Estudo computacional da orde de curto alcance e das propiedades de transporte en mesturas de líquidos iónicos con imidazol e auga.
Autoría
D.C.A.G.
Dobre Grao en Física e en Química
D.C.A.G.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
17.07.2025 09:30
17.07.2025 09:30
Resumo
Este traballo céntrase no estudo computacional das propiedades de transporte en mesturas de líquidos iónicos con imidazol e auga, estudando á súa vez as posibles aplicacións nas interaccións de curto alcance. En concreto, abrangue o estudo da viabilidade da mobilidade protónica baseada no mecanismo de Grotthuss, proceso que permite aplicacións tecnolóxicas, como baterías baseadas na condutividade protónica, e que ten implicación en distintas reaccións biolóxicas. Co fin de avaliar as características das distintas relacións de especies, calcúlanse as propiedades estruturais e dinámicas das mesturas, analizando nun primeiro momento as propiedades de dous tipos diferentes de líquidos iónicos (próticos e apróticos) disoltos en imidazol e, posteriormente, analizarase o efecto que tería a presenza de auga nas propiedades das distintas mesturas, determinando un límite superior de tolerancia para esta.
Este traballo céntrase no estudo computacional das propiedades de transporte en mesturas de líquidos iónicos con imidazol e auga, estudando á súa vez as posibles aplicacións nas interaccións de curto alcance. En concreto, abrangue o estudo da viabilidade da mobilidade protónica baseada no mecanismo de Grotthuss, proceso que permite aplicacións tecnolóxicas, como baterías baseadas na condutividade protónica, e que ten implicación en distintas reaccións biolóxicas. Co fin de avaliar as características das distintas relacións de especies, calcúlanse as propiedades estruturais e dinámicas das mesturas, analizando nun primeiro momento as propiedades de dous tipos diferentes de líquidos iónicos (próticos e apróticos) disoltos en imidazol e, posteriormente, analizarase o efecto que tería a presenza de auga nas propiedades das distintas mesturas, determinando un límite superior de tolerancia para esta.
Dirección
MENDEZ MORALES, TRINIDAD (Titoría)
OTERO LEMA, MARTIN Cotitoría
MENDEZ MORALES, TRINIDAD (Titoría)
OTERO LEMA, MARTIN Cotitoría
Tribunal
ZAS ARREGUI, ENRIQUE (Presidente/a)
GARCIA FEAL, XABIER (Secretario/a)
FONDADO FONDADO, ALFONSO (Vogal)
ZAS ARREGUI, ENRIQUE (Presidente/a)
GARCIA FEAL, XABIER (Secretario/a)
FONDADO FONDADO, ALFONSO (Vogal)
Síntese e estudo de ligandos semicarbazona derivados de carborano
Autoría
X.A.A.
Grao en Química
X.A.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo de fin de grao céntrase na síntese, caracterización e estudo da capacidade coordinativa de dous novos ligandos semicarbazona funcionalizados con grupos carborano, un co isómero meta-carborano e outro co isómero orto-carborano. Este tipo de ligandos non fora estudado anteriormente, a pesar do seu potencial interese en aplicacións farmacolóxicas. Para a obtención dos ligandos foi necesaria a síntese previa dos precursores C-formil-meta- e C-formil-orto-carborano, que se condensaron co produto comercial 4-fenil-semicarbazida. Os ligandos obtidos, HL1 e HL2, foron caracterizados mediante as técnicas habituais, incluíndo o estudo das súas estruturas mediante difracción de raios X. A capacidade de coordinación dos ligandos estudouse mediante a síntese de complexos con metais de transición: paladio, ferro, cobre e cobalto. Obtivéronse con éxito os complexos [PdL2] e [CuL2] a partir do isómero meta, que se caracterizaron mediante espectroscopía IR. Non se logrou sintetizar o complexo [FeL2] co isómero meta mediante métodos electroquímicos, nin os complexos [CoL2] con ningún dos dous isómeros. Ademais, intentouse a síntese dun ligando carboranil-iminofosforano-semicarbazona (HL3) mediante o método de Staudinger. Aínda que a espectroscopía IR non amosou diferenzas significativas entre o precursor fosfina-semicarbazona e o produto, o que suxire que a reacción non tivo lugar, a espectrometría de masas revelou un pico compatible co produto agardado. Isto indicaría que a reacción tivo lugar parcialmente, probablemente limitada pola baixa solubilidade do precursor no medio de reacción.
Este traballo de fin de grao céntrase na síntese, caracterización e estudo da capacidade coordinativa de dous novos ligandos semicarbazona funcionalizados con grupos carborano, un co isómero meta-carborano e outro co isómero orto-carborano. Este tipo de ligandos non fora estudado anteriormente, a pesar do seu potencial interese en aplicacións farmacolóxicas. Para a obtención dos ligandos foi necesaria a síntese previa dos precursores C-formil-meta- e C-formil-orto-carborano, que se condensaron co produto comercial 4-fenil-semicarbazida. Os ligandos obtidos, HL1 e HL2, foron caracterizados mediante as técnicas habituais, incluíndo o estudo das súas estruturas mediante difracción de raios X. A capacidade de coordinación dos ligandos estudouse mediante a síntese de complexos con metais de transición: paladio, ferro, cobre e cobalto. Obtivéronse con éxito os complexos [PdL2] e [CuL2] a partir do isómero meta, que se caracterizaron mediante espectroscopía IR. Non se logrou sintetizar o complexo [FeL2] co isómero meta mediante métodos electroquímicos, nin os complexos [CoL2] con ningún dos dous isómeros. Ademais, intentouse a síntese dun ligando carboranil-iminofosforano-semicarbazona (HL3) mediante o método de Staudinger. Aínda que a espectroscopía IR non amosou diferenzas significativas entre o precursor fosfina-semicarbazona e o produto, o que suxire que a reacción non tivo lugar, a espectrometría de masas revelou un pico compatible co produto agardado. Isto indicaría que a reacción tivo lugar parcialmente, probablemente limitada pola baixa solubilidade do precursor no medio de reacción.
Dirección
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Titoría)
VÁZQUEZ CARBALLO, IRENE Cotitoría
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Titoría)
VÁZQUEZ CARBALLO, IRENE Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Optimización de metodoloxías en cromatografía líquida - espectrometría de masas en tándem para a determinación de etilglucurónido en cabelo
Autoría
L.A.A.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.A.A.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O alcohol é un dos responsables de problemas no ámbito doméstico, legal, laboral e económico polo que o estudio dos marcadores directos de alcoholismo converteuse nunha tarea de vital importancia. Neste ámbito é onde destaca o análise de etilglucurónido en cabelo (hEtG), unha matriz que gañou un gran interés nos últimos anos grazas á gran ventá analítica que ofrece. A LC-MS/MS impúxose hoxe en día como a técnica de preferencia para a análise do EtG donde a HILIC (Hydrophilic Interaction Liquid Chromatography) ten un papel fundamental. Neste Traballo de Fin de Grado estudouse o efecto da composición, concentración e pH da fase móvil, así como o efecto da temperatura da columna xunto a distintos programas cromatográficos, conseguindo así optimizar un método cromatográfico que emprega HILIC para a determinación de hEtG cun LOD 2,64 pg/mg, cumprindo cos requisitos da Society of Hair Testing (SoHT). Ademáis, evaluose o efecto que teñen distintos protocolos e cartuchos de SPE no sinal analítico.
O alcohol é un dos responsables de problemas no ámbito doméstico, legal, laboral e económico polo que o estudio dos marcadores directos de alcoholismo converteuse nunha tarea de vital importancia. Neste ámbito é onde destaca o análise de etilglucurónido en cabelo (hEtG), unha matriz que gañou un gran interés nos últimos anos grazas á gran ventá analítica que ofrece. A LC-MS/MS impúxose hoxe en día como a técnica de preferencia para a análise do EtG donde a HILIC (Hydrophilic Interaction Liquid Chromatography) ten un papel fundamental. Neste Traballo de Fin de Grado estudouse o efecto da composición, concentración e pH da fase móvil, así como o efecto da temperatura da columna xunto a distintos programas cromatográficos, conseguindo así optimizar un método cromatográfico que emprega HILIC para a determinación de hEtG cun LOD 2,64 pg/mg, cumprindo cos requisitos da Society of Hair Testing (SoHT). Ademáis, evaluose o efecto que teñen distintos protocolos e cartuchos de SPE no sinal analítico.
Dirección
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Fotoisomerización de 1,4-dienos borilados para a síntese de fármacos e produtos naturais
Autoría
A.A.S.
Grao en Química
A.A.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A fotoquímica basea a súa reactividade no movemento de electróns en solitario, e non en parellas, e dicir, no uso de radicais. Tradicionalmente pénsase na química radicalaria como unha química imprevisible, pero nada máis lonxe da realidade. Cos substratos e as condicións adecuadas a fotoquímica permite transformacións únicas perfectamente controladas. Na química orgánica moderna o uso de fotocatalizadores permite ampliar o uso da fotoquímica a substratos que antes non alcanzaba en condicións pouco enerxéticas, dando lugar a reaccións das que se obteñen produtos que antes considerábanse inaccesibles. A isomerización dun alqueno en contra da termodinámica será o exemplo de transformación solo alcanzada a través da fotoquímica que tratarase a o longo deste traballo. Esta isomerización levouse a cabo sobre unha serie de alquenil boronatos, produtos dunha alilboración sobre alquinos terminais, que tras unha oxidación do seu enlace C-B, permite obter ciclopropanos cunha estereoselectividade determinada. Os ciclopropanos obtidos con esta configuración concreta serven de precursores para a obtención dun amplo número de fármacos e produtos atopados na natureza, o que dota a esta transformación dun gran interese médico e industrial.
A fotoquímica basea a súa reactividade no movemento de electróns en solitario, e non en parellas, e dicir, no uso de radicais. Tradicionalmente pénsase na química radicalaria como unha química imprevisible, pero nada máis lonxe da realidade. Cos substratos e as condicións adecuadas a fotoquímica permite transformacións únicas perfectamente controladas. Na química orgánica moderna o uso de fotocatalizadores permite ampliar o uso da fotoquímica a substratos que antes non alcanzaba en condicións pouco enerxéticas, dando lugar a reaccións das que se obteñen produtos que antes considerábanse inaccesibles. A isomerización dun alqueno en contra da termodinámica será o exemplo de transformación solo alcanzada a través da fotoquímica que tratarase a o longo deste traballo. Esta isomerización levouse a cabo sobre unha serie de alquenil boronatos, produtos dunha alilboración sobre alquinos terminais, que tras unha oxidación do seu enlace C-B, permite obter ciclopropanos cunha estereoselectividade determinada. Os ciclopropanos obtidos con esta configuración concreta serven de precursores para a obtención dun amplo número de fármacos e produtos atopados na natureza, o que dota a esta transformación dun gran interese médico e industrial.
Dirección
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Complexos metálicos e o estudo do seu comportamento biolóxico en medios celulares
Autoría
A.B.G.
Grao en Química
A.B.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo preséntase a síntese de compostos de coordinación de Cu e Zn, empregando dous ligandos diferentes, que serán nomeados nesta memoria como HL9 [(Z)-N’-isonicotinoilpicolinohidrazonamida] e H4py [(Z)-N’-(4-metilbenzoil)picolinohidrazonamida]. A caracterización dos ligandos e complexos lévase a cabo mediante diferentes técnicas: difracción de raios X (DRX), análise elemental CHNS, espectroscopia infravermella (IR) e, no caso dos de Zn, tamén mediante resonancia magnética nuclear de protón (RMN 1H). Algúns destes complexos son empregados para desenvolver a súa actividade biolóxica en dúas liñas celulares: A549 (adenocarcinoma pulmonar humano) e MRC5 (fibroblastos diploides derivadas de pulmón fetal). Para coñecer o comportamento dos mesmos en medios biolóxicos, realízanse previamente probas de solubilidade e estabilidade en diferentes disolventes: DMSO, metanol e auga; ademais da caracterización con espectroscopia UV-VIS e espectroscopia de fluorescencia e ICP-OES. Os resultados obtidos poñen de manifesto que o procedemento levado a cabo é unha metodoloxía adecuada para a síntese de complexos metálicos de Cu e de Zn. Ademais, estes complexos espertan un grande interese no emprego da química de coordinación en aplicación biolóxicas, o que abre novas vías para ao desenvolvemento de investigacións futuras neste ámbito.
Neste traballo preséntase a síntese de compostos de coordinación de Cu e Zn, empregando dous ligandos diferentes, que serán nomeados nesta memoria como HL9 [(Z)-N’-isonicotinoilpicolinohidrazonamida] e H4py [(Z)-N’-(4-metilbenzoil)picolinohidrazonamida]. A caracterización dos ligandos e complexos lévase a cabo mediante diferentes técnicas: difracción de raios X (DRX), análise elemental CHNS, espectroscopia infravermella (IR) e, no caso dos de Zn, tamén mediante resonancia magnética nuclear de protón (RMN 1H). Algúns destes complexos son empregados para desenvolver a súa actividade biolóxica en dúas liñas celulares: A549 (adenocarcinoma pulmonar humano) e MRC5 (fibroblastos diploides derivadas de pulmón fetal). Para coñecer o comportamento dos mesmos en medios biolóxicos, realízanse previamente probas de solubilidade e estabilidade en diferentes disolventes: DMSO, metanol e auga; ademais da caracterización con espectroscopia UV-VIS e espectroscopia de fluorescencia e ICP-OES. Os resultados obtidos poñen de manifesto que o procedemento levado a cabo é unha metodoloxía adecuada para a síntese de complexos metálicos de Cu e de Zn. Ademais, estes complexos espertan un grande interese no emprego da química de coordinación en aplicación biolóxicas, o que abre novas vías para ao desenvolvemento de investigacións futuras neste ámbito.
Dirección
García Santos, María Isabel (Titoría)
PELAZ GARCIA, BEATRIZ Cotitoría
García Santos, María Isabel (Titoría)
PELAZ GARCIA, BEATRIZ Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Funcionalización de radicais cetilo para a síntese de alcohois alifáticos
Autoría
G.B.C.
Grao en Química
G.B.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os alcohois alifáticos son un tipo de moléculas que están presentes en multitude de compostos farmaceúticos. Por iso e debido a sua importancia , desenvolvéronse diferentes metodoloxías que permiten a síntese destas moléculas a partir de simples aldehídos ou cetonas. Sen embargo , debido ao uso de metais , reactivos altamente nucleófilos ou a limitación do alcance de certas reaccións , é de gran interese desenvolver novos métodos sintéticos que permitan a xeración destas estruturas . En consecuencia , neste proxecto procederase a finalizar a optimización e evaluar o alcance dunha nova reacción fotoquímica libre de metais na que se permita a síntese de alcohois alifáticos a partir de aldehídos e alquenos sinxelos .
Os alcohois alifáticos son un tipo de moléculas que están presentes en multitude de compostos farmaceúticos. Por iso e debido a sua importancia , desenvolvéronse diferentes metodoloxías que permiten a síntese destas moléculas a partir de simples aldehídos ou cetonas. Sen embargo , debido ao uso de metais , reactivos altamente nucleófilos ou a limitación do alcance de certas reaccións , é de gran interese desenvolver novos métodos sintéticos que permitan a xeración destas estruturas . En consecuencia , neste proxecto procederase a finalizar a optimización e evaluar o alcance dunha nova reacción fotoquímica libre de metais na que se permita a síntese de alcohois alifáticos a partir de aldehídos e alquenos sinxelos .
Dirección
NAPPI , MANUEL (Titoría)
NAPPI , MANUEL (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estudo do consumo de substancias de abuso mediante análise de augas residuais con fins epidemiolóxicas
Autoría
A.C.R.
Grao en Química
A.C.R.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao, aplicouse a Análise de Augas Residuais con Fins Epidemiolóxicas (WBE, polas súas siglas en inglés), para medir as tendencias de consumo espazotemporais de substancias de abuso. En particular, analizáronse catorce substancias de (potencial) abuso: alcol, nicotina, metadona, cánnabis, anfetamina, metanfetamina, ketamina, 3,4-metilendioximetanfetamina (MDMA), pregabalina, gabapentina, cocaína, cis-tramadol, morfina e fentanilo. Para iso, analizáronse mostras compostas de 24 horas, provintes das augas residuais de catro localizacións (tres de índole urbano e a cuarta dunha institución penitenciaria) durante unha semana “normal” e a semana de fin de ano (excepto na prisión). Utilizáronse dúas metodoloxías analíticas: a inxección directa para alcol e nicotina (previa desconxugación encimática) e extracción en fase sólida para o resto de substancias, ambas seguidas dunha análise por cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas en tándem con triplo cuadrupolo. Analizando estatísticamente os datos, observouse que o alcol foi a substancia de abuso máis consumida e o cánnabis, a droga ilícita máis empleada. Ademais, detectouse como as drogas legais e ilegais consumíronse en maior medida en fin de ano, mentres que os fármacos consúmense máis en outono ou non hai diferencia estatísticamente significativa entre as épocas; e que, en prisión, salvo anfetamina e etanol, o consumo do resto de substancias de abuso é maior.
Neste Traballo de Fin de Grao, aplicouse a Análise de Augas Residuais con Fins Epidemiolóxicas (WBE, polas súas siglas en inglés), para medir as tendencias de consumo espazotemporais de substancias de abuso. En particular, analizáronse catorce substancias de (potencial) abuso: alcol, nicotina, metadona, cánnabis, anfetamina, metanfetamina, ketamina, 3,4-metilendioximetanfetamina (MDMA), pregabalina, gabapentina, cocaína, cis-tramadol, morfina e fentanilo. Para iso, analizáronse mostras compostas de 24 horas, provintes das augas residuais de catro localizacións (tres de índole urbano e a cuarta dunha institución penitenciaria) durante unha semana “normal” e a semana de fin de ano (excepto na prisión). Utilizáronse dúas metodoloxías analíticas: a inxección directa para alcol e nicotina (previa desconxugación encimática) e extracción en fase sólida para o resto de substancias, ambas seguidas dunha análise por cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas en tándem con triplo cuadrupolo. Analizando estatísticamente os datos, observouse que o alcol foi a substancia de abuso máis consumida e o cánnabis, a droga ilícita máis empleada. Ademais, detectouse como as drogas legais e ilegais consumíronse en maior medida en fin de ano, mentres que os fármacos consúmense máis en outono ou non hai diferencia estatísticamente significativa entre as épocas; e que, en prisión, salvo anfetamina e etanol, o consumo do resto de substancias de abuso é maior.
Dirección
QUINTANA ALVAREZ, JOSE BENITO (Titoría)
ESTEVEZ DANTA, ANDREA Cotitoría
QUINTANA ALVAREZ, JOSE BENITO (Titoría)
ESTEVEZ DANTA, ANDREA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Ligandos tiazolidinona como sensores luminescentes
Autoría
M.C.P.
Grao en Química
M.C.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
No presente traballo exponse o estudo das propiedades luminiscentes de ligandos tiazolidinona e o seu estudo con diferentes sales, co fin de comprobar se estes poden ser usados como sensores luminescentes para a detección de metais pesados. Para isto, levouse a cabo a síntese e caracterización dos ligandos HAm4DHotaz, Am4Motaz e Am4Eotaz. Os tres compostos absorben no visible, pero só HAm4DHotaz e Am4Eotaz presentan emisión. Adicionalmente, preparáronse disolcuións do ligando HAm4DHotaz con metias do grupo 12 (Zn, Cd e Hg) co obxectivo de avaliar se as modificacións inducidas por estes catións no espectros de emisión do ligando permiten a súa detección, como consecuencia dunha posible coordinación dos mesmos. Os resultados son prometedores, xa que os espectros de emisión dos complexos varía considerablemente respecto ao do ligando libre.Ademais, lévase a cabo o estudo do efecto que poden exercer os diferentes anións Cl-, Br- e I-, presentes nas sales metálicas de zinc, sen se observar diferenzas significativas nos espectros de emisión dos complexos formados.
No presente traballo exponse o estudo das propiedades luminiscentes de ligandos tiazolidinona e o seu estudo con diferentes sales, co fin de comprobar se estes poden ser usados como sensores luminescentes para a detección de metais pesados. Para isto, levouse a cabo a síntese e caracterización dos ligandos HAm4DHotaz, Am4Motaz e Am4Eotaz. Os tres compostos absorben no visible, pero só HAm4DHotaz e Am4Eotaz presentan emisión. Adicionalmente, preparáronse disolcuións do ligando HAm4DHotaz con metias do grupo 12 (Zn, Cd e Hg) co obxectivo de avaliar se as modificacións inducidas por estes catións no espectros de emisión do ligando permiten a súa detección, como consecuencia dunha posible coordinación dos mesmos. Os resultados son prometedores, xa que os espectros de emisión dos complexos varía considerablemente respecto ao do ligando libre.Ademais, lévase a cabo o estudo do efecto que poden exercer os diferentes anións Cl-, Br- e I-, presentes nas sales metálicas de zinc, sen se observar diferenzas significativas nos espectros de emisión dos complexos formados.
Dirección
García Santos, María Isabel (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
García Santos, María Isabel (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Recuperación de metales valiosos procedentes de residuos electrónicos por adsorción en carbones
Autoría
E.C.S.
