQUEZ, MARIA JOSE (Vogal)
Análise do feminismo visto a través dos ollos de Virginie Despentes
Autoría
A.S.N.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.S.N.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
17.07.2025 15:30
17.07.2025 15:30
Resumo
O obxectivo deste proxecto de fin de estudos é levar a cabo un estudo e un enfoque crítico á obra da escritora francesa Virginie Despentes (1969) e á súa produción literaria. Como unha das representantes da xeración de novos narradores de historias franceses, que pretenden facer das mulleres obxecto e suxeito das súas historias. En concreto, o foco deste proxecto será a análise do seu libro King Kong Théorie, onde, baseándose nunha dura crítica social na que identifica o capitalismo coa sociedade patriarcal, descompón temas controvertidos, como: o ideal de feminidade, violación, prostitución, pornografía ou o concepto de feminidade. Así como a súa influencia na construción do que algúns críticos chaman o Novo Feminismo. Intentaremos mostrar como, cunha obra autobiográfica carente de neutralidade e chea de xuízos de valor extraídos das súas experiencias, conseguiu transformar a opinión de moitas mulleres e facer da mensaxe da súa obra un argumento todopoderoso para parte do novo movemento feminista. En definitiva, trátase de analizar como, para algúns dos sectores feministas máis radicais, o pensamento de Virginie Despentes está indisolublemente ligado á evolución do feminismo e da literatura feminista, mentres que é criticado e rexeitado por outras correntes feministas de carácter máis tradicional.
O obxectivo deste proxecto de fin de estudos é levar a cabo un estudo e un enfoque crítico á obra da escritora francesa Virginie Despentes (1969) e á súa produción literaria. Como unha das representantes da xeración de novos narradores de historias franceses, que pretenden facer das mulleres obxecto e suxeito das súas historias. En concreto, o foco deste proxecto será a análise do seu libro King Kong Théorie, onde, baseándose nunha dura crítica social na que identifica o capitalismo coa sociedade patriarcal, descompón temas controvertidos, como: o ideal de feminidade, violación, prostitución, pornografía ou o concepto de feminidade. Así como a súa influencia na construción do que algúns críticos chaman o Novo Feminismo. Intentaremos mostrar como, cunha obra autobiográfica carente de neutralidade e chea de xuízos de valor extraídos das súas experiencias, conseguiu transformar a opinión de moitas mulleres e facer da mensaxe da súa obra un argumento todopoderoso para parte do novo movemento feminista. En definitiva, trátase de analizar como, para algúns dos sectores feministas máis radicais, o pensamento de Virginie Despentes está indisolublemente ligado á evolución do feminismo e da literatura feminista, mentres que é criticado e rexeitado por outras correntes feministas de carácter máis tradicional.
Dirección
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Titoría)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Titor do alumno)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Titor do alumno)
Análise do xénero (neo)gótico no marco dos estudos transatlánticos. Estudo comparado de La casa de los espíritus e Carcoma
Autoría
C.T.S.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
C.T.S.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 13:30
18.07.2025 13:30
Resumo
O xénero (neo)gótico caracterízase por combinar a ficción co horror, a morte e, en ocasións, o romance, sendo a estética do tenebroso o elemento principal. En moitas ocasións, as persoas (especialmente as mulleres) atoparon neste xénero o marco ideal para expresarse con liberdade, xa que permite tratar temás tabú e sacar á luz as partes máis ocultas da mente humana. No presente traballo abordarase o xénero (neo)gótico en relación coas inquedanzas do ser humano desde unha perspectva transatlántica. Para isto, realizarase a primeira análise comparativa de La casa de los espíritus (1982), de Isabel Allende, e Carcoma (2021), de Layla Martínez. Ambas novelas abordan cuestións sobre o humano, o sobrenatural, o sublime e o gótico feminino, incluíndo expresións da sexualidade, así coma diferentes concepcións do macabro, o fúnebre e o tenebroso, sen deixar de lado o peso dos seus respectivos contextos sociopolíticos. Se ben existen numerosos estudos sobre La casa de los espíritus, Carcoma non conta con esa bagaxe crítica, seguramente debido á súa recente datade publicación. Preténdese con este estudo revertir, por un lado, o feito de que, tradicionalmente, o estudo de la novela gótica estivo protagonizado case en exclusiva por obras do ámbito anglosaxón, polo que a novela gótica hispana careceu de atención e, por outro, demostrar que se trata dun xénero complexo cunhas estruturas que permiten gran variabilidade e riqueza expresiva. Para elo, analizaranse en profundidade tres aspectos fundamentais presentes en ambas obras: a reescritura do cronotopo do castelo (Bajtín), o feminismo atravesado pola conciencia de clase e a relación que as distintas sociedades establecen coa relixión e a espiritualidade.
O xénero (neo)gótico caracterízase por combinar a ficción co horror, a morte e, en ocasións, o romance, sendo a estética do tenebroso o elemento principal. En moitas ocasións, as persoas (especialmente as mulleres) atoparon neste xénero o marco ideal para expresarse con liberdade, xa que permite tratar temás tabú e sacar á luz as partes máis ocultas da mente humana. No presente traballo abordarase o xénero (neo)gótico en relación coas inquedanzas do ser humano desde unha perspectva transatlántica. Para isto, realizarase a primeira análise comparativa de La casa de los espíritus (1982), de Isabel Allende, e Carcoma (2021), de Layla Martínez. Ambas novelas abordan cuestións sobre o humano, o sobrenatural, o sublime e o gótico feminino, incluíndo expresións da sexualidade, así coma diferentes concepcións do macabro, o fúnebre e o tenebroso, sen deixar de lado o peso dos seus respectivos contextos sociopolíticos. Se ben existen numerosos estudos sobre La casa de los espíritus, Carcoma non conta con esa bagaxe crítica, seguramente debido á súa recente datade publicación. Preténdese con este estudo revertir, por un lado, o feito de que, tradicionalmente, o estudo de la novela gótica estivo protagonizado case en exclusiva por obras do ámbito anglosaxón, polo que a novela gótica hispana careceu de atención e, por outro, demostrar que se trata dun xénero complexo cunhas estruturas que permiten gran variabilidade e riqueza expresiva. Para elo, analizaranse en profundidade tres aspectos fundamentais presentes en ambas obras: a reescritura do cronotopo do castelo (Bajtín), o feminismo atravesado pola conciencia de clase e a relación que as distintas sociedades establecen coa relixión e a espiritualidade.
