Créditos ECTS Créditos ECTS: 6
Horas ECTS Criterios/Memorias Traballo do Alumno/a ECTS: 99 Horas de Titorías: 3 Clase Expositiva: 24 Clase Interactiva: 24 Total: 150
Linguas de uso Castelán, Galego
Tipo: Materia Ordinaria Grao RD 1393/2007 - 822/2021
Centro Facultade de Filoloxía
Convocatoria: Primeiro semestre
Docencia: Con docencia
Matrícula: Matriculable
1.Que o alumno se decate de que o léxico latino é a base fundamental do léxico das linguas románicas, pero tamén de que xa no latín existía variabilidade no léxico que se reflectirá nas linguas románicas.
2. Que o alumno coñeza que unha parte impotante do léxico das linguas románicas é herdeiro das linguas de substrato e de superestrato.
3. Que o alumno se decate de que, á parte do léxico herdado, as distintas linguas utilizaron procedementos propios para a creación de novo léxico.
4. Que o alumno se familiarice coas principais obras lexicográficas das linguas románicas, sabéndoas situar no seu tempo, e tratando de interpretar as necesidades ás que responden.
5. Que o alumno coñeza os distintos tipos de obras lexicográficas e a súa utilidade.
6. Que o alumno entenda, e sexa capaz de valorar, a macroestrutura e a microestrutura dunha obra lexicográfica.
7. Que o alumno coñeza as esixencias mínimas que debe reunir unha denifición lexicográfica.
8. Que o alumno se decate da importancia da terminoloxía na sociedade actual.
1. O léxico latino nas linguas románicas. Vocábulos panrománicos. Innovacións léxicas no latín imperial: casos de perda e adquisición de palabras; casos de renovación semántica.
2. Innovacións léxicas motivadas pola diferenciación rexional.
3. As innovacións léxicas debidas á influencia das linguas de substrato.
4. As innovacións léxicas debidas á influencia das linguas de superestrato. O léxico xermánico nas linguas románicas.
5. As innovacións léxicas debidas á influencia das linguas de superestrato. O léxico árabe e eslavo nas linguas románicas.
6. Outros elementos léxicos nas linguas románicas.
7. Procedementos de formación de palabras nas linguas románicas: a derivación.
8. Procedementos de formación de palabras nas linguas románicas: a composición. Outros procedementos para a formación de palabras.
9. As principais obras lexicográficas na historia da lingüística románica. Os traballos terminolóxicos nas linguas románicas.
10. Os dicionarios. Tipos. Elaboración. A definición lexicográfica. O corpus con finalidade lexicográfica.
ALVAR EZQUERRA, Manuel: Lexicología y Lexicografía (Guía bibliográfica), Salamanca: Almar, 1983.
BÉJOINT, Henri & THOIRON, Philippe (eds.): Les dictionnaires bilingues, Louvain-la-Neuve: Duculot, 1996.
CABRÉ, M. Teresa: A l’entorn de la paraula (I). Lexicologia general, Valencia: Universitat de València, 1994.
CABRÉ, M. Teresa: La terminologia. La teoría, els mètodes, les aplicacions, Barcelona: Empúries, 1992.
COLLINOT, André & MAZIÈRE, Francine: Un prêt à parler: le dictionnaire, Paris: PUF, 1997.
COLON, G.: El léxico catalán en la Romania. Madrid: Gredos, 1974.
COSERIU, E.: Principios de semántica estructural, Madrid, 1981.
DUBOIS, Jean e Claude: Introuduction à la lexicographie: le dictionnaire. Paris: Larousse, 1971.
GILBERT, L.: La créativité lexicale. Paris, 1975.
HAENSCH, G (e outros): La lexicografía. De la lingüística teórica a la lexicografía práctica, Madrid: Gredos, 1982.
HERNÁNDEZ, H.: Los diccionarios de orientación escolar, Niemeyer, Tübingen, 1989.
LOIS, Elida: “Tipos de diccionarios”, en Limen, nº 58, 59, 1977, pp. 104-108.
LÜDKE, J.; Historia del léxico románico. Madrid: Gredos, 1974.
MASSARIELLO MERZAGORA, G.: La lessicografia, Bologna: Zanichelli, 19831.
REY, Alain: “Typologie génétique des dictionnaires”, Langages, XIX, 1970, 48-68.
ROHLFS, G.: Estudios sobre el léxico románico. Madrid: Gredos, 1979.
SAGER, Juan C.: A Practical Course in Terminology Processing, Amsterdam / Philadelphia: John Bejamins Publishing Company, 1990.
WOTJAK, Gerd (ed.): Estudios de lexicología y metalexicografía del español actual, Tübingen: Niemeyer, 1992.
1. O alumno debe saber distinguir o léxico latino do herdado das linguas de substrato e de superestrato.
2. O alumno debe ser capaz de exemplificar casos de diferenciación léxica nas linguas románicas que respondan á diversidade dialectal existente no propio latín.
3. O alumno deberá saber identificar e interpretar os casos de derivación e composición no léxico románico.
4. O alumno debe adquirir a destreza para saber distinguir a primeira vista na información lexicográfica, o que é información lingüística do que é información enciclopédica.
5. O alumno debe ser capaz de detectar unha definición lexicográfica incorrectamente formulada.
6. O alumno debe ser capaz de explotar e valorar toda a información que aparece nunha obra lexicográfica, non só a definición das acepcións, senón tamén a información gramatical, tecnolectal, sociolectal, etc.
7. O alumno debe de adquirir a destreza suficiente para acudir aos distintos corpora lexicos a través de Internet, e ser capaz de construír un artigo lexicográfico a partir da información extraída deles.
Farase un seguimento lineal do programa, e cada tema teórico irá acompañado do comentario dalgún estudo crítico sobre o tema, ou do tratamento que se fai da cuestión estudada en distintas obras lexicográficas concretas.
Sistema de avaliación da aprendizaxe
A avaliación do alumno levarase a cabo mediante un proceso de avaliación continua e a realización dun traballo:
1. A asistencia diaria, a participación activa nas clases e a realización dos labores de cada sesión suporán o 70% da cualificación final.
2. O 30% restante da cualificación final virá dado pola valoración dun traballo sobre algún tema relacionado co programa, que o alumno exporá e defenderá na clase.
Os alumnos que teñan dispensa de asistencia terán a obriga de presentar un traballo escrito, que lle será asignado polo profesor, que será valorado de 0 a 3 puntos, e realizarán un exame sobre o contido do programa, que será valorado de 0 a 7 puntos.
SEGUNDA OPORTUNIDADE:
Exame escrito, con cuestións relativas ao temario da materia, valorado de 0 a 10 puntos.
Para os casos de realización fraudulenta de exercicios ou probas será de aplicación o recollido na Normativa de avaliación do rendemento académico dos estudantes e de revisión de cualificacións.
Recoméndase que o alumno dedique unhas seis horas de traballo semanais á preparación desta materia.
É unha materia fácil de entender nos seus contidos, pero que esixe unha preparación continuada, polo que se recomenda ao alumno que non deixe a súa preparación para os días anteriores á data do exame.
En caso de non ser posible o desenvolvemento presencial das clases, seguirá tendo vixencia este programa, e o profesor facilitará por medios telemáticos os materiais que faciliten o traballo de preparación do temario.