Grao en Química
E.C.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase en afrontar a contaminación e o esgotamento de recursos non renovables debido á sobreprodución de aparellos eléctricos e electrónicos. Metais preciosos, como a prata, están presentes neles. Estúdase a recuperación de ións Ag(I) en disolución acuosa mediante adsorción en carbóns activados. Empréganse dous adsorbentes derivados de residuos de biomasa sintetizados a partir de casca de améndoa (ASACK) e de ósos de aceituna (OSACK), e un terceiro sintético a partir de poliacrilonitrilo (PAN), CK725. Estes carbóns caracterízanse mediante técnicas SEM-EDX e FTIR. Atópanse grupos funcionais característicos da adsorción con metais e confírmase a adsorción de Ag nos carbóns. Realízanse experimentos de adsorción para analizar a influencia da concentración inicial do catión, a dose do adsorbente e o pH sobre a eficiencia e a capacidade de adsorción da prata, que melloran a pH 5. Estúdase a cinética de adsorción aplicando modelos cinéticos de pseudo-primeira orde, pseudo-segunda orde e difusión intraparticular, atopándose que o modelo de pseudo-segunda orde é o que mellor representa os resultados experimentais. Co fin de optimizar a resposta, estúdase a influencia da concentración inicial de prata e da dose de adsorbente cos carbóns OSACK e CK725 mediante un deseño central composto (DCC). A eficiencia de adsorción optimízase con concentracións baixas de prata e doses altas de adsorbente, mentres que a capacidade mellora con concentracións altas de prata e doses baixas de adsorbente. As mellores respostas obtivéronse co carbón OSACK.
Este traballo céntrase en afrontar a contaminación e o esgotamento de recursos non renovables debido á sobreprodución de aparellos eléctricos e electrónicos. Metais preciosos, como a prata, están presentes neles. Estúdase a recuperación de ións Ag(I) en disolución acuosa mediante adsorción en carbóns activados. Empréganse dous adsorbentes derivados de residuos de biomasa sintetizados a partir de casca de améndoa (ASACK) e de ósos de aceituna (OSACK), e un terceiro sintético a partir de poliacrilonitrilo (PAN), CK725. Estes carbóns caracterízanse mediante técnicas SEM-EDX e FTIR. Atópanse grupos funcionais característicos da adsorción con metais e confírmase a adsorción de Ag nos carbóns. Realízanse experimentos de adsorción para analizar a influencia da concentración inicial do catión, a dose do adsorbente e o pH sobre a eficiencia e a capacidade de adsorción da prata, que melloran a pH 5. Estúdase a cinética de adsorción aplicando modelos cinéticos de pseudo-primeira orde, pseudo-segunda orde e difusión intraparticular, atopándose que o modelo de pseudo-segunda orde é o que mellor representa os resultados experimentais. Co fin de optimizar a resposta, estúdase a influencia da concentración inicial de prata e da dose de adsorbente cos carbóns OSACK e CK725 mediante un deseño central composto (DCC). A eficiencia de adsorción optimízase con concentracións baixas de prata e doses altas de adsorbente, mentres que a capacidade mellora con concentracións altas de prata e doses baixas de adsorbente. As mellores respostas obtivéronse co carbón OSACK.
Dirección
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
González Álvarez, Julia Cotitoría
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
González Álvarez, Julia Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Síntese e caracterización de xeles de polisacáridos para bioimpresión 3D
Autoría
L.C.P.
Grao en Química
L.C.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo fin de grao céntrase na formulación de tintas de hidroxeles baseadas en polisacáridos como goma gellan, carraxenina, pectina e alxinato, co obxectivo de que sexan aptas para a súa aplicación na bioimpresión 3D. Para avaliar a súa viabilidade como biotintas, realizouse un estudo reolóxico detallado, así como a impresión de estruturas tridimensionais. No caso do alxinato, levouse a cabo un estudo exhaustivo da formulación para axustar a súa composición a diferentes presións de impresión 3D. Os resultados obtidos demostraron que as tintas formuladas a partir destes hidroxeles de polisacáridos presentan propiedades reolóxicas axeitadas para o seu uso en procesos de bioimpresión tridimensional.
Este traballo fin de grao céntrase na formulación de tintas de hidroxeles baseadas en polisacáridos como goma gellan, carraxenina, pectina e alxinato, co obxectivo de que sexan aptas para a súa aplicación na bioimpresión 3D. Para avaliar a súa viabilidade como biotintas, realizouse un estudo reolóxico detallado, así como a impresión de estruturas tridimensionais. No caso do alxinato, levouse a cabo un estudo exhaustivo da formulación para axustar a súa composición a diferentes presións de impresión 3D. Os resultados obtidos demostraron que as tintas formuladas a partir destes hidroxeles de polisacáridos presentan propiedades reolóxicas axeitadas para o seu uso en procesos de bioimpresión tridimensional.
Dirección
GIL GONZALEZ, ALVARO (Titoría)
GIL GONZALEZ, ALVARO (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Evaluación dun analizador automático de intercambio iónico (HPLC) para a medida de hemoglobina glicada
Autoría
I.C.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
I.C.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A verificación das prestación analíticas dos diferentes equipos dun laboratorio clínico é un paso obrigado para garantir uns resultados de calidade. Específicamente a hemoglobina glicada (HbA1c) é un parámetro de gran importancia para o diagnóstico e control de pacientes diabéticos. Neste estudo evalúase un equipo de medida de HbA1c via HPLC incorporado recientemente ao laboratorio de análise clínico, o ADAMS 8190V, co fin de verificar as súas prestacións analíticas. Utilizáronse as guías do Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) en conxunto coas instrucción da Sociedad Española de Química Clínica (SEQC) para o estudio de imprecisión, veracidade e linealidade. Estudiouse o efecto de algunhas interferenzas con efectos significativos nos resultados de HbA1c. Finalmente, realizouse un estudio comparativo do ADAMS 8190V con equipos de HPLC certificados que cumplen os estándares máximos de calidade esixibles á técnica. O ADAMS 8190V cumple cos criterios de calidad esixidos, e non conta con interferenzas en presencia da maioría de metabolitos estudiados ou variantes de hemoglobina máis frecuentes. Si presenta interferenzas a valores elevados de hemoglobina carbamilada (cHb). Respecto aos equipos certificados presenta unha boa correlación con ambos, tendo algo máis de variabilidade específicamente con un deles. O equipo ADAMS 8190V presenta boas prestacións analíticas, que en conxunto cos seus menores tempos de análise, representa unha mellora neta na rutina do laboratorio clínico.
A verificación das prestación analíticas dos diferentes equipos dun laboratorio clínico é un paso obrigado para garantir uns resultados de calidade. Específicamente a hemoglobina glicada (HbA1c) é un parámetro de gran importancia para o diagnóstico e control de pacientes diabéticos. Neste estudo evalúase un equipo de medida de HbA1c via HPLC incorporado recientemente ao laboratorio de análise clínico, o ADAMS 8190V, co fin de verificar as súas prestacións analíticas. Utilizáronse as guías do Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) en conxunto coas instrucción da Sociedad Española de Química Clínica (SEQC) para o estudio de imprecisión, veracidade e linealidade. Estudiouse o efecto de algunhas interferenzas con efectos significativos nos resultados de HbA1c. Finalmente, realizouse un estudio comparativo do ADAMS 8190V con equipos de HPLC certificados que cumplen os estándares máximos de calidade esixibles á técnica. O ADAMS 8190V cumple cos criterios de calidad esixidos, e non conta con interferenzas en presencia da maioría de metabolitos estudiados ou variantes de hemoglobina máis frecuentes. Si presenta interferenzas a valores elevados de hemoglobina carbamilada (cHb). Respecto aos equipos certificados presenta unha boa correlación con ambos, tendo algo máis de variabilidade específicamente con un deles. O equipo ADAMS 8190V presenta boas prestacións analíticas, que en conxunto cos seus menores tempos de análise, representa unha mellora neta na rutina do laboratorio clínico.
Dirección
Rodriguez Garcia, Javier (Titoría)
Ortola Devesa, Juan Bautista Cotitoría
Rodriguez Garcia, Javier (Titoría)
Ortola Devesa, Juan Bautista Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Propiedades e aplicacións do 6-amino-2-ciano-1,3-benzotiazol como sonda fluorescente
Autoría
N.C.V.
Grao en Química
N.C.V.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A análise fotofísica dunha molécula orgánica e a súa caracterización coma sonda fluorescente é de gran utilidade para a detección e/ou localización de analitos. No presente traballo caracterizouse o 6-amino-2-ciano-1,3-benzotiazol. Realizáronse os seus espectros de absorción, excitación e emisión de fluorescencia e abórdase un estudo do seu comportamento solvatocrómico en diferentes disolventes, propoñéndose diferentes modelos de estudo das interaccións disolvente-soluto. Tamén se profundiza para os mesmos disolventes no cálculo dos parámetros fotofísicos de rendemento cuántico e tempo de vida coa finalidade de calcular as constantes radiantes e non radiantes. Finalmente, estúdase o seu comportamento de emisión de fluorescencia a diferentes concentracións de beta-ciclodextrina e proponse un modelo de variación da intensidade de fluorescencia en base aos datos experimentais para calcular a súa constante de asociación.
A análise fotofísica dunha molécula orgánica e a súa caracterización coma sonda fluorescente é de gran utilidade para a detección e/ou localización de analitos. No presente traballo caracterizouse o 6-amino-2-ciano-1,3-benzotiazol. Realizáronse os seus espectros de absorción, excitación e emisión de fluorescencia e abórdase un estudo do seu comportamento solvatocrómico en diferentes disolventes, propoñéndose diferentes modelos de estudo das interaccións disolvente-soluto. Tamén se profundiza para os mesmos disolventes no cálculo dos parámetros fotofísicos de rendemento cuántico e tempo de vida coa finalidade de calcular as constantes radiantes e non radiantes. Finalmente, estúdase o seu comportamento de emisión de fluorescencia a diferentes concentracións de beta-ciclodextrina e proponse un modelo de variación da intensidade de fluorescencia en base aos datos experimentais para calcular a súa constante de asociación.
Dirección
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Síntesis e Modificación da Caulerpina e os seus Análogos
Autoría
H.C.C.
Grao en Química
H.C.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos. Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos.
Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos. Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos.
Dirección
GULIAS COSTA, MOISES (Titoría)
Mascareñas Cid, Jose Luis Cotitoría
GULIAS COSTA, MOISES (Titoría)
Mascareñas Cid, Jose Luis Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Reaccións abióticas que empregan maquinaria celular
Autoría
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Desde a década de 2000, unha área da química moderna experimentou un crecemento asombroso: a química bioortogonal. Esta refírese a cualquera tipo de reacción química que ocorre dentro dun organismo vivo sen afectar o seu metabolismo. A biortogonalidade, ademais de evitar interaccións secundarias con grupos funcionais nativos, caracterízase por unha alta selectividade, unha cinética rápida e a falta de toxicidade. En consecuencia, non é sorprendente a ampla gama de aplicacións que atopamos en bioquímica, biosíntese, medicina e famacoloxía. Seguindo esta mesma filosofía, están a facerse intentos para desenvolver reaccións que non só sexan bioortogonais, senón tamén fotocatalizadas. Isto daría lugar ao que chamamos fotocatálise bioortogonal. Neste traballo, investigaranse novas reaccións sintéticas biocompatibles. En concreto, descríbese unha reacción baseada na a-arilación de enol acetatos. Esta reacción foi optimizada, demostrando o seu potencial en medios acuosos, un requisito esencial para a química bioortogonal. Posteriormente, esta reacción transferiuse a cianobacterias, que, grazas á luz solar e á maquinaria redox celular, serían capaces de catalizar este tipo de reacción permitindo a síntese in situ de fármacos, compostos bioactivos ou sondas fluorescentes. Finalmente, intentouse modificar a reacción para obter un producto fluorescente.
Desde a década de 2000, unha área da química moderna experimentou un crecemento asombroso: a química bioortogonal. Esta refírese a cualquera tipo de reacción química que ocorre dentro dun organismo vivo sen afectar o seu metabolismo. A biortogonalidade, ademais de evitar interaccións secundarias con grupos funcionais nativos, caracterízase por unha alta selectividade, unha cinética rápida e a falta de toxicidade. En consecuencia, non é sorprendente a ampla gama de aplicacións que atopamos en bioquímica, biosíntese, medicina e famacoloxía. Seguindo esta mesma filosofía, están a facerse intentos para desenvolver reaccións que non só sexan bioortogonais, senón tamén fotocatalizadas. Isto daría lugar ao que chamamos fotocatálise bioortogonal. Neste traballo, investigaranse novas reaccións sintéticas biocompatibles. En concreto, descríbese unha reacción baseada na a-arilación de enol acetatos. Esta reacción foi optimizada, demostrando o seu potencial en medios acuosos, un requisito esencial para a química bioortogonal. Posteriormente, esta reacción transferiuse a cianobacterias, que, grazas á luz solar e á maquinaria redox celular, serían capaces de catalizar este tipo de reacción permitindo a síntese in situ de fármacos, compostos bioactivos ou sondas fluorescentes. Finalmente, intentouse modificar a reacción para obter un producto fluorescente.
Dirección
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
TOMAS GAMASA, MARIA Cotitoría
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
TOMAS GAMASA, MARIA Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Teoría da selección multinivel: conflito entre unidades de selección
Autoría
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
Tras a aceptación dunha teoría da evolución mediada pola selección natural e o apoio á Síntese Evolutiva Moderna, o individuo considerouse o nivel no que actúa a selección. Historicamente, case todas as alternativas foron cuestionadas, convertendo este paradigma nun dos maiores piares do darwinismo. Este traballo revisa a literatura máis relevante sobre unha das hipóteses máis prometedoras da bioloxía evolutiva: a Selección Multinivel. Esta filosofía propón que abandonemos o modelo simple da selección natural que intervén no organismo, xa que a selección actúa a diferentes niveis de organización biolóxica, tanto por debaixo (células, orgánulos, xenes, etc.) como por riba (familias, especies, comunidades, etc.) do individuo. O obxectivo é revisar a evidencia empírica de que a selección procede a varios niveis e estudar o conflito biolóxico que xurdiría se a selección a un nivel superior se opoñe á selección a un nivel inferior e viceversa. Ademais, a Selección Multinivel será considerada como un marco teórico para explicar un dos maiores enigmas da evolución: o altruísmo. A metodoloxía empregada inclúe o uso de bases de datos como Web of Science (WOS) e PubMed, e filtros por idioma e data, priorizando estudos revisados por pares. As nosas conclusións son positivas, a pesar de que esta hipótese estivo chea de críticas desde o seu inicio e foi cualificada de mecanismo débil, ignorando gran parte das evidencias. Co tempo, a Selección Multinivel será considerada unha das ideas máis revolucionarias e unha das que máis cambiou o noso pensamento evolutivo.
Tras a aceptación dunha teoría da evolución mediada pola selección natural e o apoio á Síntese Evolutiva Moderna, o individuo considerouse o nivel no que actúa a selección. Historicamente, case todas as alternativas foron cuestionadas, convertendo este paradigma nun dos maiores piares do darwinismo. Este traballo revisa a literatura máis relevante sobre unha das hipóteses máis prometedoras da bioloxía evolutiva: a Selección Multinivel. Esta filosofía propón que abandonemos o modelo simple da selección natural que intervén no organismo, xa que a selección actúa a diferentes niveis de organización biolóxica, tanto por debaixo (células, orgánulos, xenes, etc.) como por riba (familias, especies, comunidades, etc.) do individuo. O obxectivo é revisar a evidencia empírica de que a selección procede a varios niveis e estudar o conflito biolóxico que xurdiría se a selección a un nivel superior se opoñe á selección a un nivel inferior e viceversa. Ademais, a Selección Multinivel será considerada como un marco teórico para explicar un dos maiores enigmas da evolución: o altruísmo. A metodoloxía empregada inclúe o uso de bases de datos como Web of Science (WOS) e PubMed, e filtros por idioma e data, priorizando estudos revisados por pares. As nosas conclusións son positivas, a pesar de que esta hipótese estivo chea de críticas desde o seu inicio e foi cualificada de mecanismo débil, ignorando gran parte das evidencias. Co tempo, a Selección Multinivel será considerada unha das ideas máis revolucionarias e unha das que máis cambiou o noso pensamento evolutivo.
Dirección
VILAS PETEIRO, ROMAN (Titoría)
VILAS PETEIRO, ROMAN (Titoría)
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Preparación e estudo estrutural de metalaciclos con ligandos tridentados [C,N,O]
Autoría
S.D.L.
Grao en Química
S.D.L.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
No presente traballo procédese á síntese e caracterización de compostos ciclometalados a partir de bases de Schiff. En primeiro lugar, obtéñense compostos derivados de bases de Schiff pola reacción de condensación entre 2-aminofenol con diferentes benzaldehídos. Estes ligandos, que son capaces de actuar como ligandos tridentados [C,N,O], forman complexos metálicos tetranucleares ao reaccionar con acetato de paladio. Posteriormente, realízase a síntese de derivados dos complexos obtidos con trifenilfosfina e 1,3,5-triaza-7-fosfaadamantano. Nestes derivados, o átomo de fósforo correspondente ás monofosfinas coordínase ao átomo metálico a través dos átomos donadores do fósforo. Á súa vez, os complexos metálicos tetranucleares reaccionan con 4-aminopiridina, que se coordina ao átomo metálico a través do par de electróns libres procedentes do átomo de nitróxeno que constitúe o anel piridínico. Ademais dos datos correspondentes á caracterización dos compostos mediante técnicas espectroscópicas como RMN de protón, carbono e fósforo, realízase a determinación estrutural mediante difracción de raios X dun dos compostos metálicos tetranucleares e doutro composto mononuclear que contén unha monofosfina.
No presente traballo procédese á síntese e caracterización de compostos ciclometalados a partir de bases de Schiff. En primeiro lugar, obtéñense compostos derivados de bases de Schiff pola reacción de condensación entre 2-aminofenol con diferentes benzaldehídos. Estes ligandos, que son capaces de actuar como ligandos tridentados [C,N,O], forman complexos metálicos tetranucleares ao reaccionar con acetato de paladio. Posteriormente, realízase a síntese de derivados dos complexos obtidos con trifenilfosfina e 1,3,5-triaza-7-fosfaadamantano. Nestes derivados, o átomo de fósforo correspondente ás monofosfinas coordínase ao átomo metálico a través dos átomos donadores do fósforo. Á súa vez, os complexos metálicos tetranucleares reaccionan con 4-aminopiridina, que se coordina ao átomo metálico a través do par de electróns libres procedentes do átomo de nitróxeno que constitúe o anel piridínico. Ademais dos datos correspondentes á caracterización dos compostos mediante técnicas espectroscópicas como RMN de protón, carbono e fósforo, realízase a determinación estrutural mediante difracción de raios X dun dos compostos metálicos tetranucleares e doutro composto mononuclear que contén unha monofosfina.
Dirección
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL (Titoría)
Durán Carril, María Luz Cotitoría
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL (Titoría)
Durán Carril, María Luz Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Polimerización Supramolecular de Opes Disubstituidos: Papel da Simetría e da Configuración Absoluta nos Ensamblaxes Supramoleculares
Autoría
L.D.G.
Grao en Química
L.D.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao sintetizouse e caracterizouse o monómero 4,4’- (1,4-fenilenebis(etino-1,2-diilo))bis(N-((R)-nonan-2-il)benzamida) (mono-(R)) co obxectivo de estudar o seu comportamiento na formación de agregados supramoleculares. A elección deste monómero baseouse en investigacións previas realizadas no grupo. As cales confirmaban que este tipo de estruturas presentan propiedades favorables na formación deste tipo de sistemas. Unha vez sintetizado, realizáronse estudos de espectroscopía de Dicroismo Circular (CD) e espectroscopía de absorción Ultravioleta-Visible (UV-Vis) a temperatura ambiente (ta) considerando distintas concentración e proporción de disolventes. Mediante Microscopía Electrónica de Varrido (SEM) observouse a súa morfoloxía. Os resultados revelaron que mono-(R) forma un agregado supramolecular helicoidal, grazas a interacción febles como os enlaces de hidróxeno e interaccións pi-pi “pi-pi stacking” que favorecen a formación de fibras cun sentido de xiro tipo M (efecto Cotton negativo) mediande un autoensamblaxe tipo H.
Neste Traballo de Fin de Grao sintetizouse e caracterizouse o monómero 4,4’- (1,4-fenilenebis(etino-1,2-diilo))bis(N-((R)-nonan-2-il)benzamida) (mono-(R)) co obxectivo de estudar o seu comportamiento na formación de agregados supramoleculares. A elección deste monómero baseouse en investigacións previas realizadas no grupo. As cales confirmaban que este tipo de estruturas presentan propiedades favorables na formación deste tipo de sistemas. Unha vez sintetizado, realizáronse estudos de espectroscopía de Dicroismo Circular (CD) e espectroscopía de absorción Ultravioleta-Visible (UV-Vis) a temperatura ambiente (ta) considerando distintas concentración e proporción de disolventes. Mediante Microscopía Electrónica de Varrido (SEM) observouse a súa morfoloxía. Os resultados revelaron que mono-(R) forma un agregado supramolecular helicoidal, grazas a interacción febles como os enlaces de hidróxeno e interaccións pi-pi “pi-pi stacking” que favorecen a formación de fibras cun sentido de xiro tipo M (efecto Cotton negativo) mediande un autoensamblaxe tipo H.