Dirección
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Titoría)
DOMINGUEZ PRIETO, CESAR PABLO (Titoría)
Tribunal
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
CABO ASEGUINOLAZA, FERNANDO (Presidente/a)
CHOUCIÑO FERNANDEZ, ANA GLORIA (Secretario/a)
PATIÑO EIRIN, CRISTINA (Vogal)
Recepción de Ovidio na General Estoria de Afonso X
Autoría
A.T.L.
Grao en Filoloxía Clásica
A.T.L.
Grao en Filoloxía Clásica
Data da defensa
16.07.2025 12:45
16.07.2025 12:45
Resumo
Partiremos do texto latino orixinal da Heroida primeira de Ovidio, da cal aporto tamén a miña propia tradución. Esta permitirá comparala coa realizada polos colaboradores afonsís no século XIII e incorporada á General Estoria. Comprobaremos o xeito no que os afonsís traducían e prosificaban a obra ovidiá e o papel que os manuscritos comentados e glosados xogan neste proceso: contextualizan, amplifican e aportan novos datos tomados do caudal mitográfico e historiográfico para dotar dunha mellor comprensión o texto. Isto aplícase á tradución da obra de Lucano, obxecto da Quinta Parte da General Estoria.
Partiremos do texto latino orixinal da Heroida primeira de Ovidio, da cal aporto tamén a miña propia tradución. Esta permitirá comparala coa realizada polos colaboradores afonsís no século XIII e incorporada á General Estoria. Comprobaremos o xeito no que os afonsís traducían e prosificaban a obra ovidiá e o papel que os manuscritos comentados e glosados xogan neste proceso: contextualizan, amplifican e aportan novos datos tomados do caudal mitográfico e historiográfico para dotar dunha mellor comprensión o texto. Isto aplícase á tradución da obra de Lucano, obxecto da Quinta Parte da General Estoria.
Dirección
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Titoría)
DE CARLOS VILLAMARIN, HELENA ROSA (Titoría)
Tribunal
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Presidente/a)
AMADO RODRIGUEZ, MARIA TERESA (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
VARELA RODRIGUEZ, JOEL (Presidente/a)
AMADO RODRIGUEZ, MARIA TERESA (Secretario/a)
RUIZ PEREZ, ANGEL (Vogal)
Discurso e inmigración: aproximación ao discurso de ultradereita sobre a chegada de inmigrantes
Autoría
G.V.B.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
G.V.B.
Grao en Lingua e Literatura Españolas
Data da defensa
18.07.2025 13:30
18.07.2025 13:30
Resumo
Este traballo pretende aproximarse á análise pragmático-lingüística do discurso da prensa de extrema dereita sobre a chegada de inmigrantes irregulares a España. A representación da inmigración no discurso mediático e político foi estudada polos investigadores Teun A. Van Dijk (2003) e Ruth Wodak (2015), que analizaron a reprodución das estruturas de poder e a proliferación de desigualdades sociais coma o racismo. Dende a perspectiva da análise crítica do discurso, examinarase a formulación dos titulares para detectar as presuposicións e as implicaturas xeradas pola creba das máximas conversacionais. A mostra componse dun corpus de artigos xornalísticos escritos en 2024 e provenientes de tres diarios dixitais: La Gaceta de la Iberosfera, Libertad Digital e OkDiario. O exame do corpus, formado por 85 titulares de noticias sobre a inmigración irregular, permite a análise da frecuencia dos diferentes tipos de implicaturas e presuposicións, así como o estudo cualitativo do funcionamento pragmático-textual de eses mecanismos discursivos. Os fenómenos analizados posúen unha función moi relevante na comunicación de contido implícito e, polo tanto, teñen un impacto sutil na representación da realidade que fan os lectores. Como veremos, o traballo constata que as noticias sobre inmigración se realizan dende unha perspectiva etnocentrista que transmite unha relación de oposición entre o endogrupo “nós”, que representa á poboación nacional, e o exogrupo “eles” da minoría inmigrante. Os titulares tamén sitúan no centro informativo o carácter ilegal dos inmigrantes ou utilizan figuras retóricas, como metáforas, metonimias o personificacións. En consecuencia, estes discursos mediáticos poden influír na sociedade con estereotipos e xeneralizacións que afectan á percepción xeral sobre as persoas inmigrantes.
Este traballo pretende aproximarse á análise pragmático-lingüística do discurso da prensa de extrema dereita sobre a chegada de inmigrantes irregulares a España. A representación da inmigración no discurso mediático e político foi estudada polos investigadores Teun A. Van Dijk (2003) e Ruth Wodak (2015), que analizaron a reprodución das estruturas de poder e a proliferación de desigualdades sociais coma o racismo. Dende a perspectiva da análise crítica do discurso, examinarase a formulación dos titulares para detectar as presuposicións e as implicaturas xeradas pola creba das máximas conversacionais. A mostra componse dun corpus de artigos xornalísticos escritos en 2024 e provenientes de tres diarios dixitais: La Gaceta de la Iberosfera, Libertad Digital e OkDiario. O exame do corpus, formado por 85 titulares de noticias sobre a inmigración irregular, permite a análise da frecuencia dos diferentes tipos de implicaturas e presuposicións, así como o estudo cualitativo do funcionamento pragmático-textual de eses mecanismos discursivos. Os fenómenos analizados posúen unha función moi relevante na comunicación de contido implícito e, polo tanto, teñen un impacto sutil na representación da realidade que fan os lectores. Como veremos, o traballo constata que as noticias sobre inmigración se realizan dende unha perspectiva etnocentrista que transmite unha relación de oposición entre o endogrupo “nós”, que representa á poboación nacional, e o exogrupo “eles” da minoría inmigrante. Os titulares tamén sitúan no centro informativo o carácter ilegal dos inmigrantes ou utilizan figuras retóricas, como metáforas, metonimias o personificacións. En consecuencia, estes discursos mediáticos poden influír na sociedade con estereotipos e xeneralizacións que afectan á percepción xeral sobre as persoas inmigrantes.
Dirección
RECALDE FERNANDEZ, MONSERRAT (Titoría)
RECALDE FERNANDEZ, MONSERRAT (Titoría)
Tribunal
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
CAMPOS SOUTO, MARIA DO MAR (Presidente/a)
IGLESIAS CANCELA, YOLANDA (Secretario/a)
DIAZ GARCIA, MARIA TERESA (Vogal)
Ecos da Inquisición: Unha Análise Exhaustiva da Caza de Bruxas dende as suas Orixes ata os Xuizos de Bruxas de Salem e a sua Relevancia na Sociedade Contemporánea.
