-
Investigadores do CiQUS crearon un vehículo que permite a liberación de anticorpos no interior celular sen provocar danos na súa membrana.
-
Na nova estrutura helicoidal, o vehículo forma un nanoporo (buraco) selectivo e de tamaño xigante a través do cal pode pasar o anticorpo terapéutico e chegar ao seu obxectivo.
-
Este traballo, publicado agora en portada da revista RSC Chemical Biology, puido demostrar a eficacia competitiva deste medio de transporte en comparación con outros sistemas moleculares peptídicos descritos ata o momento.
Imagen: Marta Pazos | CiQUS
Referencia
Marta Pazo, Giulia Salluce, Irene Lostalé-Seijo, Marisa Juanes, Francisco Gonzalez, Rebeca Garcia-Fandiño and Javier Montenegro. Short oligoalanine helical peptides for supramolecular nanopore assembly and protein cytosolic delivery.RSC Chem. Biol., 2021, 2, 503-512. DOI: 10.1039/D0CB00103A
Científicos do Centro Singular de Investigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS) acaban de crear un vehículo que permite a liberación de anticorpos no interior celular sen provocar danos na súa membrana. Na nova estrutura helicoidal, o vehículo forma unha sorte de buraco selectivo denominado nanoporo a través do cal pode pasar o anticorpo terapéutico e chegar ao seu obxectivo. Este traballo, publicado na portada da revista RSC Chemical Biology, puido demostrar a eficacia competitiva deste medio de transporte en comparación con outros sistemas moleculares peptídicos descritos ata o momento. Esta achega constitúe un avance para os novos tratamentos terapéuticos con biomoléculas de gran dimensión, a diferenza dos tradicionais que utilizan moléculas pequenas.
A investigación dirixida por Javier Montenegro, foi desenvolvida pola investigadora Marta Pazo coa colaboración de Giulia Salluce, Irene Lostalé-Seijo, Marisa Juanes, Francisco González e Rebeca García-Fandiño. Segundo os investigadores, o novo vehículo “abre as portas a estes novos fármacos e ademais non provoca danos no recubrimento externo celular, o que implica baixa toxicidade”. Asemade, puideron demostrar “o potencial con tres proteínas e dous anticorpos diferentes e a súa eficacia en comparación con outros transportadores descubertos ata o momento”, tal e como afirma Javier Montenegro.
Eficacia e selectividade
No estudo sinálase que os fármacos de nova xeración baséanse en principios distintos aos que se viñan usando ata o momento, sendo o tamaño destes novos fármacos una das diferenzas máis importantes. Os novos tratamentos respecto das terapias tradicionais, usan biomoléculas de gran volume como as proteínas, os anticorpos ou os ácidos nucleicos como o ADN ou o ARN, os cales presentan importantes vantaxes en canto á eficacia e selectividade para o tratamento dun problema concreto de forma específica e localizada.
Con todo, estas proteínas ou anticorpos teñen un gran tamaño, o que dificulta o seu acceso ao interior das células, así como aos lugares onde deben actuar, por iso necesítase dun transportador que permita cruzar a membrana. Na maioría dos casos o vehículo e o fármaco son rodeados e quedan atrapados na capa que envolve a célula, impedíndolle chegar ao seu destino final e cumprir a súa misión. O novo transportador deseñado polo grupo de investigación da USC adquire unha disposición tridimensional en forma de hélice dependendo da súa contorna. Desta forma, cando o transportador e os anticorpos entran na célula e quedan atrapados, o vehículo adopta unha estrutura tridimensional ordenada en forma de hélice, que se acaba autoensamblando para terminar formando buracos de tamaño nanométrico, os denominados nanoporos, a través dos cales se liberan os anticorpos no interior da célula onde poden recoñecer o seu target específico.