Dirección
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
Estévez Cabanas, Juan Carlos Cotitoría
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
Estévez Cabanas, Juan Carlos Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Complexos polinucleares con ligandos derivados da imidazolidina con distancias intermetálicas curtas
Autoría
G.F.F.
Grao en Química
G.F.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Nesta memoria preséntanse dúas estruturas cristalinas correspondentes a dous complexos diméricos de Zn(II), preparados a partir dun ligando sinxelo (H3L = 2-(1,3-dimetilimidazolidin-2-il)fenol), previamente deseñado e sintetizado no grupo de investigación ao que está vinculada esta memoria. Antes de depositar os datos na Cambridge Structural Database (CSD), cómpre comprobar se xa foron depositados con anterioridade. Para aproveitar toda a información estrutural dispoñible na CSD, aprendeu a manexarse co software do seu buscador. Así, desta base de datos, con máis de 1.350.000 estruturas cristalinas depositadas, filtráronse todos os complexos metálicos, polo menos dinucleares e caracterizados cristalograficamente, que presenten características semellantes aos compostos presentados. É dicir, que conteñan ligandos derivados da imidazolidina, onde este heterociclo estea conformado de xeito que se coordine a través dos seus dous átomos de N a dous centros metálicos próximos entre si, considerando como límite unha distancia inferior a 4,5 . Dos 160 compostos seleccionados, só 27 rexistros corresponden a complexos de Zn(II). Unha vez coñecidos os parámetros xeométricos de interese e a bibliografía correspondente, tentouse comprender cales son as características máis relevantes destes compostos.
Nesta memoria preséntanse dúas estruturas cristalinas correspondentes a dous complexos diméricos de Zn(II), preparados a partir dun ligando sinxelo (H3L = 2-(1,3-dimetilimidazolidin-2-il)fenol), previamente deseñado e sintetizado no grupo de investigación ao que está vinculada esta memoria. Antes de depositar os datos na Cambridge Structural Database (CSD), cómpre comprobar se xa foron depositados con anterioridade. Para aproveitar toda a información estrutural dispoñible na CSD, aprendeu a manexarse co software do seu buscador. Así, desta base de datos, con máis de 1.350.000 estruturas cristalinas depositadas, filtráronse todos os complexos metálicos, polo menos dinucleares e caracterizados cristalograficamente, que presenten características semellantes aos compostos presentados. É dicir, que conteñan ligandos derivados da imidazolidina, onde este heterociclo estea conformado de xeito que se coordine a través dos seus dous átomos de N a dous centros metálicos próximos entre si, considerando como límite unha distancia inferior a 4,5 . Dos 160 compostos seleccionados, só 27 rexistros corresponden a complexos de Zn(II). Unha vez coñecidos os parámetros xeométricos de interese e a bibliografía correspondente, tentouse comprender cales son as características máis relevantes destes compostos.
Dirección
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Titoría)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Ciclotrimerizacións de COTinos: Hacia alótropos de carbono 3D
Autoría
P.F.L.
Grao en Química
P.F.L.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs) non planos atraen unha gran atención en investigación debido as súas propiedades únicas derivadas da súa estrutura tridimensional. A unidade COT é unha base ideal para construír este tipo de PAH, dando lugar a moléculas con formas novidosas. Ademais, os PAHs con COT teñen a capacidade de actuar como cavitandos ou, nas súas formas reducidas, como contraións en presenza de diversos catións metálicos. Entre as aproximacións sintéticas habituais aos PAHs planos, destacan as cicloadicións [2+2+2] de arinos catalizada por metais (ciclotrimerizacións). Con todo, esta estratexia permanece en gran medida inexplorada para os análogos de aneis de oito membros. Neste proxecto levouse a cabo a ciclotrimerización de tribenzoCOTino ao derivado benzofusionado tris(tribenzo[8]anuleno) (TTBA). Exploráronse as propiedades de coordinación do TTBA en presenza de metais alcalinos, así como a formación de complexos supramoleculares con devanditos catións. Tamén se realizou un estudo teórico e computacional para comprender o comportamento da serie de COT benzofusionados tras a adición de electróns, centrándose en como se distribúe a carga entre os aneis COT e benceno.
Os hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs) non planos atraen unha gran atención en investigación debido as súas propiedades únicas derivadas da súa estrutura tridimensional. A unidade COT é unha base ideal para construír este tipo de PAH, dando lugar a moléculas con formas novidosas. Ademais, os PAHs con COT teñen a capacidade de actuar como cavitandos ou, nas súas formas reducidas, como contraións en presenza de diversos catións metálicos. Entre as aproximacións sintéticas habituais aos PAHs planos, destacan as cicloadicións [2+2+2] de arinos catalizada por metais (ciclotrimerizacións). Con todo, esta estratexia permanece en gran medida inexplorada para os análogos de aneis de oito membros. Neste proxecto levouse a cabo a ciclotrimerización de tribenzoCOTino ao derivado benzofusionado tris(tribenzo[8]anuleno) (TTBA). Exploráronse as propiedades de coordinación do TTBA en presenza de metais alcalinos, así como a formación de complexos supramoleculares con devanditos catións. Tamén se realizou un estudo teórico e computacional para comprender o comportamento da serie de COT benzofusionados tras a adición de electróns, centrándose en como se distribúe a carga entre os aneis COT e benceno.
Dirección
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
VARELA CARRETE, JESUS ANGEL Cotitoría
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
VARELA CARRETE, JESUS ANGEL Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Desenvolvemento de novas reaccións de hidrocarbonación catalizadas por complexos de iridio.
Autoría
M.F.R.
Grao en Química
M.F.R.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Dentro dos obxectivos deste traballo atópanse o estudo da reactividade dos complexos de Iridio para levar a cabo unha cicloisomerización dos diferentes derivados dun composto formado por unha dicetona cíclica unida por unha ponte a un anel aromático que presenta un grupo director amida. O traballo centrouse na síntese dos diferentes precursores desta ciclación, sintetizando asi varios substratos que sexan susceptibles de sufrir unha cicloisomerización a partir da activación dun enlace C-H en orto ao grupo director amida e a súa posterior adición a unha das cetonas presentes no anel. Posteriormente realizouse a catálisis organometálica destes substratos empregando un complexo de Iridio que xa dera resultado nos precedentes do grupo de investigación. Finalmente tamén se levaron a cabo distintas transformacións das moléculas obtidas con esta metodoloxía co fin de darle un maior interés sintético.
Dentro dos obxectivos deste traballo atópanse o estudo da reactividade dos complexos de Iridio para levar a cabo unha cicloisomerización dos diferentes derivados dun composto formado por unha dicetona cíclica unida por unha ponte a un anel aromático que presenta un grupo director amida. O traballo centrouse na síntese dos diferentes precursores desta ciclación, sintetizando asi varios substratos que sexan susceptibles de sufrir unha cicloisomerización a partir da activación dun enlace C-H en orto ao grupo director amida e a súa posterior adición a unha das cetonas presentes no anel. Posteriormente realizouse a catálisis organometálica destes substratos empregando un complexo de Iridio que xa dera resultado nos precedentes do grupo de investigación. Finalmente tamén se levaron a cabo distintas transformacións das moléculas obtidas con esta metodoloxía co fin de darle un maior interés sintético.
Dirección
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Síntese de ciclobutanos multifuncionais a través de carboboración catalizada por cobre.
Autoría
M.F.P.
Grao en Química
M.F.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os ciclobutanos son compostos carbocíclicos de catro membros que, debido a súa elevada tensión angular, presentan propiedades químicas particulares que os fan especialmente atractivos en síntese orgánica. A pesar da súa presenza en produtos naturais e compostos bioactivos, a súa síntese segue sendo un desafío, especialmente no que respecta ao control rexio- e enantioselectivo. En particular, a obtención de ciclobutanos multifuncionais continúa sendo un obxectivo sintético complexo e de gran interese no desenvolvemento de novas metodoloxías sintéticas. Neste traballo preséntase unha estratexia eficiente para a obtención de ciclobutanos funcionalizados baseada nunha reacción de carboboración intramolecular catalizada por cobre de 1,4-dienoborilados. Esta transformación facilita a síntese de ciclobutanos multifuncionalizados, xa que presenta dous ésteres borónicos e un grupo vinilo, con alto control rexioselectivo. Esta metodoloxía podería ser empregada debido á versatilidade dos ésteres borónicos incorporados e o alqueno, os cales poden modificarse posteriormente debido á versatilidade sintética do Bpin e do alqueno. Esta capacidade de derivatización amplía considerablemente a utilidade sintética e a aplicabilidade dos produtos obtidos en diferentes áreas.
Os ciclobutanos son compostos carbocíclicos de catro membros que, debido a súa elevada tensión angular, presentan propiedades químicas particulares que os fan especialmente atractivos en síntese orgánica. A pesar da súa presenza en produtos naturais e compostos bioactivos, a súa síntese segue sendo un desafío, especialmente no que respecta ao control rexio- e enantioselectivo. En particular, a obtención de ciclobutanos multifuncionais continúa sendo un obxectivo sintético complexo e de gran interese no desenvolvemento de novas metodoloxías sintéticas. Neste traballo preséntase unha estratexia eficiente para a obtención de ciclobutanos funcionalizados baseada nunha reacción de carboboración intramolecular catalizada por cobre de 1,4-dienoborilados. Esta transformación facilita a síntese de ciclobutanos multifuncionalizados, xa que presenta dous ésteres borónicos e un grupo vinilo, con alto control rexioselectivo. Esta metodoloxía podería ser empregada debido á versatilidade dos ésteres borónicos incorporados e o alqueno, os cales poden modificarse posteriormente debido á versatilidade sintética do Bpin e do alqueno. Esta capacidade de derivatización amplía considerablemente a utilidade sintética e a aplicabilidade dos produtos obtidos en diferentes áreas.
Dirección
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Hidroxeles de alquilbisamidas bolaanfifílicas derivadas do ácido (-)-shikímico con espazadores hidrocarbonados de lonxitude impar: Novos materiais nanoestruturados para o transporte de fármacos
Autoría
S.F.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
S.F.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os xeles moleculares de baixo peso molecular destacan pola súa versatilidade e variedade estrutural, xa que son materiais brandos e flexibles, capaces de atrapar líquidos na súa rede e con excelentes propiedades en canto a suavidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade. Estas características suscitan un gran interese en áreas como a biomedicina, a cosmética e a industria alimentaria, ampliando cada vez máis a súa proxección. Este Traballo de Fin de Grao enfócase no estudo destes materiais como sistemas nanoestruturados para o transporte e administración controlada de fármacos. Os obxectivos do proxecto inclúen a síntese dunha molécula derivada do ácido (-)-shikímico comercial e a avaliación da súa posible capacidade xelificante en varios disolventes. Ademais, profúndase no estudo dos seus hidroxeles que mostran propiedades óptimas para a súa aplicación como “drug delivery systems”, concretamente para o atrapado e liberación de antibióticos de amplo espectro.
Os xeles moleculares de baixo peso molecular destacan pola súa versatilidade e variedade estrutural, xa que son materiais brandos e flexibles, capaces de atrapar líquidos na súa rede e con excelentes propiedades en canto a suavidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade. Estas características suscitan un gran interese en áreas como a biomedicina, a cosmética e a industria alimentaria, ampliando cada vez máis a súa proxección. Este Traballo de Fin de Grao enfócase no estudo destes materiais como sistemas nanoestruturados para o transporte e administración controlada de fármacos. Os obxectivos do proxecto inclúen a síntese dunha molécula derivada do ácido (-)-shikímico comercial e a avaliación da súa posible capacidade xelificante en varios disolventes. Ademais, profúndase no estudo dos seus hidroxeles que mostran propiedades óptimas para a súa aplicación como “drug delivery systems”, concretamente para o atrapado e liberación de antibióticos de amplo espectro.
Dirección
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Deseño de novos sistemas moleculares para a estabilización e entrega de ácidos nucleicos en disolventes eutécticos
Autoría
M.G.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os disolventes eutécticos (DESs) son líquidos formados pola mestura dun doador e un aceptor de enlaces de hidróxeno que promoven un descenso do punto de fusión respecto aos seus compoñentes por separado. Os DESs fórmanse grazas a forzas intermoleculares variadas (enlaces de hidróxeno, interaccións electrostáticas, forzas de van der Waals), onde distintas combinacións de precursores permiten obter DESs con propiedades diversas. Ademais, a súa estabilidade, baixa toxicidade e ausencia de auga fan que sexan candidatos prometedores para estabilizar moléculas complexas. Neste traballo realizáronse experimentos de solubilización e incorporación de ácidos nucleicos en DESs. Inicialmente, formuláronse DESs con composicións variadas, comprobouse o seu contido en auga mediante o método de Karl-Fischer, así como mediante medidas de espectroscopía infravermella e resonancia magnética nuclear de protón para comprobar a súa estrutura. A estes DESs incorporouse ácido ribonucleico de transferencia (ARNt). A conformación do ARNt comprobouse mediante espectroscopía ultravioleta, e realizáronse ensaios de degradación do ARNt nos DESs para comprobar as súas propiedades estabilizadoras. Os resultados amosan a correcta formación dos DESs, así como a súa pureza e un baixo contido en auga. Os resultados preliminares da solubilización e degradación do ARNt reflicten a capacidade dos DESs para conter e estabilizar a biomolécula. Este estudo demostra o potencial dos DESs para estabilizar biomoléculas fráxiles en medios non acuosos.
Os disolventes eutécticos (DESs) son líquidos formados pola mestura dun doador e un aceptor de enlaces de hidróxeno que promoven un descenso do punto de fusión respecto aos seus compoñentes por separado. Os DESs fórmanse grazas a forzas intermoleculares variadas (enlaces de hidróxeno, interaccións electrostáticas, forzas de van der Waals), onde distintas combinacións de precursores permiten obter DESs con propiedades diversas. Ademais, a súa estabilidade, baixa toxicidade e ausencia de auga fan que sexan candidatos prometedores para estabilizar moléculas complexas. Neste traballo realizáronse experimentos de solubilización e incorporación de ácidos nucleicos en DESs. Inicialmente, formuláronse DESs con composicións variadas, comprobouse o seu contido en auga mediante o método de Karl-Fischer, así como mediante medidas de espectroscopía infravermella e resonancia magnética nuclear de protón para comprobar a súa estrutura. A estes DESs incorporouse ácido ribonucleico de transferencia (ARNt). A conformación do ARNt comprobouse mediante espectroscopía ultravioleta, e realizáronse ensaios de degradación do ARNt nos DESs para comprobar as súas propiedades estabilizadoras. Os resultados amosan a correcta formación dos DESs, así como a súa pureza e un baixo contido en auga. Os resultados preliminares da solubilización e degradación do ARNt reflicten a capacidade dos DESs para conter e estabilizar a biomolécula. Este estudo demostra o potencial dos DESs para estabilizar biomoléculas fráxiles en medios non acuosos.
Dirección
MONTENEGRO GARCIA, JAVIER (Titoría)
SANCHEZ FERNANDEZ, ADRIAN Cotitoría
MONTENEGRO GARCIA, JAVIER (Titoría)
SANCHEZ FERNANDEZ, ADRIAN Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Monitorización de contaminantes persistentes e móbiles no medio acuático
Autoría
N.G.M.
Grao en Química
N.G.M.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A elevada relevancia dos compostos persistentes, móbiles e tóxicos (PMT) no medio acuático débese á súa perigosidade potencial, tanto para os ecosistemas como para a saúde humana. Isto está a orientar a investigación analítica cara á súa detección, cuantificación e control. O presente traballo céntrase na optimización da extracción de compostos PMT en matrices acuosas mediante liofilización, así como na validación dunha metodoloxía analítica baseada na detección por LC-MS/MS. En total, o método foi validado para 35 compostos de diferentes clases, entre os cales se inclúen fármacos, pesticidas e reactivos industriais. Aplicouse o método validado a un total de 72 mostras, recollidas en tres zonas do territorio español: Galicia, Cataluña e a Comunidade Valenciana, distribuídas entre auga influente (12), efluente (12) e superficial (48). Esta estratexia permitiu obter unha visión global e detallada da presenza e distribución destes compostos ao longo das distintas fases do ciclo da auga. No total, puideron cuantificarse 20 compostos nas diferentes mostras, pertencentes maioritariamente ás categorías de fármacos e reactivos industriais. Entre os contaminantes detectados con maior frecuencia, destaca o fármaco metformina, presente no 100 % das mostras analizadas, cunha concentración que varía entre 19 e 13.103 ng/L na auga superficial e entre 274 e 172.733 ng/L nas augas influente e efluente. A metformina é seguida polos reactivos industriais, acesulfamo (45 a 43.838 ng/L) e o p-cumenesulfonato (102 a 376.206 ng/L).
A elevada relevancia dos compostos persistentes, móbiles e tóxicos (PMT) no medio acuático débese á súa perigosidade potencial, tanto para os ecosistemas como para a saúde humana. Isto está a orientar a investigación analítica cara á súa detección, cuantificación e control. O presente traballo céntrase na optimización da extracción de compostos PMT en matrices acuosas mediante liofilización, así como na validación dunha metodoloxía analítica baseada na detección por LC-MS/MS. En total, o método foi validado para 35 compostos de diferentes clases, entre os cales se inclúen fármacos, pesticidas e reactivos industriais. Aplicouse o método validado a un total de 72 mostras, recollidas en tres zonas do territorio español: Galicia, Cataluña e a Comunidade Valenciana, distribuídas entre auga influente (12), efluente (12) e superficial (48). Esta estratexia permitiu obter unha visión global e detallada da presenza e distribución destes compostos ao longo das distintas fases do ciclo da auga. No total, puideron cuantificarse 20 compostos nas diferentes mostras, pertencentes maioritariamente ás categorías de fármacos e reactivos industriais. Entre os contaminantes detectados con maior frecuencia, destaca o fármaco metformina, presente no 100 % das mostras analizadas, cunha concentración que varía entre 19 e 13.103 ng/L na auga superficial e entre 274 e 172.733 ng/L nas augas influente e efluente. A metformina é seguida polos reactivos industriais, acesulfamo (45 a 43.838 ng/L) e o p-cumenesulfonato (102 a 376.206 ng/L).
Dirección
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
PERIN , MAURICIO Cotitoría
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
PERIN , MAURICIO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo experimental e modelización dos mecanismos de protonación en musgos
Autoría
M.G.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os musgos son bos bioindicadores da contaminación atmosférica e acuática. O seu uso como biomonitores está amplamente consolidado debido a que se trata dunha técnica barata, sinxela e altamente fiable, empregada para a detección e retención de metais pesados. A comprensión e caracterización das propiedades ácido-base da superficie dos musgos é esencial para a posterior determinación da súa capacidade de retención de metais. No presente estudo avalíanse os mecanismos de protonación de dúas especies de musgos: Sphagnum palustre e Sphagnum denticulatum, empregando os modelos NICA e NICA-Donnan. O axuste realizouse a partir das curvas de carga, obtidas mediante valoracións ácido-base a diferentes forzas iónicas. Estes modelos permiten determinar a distribución, accesibilidade e abundancia dos grupos funcionais activos na superficie de adsorción. Demóstrase que existen diferenzas na capacidade de adsorción entre ambos musgos, sendo o S. palustre un mellor bioadsorbente. Ademais, as valoracións discontinuas presentan un mellor achegamento á comprensión das propiedades ácido-base. Determínase que o modelo NICA-Donnan é un modelo axeitado para a modelización predictiva, ao permitir obter parámetros intrínsecos. En comparación con outros bioadsorbentes naturais, os musgos son bioadsorbentes eficaces e versátiles, converténdoos en bos biomonitores da contaminación ambiental.
Os musgos son bos bioindicadores da contaminación atmosférica e acuática. O seu uso como biomonitores está amplamente consolidado debido a que se trata dunha técnica barata, sinxela e altamente fiable, empregada para a detección e retención de metais pesados. A comprensión e caracterización das propiedades ácido-base da superficie dos musgos é esencial para a posterior determinación da súa capacidade de retención de metais. No presente estudo avalíanse os mecanismos de protonación de dúas especies de musgos: Sphagnum palustre e Sphagnum denticulatum, empregando os modelos NICA e NICA-Donnan. O axuste realizouse a partir das curvas de carga, obtidas mediante valoracións ácido-base a diferentes forzas iónicas. Estes modelos permiten determinar a distribución, accesibilidade e abundancia dos grupos funcionais activos na superficie de adsorción. Demóstrase que existen diferenzas na capacidade de adsorción entre ambos musgos, sendo o S. palustre un mellor bioadsorbente. Ademais, as valoracións discontinuas presentan un mellor achegamento á comprensión das propiedades ácido-base. Determínase que o modelo NICA-Donnan é un modelo axeitado para a modelización predictiva, ao permitir obter parámetros intrínsecos. En comparación con outros bioadsorbentes naturais, os musgos son bioadsorbentes eficaces e versátiles, converténdoos en bos biomonitores da contaminación ambiental.
Dirección
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Estudo do proceso de hidrólise de carbamatos mediante espectroscopía UV-Vis.
Autoría
Y.G.P.