Autoría
N.V.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
N.V.L.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 13:15
15.07.2025 13:15
Resumo
Esta tese explora a historia da caza de bruxas e os Xuízos das Bruxas de Salem, que tiveron lugar en 1692 en Massachusetts. A través dunha análise detallada dos factores políticos, sociais e relixiosos que alimentaron este fenómeno, examínanse testemuños, dinámicas de poder e o impacto psicolóxico na comunidade. Ademais, investígase como estes acontecementos influíron na cultura e lexislación modernas, reflectindo leccións duradeiras sobre a intolerancia, o medo e a xustiza. Ao explorar rexistros históricos, documentos xudiciais e relatos persoais, este estudo ofrece unha comprensión completa dos xuízos e das súas implicacións máis amplas. Así mesmo, considérase como patróns similares de histeria colectiva e persecución apareceron ao longo da historia, establecendo paralelismos con cuestións contemporáneas. Esta disertación pretende non só comprender o pasado, senón tamén ofrecer unha reflexión crítica sobre a súa relevancia para a sociedade actual, destacando a importancia da conciencia histórica para previr inxustizas futuras e fomentar un mundo máis xusto e informado.
Esta tese explora a historia da caza de bruxas e os Xuízos das Bruxas de Salem, que tiveron lugar en 1692 en Massachusetts. A través dunha análise detallada dos factores políticos, sociais e relixiosos que alimentaron este fenómeno, examínanse testemuños, dinámicas de poder e o impacto psicolóxico na comunidade. Ademais, investígase como estes acontecementos influíron na cultura e lexislación modernas, reflectindo leccións duradeiras sobre a intolerancia, o medo e a xustiza. Ao explorar rexistros históricos, documentos xudiciais e relatos persoais, este estudo ofrece unha comprensión completa dos xuízos e das súas implicacións máis amplas. Así mesmo, considérase como patróns similares de histeria colectiva e persecución apareceron ao longo da historia, establecendo paralelismos con cuestións contemporáneas. Esta disertación pretende non só comprender o pasado, senón tamén ofrecer unha reflexión crítica sobre a súa relevancia para a sociedade actual, destacando a importancia da conciencia histórica para previr inxustizas futuras e fomentar un mundo máis xusto e informado.
Dirección
FRA LOPEZ, PATRICIA (Titoría)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Titoría)
Tribunal
FRA LOPEZ, PATRICIA (Titor do alumno)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Titor do alumno)
Aprender sen aprender? A aprendizaxe informal do FLE na era dixital
Autoría
C.V.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
C.V.M.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 13:15
15.07.2025 13:15
Resumo
Na era dixital, os métodos tradicionais de ensino comezan a ter competencia no ámbito educativo. Grazas aos medios dixitais, cada vez resulta máis difícil distinguir entre a aprendizaxe formal, non formal e informal, abríndose así novas oportunidades de exposición á lingua. As redes sociais, as plataformas audiovisuais, os podcasts, os videoxogos, etc., ofrecen unha estratexia diferente para a adquisición de linguas estranxeiras fóra do marco institucional. Este traballo ten como obxectivo analizar o impacto da aprendizaxe informal na adquisición do FLE (francés como lingua estranxeira). Exploraremos como esta aprendizaxe contribúe ao desenvolvemento das competencias comunicativas lingüísticas descritas polo Marco Europeo Común de Referencia para as Linguas (MECR, 2001). Para iso, examinaremos como os medios dixitais transformaron a autonomía do alumnado, a motivación e o proceso de aprendizaxe no seu conxunto. Nesta perspectiva, presentaremos a aprendizaxe como un proceso continuo que depende do percorrido persoal de cada estudante, onde o docente debe converterse nun mediador entre a aprendizaxe formal e a informal, sen pretender formalizar esta última, senón repensar as prácticas didácticas actuais do FLE. Esta reflexión basearase tanto en diferentes estudos empíricos de didactas como nunha enquisa mediante cuestionario dirixida ao alumnado de FLE. Concluiremos este traballo ofrecendo algunhas propostas pedagóxicas para aproveitar na aula os contidos dixitais preferidos polo alumnado e para alentalos a facer un mellor uso deles na súa aprendizaxe autónoma.
Na era dixital, os métodos tradicionais de ensino comezan a ter competencia no ámbito educativo. Grazas aos medios dixitais, cada vez resulta máis difícil distinguir entre a aprendizaxe formal, non formal e informal, abríndose así novas oportunidades de exposición á lingua. As redes sociais, as plataformas audiovisuais, os podcasts, os videoxogos, etc., ofrecen unha estratexia diferente para a adquisición de linguas estranxeiras fóra do marco institucional. Este traballo ten como obxectivo analizar o impacto da aprendizaxe informal na adquisición do FLE (francés como lingua estranxeira). Exploraremos como esta aprendizaxe contribúe ao desenvolvemento das competencias comunicativas lingüísticas descritas polo Marco Europeo Común de Referencia para as Linguas (MECR, 2001). Para iso, examinaremos como os medios dixitais transformaron a autonomía do alumnado, a motivación e o proceso de aprendizaxe no seu conxunto. Nesta perspectiva, presentaremos a aprendizaxe como un proceso continuo que depende do percorrido persoal de cada estudante, onde o docente debe converterse nun mediador entre a aprendizaxe formal e a informal, sen pretender formalizar esta última, senón repensar as prácticas didácticas actuais do FLE. Esta reflexión basearase tanto en diferentes estudos empíricos de didactas como nunha enquisa mediante cuestionario dirixida ao alumnado de FLE. Concluiremos este traballo ofrecendo algunhas propostas pedagóxicas para aproveitar na aula os contidos dixitais preferidos polo alumnado e para alentalos a facer un mellor uso deles na súa aprendizaxe autónoma.
