Cara a un sistema de transporte de nanopartículas 'in vivo' máis eficiente

16/03/2017

Os investigadores do CiQUS Pablo del Pino e Beatriz Pelaz publican na revista ACS Nano unha aproximación aos últimos avances e retos no ámbito dos nanofármacos baseados en nanopartículas.


Desde o descubrimento do potencial dos nanomateriales no campo da nanomedicina, os científicos tentan desenvolver nanofármacos capaces de viaxar a través do organismo para, por exemplo, conseguir que recoñezan tumores de maneira eficiente e selectiva. Lamentablemente, máis do 99% das nanopartículas administradas in vivo son «secuestradas» polo sistema fagocítico mononuclear* antes de poder chegaren ao tumor, principalmente polo fígado e o bazo.

Neste contexto, os investigadores Pablo del Pino e Beatriz Pelaz publican agora un novo traballo na revista ACS Nano en colaboración con científicos do University College Dublin e o Hospital Universitario de Santiago de Compostela, no que se discuten os últimos avances neste campo abordando os retos científicos que se presentan para solventar e mellorar as capacidades dos fármacos baseados en nanopartículas.

Actualmente, sábese que a alta complexidade da micro-contorna tumoral é un dos factores críticos á hora de determinar a eficiencia dunha terapia contra o cancro. O novo artigo do CiQUS incide na necesidade de crear librerías de nanomateriais con propiedades fisicoquímicas ben definidas e caracterizadas para avaliar o seu comportamento en células, sendo estas á súa vez descritas en detalle. Así, o traballo suxire o desenvolvemento de estudos básicos desta natureza que permitan comprender as interaccións entre células e nanopartículas in vivo e, ao mesmo tempo, mellorar o deseño de fármacos baseados en nanopartículas que sexan realmente eficientes.

Paralelamente, os autores salientan que a barreira entre «proba de concepto» e «medicamentos avanzadas baseadas en nanomateriais» irase estreitando progresivamente (máis aló dos ensaios clínicos) a medida que aumente o noso coñecemento sobre as complexas interaccións entre nanomateriais e biomoléculas no interior dos seres vivos, moito máis intrincadas que as que teñen lugar en cultivos celulares.

 


*Neste mesmo número da revista, MacParland et ao. arroxan luz sobre o secuestro hepático de nanopartículas, o principal órgano diana inespecífico (xunto co bazo) das nanopartículas administradas.