Grao en Química
Y.G.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao estudouse o proceso de hidrólise de dous ligandos carbamato en presenza de distintos centros metálicos mediante espectroscopía UV-Vis. En primeiro lugar, levouse a cabo a síntese de dous ligandos carbamato, H2L e H2L1, sendo a diferenza fundamental entre ambos a presenza e ausencia, respectivamente, dun átomo de nitróxeno no anel aromático do espazador, o que afecta completamente ás súas propiedades coordinativas. A continuación, realizouse a súa caracterización mediante técnicas en estado sólido e en disolución. Por último, preparáronse complexos metálicos derivados destes, con diferentes metais de transición (Cu, Ni, Zn e Cd). Posteriormente, levouse a cabo o estudo da hidrólise dos ligandos en presenza destes ións metálicos. Para iso, utilizouse a técnica de UV-Vis, coa que se puideron observar cambios nas bandas de absorción que se asociaron con cambios na reacción do ligando H2L cos diferentes ións metálicos. Esta técnica tamén permitiu confirmar que no caso do ligando H2L1 non ten lugar o proceso de hidrólise. Finalmente, modificouse a temperatura de traballo para estudar a influencia desta na velocidade do proceso e así obter información dos diferentes intermedios da reacción.
Neste Traballo de Fin de Grao estudouse o proceso de hidrólise de dous ligandos carbamato en presenza de distintos centros metálicos mediante espectroscopía UV-Vis. En primeiro lugar, levouse a cabo a síntese de dous ligandos carbamato, H2L e H2L1, sendo a diferenza fundamental entre ambos a presenza e ausencia, respectivamente, dun átomo de nitróxeno no anel aromático do espazador, o que afecta completamente ás súas propiedades coordinativas. A continuación, realizouse a súa caracterización mediante técnicas en estado sólido e en disolución. Por último, preparáronse complexos metálicos derivados destes, con diferentes metais de transición (Cu, Ni, Zn e Cd). Posteriormente, levouse a cabo o estudo da hidrólise dos ligandos en presenza destes ións metálicos. Para iso, utilizouse a técnica de UV-Vis, coa que se puideron observar cambios nas bandas de absorción que se asociaron con cambios na reacción do ligando H2L cos diferentes ións metálicos. Esta técnica tamén permitiu confirmar que no caso do ligando H2L1 non ten lugar o proceso de hidrólise. Finalmente, modificouse a temperatura de traballo para estudar a influencia desta na velocidade do proceso e así obter información dos diferentes intermedios da reacción.
Dirección
MARTINEZ CALVO, MIGUEL (Titoría)
DOMINGUEZ CARBON, PAULA Cotitoría
MARTINEZ CALVO, MIGUEL (Titoría)
DOMINGUEZ CARBON, PAULA Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Síntese de ciclopentadienonas nitroxenadas e estudo da súa reactividade con arinos
Autoría
G.H.G.
Grao en Química
G.H.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A síntese de nanografenos e outros sistemas policíclicos de tamaño nanométrico constitúe un reto científico de gran interese actual. Esto débese ás propiedades optoelectrónicas que presentan e á gran variedade de aplicacións como componentes electroactivos en distintos dispositivos como poden ser transistores de efecto de campo orgánico (OFETs) ou como diodos emisores de luz orgánicos (OLEDs). O átomo de nitróxeno (N) é un dador de electróns moi versátil debido a que o seu par de electróns non compartido pode participar no sistema pi conxugado ou permanecer perpendicular ao mesmo. Isto último é o que ocorre en sistemas heterocíclicos derivados da piridina, onde a maior electronegatividade do nitróxeno comparado ca o do carbono produce que os sistemas policíclicos resultantes sexan menos ricos en electróns ca os análogos carbonados. A incorporación dos átomos de nitróxeno en nanoestruturas de carbono, como nanografenos, abre a posibilidade de modular as súas propiedades físicas. Neste traballo de fin de grado estúdanse a síntese dunha ciclopentadienona nitroxenada e a súa reactividade como dieno nas reaccións de cicloadición [4+2] con arinos. Concretamente, estudáronse distintas aproximacións sintéticas para a obtención da 1,10 fenantrolina ciclopentadienona. Ademais, sintetizáronse varios precursores de arino que permitiron estudar a capacidade desta ciclopentadienona para participar como dieno en reaccións de Diels Alder.
A síntese de nanografenos e outros sistemas policíclicos de tamaño nanométrico constitúe un reto científico de gran interese actual. Esto débese ás propiedades optoelectrónicas que presentan e á gran variedade de aplicacións como componentes electroactivos en distintos dispositivos como poden ser transistores de efecto de campo orgánico (OFETs) ou como diodos emisores de luz orgánicos (OLEDs). O átomo de nitróxeno (N) é un dador de electróns moi versátil debido a que o seu par de electróns non compartido pode participar no sistema pi conxugado ou permanecer perpendicular ao mesmo. Isto último é o que ocorre en sistemas heterocíclicos derivados da piridina, onde a maior electronegatividade do nitróxeno comparado ca o do carbono produce que os sistemas policíclicos resultantes sexan menos ricos en electróns ca os análogos carbonados. A incorporación dos átomos de nitróxeno en nanoestruturas de carbono, como nanografenos, abre a posibilidade de modular as súas propiedades físicas. Neste traballo de fin de grado estúdanse a síntese dunha ciclopentadienona nitroxenada e a súa reactividade como dieno nas reaccións de cicloadición [4+2] con arinos. Concretamente, estudáronse distintas aproximacións sintéticas para a obtención da 1,10 fenantrolina ciclopentadienona. Ademais, sintetizáronse varios precursores de arino que permitiron estudar a capacidade desta ciclopentadienona para participar como dieno en reaccións de Diels Alder.
Dirección
Pérez Meirás, María Dolores (Titoría)
Pozo Míguez, Iago Cotitoría
Pérez Meirás, María Dolores (Titoría)
Pozo Míguez, Iago Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estudo da eficacia de eliminación de microcontaminantes de augas residuais mediante tratamentos avanzados
Autoría
J.H.D.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
J.H.D.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A presenza dos microcontaminantes emerxentes en augas residuais urbanas supón un desafío ambiental e sanitario, xa que moitos destes compostos non se eliminan correctamente mediante tratamentos convencionais nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR). Neste contexto, os procesos de oxidación avanzada (POAs) ofrecen una solución prometedora para a súa eliminación, sendo a ozonización un dos máis empregados. O presente traballo avalía a eficacia do ozono, só e combinado co peróxido de hidróxeno (H2O2), na eliminación de diversos microcontaminantes presentes no efluente dunha (EDAR). Para iso, realizáronse ensayos en catro condición experimentais, variando a proporción de 0 a 0,75. As mostras analizáronse mediante extracción en fase sólida (SPE) e cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masa (HPLC-MS). Os resultados de eficacia de eliminación amosan una elevada eliminación de certos compostos como diclofenaco ou carbamazepina só con ozono, mentres que outros requieren condición máis reactivas, sendo o ensaio coa relación H2O2-O3 de 0,75, o máis eficaz. A resposta depende fortemente da estructura química do contaminante, o que recalca a necesidade de adaptar o tratamento á composición do efluente e á natureza dos microcontaminantes. O estudio demostra que a ozonización avanzada pode ser una ferramenta eficaz para cumplir cos novos obxectivos normativos en materia de depuración, sempre que se optimicen as condición de operación en función do perfil dos contaminantes presentes.
A presenza dos microcontaminantes emerxentes en augas residuais urbanas supón un desafío ambiental e sanitario, xa que moitos destes compostos non se eliminan correctamente mediante tratamentos convencionais nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR). Neste contexto, os procesos de oxidación avanzada (POAs) ofrecen una solución prometedora para a súa eliminación, sendo a ozonización un dos máis empregados. O presente traballo avalía a eficacia do ozono, só e combinado co peróxido de hidróxeno (H2O2), na eliminación de diversos microcontaminantes presentes no efluente dunha (EDAR). Para iso, realizáronse ensayos en catro condición experimentais, variando a proporción de 0 a 0,75. As mostras analizáronse mediante extracción en fase sólida (SPE) e cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masa (HPLC-MS). Os resultados de eficacia de eliminación amosan una elevada eliminación de certos compostos como diclofenaco ou carbamazepina só con ozono, mentres que outros requieren condición máis reactivas, sendo o ensaio coa relación H2O2-O3 de 0,75, o máis eficaz. A resposta depende fortemente da estructura química do contaminante, o que recalca a necesidade de adaptar o tratamento á composición do efluente e á natureza dos microcontaminantes. O estudio demostra que a ozonización avanzada pode ser una ferramenta eficaz para cumplir cos novos obxectivos normativos en materia de depuración, sempre que se optimicen as condición de operación en función do perfil dos contaminantes presentes.
Dirección
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO Cotitoría
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Síntese de novos helicatos peptídicos funcionalizados
Autoría
P.I.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
P.I.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os helicatos peptídicos son sistemas químicos que presentan propiedades interesantes de unión ao ADN, o que xustifica a súa consideración como potenciais axentes terapéuticos en investigación biomédica. Trátase de compostos de coordinación formados por un ligando peptídico polipiridínico e dous catións metálicos, como Cu(II), Co(II) ou Fe(II), con capacidade de recoñecemento selectivo de unións de ADN de tres vías fronte a outras estruturas do ADN, as cales poden aparecer no xenoma de forma transitoria e están asociadas a diversas patoloxías, como o cancro. O obxectivo deste TFG é buscar, de cara á súa posible aplicación terapéutica, unha solución ao principal problema destes metalopéptidos: a súa incapacidade de internalización celular, xa que non poden atravesar a membrana de forma autónoma. Actualmente, o noso grupo está a explorar vías alternativas de internalización celular destes compostos que substitúan á dixitonina, empregada de forma eficaz en ensaios preliminares, pero que causa unha alta disrupción na fisioloxía celular. En concreto, afondaremos no uso duns sistemas denominados Cell Penetrating Peptides (CPPs), pequenos péptidos que inducen a translocación doutros compostos ao interior celular, e farémolo a través da funcionalización do ligando peptídico precursor dos helicatos cun CPP formado por oito residuos de arginina. Valorarase se esta estratexia permite que os helicatos peptídicos penetren eficazmente nas células e alcancen o núcleo, mantendo a selectividade dos seus análogos non funcionalizados polas unións de tres vías.
Os helicatos peptídicos son sistemas químicos que presentan propiedades interesantes de unión ao ADN, o que xustifica a súa consideración como potenciais axentes terapéuticos en investigación biomédica. Trátase de compostos de coordinación formados por un ligando peptídico polipiridínico e dous catións metálicos, como Cu(II), Co(II) ou Fe(II), con capacidade de recoñecemento selectivo de unións de ADN de tres vías fronte a outras estruturas do ADN, as cales poden aparecer no xenoma de forma transitoria e están asociadas a diversas patoloxías, como o cancro. O obxectivo deste TFG é buscar, de cara á súa posible aplicación terapéutica, unha solución ao principal problema destes metalopéptidos: a súa incapacidade de internalización celular, xa que non poden atravesar a membrana de forma autónoma. Actualmente, o noso grupo está a explorar vías alternativas de internalización celular destes compostos que substitúan á dixitonina, empregada de forma eficaz en ensaios preliminares, pero que causa unha alta disrupción na fisioloxía celular. En concreto, afondaremos no uso duns sistemas denominados Cell Penetrating Peptides (CPPs), pequenos péptidos que inducen a translocación doutros compostos ao interior celular, e farémolo a través da funcionalización do ligando peptídico precursor dos helicatos cun CPP formado por oito residuos de arginina. Valorarase se esta estratexia permite que os helicatos peptídicos penetren eficazmente nas células e alcancen o núcleo, mantendo a selectividade dos seus análogos non funcionalizados polas unións de tres vías.
Dirección
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Titoría)
Alvar Gil, David Cotitoría
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Titoría)
Alvar Gil, David Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Desarrollo dun método de cuantificación de microplásticos mediante SP-ICPMS
Autoría
D.I.G.
Grao en Química
D.I.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo desenvolveuse un método analítico mediante espectometría de masas con plasma acoplado iductivamente en modo de detección individualizada de partículas (SP-ICP-MS) para determinación do tamaño e concentración de microplásticos (MPs). Avaliouse a formación de aductos con amoníaco empregando o modo cela de reacción dinámica (DRC) observándose diferentes aductos de masa/carga 26-30. Pese a isto, non foi posible realizar unha calibración debido a baixa intensidade do sinal ou a presenza de interferencias. A continuación, realizouse un calibrado empregando disolución de sacarosa monotorizando o 13C+. Tamén se realizou un calibrado con materiais certificados en tamaño de poliestireno (PS) de 2,223 um, 4.821 um e 9,475 um. O método presentou unha boa precisión e exactitude. Os límites de detección en tamaño e concnetración foron de 416 nm e 500 partículas/mL, respectivamente. Por último, o método aplicouse para determinar o tamaño e a concentración de MPs liberados por unha bolsa de té e tres tipos de films alimentarios
Neste traballo desenvolveuse un método analítico mediante espectometría de masas con plasma acoplado iductivamente en modo de detección individualizada de partículas (SP-ICP-MS) para determinación do tamaño e concentración de microplásticos (MPs). Avaliouse a formación de aductos con amoníaco empregando o modo cela de reacción dinámica (DRC) observándose diferentes aductos de masa/carga 26-30. Pese a isto, non foi posible realizar unha calibración debido a baixa intensidade do sinal ou a presenza de interferencias. A continuación, realizouse un calibrado empregando disolución de sacarosa monotorizando o 13C+. Tamén se realizou un calibrado con materiais certificados en tamaño de poliestireno (PS) de 2,223 um, 4.821 um e 9,475 um. O método presentou unha boa precisión e exactitude. Os límites de detección en tamaño e concnetración foron de 416 nm e 500 partículas/mL, respectivamente. Por último, o método aplicouse para determinar o tamaño e a concentración de MPs liberados por unha bolsa de té e tres tipos de films alimentarios
Dirección
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
LOPEZ MAYAN, JUAN JOSE Cotitoría
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
LOPEZ MAYAN, JUAN JOSE Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Síntesis de nanotubos de ciclopéptidos para almacenamento enerxético.
Autoría
J.J.F.
Grao en Química
J.J.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo tratouse de investigar a síntese de novos materiais con propiedades redox para o almacenamento de enerxía. Para iso, empregouse a síntese en fase sólida para sintetizar ciclopéptidos, que serán modificados explotando a reacción do grupo amina dun residuo de Lis cunha molécula de alcoxiamina. Tras a introdución deste grupo reactivo, o composto será purificado e exploraranse as reaccións con dous tipos de moléculas: TTF, con capacidade para formar radicais catiónicos capaces de transmitir electróns; e HBA, cuxa morfoloxía permitiría ordenar nanotubos de carbono no seu interior. Estas moléculas conteñen varios grupos carbonilo que poden condensar co residuo de Lis modificado, formando unha macromolécula composta por un núcleo central unido a un certo número de ciclopéptidos. Unha vez formados e purificados estes aductos, serán utilizados en distintos ensaios de fluorescencia para observar a súa capacidade de autoensamblaxe así como a súa caracterización.
Neste traballo tratouse de investigar a síntese de novos materiais con propiedades redox para o almacenamento de enerxía. Para iso, empregouse a síntese en fase sólida para sintetizar ciclopéptidos, que serán modificados explotando a reacción do grupo amina dun residuo de Lis cunha molécula de alcoxiamina. Tras a introdución deste grupo reactivo, o composto será purificado e exploraranse as reaccións con dous tipos de moléculas: TTF, con capacidade para formar radicais catiónicos capaces de transmitir electróns; e HBA, cuxa morfoloxía permitiría ordenar nanotubos de carbono no seu interior. Estas moléculas conteñen varios grupos carbonilo que poden condensar co residuo de Lis modificado, formando unha macromolécula composta por un núcleo central unido a un certo número de ciclopéptidos. Unha vez formados e purificados estes aductos, serán utilizados en distintos ensaios de fluorescencia para observar a súa capacidade de autoensamblaxe así como a súa caracterización.
Dirección
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
AMORIN LOPEZ, MANUEL Cotitoría
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
AMORIN LOPEZ, MANUEL Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Síntese de materiais poliméricos hidrofóbicos mediante reacción Click para a recuperación de contaminantes orgánicos en augas residuais
Autoría
M.L.S.
Grao en Química
M.L.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O benestar actual depende da dispoñibilidade de petróleo, empregado como materia prima para producir alimentos, auga potable, medicamentos, roupa e numerosos bens de uso cotián. Non obstante, despois do seu uso, estes produtos adoitan acabar no medio ambiente, onde os seus compostos persisten durante anos e xeran efectos adversos na saúde humana, animal e vexetal. Estes contaminantes e os seus produtos de degradación acumúlanse nos solos e nas vías fluviais por lixiviación, comprometendo a calidade da auga, un recurso esencial para a vida. É fundamental seguir investigando métodos para a rexeneración da auga contaminada, sendo a adsorción unha das técnicas máis empregadas na actualidade debido á súa versatilidade e eficacia. Os absorbentes máis estudados pola comunidade científica neste momento son os polímeros orgánicos porosos (POP) debido ás súas propiedades características. Esta tese propón a síntese de materiais poliméricos hidrófobos que permiten a extracción de contaminantes orgánicos das augas residuais. As estruturas en forma de rede 3 e o seu análogo lineal 2 son os obxectivos propostos. A síntese destas estruturas proponse mediante unha reacción Click. Sintetizáronse as substancias necesarias para a súa síntese, pero, por desgraza, a reacción clave fallou e non se obtiveron os materiais desexados.
O benestar actual depende da dispoñibilidade de petróleo, empregado como materia prima para producir alimentos, auga potable, medicamentos, roupa e numerosos bens de uso cotián. Non obstante, despois do seu uso, estes produtos adoitan acabar no medio ambiente, onde os seus compostos persisten durante anos e xeran efectos adversos na saúde humana, animal e vexetal. Estes contaminantes e os seus produtos de degradación acumúlanse nos solos e nas vías fluviais por lixiviación, comprometendo a calidade da auga, un recurso esencial para a vida. É fundamental seguir investigando métodos para a rexeneración da auga contaminada, sendo a adsorción unha das técnicas máis empregadas na actualidade debido á súa versatilidade e eficacia. Os absorbentes máis estudados pola comunidade científica neste momento son os polímeros orgánicos porosos (POP) debido ás súas propiedades características. Esta tese propón a síntese de materiais poliméricos hidrófobos que permiten a extracción de contaminantes orgánicos das augas residuais. As estruturas en forma de rede 3 e o seu análogo lineal 2 son os obxectivos propostos. A síntese destas estruturas proponse mediante unha reacción Click. Sintetizáronse as substancias necesarias para a súa síntese, pero, por desgraza, a reacción clave fallou e non se obtiveron os materiais desexados.
Dirección
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Titoría)
Rumbo Gómez, Antonio Cotitoría
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Titoría)
Rumbo Gómez, Antonio Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Uso da microextracción mediante pinga suspendida para a determinación de anfetaminas en ouriños por cromatografía de gases-espectrometría de masas
Autoría
L.L.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.L.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
As anfetaminas son un grupo de drogas que actúan como estimulantes do sistema nervioso central e cuxo consumo a curto prazo produce diversos efectos sobre a saúde incluíndo aumento da frecuencia cardíaca e presión arterial, menor sensación de fatiga, euforia, diminución do apetito etc. Con todo, o seu consumo a longo prazo pode xerar dependencia, ansiedade, agresividade, problemas cardiovasculares etc. Entre as anfetaminas máis consumidas destacan a anfetamina, a metanfetamina, o MDMA, o MDA e o MDEA. Nos últimos anos detectouse un gran aumento no consumo destas substancias a nivel mundial, o cal supón un grave problema tanto a nivel individual como para a sociedade en xeral, podendo chegar a ocasionar sobredose ou mesmo a morte. Segundo isto, xorde a necesidade de desenvolver métodos que permitan a súa determinación en mostras biolóxicas. Seguindo cos principios da química verde, expúxose un método de extracción incluído dentro das denominadas técnicas de microextracción. Por tanto, o obxectivo deste traballo consiste en optimizar e validar unha técnica analítica de microextracción, a microextracción mediante pinga suspendida, que permita determinar e cuantificar as anfetaminas obxecto de estudo en mostras de ouriños, usando a cromatografía de gases acoplada á espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de detección.
As anfetaminas son un grupo de drogas que actúan como estimulantes do sistema nervioso central e cuxo consumo a curto prazo produce diversos efectos sobre a saúde incluíndo aumento da frecuencia cardíaca e presión arterial, menor sensación de fatiga, euforia, diminución do apetito etc. Con todo, o seu consumo a longo prazo pode xerar dependencia, ansiedade, agresividade, problemas cardiovasculares etc. Entre as anfetaminas máis consumidas destacan a anfetamina, a metanfetamina, o MDMA, o MDA e o MDEA. Nos últimos anos detectouse un gran aumento no consumo destas substancias a nivel mundial, o cal supón un grave problema tanto a nivel individual como para a sociedade en xeral, podendo chegar a ocasionar sobredose ou mesmo a morte. Segundo isto, xorde a necesidade de desenvolver métodos que permitan a súa determinación en mostras biolóxicas. Seguindo cos principios da química verde, expúxose un método de extracción incluído dentro das denominadas técnicas de microextracción. Por tanto, o obxectivo deste traballo consiste en optimizar e validar unha técnica analítica de microextracción, a microextracción mediante pinga suspendida, que permita determinar e cuantificar as anfetaminas obxecto de estudo en mostras de ouriños, usando a cromatografía de gases acoplada á espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de detección.