Dirección
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEDREIRA, NURIA (Titoría)
Tribunal
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
GARCIA MARTINEZ, MANUEL (Presidente/a)
BOURGOIN VERGONDY, EMMANUEL CLAUDE (Secretario/a)
PÉREZ VARELA, CARLOS (Vogal)
Xente ao lonxe de Eduardo Blanco Amor: o proletariado como suxeito literario e político
Autoría
A.V.D.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
A.V.D.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
14.07.2025 10:30
14.07.2025 10:30
Resumo
O presente TFG toma como eixo central a novela Xente ao lonxe de Eduardo Blanco Amor, obra que data de 1972. O principal obxectivo é facer unha análise sobre as perniciosas influencias da censura e as consecuencias que ocasionou na propia novela. Na investigación, o primeiro paso que levaremos a cabo será facer unha pequena pincelada sobre o autor, a obra e a situación tanto social como política que encadre a Xente ao lonxe e a Blanco Amor. A continuación, prestaremos especial atención á estética da novela, tendo en conta o contexto histórico que se describe nesta. Ademais, tamén nos centraremos en analizar polo miúdo o limiar desta e as diferentes edicións da novela; con isto, tentaremos encontrar os motivos polos que a censura atacou frontalmente esta obra. En conclusión, trataremos de analizar a obra e buscar nesta aqueles cambios provocados por mor da censura. Ademais, tentaremos dar os argumentos suficientes que mostren as visicitudes que provocou o tratamento da clase proletaria nesta obra de Blanco Amor, o auténtico e xenuíno protagonista da mesma que por vez primeira se erixe en protagonista dunha novela na nosa historia literaria.
O presente TFG toma como eixo central a novela Xente ao lonxe de Eduardo Blanco Amor, obra que data de 1972. O principal obxectivo é facer unha análise sobre as perniciosas influencias da censura e as consecuencias que ocasionou na propia novela. Na investigación, o primeiro paso que levaremos a cabo será facer unha pequena pincelada sobre o autor, a obra e a situación tanto social como política que encadre a Xente ao lonxe e a Blanco Amor. A continuación, prestaremos especial atención á estética da novela, tendo en conta o contexto histórico que se describe nesta. Ademais, tamén nos centraremos en analizar polo miúdo o limiar desta e as diferentes edicións da novela; con isto, tentaremos encontrar os motivos polos que a censura atacou frontalmente esta obra. En conclusión, trataremos de analizar a obra e buscar nesta aqueles cambios provocados por mor da censura. Ademais, tentaremos dar os argumentos suficientes que mostren as visicitudes que provocou o tratamento da clase proletaria nesta obra de Blanco Amor, o auténtico e xenuíno protagonista da mesma que por vez primeira se erixe en protagonista dunha novela na nosa historia literaria.
Dirección
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titoría)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titoría)
Tribunal
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titor do alumno)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Titor do alumno)
Profundando na Época Vitoriana: Realidade e Ficción en Jane Eyre
Autoría
A.V.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
A.V.V.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 12:00
15.07.2025 12:00
Resumo
A época Vitoriana está considerada como un dos períodos máis relevantes e emblemáticos da historia do Reino Unido. A transformación deste país nunha potencia mundial permitiu o florecemento do Imperio Británico, dando lugar a numerosos avances industriais e científicos, así como a cambios sociais e políticos, todo o cal daría forma á época Vitoriana tal e como se coñece hoxe en día. Innumerables testemuños históricos, obras literarias, exemplos de arquitectura, vestimenta e remanentes do estilo de vida vitoriano chegaron ata os nosos días, aínda que moitos deles sufriron o paso do tempo. Aínda así, permítennos facernos una idea de como era a vida naquela época. Sen embargo, aínda que a ficción se inspira na realidade, certos detalles distorsiónanse inevitablemente para adaptarse ao estilo do escritor e satisfacer aos lectores. Por esta razón, o principal propósito desta tese é ofrecer unha comparación obxectiva entre a realidade que a historia ofrece da época Vitoriana e a imaxe que presentan as obras literarias daquel entón, centrándose na novela Jane Eyre (1847) de Charlotte Brontë, a cal foi seleccionada pola súa historia realista e a súa condición de novela vitoriana ambientada a principios do século XIX, durante a época Xeorxiana tardía. Esta dualidade presenta un interesante punto de vista do cambio vivido dende o fin dunha época deica o comezo doutra e permite identificar as diferencias entre ambas. Dados os obxectivos principais e o enfoque desta tese, empregarase a novela mencionada con anterioridade, así como unha variedade de fontes históricas e bibliográficas para poder contrastar tanto as representacións historicamente exactas como as ficticias.
A época Vitoriana está considerada como un dos períodos máis relevantes e emblemáticos da historia do Reino Unido. A transformación deste país nunha potencia mundial permitiu o florecemento do Imperio Británico, dando lugar a numerosos avances industriais e científicos, así como a cambios sociais e políticos, todo o cal daría forma á época Vitoriana tal e como se coñece hoxe en día. Innumerables testemuños históricos, obras literarias, exemplos de arquitectura, vestimenta e remanentes do estilo de vida vitoriano chegaron ata os nosos días, aínda que moitos deles sufriron o paso do tempo. Aínda así, permítennos facernos una idea de como era a vida naquela época. Sen embargo, aínda que a ficción se inspira na realidade, certos detalles distorsiónanse inevitablemente para adaptarse ao estilo do escritor e satisfacer aos lectores. Por esta razón, o principal propósito desta tese é ofrecer unha comparación obxectiva entre a realidade que a historia ofrece da época Vitoriana e a imaxe que presentan as obras literarias daquel entón, centrándose na novela Jane Eyre (1847) de Charlotte Brontë, a cal foi seleccionada pola súa historia realista e a súa condición de novela vitoriana ambientada a principios do século XIX, durante a época Xeorxiana tardía. Esta dualidade presenta un interesante punto de vista do cambio vivido dende o fin dunha época deica o comezo doutra e permite identificar as diferencias entre ambas. Dados os obxectivos principais e o enfoque desta tese, empregarase a novela mencionada con anterioridade, así como unha variedade de fontes históricas e bibliográficas para poder contrastar tanto as representacións historicamente exactas como as ficticias.
