Ir o contido principal

Máxima cualificación para unha tese da USC que afonda na análise da Revolución Verde como proceso histórico

Máxima cualificación para unha tese da USC que afonda na análise da Revolución Verde como proceso histórico
Máxima cualificación para unha tese da USC que afonda na análise da Revolución Verde como proceso histórico

Contribuír á análise da Revolución Verde como proceso histórico é o propósito da tese de doutoramento que Wilson Picado Umaña defendeu no Paraninfo da Universidade e pola que conseguiu a máxima cualificación. O traballo ‘Conexiones de la Revolución Verde. Estado y cambio tecnológico en la agricultura de Costa Rica durante el período 1940-1980’ estivo dirixido polo profesor Lourenzo Fernández Prieto, do Departamento de Historia Contemporánea e América. Wilson Picado Umaña (Heredia, Costa Rica, 1973) realizou o Máster en Historia Agraria pola Universidade Nacional de Heredia, Costa Rica. Levou a cabo estudos doutorais na USC, concretamente no Departamento de Historia Contemporánea e América e no Grupo de Referencia Competitiva HISTAGRA cunha bolsa de investigación da Universidade Nacional de Heredia. As súas liñas de investigación son a historia agraria e a historia ambiental. O traballo cuestiona os enfoques míticos e episódicos que analizan a Revolución Verde dun xeito “progresista”, ahistórico e despolitizado, para o que propón unha análise comparada e conectiva do seu desenvolvemento na agricultura de Costa Rica entre 1941 e 1975, tomando como referencia o caso do programa agrícola da Fundación Rockefeller en México na década de 1940. A investigación pretende deconstruír simbolicamente o proceso desde o punto de vista da súa evolución comparada coa Revolución Neolítica, así como a partires do estudo da formación do espectro semántico do concepto “Revolución Verde”. No campo histórico, proponse tomar o caso de Costa Rica como un exemplo que permite avaliar a hipótese dos orixes militares da revolución durante a II Guerra Mundial. Ademais, como un caso paradigmático do posicionamento da cultura agronómica estadounidense no Terceiro Mundo durante a posguerra, mediante a adopción do modelo norteamericano de Extensión Agrícola. O tribunal que avaliou a tese estivo presidido polo catedrático Ramón Villares Paz e composto ademais polo profesor Paul Brassley, da Universidade de Exeter (Gran Bretaña); Ramón Garrabou Segura, da Autónoma de Barcelona; Stuart Mccook, da Universidade de Guelph (Ontario, Canadá); e Daniel Lanero Táboas, da USC.

Os contidos desta páxina actualizáronse o 16.11.2012.