Dirección
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo dunha cicloadición [2+2+2] catalizada por Rutenio en ciclopéptidos para a súa marcaxe supramolecular
Autoría
D.L.G.
Grao en Química
D.L.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O presente traballo de fin de grao baseouse na síntese en fase sólida e a caracterización de ciclopéptidos con capacidade para participar nunha reacción de cicloadición catalizada por Rutenio. Para iso, deseñouse unha estratexia sintética consistente na preparación do péptido lineal, seguida da súa ciclación e posterior funcionalización a través da introdución dun grupo fenilacetileno, todo elo mentres o péptido aínda está unido ao soporte sólido. Tamén se explorou a posibilidade de introducir cadeas hidrocarbonadas como método para controlar e fomentar a ensamblaxe final do péptido, o que posibilitou levar a cabo o estudo da devandita cicloadición en modelos ensamblados de tipo nanotubo e modelos diméricos. O interese destas reaccións débese ás condicións en que teñen lugar, en auga e a temperatura ambiente, e ás propiedades fluorescentes dos produtos obtidos. Isto sumado ás posibilidades que presenta a química dos ciclopéptidos ofrece potenciais aplicacións en química bioortogonal. Malia que os resultados obtidos non cumpriron as expectativas iniciais, este traballo supón un precedente neste campo tan prometedor e serve para definir futuros obxectivos de cara a continuar investigando.
O presente traballo de fin de grao baseouse na síntese en fase sólida e a caracterización de ciclopéptidos con capacidade para participar nunha reacción de cicloadición catalizada por Rutenio. Para iso, deseñouse unha estratexia sintética consistente na preparación do péptido lineal, seguida da súa ciclación e posterior funcionalización a través da introdución dun grupo fenilacetileno, todo elo mentres o péptido aínda está unido ao soporte sólido. Tamén se explorou a posibilidade de introducir cadeas hidrocarbonadas como método para controlar e fomentar a ensamblaxe final do péptido, o que posibilitou levar a cabo o estudo da devandita cicloadición en modelos ensamblados de tipo nanotubo e modelos diméricos. O interese destas reaccións débese ás condicións en que teñen lugar, en auga e a temperatura ambiente, e ás propiedades fluorescentes dos produtos obtidos. Isto sumado ás posibilidades que presenta a química dos ciclopéptidos ofrece potenciais aplicacións en química bioortogonal. Malia que os resultados obtidos non cumpriron as expectativas iniciais, este traballo supón un precedente neste campo tan prometedor e serve para definir futuros obxectivos de cara a continuar investigando.
Dirección
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO Cotitoría
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Síntese electroquímica de clústeres subnanométricos de Pt
Autoría
S.M.G.
Grao en Química
S.M.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A nanotecnoloxía consolidouse nos últimos anos como unha importante disciplina científica, con aplicacións que abarcan dende a nosa vida cotiá ata campos como biomedicina, a catálise e o medio ambiente. A capacidade de manipular materiais a escala atómica permitiu o desenvolvemento de novos materiais e dispositivos con propiedades novidosas e melloradas. Dentro deste contexto, destacan os clústeres metálicos, que son pequenas agrupacións de átomos que debido á súa reducida dimensión, presentan propiedades fisicoquímicas únicas, máis próximas ás moléculas que ás do metal masivo. Estas estruturas son prometedoras para diferentes aplicacións, especialmente na catálise. No presente traballo investigouse a obtención de clústeres de platino, un metal nobre de gran interese pola súa escaseza e propiedades excepcionais como catalizador. O obxectivo principal foi optimizar a súa síntese mediante un método electroquímico, analizando os diferentes parámetros que inflúen no proceso para ter un maior control sobre o tamaño das especies formadas. Debido á elevada sensibilidade deste método electroquímico, explorouse tamén unha vía de síntese química alternativa co obxectivo de acadar unha maior estabilidade e fiabilidade na obtención de clústeres, así como avaliar a idoneidade de cada método.
A nanotecnoloxía consolidouse nos últimos anos como unha importante disciplina científica, con aplicacións que abarcan dende a nosa vida cotiá ata campos como biomedicina, a catálise e o medio ambiente. A capacidade de manipular materiais a escala atómica permitiu o desenvolvemento de novos materiais e dispositivos con propiedades novidosas e melloradas. Dentro deste contexto, destacan os clústeres metálicos, que son pequenas agrupacións de átomos que debido á súa reducida dimensión, presentan propiedades fisicoquímicas únicas, máis próximas ás moléculas que ás do metal masivo. Estas estruturas son prometedoras para diferentes aplicacións, especialmente na catálise. No presente traballo investigouse a obtención de clústeres de platino, un metal nobre de gran interese pola súa escaseza e propiedades excepcionais como catalizador. O obxectivo principal foi optimizar a súa síntese mediante un método electroquímico, analizando os diferentes parámetros que inflúen no proceso para ter un maior control sobre o tamaño das especies formadas. Debido á elevada sensibilidade deste método electroquímico, explorouse tamén unha vía de síntese química alternativa co obxectivo de acadar unha maior estabilidade e fiabilidade na obtención de clústeres, así como avaliar a idoneidade de cada método.
Dirección
VAZQUEZ VAZQUEZ, CARLOS (Titoría)
BLANCO TRILLO, JOSE MANUEL Cotitoría
VAZQUEZ VAZQUEZ, CARLOS (Titoría)
BLANCO TRILLO, JOSE MANUEL Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Inhibidores Enzimáticos Basados no Movemento Intrínseco da Diana
Autoría
A.M.A.
Grao en Química
A.M.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os antibióticos foron fármacos fundamentais no avance da medicina moderna; porén, a súa eficacia vese ameazada pola preocupante expansión global de cepas bacterianas multirresistentes. Ante este desafío, xorde a necesidade de deseñar axentes antibacterianos con mecanismos de acción innovadores e selectivos, que se dirixan a dianas específicas do patóxeno para preservar o microbioma e minimizar o desenvolvemento de resistencia. A siquimato quinasa é un enzima esencial na ruta do ácido siquímico, implicada na síntese de metabolitos imprescindibles para a supervivencia de patóxenos como Mycobacterium tuberculose e Helicobacter pylori. A actividade catalítica do enzima depende estreitamente do seu dinamismo conformacional, onde se alterna entre dúas conformacións principais, unha aberta catalíticamente inactiva e outra pechada catalíticamente activa. O obxectivo deste Traballo Fin de Grao é a síntese das hidroxilaminas 14a e 14b, derivadas do substrato natural que incorpora un grupo aromático voluminoso na posición C5. Este substituínte interaccionará cos residuos apolares do centro activo, estabilizando a conformación aberta do enzima e inhibindo a súa actividade catalítica. O paso clave e desafiante desta síntese foi a oxidación das aminas intermedias 15 e a adaptación dos produtos sobreoxidados 24 e 25 en beneficio da ruta sintética.
Os antibióticos foron fármacos fundamentais no avance da medicina moderna; porén, a súa eficacia vese ameazada pola preocupante expansión global de cepas bacterianas multirresistentes. Ante este desafío, xorde a necesidade de deseñar axentes antibacterianos con mecanismos de acción innovadores e selectivos, que se dirixan a dianas específicas do patóxeno para preservar o microbioma e minimizar o desenvolvemento de resistencia. A siquimato quinasa é un enzima esencial na ruta do ácido siquímico, implicada na síntese de metabolitos imprescindibles para a supervivencia de patóxenos como Mycobacterium tuberculose e Helicobacter pylori. A actividade catalítica do enzima depende estreitamente do seu dinamismo conformacional, onde se alterna entre dúas conformacións principais, unha aberta catalíticamente inactiva e outra pechada catalíticamente activa. O obxectivo deste Traballo Fin de Grao é a síntese das hidroxilaminas 14a e 14b, derivadas do substrato natural que incorpora un grupo aromático voluminoso na posición C5. Este substituínte interaccionará cos residuos apolares do centro activo, estabilizando a conformación aberta do enzima e inhibindo a súa actividade catalítica. O paso clave e desafiante desta síntese foi a oxidación das aminas intermedias 15 e a adaptación dos produtos sobreoxidados 24 e 25 en beneficio da ruta sintética.
Dirección
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estudo da potencial formación de alanina no medio interestelar
Autoría
R.M.G.
Grao en Química
R.M.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O medio interestelar é un espazo amplo e heteroxéneo composto na súa maioría por gas e po onde as temperaturas varían enormemente. A reactividade orgánica era considerada escasa nestas condicións ata que se revelou a presencia de aminoácidos nos meteoritos Murchinson e Murray mediante análise isotópica . Hoxe en día comprender como certas moléculas esenciais para a vida se forman nas inhóspitas condicións do medio interestelar é un tema de interese científico. A química en superficie créese de suma importancia neste ámbito. Sen embargo o medio interestelar é maioritariamente gasoso, facendo que as reaccións en fase gas sexan candidatas relevantes para explicar a formación destas moléculas. Neste estudo presentamos unha ampla investigación computacional para desvelar os posibles camiños de formación da alanina no medio interestelar a través de reaccións en fase gas. Con este propósito empregouse o software AutoMeKin en combinación con MOPAC e Gaussian16, xunto co método semiempírico PM7 e a Teoría do Funcional da Densidade (DFT) [MO8HX/6-31+G(d,p)], respectivamente. Os resultados obtidos revelan que a alanina podería formarse a través da reacción entre aminocarbenos e compostos carbonílicos.
O medio interestelar é un espazo amplo e heteroxéneo composto na súa maioría por gas e po onde as temperaturas varían enormemente. A reactividade orgánica era considerada escasa nestas condicións ata que se revelou a presencia de aminoácidos nos meteoritos Murchinson e Murray mediante análise isotópica . Hoxe en día comprender como certas moléculas esenciais para a vida se forman nas inhóspitas condicións do medio interestelar é un tema de interese científico. A química en superficie créese de suma importancia neste ámbito. Sen embargo o medio interestelar é maioritariamente gasoso, facendo que as reaccións en fase gas sexan candidatas relevantes para explicar a formación destas moléculas. Neste estudo presentamos unha ampla investigación computacional para desvelar os posibles camiños de formación da alanina no medio interestelar a través de reaccións en fase gas. Con este propósito empregouse o software AutoMeKin en combinación con MOPAC e Gaussian16, xunto co método semiempírico PM7 e a Teoría do Funcional da Densidade (DFT) [MO8HX/6-31+G(d,p)], respectivamente. Os resultados obtidos revelan que a alanina podería formarse a través da reacción entre aminocarbenos e compostos carbonílicos.
Dirección
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Titoría)
CASTIÑEIRA REIS, MARTA Cotitoría
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Titoría)
CASTIÑEIRA REIS, MARTA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Estudo e estabilidade de origamis de ADN: Estudo da influencia da concentración de Magnesio.
Autoría
I.M.Q.
Grao en Química
I.M.Q.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O ADN é un material ideal para construír nanoestruturas (mosaicos ou origamis) grazas ao emparellamento de bases Watson-Crick, que permite o autoensamblaxe en formas 2D e 3D cun control preciso da forma e do tamaño. Ademais, a súa solubilidade en auga, a biodegradabilidade e a biocompatibilidade fan del un material prometedor para a nanotecnoloxía. Porén, para moitas das súas aplicacións, como a nanomedicina, é clave a súa estabilidade en fluídos fisiolóxicos, onde as condicións difiren das do ensamblaxe. Neste proxecto, estudouse a estabilidade de tres estruturas de origami con diferente forma e tamaño en disolucións tampón con baixas concentracións de Mg2+. Este catión, esencial para neutralizar as cargas negativas do ADN e reducir a repulsión entre hélices, emprégase en altas concentracións durante o ensamblaxe, pero nos medios fisiolóxicos os niveis son moito menores. Para iso, purificáronse as tres estruturas en distintas concentracións de Mg2+ e, posteriormente, caracterizáronse para avaliar o impacto da redución de Mg2+ na súa integridade estrutural e estabilidade.
O ADN é un material ideal para construír nanoestruturas (mosaicos ou origamis) grazas ao emparellamento de bases Watson-Crick, que permite o autoensamblaxe en formas 2D e 3D cun control preciso da forma e do tamaño. Ademais, a súa solubilidade en auga, a biodegradabilidade e a biocompatibilidade fan del un material prometedor para a nanotecnoloxía. Porén, para moitas das súas aplicacións, como a nanomedicina, é clave a súa estabilidade en fluídos fisiolóxicos, onde as condicións difiren das do ensamblaxe. Neste proxecto, estudouse a estabilidade de tres estruturas de origami con diferente forma e tamaño en disolucións tampón con baixas concentracións de Mg2+. Este catión, esencial para neutralizar as cargas negativas do ADN e reducir a repulsión entre hélices, emprégase en altas concentracións durante o ensamblaxe, pero nos medios fisiolóxicos os niveis son moito menores. Para iso, purificáronse as tres estruturas en distintas concentracións de Mg2+ e, posteriormente, caracterizáronse para avaliar o impacto da redución de Mg2+ na súa integridade estrutural e estabilidade.
Dirección
PELAZ GARCIA, BEATRIZ (Titoría)
PADIN GONZALEZ, ESPERANZA Cotitoría
PELAZ GARCIA, BEATRIZ (Titoría)
PADIN GONZALEZ, ESPERANZA Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Complexos de lantanoides como sensores de anións: Unha revisión bibliográfica
Autoría
M.O.M.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.O.M.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Nas últimas décadas, a detección selectiva e precisa de anións no medio ambiente cobrou unha gran relevancia debido ao seu impacto tanto na saúde humana como nos ecosistemas naturais. Entre as estratexias estudadas con este fin destaca o emerxente uso dos complexos de lantanoides que, debido ás súas propiedades fotofísicas únicas, permiten a construción de sensores selectivos con tempos de resposta rápidos e resolución espacial óptima. Este traballo baséase nunha revisión bibliográfica centrada na procura de complexos de lantanoides como sensores ou sondas moleculares para a detección específica de anións no medio ambiente, analizando os mecanismos de sinalización óptica implicados e discutindo exemplos relevantes da literatura recente. O obxectivo é avaliar o seu potencial como ferramentas analíticas eficaces para a vixilancia ambiental.
Nas últimas décadas, a detección selectiva e precisa de anións no medio ambiente cobrou unha gran relevancia debido ao seu impacto tanto na saúde humana como nos ecosistemas naturais. Entre as estratexias estudadas con este fin destaca o emerxente uso dos complexos de lantanoides que, debido ás súas propiedades fotofísicas únicas, permiten a construción de sensores selectivos con tempos de resposta rápidos e resolución espacial óptima. Este traballo baséase nunha revisión bibliográfica centrada na procura de complexos de lantanoides como sensores ou sondas moleculares para a detección específica de anións no medio ambiente, analizando os mecanismos de sinalización óptica implicados e discutindo exemplos relevantes da literatura recente. O obxectivo é avaliar o seu potencial como ferramentas analíticas eficaces para a vixilancia ambiental.
Dirección
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Antibióticos de Precisión Frente a Tuberculosis mediante Inhibición Alostérica da Glutamato-5-Quinasa
Autoría
L.M.A.
Grao en Química
L.M.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A tuberculose continúa sendo unha das enfermidades infecciosas máis mortais a nivel mundial, en gran parte debido ao aumento de cepas resistentes aos antibióticos convencionais. Neste contexto, a busca de novos fármacos con mecanismos de acción innovadores é esencial. A enzima glutamato-5-quinasa (G5Q) representa unha diana terapéutica prometedora en Mycobacterium tuberculosis, xa que intervén na biosíntese de L-glutamato, un metabolito importante para a supervivencia bacteriana. Este traballo céntrase na síntese e avaliación de inhibidores alostéricos dirixidos a G5Q, unha estratexia que permite modular a súa actividade mediante a unión a sitios distintos ao sitio activo. A partir de resultados previos no grupo de investigación, onde se identificaron os compostos 1 e 2 como inhibidores alostéricos efectivos, o Traballo Fin de Grao ten como obxectivo o deseño e síntese de novos análogos estruturais: os compostos 3 e 4. A ruta sintética planeada para a obtención dos compostos 3 desenvolveuse con éxito, permitindo illar os compostos desexados. En cambio, a ruta proposta para os compostos 4 presentou dificultades experimentais, impedindo a obtención do composto obxectivo.
A tuberculose continúa sendo unha das enfermidades infecciosas máis mortais a nivel mundial, en gran parte debido ao aumento de cepas resistentes aos antibióticos convencionais. Neste contexto, a busca de novos fármacos con mecanismos de acción innovadores é esencial. A enzima glutamato-5-quinasa (G5Q) representa unha diana terapéutica prometedora en Mycobacterium tuberculosis, xa que intervén na biosíntese de L-glutamato, un metabolito importante para a supervivencia bacteriana. Este traballo céntrase na síntese e avaliación de inhibidores alostéricos dirixidos a G5Q, unha estratexia que permite modular a súa actividade mediante a unión a sitios distintos ao sitio activo. A partir de resultados previos no grupo de investigación, onde se identificaron os compostos 1 e 2 como inhibidores alostéricos efectivos, o Traballo Fin de Grao ten como obxectivo o deseño e síntese de novos análogos estruturais: os compostos 3 e 4. A ruta sintética planeada para a obtención dos compostos 3 desenvolveuse con éxito, permitindo illar os compostos desexados. En cambio, a ruta proposta para os compostos 4 presentou dificultades experimentais, impedindo a obtención do composto obxectivo.
Dirección
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Olefinación fotocatalítica deoxigenativa Z-selectiva de alcois alifáticos
Autoría
S.M.P.R.
Grao en Química
S.M.P.R.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A creación de transformación sostibles representa un gran reto para os químicos de síntesis tanto no ámbito industrial como na investigación académica. Ao longo das últimas décadas, realizáronse numerosos avances na creación de reaccións sostibles nos sectores da catálise e a metodoloxía sintética. A fotocatálise emerxeu como unha das técnicas máis efectivas para desenvolver transformacións sostibles, debido á utilización de lus visible como fonte de enerxía. Isto permitiu o deseño de reaccións efectivas que poden levar a cabo en condicións suaves, empregado lámpadas artificiais que son económicas e seguras, asi como a luz solar directa. Os alcois representan os grupos funcionais máis comúns nos produtos comercialmente dispoñible e consideradas moléculas de materia prima. Recentemente, a introducción da catalise metalofotoredox permitiu, por primeira vez, empregar alcois como materiais de partida C(sp3) en reaccións de acoplamento cruzado C(sp3-sp2). A pesar dos grandes progresos neste ambito, documentáronse uns poucos exemplos de olefinación desoxigenativa, os cales ofrecen como únicos resultados os isómeros (E), que son favorecidos desde o punto de vista termodinámico. A tese presenta un novo método para a olefinación desoxgenativa (Z)-selectiva de alcois alifáticos usando luz visible. Este proceso consiste na transformación de alcois alifáticos en esteres de benzoato non substuídos, que se activa fotocatalíticamente e acoplase a un reactivo alquilo, seguido da ismerización do produto final alqueno de (E) a (Z). A sección experimental da tese divídese en dous partes: 1. Síntese de ésteres de benzoato a partir de alcois alifáticos secundarios cíclicos e acíclicos 2. A olefinación desoxegenativa fotocatalítica (Z)-selectiva dos correspondentes ésteres de benzoicos.
A creación de transformación sostibles representa un gran reto para os químicos de síntesis tanto no ámbito industrial como na investigación académica. Ao longo das últimas décadas, realizáronse numerosos avances na creación de reaccións sostibles nos sectores da catálise e a metodoloxía sintética. A fotocatálise emerxeu como unha das técnicas máis efectivas para desenvolver transformacións sostibles, debido á utilización de lus visible como fonte de enerxía. Isto permitiu o deseño de reaccións efectivas que poden levar a cabo en condicións suaves, empregado lámpadas artificiais que son económicas e seguras, asi como a luz solar directa. Os alcois representan os grupos funcionais máis comúns nos produtos comercialmente dispoñible e consideradas moléculas de materia prima. Recentemente, a introducción da catalise metalofotoredox permitiu, por primeira vez, empregar alcois como materiais de partida C(sp3) en reaccións de acoplamento cruzado C(sp3-sp2). A pesar dos grandes progresos neste ambito, documentáronse uns poucos exemplos de olefinación desoxigenativa, os cales ofrecen como únicos resultados os isómeros (E), que son favorecidos desde o punto de vista termodinámico. A tese presenta un novo método para a olefinación desoxgenativa (Z)-selectiva de alcois alifáticos usando luz visible. Este proceso consiste na transformación de alcois alifáticos en esteres de benzoato non substuídos, que se activa fotocatalíticamente e acoplase a un reactivo alquilo, seguido da ismerización do produto final alqueno de (E) a (Z). A sección experimental da tese divídese en dous partes: 1. Síntese de ésteres de benzoato a partir de alcois alifáticos secundarios cíclicos e acíclicos 2. A olefinación desoxegenativa fotocatalítica (Z)-selectiva dos correspondentes ésteres de benzoicos.