Dirección
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Titoría)
Tribunal
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
González Álvarez, Elsa María (Presidente/a)
FERNANDEZ FERNANDEZ, MARTIN (Secretario/a)
JIMENEZ PLACER, SUSANA MARIA (Vogal)
Vicente Risco e a literatura popular como medio de transmisión da ideoloxía nacionalista
Autoría
A.V.M.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
A.V.M.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
16.07.2025 11:15
16.07.2025 11:15
Resumo
Este traballo ten como obxectivo analizar o papel de Vicente Risco como ideólogo e planificador dunha literatura e dunha cultura popular ao servizo do movemento nacionalista. Para isto, pártese dos conceptos que compoñen este ámbito de estudo: cultura, nación, literatura popular, cultura popular... A partir desta base teórica, pásase a examinar a figura de Vicente Risco e a súa traxectoria, primeiro como ideólogo e despois como executor dos seus postulados na procura da construción dunha conciencia nacional. Coa tentativa de achegarnos á metodoloxía que Risco emprega para plasmar as súas teorizacións nacionalistas, seleccionouse un corpus conformado por artigos e sete “noveliñas curtas” publicadas entre 1919 e 1929 nas coleccións de ¡Terra a Nosa!, Lar, Céltiga e na revista Nós, instrumento fundamental para reivindicar a cultura propia de Galicia. Na faceta de ideólogo, Risco analiza que alicerces faltan para facer da literatura galega unha literatura completa, ao par do que se viña facendo en Europa, e serve de exemplo para outros autores do momento. Ademais, paralelamente, leva a cabo unha teoría que define a identidade galega, conformada por unha diversa variedade de elementos: o sentido da raza, o celtismo, a terra, o idioma, a relixión... Isto permítenos entender os puntos que Vicente Risco vai fiando co propósito de configurar a súa liña teórica e ideolóxica. Así, a etnoloxía xorde tamén como peza indispensable dos estudos do escritor. Para a construción dunha literatura nacional, Risco bebe da mitoloxía popular para compor as súas producións, de aparencia próxima á literatura oral, pensadas cun espírito persuasivo e coa finalidade de transmitir determinadas ideoloxías. Con estas publicacións, mergullámonos na execución deste ideario que Risco foi tecendo coa intención de delimitar a identidade galega e espertar nos galegos o sentimento de pertencer á nación, e, as ferramentas que usa para facelo, baséanse nas concepcións de literatura e cultura nacionais.
Este traballo ten como obxectivo analizar o papel de Vicente Risco como ideólogo e planificador dunha literatura e dunha cultura popular ao servizo do movemento nacionalista. Para isto, pártese dos conceptos que compoñen este ámbito de estudo: cultura, nación, literatura popular, cultura popular... A partir desta base teórica, pásase a examinar a figura de Vicente Risco e a súa traxectoria, primeiro como ideólogo e despois como executor dos seus postulados na procura da construción dunha conciencia nacional. Coa tentativa de achegarnos á metodoloxía que Risco emprega para plasmar as súas teorizacións nacionalistas, seleccionouse un corpus conformado por artigos e sete “noveliñas curtas” publicadas entre 1919 e 1929 nas coleccións de ¡Terra a Nosa!, Lar, Céltiga e na revista Nós, instrumento fundamental para reivindicar a cultura propia de Galicia. Na faceta de ideólogo, Risco analiza que alicerces faltan para facer da literatura galega unha literatura completa, ao par do que se viña facendo en Europa, e serve de exemplo para outros autores do momento. Ademais, paralelamente, leva a cabo unha teoría que define a identidade galega, conformada por unha diversa variedade de elementos: o sentido da raza, o celtismo, a terra, o idioma, a relixión... Isto permítenos entender os puntos que Vicente Risco vai fiando co propósito de configurar a súa liña teórica e ideolóxica. Así, a etnoloxía xorde tamén como peza indispensable dos estudos do escritor. Para a construción dunha literatura nacional, Risco bebe da mitoloxía popular para compor as súas producións, de aparencia próxima á literatura oral, pensadas cun espírito persuasivo e coa finalidade de transmitir determinadas ideoloxías. Con estas publicacións, mergullámonos na execución deste ideario que Risco foi tecendo coa intención de delimitar a identidade galega e espertar nos galegos o sentimento de pertencer á nación, e, as ferramentas que usa para facelo, baséanse nas concepcións de literatura e cultura nacionais.
Dirección
GARCIA MARTINEZ, PABLO (Titoría)
GARCIA MARTINEZ, PABLO (Titoría)
Tribunal
VILAVEDRA FERNANDEZ, DOLORES (Presidente/a)
RIVADULLA COSTA, DIEGO (Secretario/a)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Vogal)
VILAVEDRA FERNANDEZ, DOLORES (Presidente/a)
RIVADULLA COSTA, DIEGO (Secretario/a)
SALGADO RODRIGUEZ, JOSE MANUEL ANTONIO (Vogal)
Análise do cambio lingüístico en tempo aparente no val de Camba
Autoría
I.V.M.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
I.V.M.
Grao en Lingua e Literatura Galegas
Data da defensa
17.07.2025 09:45
17.07.2025 09:45
Resumo
Este traballo ten como obxectivo o estudo do cambio lingüístico e variación en tempo aparente no val de Camba (Rodeiro). Trátase dun territorio ben delimitado a nivel xeográfico, situado na provincia de Pontevedra, nunha zona limítrofe coa provincia de Lugo e próxima á de Ourense. No estudo seleccionaremos un grupo de fenómenos do ámbito da fonética, como son a gheada e o rotacismo; da morfoloxía, como o emprego do demostrativo iste, ise, aquil, especialmente interesante por tratarse dunha área fronteiriza para este fenómeno, característico da área lucu-auriense, en terminoloxía de Fernández Rei (1991), e na formación do plural dos substantivos procedentes das terminacións latinas -ANES, -ONES. A maiores, a nivel de léxico, realízase unha análise dos castelanismos, introducidos na fala espontánea de maneira moi frecuente. Elixiuse esta área xeográfica por tratarse dunha zona situada entre a área lucu-auriense e a área central de transición, nun territorio que atravesan diferentes isoglosas e cunha vinculación persoal por ser o lugar de orixe da miña familia. A nivel metodolóxico pártese dun corpus de textos orais obtido mediante entrevistas parcialmente dirixidas e preguntas sobre imaxes, que buscan a pronuncia de determinadas palabras, en contextos proclives ao emprego do rotacismo ou da gheada. Aínda así, o corpus compleméntase coa conversa fluída e espontánea. Os resultados centraranse en identificar os cambios que se producen entre os membros de dúas xeracións de falantes, o grupo G1 cunha media de idade de 70 anos e o G2 de 24 anos. Nesta parte do traballo utilizarase a metodoloxía da sociolingüística variacionista, con métodos cuantitativos para valorar o grao de variación e de cambio entre ambos os grupos. Por outra parte, tamén se abordará un estudo cualitativo sobre a percepción que teñen os falantes destes fenómenos de variación e de mudanza, tendo en conta factores como a idade, sexo, formación e lugar de residencia.
Este traballo ten como obxectivo o estudo do cambio lingüístico e variación en tempo aparente no val de Camba (Rodeiro). Trátase dun territorio ben delimitado a nivel xeográfico, situado na provincia de Pontevedra, nunha zona limítrofe coa provincia de Lugo e próxima á de Ourense. No estudo seleccionaremos un grupo de fenómenos do ámbito da fonética, como son a gheada e o rotacismo; da morfoloxía, como o emprego do demostrativo iste, ise, aquil, especialmente interesante por tratarse dunha área fronteiriza para este fenómeno, característico da área lucu-auriense, en terminoloxía de Fernández Rei (1991), e na formación do plural dos substantivos procedentes das terminacións latinas -ANES, -ONES. A maiores, a nivel de léxico, realízase unha análise dos castelanismos, introducidos na fala espontánea de maneira moi frecuente. Elixiuse esta área xeográfica por tratarse dunha zona situada entre a área lucu-auriense e a área central de transición, nun territorio que atravesan diferentes isoglosas e cunha vinculación persoal por ser o lugar de orixe da miña familia. A nivel metodolóxico pártese dun corpus de textos orais obtido mediante entrevistas parcialmente dirixidas e preguntas sobre imaxes, que buscan a pronuncia de determinadas palabras, en contextos proclives ao emprego do rotacismo ou da gheada. Aínda así, o corpus compleméntase coa conversa fluída e espontánea. Os resultados centraranse en identificar os cambios que se producen entre os membros de dúas xeracións de falantes, o grupo G1 cunha media de idade de 70 anos e o G2 de 24 anos. Nesta parte do traballo utilizarase a metodoloxía da sociolingüística variacionista, con métodos cuantitativos para valorar o grao de variación e de cambio entre ambos os grupos. Por outra parte, tamén se abordará un estudo cualitativo sobre a percepción que teñen os falantes destes fenómenos de variación e de mudanza, tendo en conta factores como a idade, sexo, formación e lugar de residencia.
Dirección
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
REGUEIRA FERNANDEZ, XOSE LUIS (Titoría)
Tribunal
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
BOULLON AGRELO, ANA ISABEL (Presidente/a)
Sousa Fernández, Xulio (Secretario/a)
Cidrás Escáneo, Francisco Antonio (Vogal)
A simboloxía da cor verde en Sir Gawain e o Cabaleiro Verde
Autoría
A.V.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
A.V.B.
Grao en Linguas e Literaturas Modernas
Data da defensa
15.07.2025 12:00
15.07.2025 12:00
Resumo
Este traballo de Fin de Grao analiza a simboloxía da cor verde a través da lectura de Sir Gawain e o Cabaleiro Verde, explorando a relevancia da colorimetría e o seu impacto en elementos clave da narrativa. Así pois, a análise propón responder a cuestión relativas ao significado do verde como sinal cultural e literaria no contexto medieval e no ciclo artúrico, examinando a súa influencia tanto no plano estético como na evolución dos personaxes principais. Ademais, préstase especial atención ao valor ambivalente que se lle asociará ao verde. En canto á metodoloxía de estudo, a intención e combinar distintos enfoques interdisciplinares que inclúen estudos simbólicos, historia da arte e literatura co propósito de facilitar a interpretación do verde non só como un recurso visual, senón tamén como un símbolo dinámico que reflicte os ideais cabaleirescos e as forzas sobrenaturais, sen ignorar as dicotomías tradicionais entre o humano civilizado fronte ás forzas naturais e o taumatúrxico.
Este traballo de Fin de Grao analiza a simboloxía da cor verde a través da lectura de Sir Gawain e o Cabaleiro Verde, explorando a relevancia da colorimetría e o seu impacto en elementos clave da narrativa. Así pois, a análise propón responder a cuestión relativas ao significado do verde como sinal cultural e literaria no contexto medieval e no ciclo artúrico, examinando a súa influencia tanto no plano estético como na evolución dos personaxes principais. Ademais, préstase especial atención ao valor ambivalente que se lle asociará ao verde. En canto á metodoloxía de estudo, a intención e combinar distintos enfoques interdisciplinares que inclúen estudos simbólicos, historia da arte e literatura co propósito de facilitar a interpretación do verde non só como un recurso visual, senón tamén como un símbolo dinámico que reflicte os ideais cabaleirescos e as forzas sobrenaturais, sen ignorar as dicotomías tradicionais entre o humano civilizado fronte ás forzas naturais e o taumatúrxico.
Dirección
GUTIERREZ GARCIA, SANTIAGO (Titoría)
GUTIERREZ GARCIA, SANTIAGO (Titoría)
Tribunal
FIDALGO FRANCISCO, ELVIRA (Presidente/a)
NEGRI , MANUEL (Secretario/a)
CORRAL DIAZ, MARIA ESTHER (Vogal)
FIDALGO FRANCISCO, ELVIRA (Presidente/a)
NEGRI , MANUEL (Secretario/a)
CORRAL DIAZ, MARIA ESTHER (Vogal)
Portas ao mundo escuro: Un Estudo de Influencias e Intertextualidade
Autoría
L.V.Q.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
L.V.Q.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 12:45
15.07.2025 12:45
Resumo
Este Traballo de Fin de Grao examinará a gran influencia da literatura no rock gótico e na súa subcultura en xeral, xurdida no Reino Unido a finais dos anos setenta e comezos dos oitenta. Explorarase o paralelismo temático, estético e simbólico entre a literatura gótica e este xénero musical, prestando especial atención aos temas recurrentes, como os vampiros, o sobrenatural e a idealización do amor e da morte. Este traballo mostrará a importancia que tivo a literatura no desenvolvemento da subcultura gótica mediante a análise destes temas e unha exploración da intertextualidade. As orixes desta subcultura están directamente ligadas ao movemento punk, que ao comezo facía fincapé en ideoloxías de esquerda e no activismo político contra o nazismo. Bandas como The Cure, Siouxsie and the Banshees, London After Midnight, HIM e The Sisters of Mercy están abertamente comprometidas con mensaxes antibelicistas, xustiza social e inclusión, apoiando tamén o veganismo, os dereitos LGBTQ+ e o pacifismo. Ademais, a moda gótica desafía as normas tradicionais de xénero, como demostran figuras influentes como David Bowie e Lou Reed, que xogaron un papel relevante na conformación desta subcultura. Na comunidade gótica, persoas de todos os xéneros e identidades poden expresarse libremente a través do maquillaxe e da moda, reflectindo un ambiente máis inclusivo. Esta realidade vai máis alá do mundo occidental, como exemplifica a banda xaponesa Buck-Tick, que combina elementos da literatura e estética occidentais con aspectos da cultura xaponesa, nun fermoso e escuro contraste. O mundo gótico está completamente impregnado de referencias e metáforas literarias. Neste paisaxe destaca Edgar Allan Poe, figura clave tanto no Romanticismo como na narrativa gótica. Ademais de Poe, numerosos músicos góticos atoparon inspiración nun grupo específico de escritores, entre os que se inclúen Bram Stoker, Sylvia Plath, H.P. Lovecraft, así como recoñecidos autores non anglófonos como Charles Baudelaire, Franz Kafka ou Arthur Rimbaud. En resumo, este Traballo de Fin de Grao subliñará a relación entre a literatura e o mundo gótico, así como a importancia das influencias literarias na identidade e expresión da subcultura gótica.