Dirección
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
NAPPI , MANUEL Cotitoría
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
NAPPI , MANUEL Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Caracterización experimental da conmutación resistiva e da xeración de varios estados en películas delgadas de SrTiO3
Autoría
N.P.S.
Grao en Química
N.P.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase no estudo experimental da conmutación resistiva (resistive switching, RS) en películas delgadas de óxidos de metais de transición, concretamente SrTiO3 (STO), como base para dispositivos memristivos. Estes dispositivos xorden como unha alternativa ás limitacións da tecnoloxía CMOS e a arquitectura von Neumann, ofrecendo RS con baixo consumo de enerxía e alta densidade de integración. Aborda tanto a fabricación como a caracterización estrutural e eléctrica de tres mostras: dúas mostras STO cultivadas a diferentes concentracións de osíxeno e unha mostra cunha intercapa de Sr3Al2O6 (SAO/STO). Empregáronse técnicas avanzadas como a deposición por láser pulsado (PLD), litografía, difracción por raios X, medicións eléctricas das curvas I V, aplicación de pulsos eléctricos para estudar a xeración de multistatos resistivos e análise estatística mediante o método T-Student. Os resultados mostran comportamentos diferenciados entre as mostras. As mostras M1 e M2 (mostras STO) mostraron unha boa conmutación resistiva e capacidade de almacenar múltiples estados intermedios, o que as converte en candidatas viables para a memoria non volátil como a RRAM. En contraste, a mostra M3 (mostra SAO/STO) presentou un comportamento menos estable, cunha conmutación pouco reproducible e unha alta dispersión, o que a descarta para aplicacións prácticas. Ademais, estudouse a influencia da área activa do dispositivo, observando certa variabilidade na conmutación resistiva, aínda que non se evidenciou unha dependencia clara.
Este traballo céntrase no estudo experimental da conmutación resistiva (resistive switching, RS) en películas delgadas de óxidos de metais de transición, concretamente SrTiO3 (STO), como base para dispositivos memristivos. Estes dispositivos xorden como unha alternativa ás limitacións da tecnoloxía CMOS e a arquitectura von Neumann, ofrecendo RS con baixo consumo de enerxía e alta densidade de integración. Aborda tanto a fabricación como a caracterización estrutural e eléctrica de tres mostras: dúas mostras STO cultivadas a diferentes concentracións de osíxeno e unha mostra cunha intercapa de Sr3Al2O6 (SAO/STO). Empregáronse técnicas avanzadas como a deposición por láser pulsado (PLD), litografía, difracción por raios X, medicións eléctricas das curvas I V, aplicación de pulsos eléctricos para estudar a xeración de multistatos resistivos e análise estatística mediante o método T-Student. Os resultados mostran comportamentos diferenciados entre as mostras. As mostras M1 e M2 (mostras STO) mostraron unha boa conmutación resistiva e capacidade de almacenar múltiples estados intermedios, o que as converte en candidatas viables para a memoria non volátil como a RRAM. En contraste, a mostra M3 (mostra SAO/STO) presentou un comportamento menos estable, cunha conmutación pouco reproducible e unha alta dispersión, o que a descarta para aplicacións prácticas. Ademais, estudouse a influencia da área activa do dispositivo, observando certa variabilidade na conmutación resistiva, aínda que non se evidenciou unha dependencia clara.
Dirección
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO Cotitoría
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo das propiedades do aminoácido fluorescente tirosina.
Autoría
U.P.F.
Grao en Química
U.P.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O traballo realizado aborda o estudo espectroscópico da tirosina en solución acuosa co obxectivo de determinar os espectros de absorción UV-Vis e fluorescencia desta especie en diferentes estados de protonación, así como as suas constantes de acidez, tanto no estado fundamental como no excitado, e cuantificar o quenching da fluorescencia inducida por solucións tampón. Para este propósito, empregáronse medicións de absorción ultravioleta-visible e fluorescencia a diferentes lonxitudes de onda e diferentes pH, dende moi básico (12) ata moi ácido (0,8). Mediante absorción UV-Vis, determinouse un pKa3 de 10,24 e un pK*a3 de 5,3 no estado excitado, aplicando o ciclo de Förster. Grazas á análise de fluorescencia, obtívose un pKa2 de 8,9 e un pKa1 de 2,44. Finalmente, a análise cinética do quenching de fluorescencia polo efecto do tampón ácido acético/acetato resulta nun quenching dinámico de fluorescencia cunha constante de velocidade da orde de 109 M-1s-1, o que indica un mecanismo controlado por difusión.
O traballo realizado aborda o estudo espectroscópico da tirosina en solución acuosa co obxectivo de determinar os espectros de absorción UV-Vis e fluorescencia desta especie en diferentes estados de protonación, así como as suas constantes de acidez, tanto no estado fundamental como no excitado, e cuantificar o quenching da fluorescencia inducida por solucións tampón. Para este propósito, empregáronse medicións de absorción ultravioleta-visible e fluorescencia a diferentes lonxitudes de onda e diferentes pH, dende moi básico (12) ata moi ácido (0,8). Mediante absorción UV-Vis, determinouse un pKa3 de 10,24 e un pK*a3 de 5,3 no estado excitado, aplicando o ciclo de Förster. Grazas á análise de fluorescencia, obtívose un pKa2 de 8,9 e un pKa1 de 2,44. Finalmente, a análise cinética do quenching de fluorescencia polo efecto do tampón ácido acético/acetato resulta nun quenching dinámico de fluorescencia cunha constante de velocidade da orde de 109 M-1s-1, o que indica un mecanismo controlado por difusión.
Dirección
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
RIOS RODRIGUEZ, MARIA DEL CARMEN Cotitoría
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
RIOS RODRIGUEZ, MARIA DEL CARMEN Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Metodoloxía analítica para a determinación de aminas usadas como estabilizantes ultravioleta en mostras ambientáis e materiáis poliméricos.
Autoría
P.P.M.
Grao en Química
P.P.M.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O uso intensivo de materiais poliméricos en múltiples sectores xerou unha crecente demanda de produtos máis duradeiros que se poidan adaptar ás necesidades actuais. Para estender a vida útil destes materiais, incorpóranse aditivos específicos que melloran as súas propiedades. Entre eles, as aminas impedidas estéricamente (HALS), son unha familia de plastificantes que actúan como antioxidantes e absorbentes da radiación UV, protexendo os materiais fronte á degradación térmica e fotoquímica. Sen embargo, a súa eficacia técnica contrasta coas preocupacións ambientais e de saúde asociadas ó seu uso. Estas substancias tenden a acumularse en diferentes matrices ambientais debido, en parte, á escasa atención prestada á reciclaxe dos materiais que os conteñen. Neste contexto, este traballo centrouse no desenvolvemento da metodoloxía analítica para a detección e cuantificación de HALS en mostras de po. Para iso, recolectáronse mostras de po de diferentes atmosferas interiores e avaliáronse diferentes protocolos de preparación de mostra (MSPD, UAE e PLE) co obxectivo de determinar cal delas proporcionaba mellores resultados en termos de recuperación e efectos de matriz. Unha vez optimizada a metodoloxía analítica, aplicouse a 17 mostras reais. Os resultados obtidos mostraron que tres dos seis analitos considerados neste estudo (Tinuvin 292, Tinuvin 770 e HS-508) estaban presentes en todas as mostras estudadas, en concentracións entre 5,7 ng/g e 36568 ng/g, sendo o Tinuvin 770 o que presenta as frecuencias de detección e as concentracións máis altas.
O uso intensivo de materiais poliméricos en múltiples sectores xerou unha crecente demanda de produtos máis duradeiros que se poidan adaptar ás necesidades actuais. Para estender a vida útil destes materiais, incorpóranse aditivos específicos que melloran as súas propiedades. Entre eles, as aminas impedidas estéricamente (HALS), son unha familia de plastificantes que actúan como antioxidantes e absorbentes da radiación UV, protexendo os materiais fronte á degradación térmica e fotoquímica. Sen embargo, a súa eficacia técnica contrasta coas preocupacións ambientais e de saúde asociadas ó seu uso. Estas substancias tenden a acumularse en diferentes matrices ambientais debido, en parte, á escasa atención prestada á reciclaxe dos materiais que os conteñen. Neste contexto, este traballo centrouse no desenvolvemento da metodoloxía analítica para a detección e cuantificación de HALS en mostras de po. Para iso, recolectáronse mostras de po de diferentes atmosferas interiores e avaliáronse diferentes protocolos de preparación de mostra (MSPD, UAE e PLE) co obxectivo de determinar cal delas proporcionaba mellores resultados en termos de recuperación e efectos de matriz. Unha vez optimizada a metodoloxía analítica, aplicouse a 17 mostras reais. Os resultados obtidos mostraron que tres dos seis analitos considerados neste estudo (Tinuvin 292, Tinuvin 770 e HS-508) estaban presentes en todas as mostras estudadas, en concentracións entre 5,7 ng/g e 36568 ng/g, sendo o Tinuvin 770 o que presenta as frecuencias de detección e as concentracións máis altas.
Dirección
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC (Titoría)
CASTRO VARELA, GABRIELA Cotitoría
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC (Titoría)
CASTRO VARELA, GABRIELA Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Estudo do emprego da ablación láser acoplada a SP-ICP-MS para a análise de microplásticos.
Autoría
M.P.C.
Grao en Química
M.P.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os plásticos e os microplásticos están entre os contaminantes emerxentes máis importantes da nosa sociedade. Están presentes nos ecosistemas acuáticos e son inxeridos polos organismos mariños, entrando así na cadea alimentaria humana. Estes microplásticos son moi prexudiciais para a saúde e o medio ambiente, polo que é importante contar con métodos rápidos de cribado para comprender a súa orixe, impacto e interacción co noso contorno. O estudo da análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS é esencial para obter información rápida sobre o tamaño e a cantidade de microplásticos nunha mostra. Esta técnica non require un nebulizador, o que elimina as limitacións de tamaño dos microplásticos. Ademais, os microplásticos pódense analizar directamente en substratos sólidos, por exemplo, en filtros, sen ningún pretratamento. Neste proxecto, avaliáronse varios parámetros instrumentais para mellorar a análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS. En LA, o tamaño e a enerxía do láser mostraron unha influencia significativa na eficiencia da ablación, mentres que a velocidade de escaneo e a taxa de repetición non mostraron ningún impacto. En SP-ICP-MS, o tempo de residencia e o caudal do gas portador foron cruciais para minimizar o sinal do fondo, que é importante para a detección de microplásticos máis pequenos. Empregáronse po de polietileno e esferas de látex de poliestireno de tamaños certificados. Non se observaron diferenzas significativas ao avaliar as suspensións en auga ou metanol. Os filtros de fibra de vidro como substrato mostraron unha mellor retención de MPs comparado cos portaobxectos. Finalmente, determináronse a precisión e o límite de detección do método.
Os plásticos e os microplásticos están entre os contaminantes emerxentes máis importantes da nosa sociedade. Están presentes nos ecosistemas acuáticos e son inxeridos polos organismos mariños, entrando así na cadea alimentaria humana. Estes microplásticos son moi prexudiciais para a saúde e o medio ambiente, polo que é importante contar con métodos rápidos de cribado para comprender a súa orixe, impacto e interacción co noso contorno. O estudo da análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS é esencial para obter información rápida sobre o tamaño e a cantidade de microplásticos nunha mostra. Esta técnica non require un nebulizador, o que elimina as limitacións de tamaño dos microplásticos. Ademais, os microplásticos pódense analizar directamente en substratos sólidos, por exemplo, en filtros, sen ningún pretratamento. Neste proxecto, avaliáronse varios parámetros instrumentais para mellorar a análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS. En LA, o tamaño e a enerxía do láser mostraron unha influencia significativa na eficiencia da ablación, mentres que a velocidade de escaneo e a taxa de repetición non mostraron ningún impacto. En SP-ICP-MS, o tempo de residencia e o caudal do gas portador foron cruciais para minimizar o sinal do fondo, que é importante para a detección de microplásticos máis pequenos. Empregáronse po de polietileno e esferas de látex de poliestireno de tamaños certificados. Non se observaron diferenzas significativas ao avaliar as suspensións en auga ou metanol. Os filtros de fibra de vidro como substrato mostraron unha mellor retención de MPs comparado cos portaobxectos. Finalmente, determináronse a precisión e o límite de detección do método.
Dirección
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN Cotitoría
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Estabilidade de óxidos de metais de transición en disolución acuosa
Autoría
L.M.P.M.
Grao en Química
L.M.P.M.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo estudiaranse as propiedades estruturais e eléctricas dos óxidos metálicos de composición química La(1-x)SrxCo(1-y)FeyO3 onde o metal de transición atoparase nun estado de oxidación cercano a 4+. En particular, centraremos o estudo en investigar a súa estabilidade en disolución acuosa, xa que este factor é clave durante o proceso de electrocatálise para o que son utilizados estos sistemas. Por iso, sintetizaranse películas nanométricas con estruturas de perovskita encima do substrato (LaAlO3)0,3(Sr2TaAlO6)0.7 tamén chamado LSAT mediante unha técnica de deposición por láser pulsado (PLD). A caracterización levarase a cabo por medio de distintas técnicas experimentais entre a que destacamos: microscopía electrónica de barrido (SEM) para o análise da composición estequiométrica; difracción de raios X (XRD) para determinar a estrutura cristalográfica e reflectividade de raios x (XRR) para coñecer o espesor dos films. A resistividade eléctrica dos óxidos medirase a través do método de VAN der Pauw. Para o estudo da estabilidade en disolución acuosa, unha vez caracterizadas as mostras, somerxéronse as mostras durante 6 horas en auga a unha temperatura constante de 80ªC e seguiuse a súa evolución mediante XRD. Finalmente, realizáronse estudos preliminares de actividade electrocatalítica para o proceso de produción de osíxeno.
Neste traballo estudiaranse as propiedades estruturais e eléctricas dos óxidos metálicos de composición química La(1-x)SrxCo(1-y)FeyO3 onde o metal de transición atoparase nun estado de oxidación cercano a 4+. En particular, centraremos o estudo en investigar a súa estabilidade en disolución acuosa, xa que este factor é clave durante o proceso de electrocatálise para o que son utilizados estos sistemas. Por iso, sintetizaranse películas nanométricas con estruturas de perovskita encima do substrato (LaAlO3)0,3(Sr2TaAlO6)0.7 tamén chamado LSAT mediante unha técnica de deposición por láser pulsado (PLD). A caracterización levarase a cabo por medio de distintas técnicas experimentais entre a que destacamos: microscopía electrónica de barrido (SEM) para o análise da composición estequiométrica; difracción de raios X (XRD) para determinar a estrutura cristalográfica e reflectividade de raios x (XRR) para coñecer o espesor dos films. A resistividade eléctrica dos óxidos medirase a través do método de VAN der Pauw. Para o estudo da estabilidade en disolución acuosa, unha vez caracterizadas as mostras, somerxéronse as mostras durante 6 horas en auga a unha temperatura constante de 80ªC e seguiuse a súa evolución mediante XRD. Finalmente, realizáronse estudos preliminares de actividade electrocatalítica para o proceso de produción de osíxeno.
Dirección
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Pregamento de péptidos en interfases entre medios de diferente polaridade mediante computación cuántica
Autoría
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
17.07.2025 09:30
17.07.2025 09:30
Resumo
Neste traballo analizamos o potencial da computación cuántica como ferramenta innovadora para o estudo do pregamento tridimensional de péptidos antimicrobianos (AMPs) en interfases entre medios de distinta polaridade que simulan a superficie dunha membrana celular. Para iso, utilizamos o algoritmo Variational Quantum Eigensolver (VQE) xunto co sistema de computación híbrido QMIO do CESGA. O proxecto enmárcase no contexto da urxente problemática sanitaria causada pola resistencia bacteriana, enfatizando a importancia de coñecer a nivel atómico a estrutura funcional dos AMPs para desenvolver moléculas terapéuticas máis eficaces. Metodoloxicamente, úsase un modelo coarse-grained baseado no potencial de Miyazawa-Jernigan modificado para capturar efectos de gradientes polares e transicións de fase, combinado con circuítos cuánticos parametrizados e técnicas de optimización híbrida. Avalíanse tres secuencias prototipo (P1 hidrofóbica, P2 cargada e P3 anfipática) para comparar como a orientación e a distancia entre o péptido e a interfase, o gradiente de polaridade entre os dous medios considerados e a distribución de residuos do péptido afectan ao pregamento. Os resultados obtidos mediante simuladores cuánticos ideais mostran conformacións coherentes coas características físico-químicas específicas de cada secuencia: P1 adopta configuracións estendidas en medios apolares, P2 oriéntase cara a fases polares, mentres que P3 forma núcleos hidrofóbicos internos con exposición selectiva de residuos polares, suxerindo unha estabilización preferente na interfase. Por outra banda, o uso do QMIO revela a necesidade de mitigar a presenza de ruído cuántico para obter resultados realistas. O noso estudo evidencia o potencial de integrar métodos cuánticos e clásicos para superar as limitacións actuais en dinámica molecular, acelerando a busca de conformacións estables e facilitando o deseño racional de AMPs. Hai varios retos clave a resolver, como a necesidade de mellorar as estratexias de corrección e mitigación de erros, desenvolver ansatz máis eficientes para os circuítos VQE e optimizar a escalabilidade do hardware cuántico.
Neste traballo analizamos o potencial da computación cuántica como ferramenta innovadora para o estudo do pregamento tridimensional de péptidos antimicrobianos (AMPs) en interfases entre medios de distinta polaridade que simulan a superficie dunha membrana celular. Para iso, utilizamos o algoritmo Variational Quantum Eigensolver (VQE) xunto co sistema de computación híbrido QMIO do CESGA. O proxecto enmárcase no contexto da urxente problemática sanitaria causada pola resistencia bacteriana, enfatizando a importancia de coñecer a nivel atómico a estrutura funcional dos AMPs para desenvolver moléculas terapéuticas máis eficaces. Metodoloxicamente, úsase un modelo coarse-grained baseado no potencial de Miyazawa-Jernigan modificado para capturar efectos de gradientes polares e transicións de fase, combinado con circuítos cuánticos parametrizados e técnicas de optimización híbrida. Avalíanse tres secuencias prototipo (P1 hidrofóbica, P2 cargada e P3 anfipática) para comparar como a orientación e a distancia entre o péptido e a interfase, o gradiente de polaridade entre os dous medios considerados e a distribución de residuos do péptido afectan ao pregamento. Os resultados obtidos mediante simuladores cuánticos ideais mostran conformacións coherentes coas características físico-químicas específicas de cada secuencia: P1 adopta configuracións estendidas en medios apolares, P2 oriéntase cara a fases polares, mentres que P3 forma núcleos hidrofóbicos internos con exposición selectiva de residuos polares, suxerindo unha estabilización preferente na interfase. Por outra banda, o uso do QMIO revela a necesidade de mitigar a presenza de ruído cuántico para obter resultados realistas. O noso estudo evidencia o potencial de integrar métodos cuánticos e clásicos para superar as limitacións actuais en dinámica molecular, acelerando a busca de conformacións estables e facilitando o deseño racional de AMPs. Hai varios retos clave a resolver, como a necesidade de mellorar as estratexias de corrección e mitigación de erros, desenvolver ansatz máis eficientes para os circuítos VQE e optimizar a escalabilidade do hardware cuántico.
Dirección
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL (Titoría)
CONDE TORRES, DANIEL Cotitoría
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL (Titoría)
CONDE TORRES, DANIEL Cotitoría
Tribunal
ACOSTA PLAZA, EVA MARIA (Presidente/a)
VIEITES DIAZ, MARIA (Secretario/a)
Wu , Bin (Vogal)
ACOSTA PLAZA, EVA MARIA (Presidente/a)
VIEITES DIAZ, MARIA (Secretario/a)
Wu , Bin (Vogal)
Intelixencia Artificial e Simulación Molecular: Ferramentas para o Desenvolvemento de Novos Antibióticos
Autoría
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A resistencia aos antibióticos converteuse nunha crise sanitaria mundial, con proxeccións alarmantes que estiman ata 10 millóns de mortes anuais para 2050 se non se desenvolven alternativas terapéuticas efectivas. Entre estas alternativas, os péptidos antimicrobianos (AMPs) destacan pola súa capacidade para interactuar selectivamente con membranas bacterianas, grazas á súa carga positiva e natureza anfipática. Porén, o seu estudo estrutural presenta desafíos únicos, xa que moitos AMPs só adoptan a súa conformación funcional (tipicamente Alpha-helicoidal) ao entraren en contacto con entornos lipídicos, permanecendo desestruturados en solución acuosa. Neste estudo, empregamos dinámica molecular atomística para caracterizar a estabilidade estrutural do péptido Lasioglosina III (LL-III) nunha bicapa lipídica modelo (POPC:POPG 80:20), que simula a composición aniónica de membranas bacterianas. Mediante simulacións de 200 ns e réplicas independentes, comparamos configuracións superficiais e preinsertadas (parcialmente inmersas na membrana). Os resultados mostran que a inserción na membrana favorece a conservación da estrutura helicoidal, mentres que a adsorción superficial induce desorganización conformacional. Ademais, observouse unha marcada dependencia da orientación inicial do péptido na súa evolución estrutural. Estes achados demostran que a dinámica molecular pode capturar o pregamento inducido por membrana, superando limitacións de métodos como AlphaFold (entrenado con proteínas globulares en disolución acuosa). Futuros traballos poderían integrar estes datos en modelos de aprendizaxe automática para deseñar novos antimicrobianos.
A resistencia aos antibióticos converteuse nunha crise sanitaria mundial, con proxeccións alarmantes que estiman ata 10 millóns de mortes anuais para 2050 se non se desenvolven alternativas terapéuticas efectivas. Entre estas alternativas, os péptidos antimicrobianos (AMPs) destacan pola súa capacidade para interactuar selectivamente con membranas bacterianas, grazas á súa carga positiva e natureza anfipática. Porén, o seu estudo estrutural presenta desafíos únicos, xa que moitos AMPs só adoptan a súa conformación funcional (tipicamente Alpha-helicoidal) ao entraren en contacto con entornos lipídicos, permanecendo desestruturados en solución acuosa. Neste estudo, empregamos dinámica molecular atomística para caracterizar a estabilidade estrutural do péptido Lasioglosina III (LL-III) nunha bicapa lipídica modelo (POPC:POPG 80:20), que simula a composición aniónica de membranas bacterianas. Mediante simulacións de 200 ns e réplicas independentes, comparamos configuracións superficiais e preinsertadas (parcialmente inmersas na membrana). Os resultados mostran que a inserción na membrana favorece a conservación da estrutura helicoidal, mentres que a adsorción superficial induce desorganización conformacional. Ademais, observouse unha marcada dependencia da orientación inicial do péptido na súa evolución estrutural. Estes achados demostran que a dinámica molecular pode capturar o pregamento inducido por membrana, superando limitacións de métodos como AlphaFold (entrenado con proteínas globulares en disolución acuosa). Futuros traballos poderían integrar estes datos en modelos de aprendizaxe automática para deseñar novos antimicrobianos.
Dirección
GARCIA FANDIÑO, REBECA (Titoría)
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL Cotitoría
GARCIA FANDIÑO, REBECA (Titoría)
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Helicatos clúster a partir de sales de prata
Autoría
D.S.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
D.S.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O presente traballo Fin de Grao ten como finalidade a obtención de arquitecturas metalosupramoleculares de prata(I) tipo helicato clúster. Para iso, empregouse unha familia de catro ligandos bistiosemicarbazona que difiren nos substituíntes das súas ramas. Os complexos de Ag(I) sintetizáronse mediante síntese química tradicional utilizando sales con anións voluminosos pouco coordinantes (hexafluorofostato e tetrafluoroborato) e cun anión con carácter de base moderada (acetato). Tanto os ligandos coma os complexos foron caracterizados mediante diversas técnicas en estado sólido e en disolución, incluíndo análise elemental, IR, espectrometría de masas, RMN de 1H e, nos casos posibles, difracción de raios X. Obtivéronse complexos de Ag(I) tetranucleares catiónicos cos anións hexafluorofostato e tetrafluoroborato, mentres que a partir de acetato se estabilizan helicatos clúster tetranucleares neutros.
O presente traballo Fin de Grao ten como finalidade a obtención de arquitecturas metalosupramoleculares de prata(I) tipo helicato clúster. Para iso, empregouse unha familia de catro ligandos bistiosemicarbazona que difiren nos substituíntes das súas ramas. Os complexos de Ag(I) sintetizáronse mediante síntese química tradicional utilizando sales con anións voluminosos pouco coordinantes (hexafluorofostato e tetrafluoroborato) e cun anión con carácter de base moderada (acetato). Tanto os ligandos coma os complexos foron caracterizados mediante diversas técnicas en estado sólido e en disolución, incluíndo análise elemental, IR, espectrometría de masas, RMN de 1H e, nos casos posibles, difracción de raios X. Obtivéronse complexos de Ag(I) tetranucleares catiónicos cos anións hexafluorofostato e tetrafluoroborato, mentres que a partir de acetato se estabilizan helicatos clúster tetranucleares neutros.
Dirección
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Hidroxeles de alquilbisamidas bolaanfifílicas derivadas do ácido (-)-shikímico con espaciador hidrocarbonado de lonxitude par: Novos materiais nanoestructurados para o transporte de fármacos
Autoría
L.S.M.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.S.M.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A identificación dos xeles supuxo a apertura dun novo e prometedor campo de investigación dentro da química, debido a súa elevada versatilidade. A ampla diversidade estrutural que poden presentar, xunto coa súa capacidade de reter substancias no seu interior, así como a súa a flexibilidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade, converten estes materiais en candidatos de gran interese para o desenvolvemento de aplicacións en sectores tan diversos como a industria alimentaria, cosmética, farmacéutica, biomédica e medioambiental. Este Traballo de Fin de Grao céntrase no estudo de xelantes orgánicos de baixo peso molecular (LMWOGs). En particular, lévase a cabo a síntese dunha molécula bolaanfifílica derivada do ácido (-)-shikímico cunha cadea alquílica intermedia de 12 átomos de carbono de lonxitude. Avalíase a súa capacidade xelante en diferentes disolventes mediante o cálculo da concentración mínima de xelificación nos casos en se forme xel de maneira estable. Ademais, estúdase o potencial dos hidroxeles desta molécula como sistema de liberación controlada de fármacos, mediante a formación de coxeles con dous antibióticos de amplo espectro (ampicilina e ácido nalidíxico) incorporados na súa rede tridimensional.
A identificación dos xeles supuxo a apertura dun novo e prometedor campo de investigación dentro da química, debido a súa elevada versatilidade. A ampla diversidade estrutural que poden presentar, xunto coa súa capacidade de reter substancias no seu interior, así como a súa a flexibilidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade, converten estes materiais en candidatos de gran interese para o desenvolvemento de aplicacións en sectores tan diversos como a industria alimentaria, cosmética, farmacéutica, biomédica e medioambiental. Este Traballo de Fin de Grao céntrase no estudo de xelantes orgánicos de baixo peso molecular (LMWOGs). En particular, lévase a cabo a síntese dunha molécula bolaanfifílica derivada do ácido (-)-shikímico cunha cadea alquílica intermedia de 12 átomos de carbono de lonxitude. Avalíase a súa capacidade xelante en diferentes disolventes mediante o cálculo da concentración mínima de xelificación nos casos en se forme xel de maneira estable. Ademais, estúdase o potencial dos hidroxeles desta molécula como sistema de liberación controlada de fármacos, mediante a formación de coxeles con dous antibióticos de amplo espectro (ampicilina e ácido nalidíxico) incorporados na súa rede tridimensional.
Dirección
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Desenvolvemento da metodoloxía analítica para a determinación de contaminantes emerxentes en lodo
Autoría
J.S.D.C.
Grao en Química
J.S.D.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O estudo da presenza de antibióticos no medio ambiente cobrou unha relevancia importante nos últimos anos, debido ao risco que supón a aparición de resistencias microbianas e os posibles efectos sobre organismos non diana. Unha das matrices máis sensibles desde o punto de vista ambiental son os lodos xerados nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR), especialmente pola súa aplicación directa a solos agrícolas como fertilizantes. Neste traballo desenvolveuse, optimizouse e validouse un procedemento analítico para a determinación dunha serie de antibióticos pertencentes a diferentes familias químicas en matrices complexas. A selección de antibióticos inclúe aqueles de maior uso en España e os que se detectan con máis frecuencia nas augas galegas. Unha vez optimizado o método, aplicouse á análise de mostras de lodo procedentes de distintas localidades galegas, co obxectivo de estimar os niveis de antibióticos presentes. O obxectivo xeral do estudo é cuantificar a presenza de antibióticos nos lodos e avaliar os riscos potenciais asociados á súa aplicación como fertilizante en solos agrícolas.
O estudo da presenza de antibióticos no medio ambiente cobrou unha relevancia importante nos últimos anos, debido ao risco que supón a aparición de resistencias microbianas e os posibles efectos sobre organismos non diana. Unha das matrices máis sensibles desde o punto de vista ambiental son os lodos xerados nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR), especialmente pola súa aplicación directa a solos agrícolas como fertilizantes. Neste traballo desenvolveuse, optimizouse e validouse un procedemento analítico para a determinación dunha serie de antibióticos pertencentes a diferentes familias químicas en matrices complexas. A selección de antibióticos inclúe aqueles de maior uso en España e os que se detectan con máis frecuencia nas augas galegas. Unha vez optimizado o método, aplicouse á análise de mostras de lodo procedentes de distintas localidades galegas, co obxectivo de estimar os niveis de antibióticos presentes. O obxectivo xeral do estudo é cuantificar a presenza de antibióticos nos lodos e avaliar os riscos potenciais asociados á súa aplicación como fertilizante en solos agrícolas.
Dirección
RAMIL CRIADO, MARIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC Cotitoría
RAMIL CRIADO, MARIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Imáns moleculares de lantanoides con ligandos macrocíclicos
Autoría
J.S.A.
Grao en Química
J.S.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo descríbense os resultados obtidos no intento de síntese de complexos metálicos unimoleculares mononucleares de HoIII e DyIII con xeometría de bipirámide hexagonal (bph), mediante a coordinación de ligandos hexaazamacrocíclicos no plano ecuatorial e trifenilsilanolato nas posicións axiais. Ditos intentos lévanse a cabo partir de complexos metálicos precursores que conteñen ligandos acetato. Así, conseguíronse illar os precursores [Ho(LN6en)(OAc)2](BPh4)·H2O (1·H2O), [Dy(LN6PhenNO2)(OAc)2](OAc)·H2O (2·H2O) e [Dy(LN6enr)(OAc)2](OAc)·4H2O (3·4H2O). Dos 3 precursores obtidos, só 1·H2O permitiu o intercambio efectivo dos ligandos acetato por trifenilsilanolato, dando lugar ao composto [Ho(LN6en)(OSiPh3)2](BPh4)·2CH2Cl2 (4·2CH2Cl2). Os intentos de intercambio tanto en 2·H2O como con 3·4H2O resultaron na obtención de sólidos cuxa caracterización non permite propoñer ningunha formulación. O composto 4·2CH2Cl2 foi caracterizado cristalograficamente, amosando a xeometría bph obxectivo. Realizáronse estudos magnéticos para 4·2CH2Cl2, que demostran que se trata dun imán molecular mononuclear inducido por un campo magnético externo, onde os mecanismos de relaxación do spin presentes son o proceso Raman e o túnel cuántico da magnetización. 4·2CH2Cl2 é o primeiro complexo de holmio con xeometría bph que amosa comportamento de molécula imán.
Neste traballo descríbense os resultados obtidos no intento de síntese de complexos metálicos unimoleculares mononucleares de HoIII e DyIII con xeometría de bipirámide hexagonal (bph), mediante a coordinación de ligandos hexaazamacrocíclicos no plano ecuatorial e trifenilsilanolato nas posicións axiais. Ditos intentos lévanse a cabo partir de complexos metálicos precursores que conteñen ligandos acetato. Así, conseguíronse illar os precursores [Ho(LN6en)(OAc)2](BPh4)·H2O (1·H2O), [Dy(LN6PhenNO2)(OAc)2](OAc)·H2O (2·H2O) e [Dy(LN6enr)(OAc)2](OAc)·4H2O (3·4H2O). Dos 3 precursores obtidos, só 1·H2O permitiu o intercambio efectivo dos ligandos acetato por trifenilsilanolato, dando lugar ao composto [Ho(LN6en)(OSiPh3)2](BPh4)·2CH2Cl2 (4·2CH2Cl2). Os intentos de intercambio tanto en 2·H2O como con 3·4H2O resultaron na obtención de sólidos cuxa caracterización non permite propoñer ningunha formulación. O composto 4·2CH2Cl2 foi caracterizado cristalograficamente, amosando a xeometría bph obxectivo. Realizáronse estudos magnéticos para 4·2CH2Cl2, que demostran que se trata dun imán molecular mononuclear inducido por un campo magnético externo, onde os mecanismos de relaxación do spin presentes son o proceso Raman e o túnel cuántico da magnetización. 4·2CH2Cl2 é o primeiro complexo de holmio con xeometría bph que amosa comportamento de molécula imán.
Dirección
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Fabricación e caracterización de carbóns como adsorbentes para a recuperación de metais valiosos
Autoría
A.T.P.
Grao en Química
A.T.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase na fabricación e caracterización de carbóns xerados a partir de poliacrilonitrilo mediante un proceso de carbonización e posterior activación química con KOH a distintas temperaturas, analizando tamén o efecto da dopaxe con xofre, ademais da súa posterior aplicación para a eliminación de ións Cu2+, Pb2+ e Ag+ presentes en disolucións acuosas. Os carbóns caracterízanse empregando diversas técnicas como a determinación do punto de carga cero (pHzpc), a microscopía electrónica de varrido (SEM-EDX) para a análise morfolóxica e superficial das mostras, a análise BET para determinar a súa área superficial e porosidade, a espectroscopía infravermella por Transformada de Fourier (FTIR) para identificar os grupos funcionais superficiais, a difracción de raios X (XRD) para estudar a estrutura cristalina dos carbóns, e a análise elemental para coñecer a súa composición elemental. Co obxectivo de comprobar a súa capacidade como adsorbentes de metais, tamén se realizan experimentos de adsorción en discontinuo a 25 ºC, variando a dose de adsorbente entre 0,5 e 1 g/L, utilizando disolucións de ións metálicos (Cu, Pb e Ag) con concentracións de 100 e 500 mg/L, a pH natural (en torno a 5) con axitación de 350 rpm durante 24 horas. Os datos obtidos mediante estas análises permiten extraer resultados concluíntes para a eliminación de metais pesados que xeran contaminación nas augas, o que supón un gran avance para as empresas que buscan reducir os seus residuos xerados con vistas a un futuro máis sostible.
Este traballo céntrase na fabricación e caracterización de carbóns xerados a partir de poliacrilonitrilo mediante un proceso de carbonización e posterior activación química con KOH a distintas temperaturas, analizando tamén o efecto da dopaxe con xofre, ademais da súa posterior aplicación para a eliminación de ións Cu2+, Pb2+ e Ag+ presentes en disolucións acuosas. Os carbóns caracterízanse empregando diversas técnicas como a determinación do punto de carga cero (pHzpc), a microscopía electrónica de varrido (SEM-EDX) para a análise morfolóxica e superficial das mostras, a análise BET para determinar a súa área superficial e porosidade, a espectroscopía infravermella por Transformada de Fourier (FTIR) para identificar os grupos funcionais superficiais, a difracción de raios X (XRD) para estudar a estrutura cristalina dos carbóns, e a análise elemental para coñecer a súa composición elemental. Co obxectivo de comprobar a súa capacidade como adsorbentes de metais, tamén se realizan experimentos de adsorción en discontinuo a 25 ºC, variando a dose de adsorbente entre 0,5 e 1 g/L, utilizando disolucións de ións metálicos (Cu, Pb e Ag) con concentracións de 100 e 500 mg/L, a pH natural (en torno a 5) con axitación de 350 rpm durante 24 horas. Os datos obtidos mediante estas análises permiten extraer resultados concluíntes para a eliminación de metais pesados que xeran contaminación nas augas, o que supón un gran avance para as empresas que buscan reducir os seus residuos xerados con vistas a un futuro máis sostible.
Dirección
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
GOMEZ DIAZ, DIEGO Cotitoría
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
GOMEZ DIAZ, DIEGO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Compostos ciclometalados de paladio e/ou platino: Adición nucleofílica e estimación do seu potencial antineoplásic
Autoría
N.T.V.
Grao en Química
N.T.V.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo centrouse no estudo e caracterización estrutural de compostos ciclometalados de paladio(II) derivados de bases de Schiff. Os ligandos foron sintetizados mediante a condensación de diversos aldehídos con aminas primarias en cloroformo. A reacción de devanditos ligandos con acetato de paladio(II) en acedo acético conduciu á formación dos complexos ciclometalados. Posteriormente, explorouse a reactividade destes compostos formando produtos dinucleares con ligandos ponte distintos ou mononucleares con ligandos fosfina terciaria. Os compostos obtidos foron caracterizados mediante espectroscopia de RMN, espectroscopia IR e análise elemental. No caso en que foi posible obter monocristales determinouse a súa estrutura mediante difracción de raios X.
Este traballo centrouse no estudo e caracterización estrutural de compostos ciclometalados de paladio(II) derivados de bases de Schiff. Os ligandos foron sintetizados mediante a condensación de diversos aldehídos con aminas primarias en cloroformo. A reacción de devanditos ligandos con acetato de paladio(II) en acedo acético conduciu á formación dos complexos ciclometalados. Posteriormente, explorouse a reactividade destes compostos formando produtos dinucleares con ligandos ponte distintos ou mononucleares con ligandos fosfina terciaria. Os compostos obtidos foron caracterizados mediante espectroscopia de RMN, espectroscopia IR e análise elemental. No caso en que foi posible obter monocristales determinouse a súa estrutura mediante difracción de raios X.
Dirección
Durán Carril, María Luz (Titoría)
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL Cotitoría
Durán Carril, María Luz (Titoría)
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Síntese, caracterización e estudos preliminares dun potencial sensor para nanomateriais metálicos
Autoría
N.V.C.
Grao en Química
N.V.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A crecente produción de nanomateriais (NMs) xerou grandes preocupacións en relación coa súa toxicidade tanto para a saúde humana como para sistemas ambientais. A identificación de NMs en contornas acuosas preséntase como unha medida crave para exercer un control efectivo sobre a súa liberación no medio ambiente, contribuíndo a mellorar a seguridade asociada coa utilización dos NMs. Neste proxecto levouse a cabo a síntese, caracterización e estudo dun potencial sensor fluorescente para NMs, como os quantums dots de CdSe recubertos de cisteína (CdSe-Cys QDs). Neste caso, levouse a cabo a síntese dun ligando hidrogenado a partir dunha amina dansilada previamente sintetizada e o 4-fluorobenzaldehido. Empregáronse diversas técnicas analíticas para o seguimento das reaccións e a caracterización do produto, incluíndo resonancia magnética nuclear (RMN), espectrofotometría UV-Vis, espectrofluorimetría e espectrofotometría infravermella. Posteriormente, procedeuse á inmobilización do ligando en papel celulosa, co obxectivo de obter un sensor para estes QDs. Para levar a cabo a caracterización deste receptor fluorescente, utilizouse a técnica de espectrofotometría UV-Vis por reflectancia difusa (DRS). O receptor fluorescente obtido utilizaríase para a detección de CdSe-Cys QDs presentes en mostras acuosas.
A crecente produción de nanomateriais (NMs) xerou grandes preocupacións en relación coa súa toxicidade tanto para a saúde humana como para sistemas ambientais. A identificación de NMs en contornas acuosas preséntase como unha medida crave para exercer un control efectivo sobre a súa liberación no medio ambiente, contribuíndo a mellorar a seguridade asociada coa utilización dos NMs. Neste proxecto levouse a cabo a síntese, caracterización e estudo dun potencial sensor fluorescente para NMs, como os quantums dots de CdSe recubertos de cisteína (CdSe-Cys QDs). Neste caso, levouse a cabo a síntese dun ligando hidrogenado a partir dunha amina dansilada previamente sintetizada e o 4-fluorobenzaldehido. Empregáronse diversas técnicas analíticas para o seguimento das reaccións e a caracterización do produto, incluíndo resonancia magnética nuclear (RMN), espectrofotometría UV-Vis, espectrofluorimetría e espectrofotometría infravermella. Posteriormente, procedeuse á inmobilización do ligando en papel celulosa, co obxectivo de obter un sensor para estes QDs. Para levar a cabo a caracterización deste receptor fluorescente, utilizouse a técnica de espectrofotometría UV-Vis por reflectancia difusa (DRS). O receptor fluorescente obtido utilizaríase para a detección de CdSe-Cys QDs presentes en mostras acuosas.
Dirección
Sanmartin Matalobos, Jesus (Titoría)
ABOAL SOMOZA, MANUEL Cotitoría
Sanmartin Matalobos, Jesus (Titoría)
ABOAL SOMOZA, MANUEL Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Arquitecturas metalohelicoidais derivadas de ligandos bisazina
Autoría
A.V.F.
Grao en Química
A.V.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este Traballo de Fin de Grao enmárcase dentro do campo da Química Metalosupramolecular, que estuda aquelas estruturas nas que, predominantemente, os ións metálicos se coordinan cos átomos doantes mediante interaccións clásicas de tipo Werner (O, N ou S). Así, pódense xerar estruturas formadas por dous ou máis ligandos que se poden enrolar arredor de dous ou máis centros metálicos, como no caso dos helicatos, ou que se poden situar arredor destes centros metálicos pero sen cruzarse entre si, como no caso dos mesocatos. Neste Traballo de Fin de Grao emprégase un ligando bisazina pentadentado H2L [N3O2] e catro metais: cobalto, cobre, níquel e zinc. Os complexos fórmanse mediante dous tipos de síntese: síntese electroquímica e síntese química tradicional utilizando sales de cloruro. O obxectivo é determinar as súas diferenzas e cal delas nos permite obter especies de tipo bishelicato. O ligando e os diferentes complexos caracterízanse por diferentes técnicas: espectrometría de masas, análise elemental, espectroscopía infravermella, RMN 1H, RMN 13C e difracción de raios X de monocristal. Os resultados obtidos mostran que só a síntese electroquímica xera especies de tipo M2L2 para cobalto, cobre e níquel, mentres que no caso do zinc se forma un complexo trinuclear cun ligando e dous grupos oxo. Na síntese química, xéranse especies de tipo [M(H2L)Cl2]L´ para cobalto, cobre e níquel e [M(H2L)Cl2] para o zinc, onde L´ é un novo ligando azina que se forma por hidrólise da especie [M(H2L)Cl2].