Este Traballo de Fin de Grao examinará a gran influencia da literatura no rock gótico e na súa subcultura en xeral, xurdida no Reino Unido a finais dos anos setenta e comezos dos oitenta. Explorarase o paralelismo temático, estético e simbólico entre a literatura gótica e este xénero musical, prestando especial atención aos temas recurrentes, como os vampiros, o sobrenatural e a idealización do amor e da morte. Este traballo mostrará a importancia que tivo a literatura no desenvolvemento da subcultura gótica mediante a análise destes temas e unha exploración da intertextualidade. As orixes desta subcultura están directamente ligadas ao movemento punk, que ao comezo facía fincapé en ideoloxías de esquerda e no activismo político contra o nazismo. Bandas como The Cure, Siouxsie and the Banshees, London After Midnight, HIM e The Sisters of Mercy están abertamente comprometidas con mensaxes antibelicistas, xustiza social e inclusión, apoiando tamén o veganismo, os dereitos LGBTQ+ e o pacifismo. Ademais, a moda gótica desafía as normas tradicionais de xénero, como demostran figuras influentes como David Bowie e Lou Reed, que xogaron un papel relevante na conformación desta subcultura. Na comunidade gótica, persoas de todos os xéneros e identidades poden expresarse libremente a través do maquillaxe e da moda, reflectindo un ambiente máis inclusivo. Esta realidade vai máis alá do mundo occidental, como exemplifica a banda xaponesa Buck-Tick, que combina elementos da literatura e estética occidentais con aspectos da cultura xaponesa, nun fermoso e escuro contraste. O mundo gótico está completamente impregnado de referencias e metáforas literarias. Neste paisaxe destaca Edgar Allan Poe, figura clave tanto no Romanticismo como na narrativa gótica. Ademais de Poe, numerosos músicos góticos atoparon inspiración nun grupo específico de escritores, entre os que se inclúen Bram Stoker, Sylvia Plath, H.P. Lovecraft, así como recoñecidos autores non anglófonos como Charles Baudelaire, Franz Kafka ou Arthur Rimbaud. En resumo, este Traballo de Fin de Grao subliñará a relación entre a literatura e o mundo gótico, así como a importancia das influencias literarias na identidade e expresión da subcultura gótica.
Dirección
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
Tribunal
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Presidente/a)
JARAZO ALVAREZ, RUBEN (Secretario/a)
BOUSO RIVAS, TAMARA (Vogal)
Trauma e memoria en Witness Trees de Lorna Shaughnessy.
Autoría
C.V.E.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
C.V.E.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
14.07.2025 13:00
14.07.2025 13:00
Resumo
Desde os seus inicios, a literatura irlandesa abordou temas como a memoria e os conflitos traumáticos. O poemario de Lorna Shaughnessy, Witness Trees (2011), retrata diversas situacións e emprega unha ampla gama de recursos e tropos literarios para afondar nas circunstancias que rodean o trauma e a memoria. Este proxecto final centrarase en condicionamentos conflitivos como The Troubles en Irlanda do Norte, pero non se limitará a esta experiencia en particular. Ao analizar os poemas de Shaughnessy, pretendo demostrar como os conflitos sociais e persoais causan profundas feridas individuais e colectivas que foron capturadas na linguaxe poética. Tamén examinarei o poder da memoria na xestión de experiencias dolorosas e traumáticas e na conexión do pasado co presente. Baseándome en obras dos Estudos da Memoria e dos Estudos do Trauma, como Unclaimed Experience: Trauma, Narrative, and History de Cathy Caruth e A Companion to Cultural Memory Studies de Astrid Erll, procuro identificar os debates relevantes para a poesía de Lorna Shaughnessy. En definitiva, este proxecto final busca destacar o impacto duradeiro dos conflitos sociopolíticos na memoria individual e colectiva, así como as cicatrices profundas e indelebles que deixaron.
Desde os seus inicios, a literatura irlandesa abordou temas como a memoria e os conflitos traumáticos. O poemario de Lorna Shaughnessy, Witness Trees (2011), retrata diversas situacións e emprega unha ampla gama de recursos e tropos literarios para afondar nas circunstancias que rodean o trauma e a memoria. Este proxecto final centrarase en condicionamentos conflitivos como The Troubles en Irlanda do Norte, pero non se limitará a esta experiencia en particular. Ao analizar os poemas de Shaughnessy, pretendo demostrar como os conflitos sociais e persoais causan profundas feridas individuais e colectivas que foron capturadas na linguaxe poética. Tamén examinarei o poder da memoria na xestión de experiencias dolorosas e traumáticas e na conexión do pasado co presente. Baseándome en obras dos Estudos da Memoria e dos Estudos do Trauma, como Unclaimed Experience: Trauma, Narrative, and History de Cathy Caruth e A Companion to Cultural Memory Studies de Astrid Erll, procuro identificar os debates relevantes para a poesía de Lorna Shaughnessy. En definitiva, este proxecto final busca destacar o impacto duradeiro dos conflitos sociopolíticos na memoria individual e colectiva, así como as cicatrices profundas e indelebles que deixaron.