Este Traballo de Fin de Grao enmárcase dentro do campo da Química Metalosupramolecular, que estuda aquelas estruturas nas que, predominantemente, os ións metálicos se coordinan cos átomos doantes mediante interaccións clásicas de tipo Werner (O, N ou S). Así, pódense xerar estruturas formadas por dous ou máis ligandos que se poden enrolar arredor de dous ou máis centros metálicos, como no caso dos helicatos, ou que se poden situar arredor destes centros metálicos pero sen cruzarse entre si, como no caso dos mesocatos. Neste Traballo de Fin de Grao emprégase un ligando bisazina pentadentado H2L [N3O2] e catro metais: cobalto, cobre, níquel e zinc. Os complexos fórmanse mediante dous tipos de síntese: síntese electroquímica e síntese química tradicional utilizando sales de cloruro. O obxectivo é determinar as súas diferenzas e cal delas nos permite obter especies de tipo bishelicato. O ligando e os diferentes complexos caracterízanse por diferentes técnicas: espectrometría de masas, análise elemental, espectroscopía infravermella, RMN 1H, RMN 13C e difracción de raios X de monocristal. Os resultados obtidos mostran que só a síntese electroquímica xera especies de tipo M2L2 para cobalto, cobre e níquel, mentres que no caso do zinc se forma un complexo trinuclear cun ligando e dous grupos oxo. Na síntese química, xéranse especies de tipo [M(H2L)Cl2]L´ para cobalto, cobre e níquel e [M(H2L)Cl2] para o zinc, onde L´ é un novo ligando azina que se forma por hidrólise da especie [M(H2L)Cl2].
Dirección
PEDRIDO CASTIÑEIRAS, ROSA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
PEDRIDO CASTIÑEIRAS, ROSA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Deseño e síntese dun novo híbrido porfirina-nanografeno
Autoría
M.V.C.
Grao en Química
M.V.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A preparación de híbridos obtidos da fusión de porfirinas con nanografenos derivados de diversos hidrocarburos policíclicos aromáticos está a suscitar un crecente interese no ámbito da investigación, debido á capacidade de modificar as propiedades optoelectrónicas destes sistemas. Aínda que a investigación destes híbridos é intensa, a literatura relativa aos que combinan derivados de acenos e porfirinas é escasa. Neste traballo, proponse acadar a funcionalización dun sistema nanografénico de pentaceno, derivado do fenantreno, cunha porfirina (5,10,15-trimesitilporfirina), mediante química en disolución. Para iso, a ruta de síntese dividiuse en tres fases principais: i) síntese da porfirina; ii) síntese do sistema nanografénico e iii) acoplamento do híbrido porfirina-nanografeno. Para sintetizar a porfirina seguiuse unha ruta xa descrita previamente na literatura. Na síntese do nanografeno, seguindo as estratexias sintéticas en disolución baseadas na química de arinos desenvoltas polo noso grupo de investigación, exploráronse diferentes enfoques baseados en reaccións de cicloadición [4+2], xunto con modificacións destinadas a mellorar a súa solubilidade e estabilidade en disolución. Finalmente, no acoplamento porfirina-nanografeno, os resultados, aínda que preliminares, suxiren a obtención do híbrido porfirina-nanografeno proposto, o que supón un prometedor punto de partida para a síntese de novos materiais con estruturas e propiedades destacábeis en disolución.
A preparación de híbridos obtidos da fusión de porfirinas con nanografenos derivados de diversos hidrocarburos policíclicos aromáticos está a suscitar un crecente interese no ámbito da investigación, debido á capacidade de modificar as propiedades optoelectrónicas destes sistemas. Aínda que a investigación destes híbridos é intensa, a literatura relativa aos que combinan derivados de acenos e porfirinas é escasa. Neste traballo, proponse acadar a funcionalización dun sistema nanografénico de pentaceno, derivado do fenantreno, cunha porfirina (5,10,15-trimesitilporfirina), mediante química en disolución. Para iso, a ruta de síntese dividiuse en tres fases principais: i) síntese da porfirina; ii) síntese do sistema nanografénico e iii) acoplamento do híbrido porfirina-nanografeno. Para sintetizar a porfirina seguiuse unha ruta xa descrita previamente na literatura. Na síntese do nanografeno, seguindo as estratexias sintéticas en disolución baseadas na química de arinos desenvoltas polo noso grupo de investigación, exploráronse diferentes enfoques baseados en reaccións de cicloadición [4+2], xunto con modificacións destinadas a mellorar a súa solubilidade e estabilidade en disolución. Finalmente, no acoplamento porfirina-nanografeno, os resultados, aínda que preliminares, suxiren a obtención do híbrido porfirina-nanografeno proposto, o que supón un prometedor punto de partida para a síntese de novos materiais con estruturas e propiedades destacábeis en disolución.
Dirección
PEÑA GIL, DIEGO (Titoría)
RODRIGUES VILARES CABRAL MONTEIRO, ANA RITA Cotitoría
PEÑA GIL, DIEGO (Titoría)
RODRIGUES VILARES CABRAL MONTEIRO, ANA RITA Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Variabilidade das propiedades físico-químicas e grao de contaminación dos solos dos hortos urbanos de Compostela
Autoría
A.V.L.
Grao en Química
A.V.L.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo de fin de grao analizáronse as principais propiedades físico-químicas dos solos das hortas municipais de Santiago de Compostela, así como os seus niveis de cinco metais pesados. O obxectivo desta investigación foi coñecer o estado actual das parcelas, o seu grao de contaminación, a variabilidade das propiedades edáficas e a correlación entre as diferentes magnitudes. Medíronse a acidez, a condutividade eléctrica, a textura, o C e N totais, o P asimilable e os ións cambiables Ca2+, Mg2+, Na+ e K+. A maioría das parcelas estudadas tiveron valores típicos e aceptables para a agricultura. No caso dos metais pesados, analizáronse as concentracións totais de Pb, Cu, Zn, Ni e Cr. A tendencia observada, de maior a menor, foi: Pb (49-452 mg/kg), Zn (55-387 mg/kg), Cu (6-194 mg/kg), Ni (24-46 mg/kg) e Cr (4-34 mg/kg). Comprobouse que Ni e Cr se distribuíron ó longo das hortas de acordo coa litoloxía do terreo mentres que Pb, Cu e Zn estiveron fortemente condicionados pola actividade humana. Todas as parcelas analizadas presentaron, en maior ou menor medida, contaminación por metais pesados; estando todas, como mínimo, contaminadas por Pb. Observouse un número elevado de correlacións entre as magnitudes de traballo. Os factores zona e textura foron significativos. Cu e Cr totais presentaron as maiores variabilidades, mentres que a relación C/N e a acidez foron as que menos variaron. A variabilidade interzonal foi maior á existente en Belvís de Arriba.
Neste traballo de fin de grao analizáronse as principais propiedades físico-químicas dos solos das hortas municipais de Santiago de Compostela, así como os seus niveis de cinco metais pesados. O obxectivo desta investigación foi coñecer o estado actual das parcelas, o seu grao de contaminación, a variabilidade das propiedades edáficas e a correlación entre as diferentes magnitudes. Medíronse a acidez, a condutividade eléctrica, a textura, o C e N totais, o P asimilable e os ións cambiables Ca2+, Mg2+, Na+ e K+. A maioría das parcelas estudadas tiveron valores típicos e aceptables para a agricultura. No caso dos metais pesados, analizáronse as concentracións totais de Pb, Cu, Zn, Ni e Cr. A tendencia observada, de maior a menor, foi: Pb (49-452 mg/kg), Zn (55-387 mg/kg), Cu (6-194 mg/kg), Ni (24-46 mg/kg) e Cr (4-34 mg/kg). Comprobouse que Ni e Cr se distribuíron ó longo das hortas de acordo coa litoloxía do terreo mentres que Pb, Cu e Zn estiveron fortemente condicionados pola actividade humana. Todas as parcelas analizadas presentaron, en maior ou menor medida, contaminación por metais pesados; estando todas, como mínimo, contaminadas por Pb. Observouse un número elevado de correlacións entre as magnitudes de traballo. Os factores zona e textura foron significativos. Cu e Cr totais presentaron as maiores variabilidades, mentres que a relación C/N e a acidez foron as que menos variaron. A variabilidade interzonal foi maior á existente en Belvís de Arriba.
Dirección
PARADELO NUÑEZ, REMIGIO (Titoría)
PARADELO NUÑEZ, REMIGIO (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Estudo das propiedades de magnetotransporte en películas delgadas de SrRuO3
Autoría
A.V.S.
Grao en Química
A.V.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O rutenato de estroncio, SrRuO3 (SRO), é un dos óxidos de metais de transicións máis empregados na actualidade, tanto en dispositivos electrónicos como en espintrónica, grazas ás súas fascinantes propiedades magnéticas e eléctricas. Recentemente, observáronse anomalías nas medidas de magnetotransporte de películas delgadas deste material, detectables a raíz do efecto Hall Topolóxico (THE). Esta perspectiva, abre o debate científico acerca da súa orixe, atribuíndo este fenómeno principalmente á presenza de texturas topolóxicas como esquirmións ou á superposición de dúas contribucións independentes de efecto Hall Anómalo (AHE). No presente traballo, estudáronse filmes de poucos nanómetros crecidos mediante deposición por láser pulsado (PLD) sobre distintos substratos de estrutura tipo perovskita. A continuación, realizouse un estudo da influencia de diferentes variables como o espesor das películas de SRO, a tensión epitaxial inducida polo substrato e a orientación do campo magnético aplicado, co obxectivo de estudar a presenza e magnitude do THE. Ademais, inclúese unha estrutura tipo tricapa que permite analizar o efecto superficial e determinar a súa influencia sobre este fenómeno. Estas mostras caracterizáronse mediante técnicas de difracción e reflectividade de raios X, así como mediante medidas magnéticas e eléctricas. Finalmente, a teoría de AHEs múltiples para dobre canal permitiu interpretar as irregularidades detectadas nos bucles de histérese, favorecendo a modulación das propiedades de magnetotransporte deste material a través das condicións de crecemento e de medida, achegando nova información sobre a fenomenoloxía do SRO.
O rutenato de estroncio, SrRuO3 (SRO), é un dos óxidos de metais de transicións máis empregados na actualidade, tanto en dispositivos electrónicos como en espintrónica, grazas ás súas fascinantes propiedades magnéticas e eléctricas. Recentemente, observáronse anomalías nas medidas de magnetotransporte de películas delgadas deste material, detectables a raíz do efecto Hall Topolóxico (THE). Esta perspectiva, abre o debate científico acerca da súa orixe, atribuíndo este fenómeno principalmente á presenza de texturas topolóxicas como esquirmións ou á superposición de dúas contribucións independentes de efecto Hall Anómalo (AHE). No presente traballo, estudáronse filmes de poucos nanómetros crecidos mediante deposición por láser pulsado (PLD) sobre distintos substratos de estrutura tipo perovskita. A continuación, realizouse un estudo da influencia de diferentes variables como o espesor das películas de SRO, a tensión epitaxial inducida polo substrato e a orientación do campo magnético aplicado, co obxectivo de estudar a presenza e magnitude do THE. Ademais, inclúese unha estrutura tipo tricapa que permite analizar o efecto superficial e determinar a súa influencia sobre este fenómeno. Estas mostras caracterizáronse mediante técnicas de difracción e reflectividade de raios X, así como mediante medidas magnéticas e eléctricas. Finalmente, a teoría de AHEs múltiples para dobre canal permitiu interpretar as irregularidades detectadas nos bucles de histérese, favorecendo a modulación das propiedades de magnetotransporte deste material a través das condicións de crecemento e de medida, achegando nova información sobre a fenomenoloxía do SRO.
Dirección
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Desarroio de técnicas de microextracción para o análisis de contaminantes en bebidas vexetáis
Autoría
A.V.F.
Grao en Química
A.V.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
As bebidas de orixe vexetal experimentaron un aumento de consumo en España nos últimos anos, así como unha maior variedade na oferta dispoñible no mercado. Neste tipo de alimentos teñen lugar reaccións como a peroxidación lipídica e a reacción de Maillard para mellorar as súas propiedades organolépticas, xerando compostos carbonílicos altamente tóxicos que presentan límites de inxestión diaria. Este traballo céntrase en doce carbonilos diferentes, pertencentes ás familias dos aldehídos, cetonas, 2-alquenais, furanos e dicarbonilos. 5 Proponse a optimización dun método de extracción baseado na técnica de microextracción líquido-líquido dispersiva (DLLME), empregando cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de determinación. A derivatización dos compostos lévase a cabo de maneira simultánea á extracción, utilizando O-(2,3,4,5,6-pentafluorobencilo)hidroxilamina hidroclorada (PFBHA) como reactivo. A optimización desenvólvese primeiro mediante o estudo individual dos factores e logo cun enfoque multivariable baseado en deseño experimental. Unha vez definidas as condicións óptimas, procédese á validación do método segundo as guías da FDA e á súa aplicación a cinco mostras comerciais de bebidas vexetais (améndoa, arroz, avea, coco e soia). Finalmente, avalíase a sustentabilidade do método coas ferramentas AGREEprep e BAGI. Os resultados amosan que o método é sensible, robusto, aplicable a matrices reais e compatible cos principios da química verde, sendo axeitado para estudos futuros de maior alcance no eido da calidade e seguridade alimentaria.
As bebidas de orixe vexetal experimentaron un aumento de consumo en España nos últimos anos, así como unha maior variedade na oferta dispoñible no mercado. Neste tipo de alimentos teñen lugar reaccións como a peroxidación lipídica e a reacción de Maillard para mellorar as súas propiedades organolépticas, xerando compostos carbonílicos altamente tóxicos que presentan límites de inxestión diaria. Este traballo céntrase en doce carbonilos diferentes, pertencentes ás familias dos aldehídos, cetonas, 2-alquenais, furanos e dicarbonilos. 5 Proponse a optimización dun método de extracción baseado na técnica de microextracción líquido-líquido dispersiva (DLLME), empregando cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de determinación. A derivatización dos compostos lévase a cabo de maneira simultánea á extracción, utilizando O-(2,3,4,5,6-pentafluorobencilo)hidroxilamina hidroclorada (PFBHA) como reactivo. A optimización desenvólvese primeiro mediante o estudo individual dos factores e logo cun enfoque multivariable baseado en deseño experimental. Unha vez definidas as condicións óptimas, procédese á validación do método segundo as guías da FDA e á súa aplicación a cinco mostras comerciais de bebidas vexetais (améndoa, arroz, avea, coco e soia). Finalmente, avalíase a sustentabilidade do método coas ferramentas AGREEprep e BAGI. Os resultados amosan que o método é sensible, robusto, aplicable a matrices reais e compatible cos principios da química verde, sendo axeitado para estudos futuros de maior alcance no eido da calidade e seguridade alimentaria.
Dirección
Carro Díaz, Antonia María (Titoría)
LLOMPART VIZOSO, MARIA PILAR Cotitoría
Carro Díaz, Antonia María (Titoría)
LLOMPART VIZOSO, MARIA PILAR Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Síntese de Alenos Quirais con Potencial Aplicación en Materiais Quirais Intelixentes
Autoría
B.V.C.
Grao en Química
B.V.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo realizouse a síntese do monómero 2-(4-(5-(terc-butil)-8-hidroxi-2,2,8- trimetilnona-3,4-dien-6-in-3-il)-1H-1,2,3-triazol-1-il)-N-(4-etinilfenil)-2- metilpropanamida (M) a partir de produtos comerciais. Esta molécula é de alto interese debido á súa potencial aplicación na síntese de novos polímeros englobados nos denominados “materiais intelixentes” (“smart materials”), en concreto na área de sensores que respondan a estímulos externos: moléculas quirais, ións metálicos, anións, pH, temperatura, etc. Devanditos polímeros sensores serán tanto polímeros supramoleculares como polímeros covalentes, por exemplo do tipo polifenilacetileno. Tanto o composto final como os intermedios foron caracterizados mediante RMN de 13C, 1H y 19F. Ademais, aos produtos intermedios sintetizados por primeira vez neste traballo realizóuselles espectrometría de masas. Como técnicas adicionais utilizouse unha columna de HPLC quiral para resolver unha parella de enantiómeros e espectrometría IR para a elucidación estrutural dun intermedio cun grupo azida
Neste traballo realizouse a síntese do monómero 2-(4-(5-(terc-butil)-8-hidroxi-2,2,8- trimetilnona-3,4-dien-6-in-3-il)-1H-1,2,3-triazol-1-il)-N-(4-etinilfenil)-2- metilpropanamida (M) a partir de produtos comerciais. Esta molécula é de alto interese debido á súa potencial aplicación na síntese de novos polímeros englobados nos denominados “materiais intelixentes” (“smart materials”), en concreto na área de sensores que respondan a estímulos externos: moléculas quirais, ións metálicos, anións, pH, temperatura, etc. Devanditos polímeros sensores serán tanto polímeros supramoleculares como polímeros covalentes, por exemplo do tipo polifenilacetileno. Tanto o composto final como os intermedios foron caracterizados mediante RMN de 13C, 1H y 19F. Ademais, aos produtos intermedios sintetizados por primeira vez neste traballo realizóuselles espectrometría de masas. Como técnicas adicionais utilizouse unha columna de HPLC quiral para resolver unha parella de enantiómeros e espectrometría IR para a elucidación estrutural dun intermedio cun grupo azida
Dirección
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
CID FERNANDEZ, MARIA MAGDALENA Cotitoría
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
CID FERNANDEZ, MARIA MAGDALENA Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Obtención e caracterización de quitina a partir de subproductos de langostinos para o seu emprego como organoxelador en aceites vexetais comestibles.
Autoría
D.Z.F.
Grao en Química
D.Z.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A quitina, beta(1-4) N-acetil-d-glucosamina, o segundo biopolímero máis abundante na Terra, presenta tres tipos de estructura diferentes, alfa-quitina, beta-quitina e gamma-quitina. Para a súa extracción emprégase, habitualmente, o método químico que consta dunha proteólisis mediante ataque básico e altas temperaturas, desmineralización cun tratamento ácido a temperatura ambiente e unha posible etapa de despigmentación. A pesar dos seus innumerables usos, a quitina é moi insoluble e polo tanto a este proceso adoitaselle engadir unha etapa de desacetilación para obter quitosano. A extracción de quitina a partir de exoesqueletos de Litopenaeus vannamei levouse a cabo seguindo dous métodos distintos, un método encimático e un método químico, ademais, probouse o uso dun biorreactor para levar a cabo o método encimático. Tras obter a quitina a partir dos distintos métodos realizouse un análise fisicoquímico de todas elas. Os rendementos mostraron que o uso do biorreactor non mellorou o rendemento da extracción. Mediante 13C RMN en estado sólido e IR confirmouse que se trataba de alfa-quitina, e tamén empregáronse análise de raios-X e análise elemental para comprobar o grao de pureza. A maior presenza de impurezas atopouse na quitina encimática e dentro desta cando se empregou o biorreactor. Empregouse o DSC para ver o comportamento da quitina fronte á temperatura. Tras realizarse todo isto chegouse á conclusión de que o mellor método é o método encimático que non emprega o biorreactor.
A quitina, beta(1-4) N-acetil-d-glucosamina, o segundo biopolímero máis abundante na Terra, presenta tres tipos de estructura diferentes, alfa-quitina, beta-quitina e gamma-quitina. Para a súa extracción emprégase, habitualmente, o método químico que consta dunha proteólisis mediante ataque básico e altas temperaturas, desmineralización cun tratamento ácido a temperatura ambiente e unha posible etapa de despigmentación. A pesar dos seus innumerables usos, a quitina é moi insoluble e polo tanto a este proceso adoitaselle engadir unha etapa de desacetilación para obter quitosano. A extracción de quitina a partir de exoesqueletos de Litopenaeus vannamei levouse a cabo seguindo dous métodos distintos, un método encimático e un método químico, ademais, probouse o uso dun biorreactor para levar a cabo o método encimático. Tras obter a quitina a partir dos distintos métodos realizouse un análise fisicoquímico de todas elas. Os rendementos mostraron que o uso do biorreactor non mellorou o rendemento da extracción. Mediante 13C RMN en estado sólido e IR confirmouse que se trataba de alfa-quitina, e tamén empregáronse análise de raios-X e análise elemental para comprobar o grao de pureza. A maior presenza de impurezas atopouse na quitina encimática e dentro desta cando se empregou o biorreactor. Empregouse o DSC para ver o comportamento da quitina fronte á temperatura. Tras realizarse todo isto chegouse á conclusión de que o mellor método é o método encimático que non emprega o biorreactor.
Dirección
FRANCO RUIZ, DANIEL JOSE (Titoría)
SINEIRO TORRES, JORGE Cotitoría
FRANCO RUIZ, DANIEL JOSE (Titoría)
SINEIRO TORRES, JORGE Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)