Dirección
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Titoría)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Titoría)
Tribunal
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
SANCHEZ ROURA, MARIA TERESA (Presidente/a)
ALONSO ALONSO, MARIA (Secretario/a)
MOURON FIGUEROA, CRISTINA (Vogal)
A través das culturas: Unha análise comparativa das comedias románticas americanas e coreanas
Autoría
N.E.V.F.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
N.E.V.F.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
17.07.2025 13:30
17.07.2025 13:30
Resumo
Nos Estados Unidos, as comedias románticas ou rom-coms convertéronse nun xénero popular que evolucionou aos longo do século XX para manter unha popularidade que xa xurdira no teatro. Do mesmo xeito, en Corea do Sur, o subgénero coñecido como comedia coreana, dentro dos K-dramas, se converteu cada vez máis popular. O que me chama a atención é pescudar que aspectos poden ter en común as comedias románticas orientais e as occidentais e , pola contra, cales son as súas diferenzas. Esta disertación dedicarase á análise comparativa destas dúas tradicións cinematográficas mediante a examinación dos temas e aspectos clave que interveñen nas películas de comedia romántica de Hollywood e nas series de comedia coreanas, centrándose especialmente nos personaxes estereotípicos, as estruturas argumentais comúns e a incorporación de recursos cómicos, entre outros. Con este obxectivo, este estudo basearase na obra de Romantic Comedy de Claire Mortimer e noutros traballos académicos relevantes, que proporcionarán unha análise en profundidade do subgénero en Estados Unidos. Como corpus, esta tese incluirá estudos de caso dunha ampla variedade de películas e series de ambas as industrias, como Lovely Runner e Business Propossal entre as producións coreanas e/o como The Proposal ou How to lose a guy in 10 days como populares rom-coms americanas. Adicionalmente, tentarei demostrar se as rom-coms en xeral evolucionan a partir dos patróns marcados pola screwball comedy e o romance de The Philadelphia Story (1939) ou The Shop Around the Corner (140). Tamén é o meu obxectivo pescudar se as series contemporáneas rodadas en Corea adaptan os diferentes elementos mostrados na comedia de Hollywood para atraer á sociedade coreana e, ao mesmo tempo, ao público internacional, dando a coñecer de forma efectiva a súa cultura.
Nos Estados Unidos, as comedias románticas ou rom-coms convertéronse nun xénero popular que evolucionou aos longo do século XX para manter unha popularidade que xa xurdira no teatro. Do mesmo xeito, en Corea do Sur, o subgénero coñecido como comedia coreana, dentro dos K-dramas, se converteu cada vez máis popular. O que me chama a atención é pescudar que aspectos poden ter en común as comedias románticas orientais e as occidentais e , pola contra, cales son as súas diferenzas. Esta disertación dedicarase á análise comparativa destas dúas tradicións cinematográficas mediante a examinación dos temas e aspectos clave que interveñen nas películas de comedia romántica de Hollywood e nas series de comedia coreanas, centrándose especialmente nos personaxes estereotípicos, as estruturas argumentais comúns e a incorporación de recursos cómicos, entre outros. Con este obxectivo, este estudo basearase na obra de Romantic Comedy de Claire Mortimer e noutros traballos académicos relevantes, que proporcionarán unha análise en profundidade do subgénero en Estados Unidos. Como corpus, esta tese incluirá estudos de caso dunha ampla variedade de películas e series de ambas as industrias, como Lovely Runner e Business Propossal entre as producións coreanas e/o como The Proposal ou How to lose a guy in 10 days como populares rom-coms americanas. Adicionalmente, tentarei demostrar se as rom-coms en xeral evolucionan a partir dos patróns marcados pola screwball comedy e o romance de The Philadelphia Story (1939) ou The Shop Around the Corner (140). Tamén é o meu obxectivo pescudar se as series contemporáneas rodadas en Corea adaptan os diferentes elementos mostrados na comedia de Hollywood para atraer á sociedade coreana e, ao mesmo tempo, ao público internacional, dando a coñecer de forma efectiva a súa cultura.
Dirección
FRA LOPEZ, PATRICIA (Titoría)
FRA LOPEZ, PATRICIA (Titoría)
Tribunal
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
Lojo Rodríguez, Laura María (Presidente/a)
SACIDO ROMERO, JORGE (Secretario/a)
DOVAL SUAREZ, SUSANA MARIA (Vogal)
O xogo como mecanismo de afrontamento: Un abordamento psicoanalítico a Cecil Day Lewis The Otterbury Incident
Autoría
E.W.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
E.W.M.
Grao en Lingua e Literatura Inglesas
Data da defensa
15.07.2025 11:30
15.07.2025 11:30
Resumo
En The Otterbury Incident, Cecil Day Lewis relata a historia dun grupo de rapaces nunha pequena vila inglesa que teñen que afrontar os retos da vida na Bretaña de posguerra. Ao longo da narrativa, lidan coa perda, a incerteza e as dificultades socioeconómicas, facendo fronte a estas adversidades mediante a amizade, a creatividade e o xogo. Este traballo de fin de grao abordará a obra de Lewis desde unha perspectiva psicanalítica, coa intención de poñer en valor o papel central do xogo como mecanismo de afrontamento nos personaxes da novela. Os seus xogos e actitudes imaxinativas funcionan non só como unha vía de escape, senón tamén como ferramentas para construíren as súas identidades persoais dentro do entorno caótico no que se ven obrigados a vivir. Empregarei as teorías do psicanalista Donald Winnicott recollidas en Playing and Reality, especialmente os conceptos de espazo potencial e obxectos transicionais, que complementarei coa achega sociolóxica de Roger Caillois. En concreto, aplicarei a súa categorización dos xogos: agon (competencia), alea (azar), mimicry (imitación de roles) e ilinx (desorientación), para analizar as dinámicas sociais e as funcións psicolóxicas do xogo na novela.
En The Otterbury Incident, Cecil Day Lewis relata a historia dun grupo de rapaces nunha pequena vila inglesa que teñen que afrontar os retos da vida na Bretaña de posguerra. Ao longo da narrativa, lidan coa perda, a incerteza e as dificultades socioeconómicas, facendo fronte a estas adversidades mediante a amizade, a creatividade e o xogo. Este traballo de fin de grao abordará a obra de Lewis desde unha perspectiva psicanalítica, coa intención de poñer en valor o papel central do xogo como mecanismo de afrontamento nos personaxes da novela. Os seus xogos e actitudes imaxinativas funcionan non só como unha vía de escape, senón tamén como ferramentas para construíren as súas identidades persoais dentro do entorno caótico no que se ven obrigados a vivir. Empregarei as teorías do psicanalista Donald Winnicott recollidas en Playing and Reality, especialmente os conceptos de espazo potencial e obxectos transicionais, que complementarei coa achega sociolóxica de Roger Caillois. En concreto, aplicarei a súa categorización dos xogos: agon (competencia), alea (azar), mimicry (imitación de roles) e ilinx (desorientación), para analizar as dinámicas sociais e as funcións psicolóxicas do xogo na novela.
Dirección
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
SACIDO ROMERO, JORGE (Titoría)
Tribunal
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)
PALACIOS GONZALEZ, MANUELA (Presidente/a)
PEREIRA ROMASANTA, RAQUEL (Secretario/a)
BLANCO SUAREZ, ZELTIA (Vogal)